سردرد

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، بر این اساس، دانشمندان آمریکایی اعلام کردند مشکلات پوستی یکی از علائمی است که در مبتلایان به کرونا به طور رایج دیده می‌شود. طیف گسترده‌ای از علائم شامل انگشت پای کوویدی (تغییر رنگ و تورم انگشت پا)، بثورات پوستی، و زخم و ضایعات پوستی از مواردی است که مبتلایان به کووید ۱۹ از آن گلایه دارند. با این حال، شوک الکتریکی در بدن و سطح پوست از جمله جدیدترین علائمی است که در بیماران کرونایی دیده شده است.

باور عمومی این است که احساس شوک الکتریکی بر روی پوست ناشی از پاسخ خودایمنی سیستم ایمنی بدن می‌شود. برخی از بیماران نیز از مور مور شدن بدن که شبیه به احساس قرار گرفتن پوست بر روی آتش و یا سوختگی پوست است گلایه دارند.

بیشتر بخوانید:

شناسایی هفت نوع بیماری متفاوت در نوع خفیف کرونا

متخصصان می‌گویند دلیل مور مور شدن پوست به دلیل پاسخ طبیعی ایمنی بدن در مقابله با ویروس کرونا است. آنتی بادی (پادتن) که سیستم ایمنی بدن برای مقابله با ویروس‌ها تولید می‌کند می‌تواند باعث تداخل در کارکرد سیستم عصبی شود و همین امر احساس شوک الکتریکی و یا مور مور شدن بدن را در پی دارد.

یکی از متخصصان در این باره می‌گوید: بدن پاسخ ایمنی گسترده‌ای به عوامل خارجی و بیماری زا می‌دهد. سلول‌های ایمنی در مقابل عوامل بیماری زا فعال شده و میزان زیادی مواد شیمیایی در خون آزاد می‌کنند. این مواد شیمیایی می‌تواند خود منجر به علائم و عوارض پوستی شود. وقتی سیستم ایمنی بدن فعال می‌شود افراد ممکن است احساس متفاوتی پیدا کنند. پیش‌تر چنین علائمی در بیماری‌های دیگر نیز مشاهده شده بود.

عوارض پوستی شدیدی که نشان دهنده ابتلا به کروناست

دانشمندان کالج سلطنتی لندن در تحقیقات خود اعلام کردند مشکلات پوستی می‌تواند یکی از نشانه‌های متقن ابتلا به کووید ۱۹ باشد. محققان می‌گویند نشانه‌های پوستی در بیماران حتی از علائمی مانند تب و سرفه نیز دقیق‌تر می‌تواند گویای ابتلای فرد به کرونا باشند. در این تحقیقات دانشمندان ۸ نوع مختلف مشکلات پوستی را که می‌تواند نشانه ابتلا به کووید ۱۹ باشد تشریح کردند.

این ۸ علامت است:

 ۱- تغییر رنگ در انگشتان پا

۲- اگزما پوستی در گردن، سر و سینه

۳- خشکی، پوسته پوسته شدن و التهاب لب‌ها

۴- ضایعات پاپولار و وزیکولار

۵- پیتریازیس روزه آ (بثورات خود محدود شونده)

۶- پورپوریک (ایجاد حالتی مانند خون مردگی در زیر پوست)

۷- کهیر

۸- اگزانتم (مجموعه بثورات پوستی گسترده)

علائم عصبی ابتلا به کرونا

دانشمندان ترکیه‌ای اعلام کردند تحقیقات نشان می‌دهد برخی بیماران مبتلا به کرونا دارای علائم عصبی خاصی هستند. این بیماران علائمی همچون بی خوابی، انسفالیت و مننژیت را از خود نشان داده اند. در ابتدا پزشکان تصور می‌کردند این افراد دچار بیماری‌های عصبی شده اند، اما آزمایش‌های تخصصی نشان داد این بیماران به کووید ۱۹ مبتلا شده و علائم عصبی بیماری را از خود بروز داده اند.

