سرویس جهان مشرق _ صنایع نظامی رژیم صهیونیستی به مدد همکاری تکنولوژیک بی دریغ شرکتهای تسلیحاتی غربی و کمکهای نظامی سالانه ارتش امریکا، بخش زیادی از تجهیزات تحت خدمت ارتش اسرائیل را تولید میکند.
اما فخر صنایع نظامی اسرائیل و آنچه که بیشترین حجم تبلیغات بر آن متمرکز شده است سامانههای پدافندی تحت خدمت ارتش اسرائیل است. از زمان جنگ ۳۳ روزه در سال ۲۰۰۶ و کشته شدن دهها صهیونیست در حملات راکتی حزب الله لبنان، ارتش اسرائیل به فکر توسعه شدید سامانههای پدافندی خود برای جلوگیری از وارد آمدن تلفات و خسارات شدید در نبردهای آینده افتاد.
بدین منظور صنایع نظامی رژیمصهیونیستی دست به توسعه ۳ سامانه پدافندی بومی زد:
_ گنبد آهنین برای مقابله با تهدید راکتی رزمندگان فلسطینی و زرادخانه راکتی حزب الله.
– سامانه فلاخن داوود برای مقابله با موشکهای بالستیک تاکتیکی نظیر اسکاد که از لبنان یا سوریه شلیک شوند.
– سامانه آرو ۲ و ۳ به منظور مقابله با موشکهای بالستیک میان برد و دوربرد ایران.
همچنین تعدادی آتشبار سامانه پاتریوت از دو مدل PAC۲ و PAC۳ نیز توسط ارتش امریکا به این رژیم اهدا شده است.
علی رغم شکستهای متعدد دفاع ضد موشکی اسرائیل در نبردهای سالهای اخیر، فرماندهان نظامی این رژیم معتقدند با توجه به توان بالای موشکی کشورهای عضو محور مقاومت و دشمنان اسرائیل، توسعه و به کارگیری گسترده دفاع ضد موشکی برای این رژیم در اولویت اول و بالاترین حساسیت ممکن قرار دارد؛ زیرا هر چقدر نیز که نیروی هوایی و زمینی اسرائیل در بحث آفندی قدرتمند بوده و توان ضربه زدن به رقیب را داشته باشند، بدون حضور یک شبکه منسجم دفاع ضد موشکی، در هر گونه نبرد کوچک یا بزرگ بر علیه دشمنان اسرائیل، روزانه صدها و شاید هزاران راکت و موشک به شهرها یا تاسیسات حساس نظامی و اقتصادی در سرزمینهای اشغالی اصابت کرده و خسارات خارج از تصوری بر جا خواهد گذاشت.
اما حوادث ۲ روز اخیر در عمق خاک سرزمینهای اشغالی و در حساسترین و استراتژیکترین مناطق امنیتی این رژیم یک شکست و رسوایی بزرگ برای پدافند هوایی اسرائیل بود.
بعد از ظهر روز ۳۱ فروردین فیلمی مبهم از انفجار و آتش سوزی در منطقه گوش دان در سرزمینهای اشغالی منتشر شد که در ابتدا چندان به آن توجهی نشد، اما تقریبا ۲۴ ساعت بعد و با انتشار گسترده اخبار در رسانهها مشخص شد فیلم مربوطه در واقع انفجار مهیب در یک کارخانه صنایع IAI اسرائیل بوده که مربوط به تولید سوخت جامد مورد استفاده در موشکهای پدافندی ارتش اسرائیل بوده است.
با توجه به سانسور شدید امنیتی رژیم صهیونیستی اطلاعاتی از میزان خسارات وارده به این کارخانه نظامی در دست نیست، اما در صورتی که بخش تولید سوخت جامد موشکی در این تاسیسات دچار آسیب جدی شده باشد میتواند وقفه بزرگی در توسعه و تولید سامانههای پدافندی ارتش اسرائیل که برای این رژیم حکم مرگ و زندگی را دارد ایجاد کند.
