سرزمین های اشغالی

به گزارش مجاهدت از مشرق، روز شنبه هزاران نفر از صهیونیست‌های ساکن سرزمین‌های اشغالی در اعتراض به سیاست‌های اعلامیِ کابیه جدید رژیم صهیونیستی به خیابان‌های تل‌آویو آمدند که به عقیده ناظران و مقامات ارشد رژیم حاکم، این اعتراض‌ها نه صرفاً ابراز خشم نسبت به برنامه‌های بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر وزیر رژیم که بیان‌کننده مشکلات و معضلاتی بنیادی‌تری‌ست که حتی موجودیت این رژیم را در معرض جدی قرار داده است.

نگرانی‌ها نسبت به ماهیتِ رادیکال این اعتراض‌ها به گونه‌ای افزایش یافته که اسحاق هرتزوگ، رئیس رژیم صهیونیستی درباره چشم‌انداز تداوم این اعتراض‌ها آشکارا به همه صهیونیست‌ها و جریان‌های سیاسی نسبت به تعمیق و گسترش شکاف‌های داخلی هشدار داد و جامعه صهیونیستی را به «بشکه باروتی» تشبیه کرد «که در آستانه انفجار قرار دارد.»

هرتزوگ همچنین نسبت به فقدان گفتگو و فروپاشی جامعه صهیونیستی از داخل هشدار داد و گفت: با چشمان خود شکاف داخلی را می بینم، شکافی که هر روز عمیقتر می شود، ما نباید از این واقعیت غافل شویم که در لحظات سرنوشت‌سازی به سر می بریم که بر همه ما تاثیر خواهد گذاشت. از اینکه بر لبه پرتگاهی قرار داریم که ممکن است همه ما را ببلعد، نگرانم.

ماجرا چیست؟

از آغاز برگشت نتانیاهو به مسند قدرت و تشکیل راست‌گراترین کابینه تاریخ رژیم صهیونیستی، شهرهای فلسطین اشغالی شاهد اعتراضات و تظاهرات مداوم و پیوسته بوده است.

طبق روال هفته‌های اخیر شامگاه شنبه هزاران صهیونیست در مخالفت با سیاست‌های کابینه ائتلافی به رهبری نتانیاهو در مرکز شهر تل آویو و دیگر شهرهای فلسطین اشغالی تظاهرات کردند؛ بنا بر اعلام رسانه‌های اسرائیل بیش از ۱۰۰ هزار نفر در این تجمع اعتراضی شرکت کردند و علیه نتانیاهو و کابینه‌اش شعار سر دادند و خواستار انحلال آن شدند.

این تظاهرات‌های مداوم در متنِ جدال شدید بین ائتلاف حاکمِ راست‌های افراطی به رهبری بنیامین نتانیاهو و جناح مخالفان به رهبری یائیر لاپید، نخست وزیر پیشین رژیم صهیونیستی برگزار می‌شود؛ بنا بر گزارش‌ها اعتراض به طرح «اصلاحات قضایی» کابینه نتانیاهو در کانون توجه معترضان قرار دارد و آن را ترفندی برای گریز نتانیاهو از پرونده‌های بی‌شمار فسادش و ایجاد زمنیه برای دیکتاتوری بیشتر او و راست‌های افراطی تفسیر می‌کنند. طرح یاریو لوین، وزیر دادگستری این رژیم اعلام کردند.

آن گونه که مخالفان نتانیاهو می‌گویند هدف از طرح اصلاحات قضایی، کنترل کامل کابینه بر انتصاب قضات از جمله قضات دادگاه عالی است و قدرت این دادگاه را برای لغو قوانین به شدت محدود می‌کند و کنست (پارلمان) را قادر می‌سازد دوباره تنها با اکثریت ۶۱ رای، قوانینی که دادگاه لغو کرده، مجدداً تصویب کند و این یعنی کابینه و راست‌گراهای حاکم به قدرت بلا منازع در مناسبات داخلی در دوران نتانیاهو تبدیل می‌شود. به گفته ایستر حایوت، رئیس دادگاه عالی رژیم صهیونیستی «این طرح درهم شکستن دستگاه قضایی است»

از دیگر دلایل معترضان برای مخالفت با این طرح این است که در صورت اجرای این طرح، قانون مصونیت اعضای کنست، وزیران و نخست‌وزیر به گونه‌ای تغییر می‌کند که آن‌ها با خطراتی نظیر بازجویی و محاکمه در دوره تصدی مناصب مواجه نشوند؛ این همان گذرگاهی است که نتانیاهو تلاش می‌کند تا با ایجاد آن از احتمال محاکمه‌اش در دادگاه به جرم فساد جلوگیری کند، موضوعی که چند سال است گریبانگیر او شده است.