انسفالیت در واقع بیماری التهاب حاد بافت مغز است. در این حالت، ویروس خود را از طریق خون به مغز می‌رساند و در عملکرد آن اختلال ایجاد می‌کند. انسفالیت، چون از بیماری‌های ثانویه ویروسی است می‌تواند رده‌های مختلفی داشته باشد و از عدم تعادل در راه رفتن تا کما و مرگ را برای بیمار به ارمغان خواهد آورد. برای مثال در نوزادان ویروس هرپس سیمپلکس باعث ایجاد تبخال می‌شود یا ویروسی که در آبله مرغان به مغز می‌رسد می‌تواند فقط کمی عدم تعادل در راه رفتن را در پی داشته باشد. در موارد کمی انسفالیت آسیب‌های جدی به مغز وارد می‌کند و در این صورت جبران آسیب‌ها سخت خواهد بود. از جمله علائم انسفالیت تب، سردرد، فوتوفوبیا (ترس از نور) و تشنج، تحریک پذیری و عصبی شدن، استفراغ، لوچ شدن چشمان یا دید دوگانه، و ضعف دست است.

مننژیت نیز التهاب پرده‌های محافظی است که مغز و نخاع را پوشانده‌اند و به‌طور مشترک مننژ یا شامه گان نامیده می‌شوند. مننژیت می‌تواند به دلیل نزدیکی التهاب به مغز و نخاع، زندگی بیمار را به خطر اندازد؛ بنابراین این شرایط را تحت عنوان فوریت پزشکی دسته‌بندی می‌کنند. رایج‌ترین نشانه‌های مننژیت سردرد و خشکی دردناک گردن همراه با تب، گیجی یا هوشیاری دگرگون شده، استفراغ، و ناتوانی در تحمل نور (نور هراسی) یا صداهای بلند (صدا هراسی) است. معمولاً در کودکان فقط نشانه‌های غیراختصاصی مانند تحریک‌پذیری و خواب‌آلودگی مشاهده می‌شود.

محققان ترکیه‌ای اعلام کردند برخی بیماران کرونایی نیز علائمی شبیه “نشانگان گیلن– باره” از خود نشان می‌دهند. نشانگان گیلن-باره عبارت است از یک بیماری التهابی نادر که دستگاه عصبی مرکزی را درگیر می‌کند و به سرعت موجب ضعف عضلات و بی‌حسی می‌شود. این نشانگان می‌تواند در تمام سنین رخ دهد، اما بین سنین ۵۰–۳۰ سالگی شایع‌تر است. علایم شایع آن در مراحل اولیه، ضعف عضلات دست و پا، ساعد، بازو، ساق و ران‌ها، شکم و قفسه سینه است. ضعف عضلات در عرض ۷۲ ساعت پیشرفت می‌کند و ممکن است باعث بروز مشکلات تنفسی تهدیدکننده حال بیمار شود. شوک خود

می‌تواند شامل ضعف، غش، سرد شدن دست‌ها و پاها، تند شدن ضربان قلب و تعریق باشد. در مراحل بعدی گاهی فلج کامل برای هفته‌ها یا ماه‌های بعد روی می‌دهد.

تحقیقات دانشمندان ترکیه‌ای نشان می‌دهد به طور گسترده در بیماران کرونایی ضعف شدید بروز کرده است. همچنین ممکن است این بیماران در برخی نقاط بدن احساس مور مور شدن کنند. این احساس می‌تواند به تمامی نقاط بدن سرایت شود. همچنین علائم پوستی مانند سرخی، پوسته پوسته شدن و تورم در این بیماران شایع است.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، تومورهای مغزی درجه ۱ و ۲ با سرعت کمتری رشد می‌کنند و بعد از درمان احتمال رشد مجدد آن‌ها کمتر است، زیرا غالباً غیرسرطانی هستند. تومورهای درجه ۳ و ۴ خطرناک ترند، زیرا سرطانی هستند و احتمال گسترش و عود آن‌ها بیشتر است. تقریباً ۵۰ ٪ تومورهای مغزی سرطانی هستند.

احتمال ابتلای افراد به تومور مغزی در هر سنی وجود دارد، اما در افراد مسن بین ۸۵ تا ۸۹ سال بیشتر دیده می‌شود. البته برخی انواع تومورهای مغزی، اغلب، کودکان را مبتلا می‌کنند.