اما این تنها رویداد تلخ برای رسته پدافندی ارتش اسرائیل در روز گذشته نبود.
شب گذشته تصاویر عجیبی از به صدا در آمدن آژیر هشدار حمله موشکی و صدای انفجار مهیب در مناطق مرکزی اسرائیل و اطراف منطقه فوق امنیتی راکتور اتمی دیمونا منتشر شد.
طبق اعلام وزارت جنگ رژیم اسرائیل، نیروی هوایی این رژیم شب گذشته به اهدافی در جنوب دمشق حمله میکند که با واکنش پدافند هوایی ارتش سوریه مواجه میشوند. ارتش سوریه با استفاده از موشک پدافندی برد بلند S۲۰۰ اقدام به شلیک به سوی جنگندههای اسرائیلی میکند و بنا بر ادعای مقامات اسرائیلی، به شکل عجیبی یکی از موشکهای پدافندی شلیک شده دچار اخلال شده و به سمت عمق مناطق سرزمینهای اشغالی و منطقه حساس دیمونا میرود!
در این هنگام سامانه پدافندی پاتریوت که در اطراف منطقه دیمونا مستقر بوده و وظیفه دفاع از آن را بر عهده دارد اقدام به شلیک ۲ تیر موشک رهگیر برای نابودی پرتابه فوق میکند اما هر دو موشک پاتریوت در نابودی هدف ناکام بوده و موشک پدافندی اس۲۰۰ به زمین اصابت میکند.
حتی در صورتی که تمامی ادعاهای مقامات اسرائیلی را باور کرده و موشک اصابت کرده به اطراف منطقه دیمونا را، موشک پدافندی ارتش سوریه فرض کنیم، ناکامی پدافند ارتش اسرائیل در رهگیری و انهدام تنها ۱ موشک مهاجم آن هم در حساسترین منطقه امنیتی در خاک این رژیم سوالات و ابهامات متعددی را در خصوص توانایی شبکه پدافندی اسرائیل در دفاع برابر حملات موشکی رقبا به ویژه در شرایط شلیک انبوه موشکی ایجاد میکند.
سرویس جهان مشرق – صحرای نقب (عبری: نِگِو) در جنوب اسرائیل منطقه ای خشک و بیابانی است که در طول تاریخ، محل تردد اقوام بسیار زیاد از جمله اعراب بادیه نشین بوده و در حال حاضر نیز جمعیت قابل توجهی از اعراب بادیه نشین در این منطقه سکونت دارند.
صحرای نقب به دلیل ساکنان خاص آن و عقاید و نوع زندگی متفاوت آنها از یهودیان اسرائیلی، مشکلات متعدد حاکمیتی و امنیتی را برای دولت رژیم صیونیستی در این منطقه ایجاد کرده است.
بر اساس مطالب و گزارش های منتشر شده از منابع و مقامات ارشد رژیم صهیونیستی، هنوز بخش قابل توجه و عمده ای از بادیهنشینان این منطقه تفکرات ناسیونالیستی عربی – فلسطینی خود را حفظ کردهاند و مخالف حاکمیت صهیونیستها بر فلسطین اشغالی و موجودیت کشور اسرائیل با ساختار یهودی آن هستند که باعث نگرانی جدی مقامات اسرائیلی در مواقع حساس و به خصوص در زمان شکلگیری انتفاضه فلسطینی ها شده است.
درباره مشخص شدن وضعیت دقیق این منطقه، به گفته ها و گزارش های داخلی اسرائیلی ها مراجعه می کنیم.