نتانیاهو و مادرتظاهرات‌ها

نتانیاهو اما گویا چندان توجهی به تظاهرات گسترده خیابانی مخالفان و استدلال آنها علیه او و کابینه افراطی‌اش ندارد و معترضان را متهم می‌کند که «خواست رأی‌دهندگان» را نادیده می‌گیرند و اصرار دارد که تغییرات قضایی اعلام‌شده بخشی از خواسته رأی‌دهندگان و هواداران او در انتخابات پارلمانی اخیر در آبان‌ماه است.

وی خطاب به مخالفانش گفته «دو ماه پیش تظاهرات عظیمی بود، مادر همه تظاهرات‌ها؛ میلیون‌ها انسان به خیابان‌ها آمدند تا در انتخابات شرکت کنند. یکی از مهمترین موضوعاتی که به آن رأی دادند، تغییرات در سیستم قضایی بود.

اسحاق هرتزوگ، رئیس این رژیم که گویا چندان با ضرب‌آهنگ این تغییرات هم‌سویی ندارد، اصلاحات قضایی نتانیاهو را «دراماتیک» توصیف می‌کند و اعتقاد دارد «زمانی که این اصلاحات بی درنگ و بدون گفتگو میان اعضای جامعه و نمایندگان دیگر قوا مطرح شود، با مخالفت و نگرانی شدید مواجه می شود.»

بهره سخن

بسیاری از رسانه‌ها و ناظران مسائل رژیم صهیونیستی با اشاره به ترکیب جمعیتی و گستردگی معترضان-که بیشتر نمایندگان گروه‌های مختلف را شامل می‌شود- تأکید می‌کنند که این نوع اعتراض‌ها در تاریخ این رژیم چه در سطح کمیت و چه در سطح کیفیت بی‌سابقه است.

آنچه این اعتراض‌ها را بیشتر در معرض دید ناظران برجسته می‌کند این است که مقامات پیشین که اکنون به مخالفان سرسخت کابینه راست‌گراهای افراطی تبدیل شده‌اند آشکارا صهیونست‌ها را به حضور در خیابان‌ها و پس‌زدن نتانیاهو و ائتلافش تشویق می‌کنند و از طرف دیگر ائتلاف حاکم نیز تاکنون نشان داده که در اجرای «اصلاحات قضایی» مدنظر خود که مخالفان آن را «کودتای قضایی» می‌نامند، همچنان پافشاری می‌کند و قرار نیست که به این راحتی کوتاه بیاید و احتمالاً زورآزمایی و کشاکشِ این دو اردوگاه در هفته‌های و ماه‌های آینده همچنان ادامه‌دار باشد و حتی وارد فضاای رادیکال‌تر و تهاجمی‌تر شود.

مخالفان نتانیاهو در اثبات ثابت‌قدمی خود در ادامه اعتراض‌ها استدلال می‌کنند که سیاست‌های نتانیاهو و حضور راست‌گراهای افراطی در کابینه او، خطری جدی و «وجودی» برای رژیم صهیونیستی و جامعه صهیونیست‌هاست و اگر در برابر راست‌های افراطی مقاومت نکنند، رژیم صهیونیستی هر چه بیشتر به سمت فروپاشی و اضمحلال درونی سوق داده می‌شود.

هرچند احتمالاً زود باشد که درباره ماهیت و چشم‌انداز ناآرامی‌های این روزها در تل‌آویو و دیگر شهرهای فلسطین اشغالی نظر قطعی صادر کرد، اما توجه به هشدار جدی رئیس این رژیم و ترکیب جمعیتی و گستردگی اعتراض‌ها، نشان‌دهنده این است که این ناآرمی‌های مداوم که از هفته‌های پیش آغاز شده صرفاً اعتراضی به بنیامین نتانیاهو و و یا یادآوری اعتراض‌های همیشگی به پرونده‌های فساد او و اطرافیانش و یا رویکردهای سیاسی برخی از اعضای کابینه و هم‌فکرانش نیست، و بیشتر بیانگر و تجمیع اعتراض به مشکلات و گرفتاریهای بنیادی‌تر و ساختاری این رژیم است که در صورت ادامه‌داربودن، شکاف‌های درونی این رژیم عمیق‌تر خواهد شد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، هزاران صهیونیست روز شنبه در شهرهای تل‌آویو و حیفا علیه نخست وزیر رژیم صهیونیستی تظاهرات کردند.

«بنی گانتز» وزیر جنگ سابق رژیم صهیونیستی نیز خبر داد که در تظاهرات علیه نتانیاهو در تل‌آویو حضور خواهد یافت.