عوامل خطر بسیاری وجود دارد که احتمال ابتلا به تومور مغزی را در شما بیشتر می‌کند. به عنوان مثال، قرار گرفتن در معرض اشعه دلیل حدود ۲ ٪ از تومورهای مغزی است. سابقه خانوادگی و شرایط ژنتیکی، مانند «سل اسکلروزیس» و «سندرم ترنر»، می‌تواند خطر را افزایش دهد.

راه های درمان تومور مغزی

درمان‌های زیادی برای تومورهای مغزی وجود دارد، اما درمانی که برای هر بیماری توصیه می‌شود به موارد مختلفی بستگی دارد. انواع مختلف تومورها به طور متفاوتی درمان می‌شوند و اندازه و موقعیت آن‌ها بر روی درمان مورد استفاده تأثیر می‌گذارد. درمان‌ها شامل استروئیدها و داروها تا جراحی، پرتودرمانی و شیمی درمانی می‌شود.

چگونه تشخیص دهیم که مبتلا به تومور مغزی هستیم؟

بیمار مبتلا به تومور مغزی ممکن است برخی علایم برجسته‌ای را تجربه کند. علایم تومور مغزی با توجه به قسمت آسیب دیده متفاوت است، اما علایم رایج آن عبارتند از: سردرد، تشنج، احساس تهوع، بیماری و خواب آلودگی مداوم، تغییرات ذهنی یا رفتاری، مانند مشکلات حافظه یا تغییر شخصیت، ضعف یا فلج پیشرونده در یک طرف بدن و مشکلات بینایی یا گفتاری.

علائم گاهی اوقات بسیار آهسته ظاهر می‌شوند و در ابتدا متوجه آن‌ها نمی‌شوید. به دنبال تغییرات اندک در سلامتی خود باشید، مانند اینکه نوع دیگری از سردرد را تجربه می‌کنید. به عنوان مثال، سردرد ممکن است فقط در یک طرف باشد یا درد ممکن است کمی متفاوت باشد.

اگر پزشک شما نتواند محتمل‌ترین علت را تشخیص دهد، ممکن است برای آزمایش و اسکن به متخصص مغز و اعصاب ارجاع داده شوید.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، کووید-۱۹ یک بیماری تنفسی است و می تواند موجب افت سطح اکسیژن خون شود. اگر ریه ها تحت تاثیر کروناویروس جدید قرار بگیرند، میزان اکسیژنی که فرد دریافت می کند می تواند کاهش یابد.

۱۱ نشانه سطوح کم اکسیژن در خون

به نقل از “ایت دیس”، آگاهی از نشانه های هشداردهنده سطوح کم اکسیژن خون که به نام هیپوکسمی شناخته می شود، اهمیت دارد. در ادامه با برخی از مهم‌ترین آنها بیشتر آشنا می شویم.

بیشتر بخوانید:

۴ نوع سردرد خاص که کمتر کسی درباره‌شان می‌داند

حس سرخوشی یا حتی توهم

زمانی که هیپوکسمی به هیپوکسی تبدیل می شود، ممکن است حس سرخوشی در فرد شکل بگیرد و می تواند شبیه مسمومیت به نظر برسد. ممکن است تغییراتی در ظاهر، رفتار، میزان و تداوم گفتار، خلق و خو یا حتی توهم و باورهای غیرعادی درباره زمان، مکان یا مردم در فرد شکل بگیرند. همچنین، قضاوت، حافظه و بینش فرد ممکن است مختل شوند.

رنگ آبی لب ها، لاله گوش و/یا بستر ناخن ها

این شرایط که به نام سیانوز شناخته می شود، نشانه ای از هیپوکسمی شدید است که نشان می دهد سلول های بدن به میزان کافی خون اکسیژن‌دار دریافت نمی کنند. سیانوز باید بسیار جدی گرفته شود و فرد مراقبت های پزشکی فوری دریافت کند.

بیشتر بخوانید:

دردهای خود را به دست سیاه‌دانه بسپارید

احساس سوزش

اگر هیپوکسمی مشکلی طولانی مدت باشد، بدن ممکن است بیش از حد گلبول های قرمز تولید کرده و این شرایط موجب افزایش غلظت خون و محدود شدن توانایی آن برای عبور از رگ های خونی کوچک‌تر شود. این ممکن است موجب بروز علائم اضافه از جمله احساس سوزش در اندام های انتهایی مانند بینی و انگشتان، زنگ زدن در گوش و خارش شود.