یوفال دیسکین، رئیس سابق سازمان امنیت داخلی اسرائیل، شاباک، درباره منطقه نقب می گوید:
آویتار داوید، سازمان دهنده جنبش( Regavim ) در منطقه جنوب اسرائیل، درباره مشکلات اسرائیلی ها در منطقه نقب می گوید:
سارا هاتزنی کوهن، فعال اجتماعی اسرائیلی و رئیس جنبش “اسرائیل من” که تبلیغات اسرائیلی و صهیونیستی را ترویج می کند، درباره منطقه نقب اینگونه می نویسد:
یونیو کوبیتس در روزنامه “هاآرتص اسرائیل” درباره بادیه نشینان نقب می نویسد:
همچنین وب سایت صهیونیستی ” ماکوم ریشون” در ارتباط با حمله چادرنشینان به قبرستان یهودیان که در نقب رخ داد، در تیتر گزارش خود این گونه منطقه نقب را توصیف میکند:
جمعیت اعراب بادیه نشین صحرای نقب
بر اساس آمار مرکز پژوهش و اطلاع رسانی پارلمان اسرائیل، جمعیت فعلی ساکنان بادیه نشین منطقه نقب نزدیک به حدود ۲۰۰۰۰۰ نفر می باشد که باید یادآور شد این رقم، تنها آمار بادیه نشینانی است که در مناطق شناخته شده و قابل دسترس در نقب سکونت دارند.
بر اساس گزارش های منابع داخلی اسرائیل، اگر در آمارهای ذکر شده از جمعیت بادیه نشینان نقب، جمعیت بادیه نشینانی که به دلیل زندگی غیر متمرکز و سنتی صحرایی در نقب جزو آمارهای جمعیتی محسوب نمی شوند نیز محاسبه شود، امار جمعیتی بادیه نشینان بسیار افزایش پیدا خواهد کرد و به رقمی بسیار بیشتر از رقم ۲۰۰۰۰۰ خواهد رسید.
دولت اسرائیل در طول سال های گذشته سعی کرده است تا با شهرک سازی و دادن زمین به بادیه نشینان نقب، اعراب بادیه نشین این منطقه را تحت کنترل و نظارت خود در بیاورد که اگرچه بخشی از بادیه نشینان پذیرفته اند که به شهرک های ساخته شده کوچ کنند، اما هنوز بخش قابل توجه دیگری از بادیه نشینان زندگی در شهرک های ساخته شده را نپذیرفته اند و به صورت غیر متمرکز و سنتی زندگی خود را ادامه می دهند و دولت اسرائیل تا به الان در طرح سازماندهی زندگی بادیه نشینان نقب و تحت کنترل در آوردن تمام جمعیت بادیه نشینان شکست خورده است.
مناطق و مراکز مهم اسرائیل در صحراب نقب
مطالبی که بالا عنوان شد تمام داستان و مسائل منطقه نقب نیست؛ صحرای نقب به جز مشکلات حاکمیتی و امنیتی که به علت حضور بادیه نشینان عرب برای دولت رژیم صهیونیستی دارد، بخش عمده ای از زیر ساخت های مهم و ارزشمند نظامی و صنعتی و شهرهای اسرائیل را در خود جای داده است.
در واقع حساسیت بر روی این منطقه و بادیه نشینان آنجا زمانی افزایش پیدا می کند که مشاهده می کنیم تعداد قابل توجهی از پایگاه های شکاری نیروهوایی ارتش اسرائیل در این منطقه و اطراف آن واقع شده است و از همه مهم تر، یکی از مهم ترین و یا شاید مهم ترین سایت هسته ای اسرائیل یعنی سایت هسته ای ” دیمونا ” در نزدیکی منطقه سکونت بادیه نشینان نقب ساخته شده است و همچنین دو شهر دیمونا و بئرشبع در اطراف مناطق حضور بادیه نشینان قرار دارد.
در تصویر زیر محدود منطقه نقب در اسرائیل را مشاهده میکنید:
در یک تصویر دیگر از نقب که توسط وب سایت اسرائیلی “دانشگاه بن گورین در نقب” منتشر شده است، میتوانید پراکندگی و حضور قبایل بادیهنشین در صحرای نقب و شهرهای اسرائیلی اطراف آن را مشاهده کنید.
همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، محدوده زندگی و حضور قبایل بادیه نشین نقب در حد فاصل میان دو شهر “دیمونا” و ” بئرشبع ” می باشد، و مسئله مهم دیگر، سایت هسته ای دیمونا است که در شهر دیمونا قرار دارد.