تظاهرات امروز ساکنان سرزمین‌های اشغالی در اعتراض به طرح اصلاح سیستم قضایی این رژیم است. طرح موسوم به اصلاح سیستم قضایی که چند روز گذشته توسط لوین منتشر شده، با هدف کنترل کامل کابینه بر انتصاب قضات از جمله قاضی دیوان عالی رژیم صهیونیستی طراحی شده است. طرحی که قدرت دیوان عالی برای لغو قوانین و تصمیمات کابینه را به شدت محدود کرده و به کنست (پارلمان رژیم صهیونیستی) این امکان را می‌دهد تا قوانینی را که دادگاه موفق به لغو آن‌ها شده، با موافقت تنها ۶۱ عضو، مجدداً وضع کند.

رسانه‌های عبری از زمان قدرت‌یابی کابینه جدید صهیونیست‌ها به رهبری نتانیاهو و همراهی کسانی همچون «ایتمار بن گویر» و «بزالل اسموتریچ»، گزارش‌هایی مبنی بر قصد این کابینه برای تضغیف سیستم قضایی تل‌آویو منتشر می‌کنند؛ چرا که نتانیاهو و بسیاری از متحدان افراطی‌اش پرونده‌هایی به جرم فساد و تروریسم دارند و تحت تعقیب قضایی هستند.

چند روز پیش نیز «ایهود باراک» نخست‌وزیر پیشین رژیم صهیونیستی در اعتراض به کابینه راست افراطی کنونی این رژیم به ریاست «بنیامین نتانیاهو»، به تظاهرات و درگیری‌های خیابانی و میدانی برای سرنگونی این کابینه فراخواند.

وی طی یادداشتی که در روزنامه عبری «یدیعوت آحارانوت» منتشر شد، نوشت: «اختلاف با دولت بنیامین نتانیاهو به مرحله جنگ می‌رسد و این یک هشدار واقعی است، زیرا خطر نزدیک و قریب‌الوقوع است و به فروپاشی نظام سیاسی مبتنی بر اشغال منجر خواهد شد. با سکوت اسرائیلی‌ها اتفاقات بد ادامه خواهد یافت لذا آنها باید چشمان خود را باز کنند، از خود بپرسند که کجای این مبارزه ایستاده‌اند و پاسخ واقعی را هرچه قدر دردناک و سنگین باشد، بیابند».

به گزارش مجاهدت از مشرق، کمیسیونر اروپا در امور مدیریت بحران گفت بروکسل بارها خواستار دریافت غرامت از اسرائیل بابت تخریب خانه‌های ساخته‌شده با کمک مالی اتحادیه اروپا در کرانه باختری شده است.

پیش از این ۲۴ نماینده پارلمان اروپا با نگارش نامه‌ای به جانیز لینارکیک، کمیسیونر اتحادیه اروپا در امور مدیریت بحران از وی خواسته بودند رژیم صهیونیستی را وادار به پرداخت غرامت بابت زیان زدن به پول مالیات‌دهندگان اتحادیه اروپا کند.

در این نامه آمده بود: «اسرائیل از حیث مسائل مالی پیامدهای تخریب‌های غیرقانونی و نقض حقوق بشری را به عهده نگرفته است.»

لینارکیک در پاسخ به این نمایندگان گفته بروکسل همواره «سیاست‌های شهرک‌سازی اسرائیل و اقدامات غیرقانونی مرتبط با آن را محکوم کرده است.»

صدها هزار اسرائیلی در شهرک‌هایی یهودی‌نشین که رژیم صهیونیستی بعد از جنگ ۱۹۶۷ و اشغال سرزمین‌های فلسطینی در کرانه باختری و شرق بیت‌المقدس ساخته است سکونت دارند.

سازمان ملل و بیشتر کشورهای جهان شهرک‌های رژیم صهیونیستی را غیرقانونی می‌دانند زیرا این رژیم در جنگ سال ۱۹۶۷ میلادی این سرزمین‌ها را اشغال کرده و بر مبنای کنوانسیون ژنو هر گونه ساخت و ساز از سوی اشغال‌گر در سرزمین‌های اشغالی ممنوع است.

فلسطینیان به دنبال تشکیل کشوری مستقل در کرانه باختری و نوار غزه هستند که پایتخت آن بیت‌المقدس باشد. آن‌ها همچنین خواستار خروج اسرائیل از سرزمین‌های اشغال شده در سال ۱۹۶۷ هستند، اما اسرائیل از بازگشت به مرزهای پیش از جنگ شش روزه امتناع می‌کند.