سردرد

بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) با شرایطی به نام هیپوکسی مرتبط است که به واسطه کمبود اکسیژن در خون رخ می دهد. این شرایط بار کاری مضاعف بر قلب وارد می کند و موجب کندی عملکردهای بافتی می شود. همچنین، بیماری مزمن انسدادی ریه با هایپرکاپنی مرتبط است که به واسطه سطوح بیش از حد دی اکسید کربن در بدن رخ می دهد. سردردهای مرتبط با بیماری مزمن انسدادی ریه به واسطه کمبود اکسیژن در مغز در ترکیب با دی اکسید کربن بیش از حد شکل می گیرند. این سردردها بیشتر هنگام صبح پس از بیدار شدن از خواب به واسطه انباشت دی اکسید کربن در خون هنگام خواب رخ می دهند.

تنگی نفس

تنگی نفس یا دیس‌پنی یکی از شایع‌ترین علائم هیپوکسمی است. افزون بر کمبود نفس، تنگی نفس ممکن است شامل احساس تنگی در قفسه سینه، تنفس سریع یا احساس ناتوانی در دریافت اکسیژن کافی باشد. جمع شدن لب ها به حالت غنچه یا سوزش سوراخ های بینی هنگام تنفس نیز ممکن است رخ دهند.

تنفس سریع

تاکی‌پنه اصطلاح پزشکی است که به تنفس سریع و کم عمق اشاره دارد. کمبود اکسیژن یا دی اکسید کربن بیش از حد در بدن از دلایل شایع این شرایط است. همچنین، برخی مشکلات سلامت می توانند موجب آن شوند. تاکی‌پنه یک بیماری نیست اما علامتی از تلاش بدن برای اصلاح مشکلی دیگر است.

بی قراری

نشانه های اولیه هیپوکسی شامل اضطراب، سردرگمی و بی قراری می شوند. اگر هیپوکسی درمان نشود، کم فشاری خون رخ خواهد داد. با تشدید هیپوکسی، علائم حیاتی بیمار، تحمل فعالیت و سطح هوشیاری وی کاهش خواهند یافت.

سرگیجه، سبکی سر و/یا غش

احساس سرگیجه یا سبکی سر و/یا غش یک نشانه شایع است که بدن اکسیژن مورد نیاز خود را به میزان کافی دریافت نمی کند. همچنین، ممکن است احساس شناوری یا نیاز مکرر به خمیازه کشیدن رخ دهند.

افزایش فشار خون و ضربان سریع قلب

هیپوکسی حاد برخی مکانیسم های خودمختار، بیشتر در دستگاه قلبی‌عروقی مانند افزایش ضربان قلب در حالت استراحت، فشار خون و در دستگاه تنفسی مانند پرفشاری خون ریوی و تنفس سریع را فعال می کند.

مشکلات بینایی

علائم کمبود اکسیژن در چشم ها شامل تاری دید، سوزش، آبریزش بیش از حد و احساس خراشیدگی، شبیه به وجود شن می شوند. موارد خفیف به طور معمول به تورم در لایه اپیتلیال قرنیه و تاری دید موقت منجر می شوند.

عدم هماهنگی و سردرگمی

علائم هیپوکسی خفیف شامل کم توجهی، قضاوت ضعیف، افت حافظه، و کاهش در هماهنگی حرکتی می شوند. سلول های مغزی به شدت نسبت به کمبود اکسیژن حساس هستند و طی پنج دقیقه پس از قطع اکسیژن مرگ آنها آغاز می شود.

در صورت مواجهه با سطوح کم اکسیژن خون چه کاری باید انجام دهید

اگر هر یک از علائم بالا را تجربه می کنید با پزشک خود تماس بگیرید. و اگر به کووید-۱۹ مبتلا شده و در خانه بستری هستید، به طور منظم سطوح اکسیژن خون را با یک دستگاه پالس اکسی‌متر کنترل کنید.