مساحت اسرائیل ۲۲٬۱۴۵کیلومتر مربع است، تقریبا دو برابرقطر و اسرائیل ۱۵۳مین کشور جهان از لحاظ وسعت جغرافیایی است.
با در نظر گرفتن مساحت کل فلسطین اشغالی و با نگاهی ساده به تصویر بالا، میتوان گفت که برای رسیدن از منطقه حضور اعراب بادیه نشین به این دو شهر و “پایگاه هسته ای دیمونا“ زمان بسیار کوتاه و اندکی نیاز است و همین مسئله باعث ایجاد نگرانی صهیونیست ها درباره امنیت این دو شهر و به خصوص سایت هسته ای دیمونا شده است. چرا که در صورت رخ دادن درگیری میان بادیه نشینان و دولت رژیم صهیونیستی، اعراب این منطقه قادر هستند به راحتی به این دوشهر و به خصوص پایگاه هسته ای و استراتژیک “دیمونا ” حمله کرده و به این شهر ها و سایت هسته ای آن آسیب برسانند و یا حتی این مناطق را تحت کنترل خود در بیاوردند.
همچنین شهر الخلیل (در تصویر بالا به نام “هبرون” ثبت شده است) در کرانه باختری که توسط فلسطینی ها اداره می شود فاصله اندکی با مناطق حضور بادیه نشینان عرب دارد و این مسئله می تواند در هنگام شروع نا آرامی ها یک امتیاز برای بادیه نشینان این منطقه باشد.
همچنین تعداد قابل توجهی از پایگاه های هوایی ازتش اسرائیل در این منطقه واقع شده است
در تصویر زیر که توسط وب سایت ارتش اسرائیل منتشر شده است، محل پایگاه های هوایی ارتش اسرائیل در سرتاسر اسرائیل نشان داده شده است و ما در آن منطقه نقب را با خطوط قرمز مشخص کرده ایم.
همانگونه که در تصویر بالا مشاهده می کنید، شش پایگاه شکاری نیروی هوایی اسرائیل در منطقه نقب واقع شده است که فاصله مناطق بادیه نشین تا این پایگاه ها بسیار اندک است و قبایل بادیه نشین در صورت اراده میتوانند در سریعترین زمان ممکن خود را به یکی از این شش پایگاه که در صحرای نقب واقع شده است، برسانند.
دانستن این مسئله حائز اهمیت است که این پایگاه های نیروی هوایی اسرائیل، پایگاه هایی هستند که میزبان مدرن ترین جنگنده های ارتش اسرائیل می باشند و انگیزه اصلی اسرائیلی ها از خرید این هواپیماها، استفاده از این جنگنده ها در نبرد های احتمالی آینده با محور مقاومت است.
به عنوان مثال وب سایت ارتش اسرائیل درباره جنگنده های پایگاه (Nabataean) که نزدیک ترین پایگاه نیروی هوایی ارتش اسرائیل به مناطق حضور بادیه نشینان است نوشته است:
البته بعضی از منابع غیر رسمی دیگر از حضور هوایپیماهای F-۱۶i و هواپیماهای F-۱۵i در این پایگاه گفته اند.
پایگاه هوایی (premises) یکی دیگر از نزدیک ترین پایگاه های هوایی به بادیه نشینان نقب است و وب سایت ارتش اسرائیل در باره هواپیماهای موجود در این پایگاه نوشته است:
پایگاه هوایی(Roman) ارتش اسرائیل، یکی دیگر از شش پایگاه هوایی در منطقه نقب:
بر اساس نظرات کارشناسان نظامی، اصلی ترین و مهم ترین دلیل و انگیزه رژیم صهیونیستی از خرید این جنگنده ها، استفاده از آنها در جنگ با ارتش ایران حزب الله لبنان است.
از جمله ظرفیت های این جنگنده ها، برتری در نبردهای هوا به هوا، پرواز در ارتفاع بالا و توانایی پیمودن مسافت زیاد و رسیدن به مناطق دور و از جمله خاک ایران است.
نکته ای که در این جا برای ایران و محور مقاومت به عنوان یک پتانسیل و امتیاز محسوب می شود و باید به آن توجه شود، مسئله حضور بادیه نشینان مخالف اسرائیل در این منطقه و اطراف مراکز نظامی و صنعتی مهم اسرائیل است.
در صورتی که بادیه نشینان ضد اسرائیلی صحرای نقب بتوانند از هر طریق و یا راهی با حداقل امکانات تجهیز شوند، قادر خواهند بود در جنگ های احتمالی آینده اسرائیل و محور مقاومت به این شش پایگاه هوایی، تاسیسات صنعتی مانند سایت هسته ای دیمونا و دیگر مناطق مهم این منطقه حمله کنند و باعث ایجاد مشکلات برای اسرائیل از داخل شوند.
همچنین بادیه نشینان میتوانند باعث زمینگیری جنگنده های عملیاتی پایگاه های هوایی اسرائیل در این منطقه شوند و ارتش اسرائیل را فلج کنند. باید به یاد داشته باشید که اتکا اصلی ارتش اسرائیل، بر قدرت نیروی هواییآن است و در صورتیکه این نیرو با مشکل مواجه شود، تمام ارتش اسرائیل با مشکل مواجه خواهد شد.
شایان ذکر است، رژیم صهونیستی از این قبیل مشکلات در سرزمین های اشغالی کم ندارد، مشکلاتی که میتوانند رژیم صهیونیستی را به ورطه سقوط بکشانند.
به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، هشدار انصارالله یمن به رژیم صهیونیستی به چه معناست؟ انصارالله یمن به رژیم صهیونیستی هشدار داده در صورتی که رژیم جعلی اسرائیل، اقدام گستاخانهای انجام دهد که بر یمن تاثیر بگذارد، منافع اسرائیل و شرکای آن در دریای سرخ در تیررس ماست.
انصارالله یمن اکنون نزدیک به ۶ سال است که درگیر جنگ ناخواسته است، جنگی که ائتلاف سعودی علیه مردم مظلوم این کشور به راه انداخته و هزران نفر از ساکنان این سرزمین در پی حملات سعودی به شهادت رسیده اند.
با وجود قدرت نظامی سعودی، یمنیها دست برتر را دارند، چرا که مقاومت آنها برگرفته از اعتقادات اسلامی و دینی است به همین جهت است که توانسته اند دشمن را ناکام بگذارند.
در طول بیش از ۵ سال جنگ، مردم یمن توانستند سازمان نظامی و تسلیحاتی خود را ارتقاء دهند و اکنون به واسطه داشتن موشکهای دوربرد و پهپادهای انتحاری که در داخل این کشور و به دست ارتش و انصارالله یمن ساخته شده است، توانسته اند حساس ترین مراکز عربستان سعودی را هدف قرار دهند.
عربستان اکنون درمانده از جنگی است که علیه مردم مظلوم یمن آغاز کرده است.
در این جنگ نابرار کشورهای اروپایی و آمریکا سلاحهای مورد نیاز عربستان را تامین میکنند و البته نقش صهیونیستها را نباید نادیده گرفت.
بر اساس گزارشها، هواپیماها و خلبانان رژیم صهیونیستی بارها در حملات هوایی به خاک یمن مشارکت داشتهاند، اما اکنون که ارتش و انصارالله یمن به سلاحهایی دست یافتهاند که قادر است سرزمینهای اشغالی فلسطین را هدف قرار دهد، مشارکت مستقیم در جنگ علیه مردم یمن را متوقف کرده و سعی دارند با همکاری اماراتیها در جزیره سقطری واقع در جنوب یمن پایگاه نظامی مشترکی تاسیس کنند تا کشتیها را در تنگه باب المندب و شاخ آفریقا رصد کنند.
جزایر سقطری متعلق به یمن است و در نقطه ای استراتژیک در دهانه خلیج عدن قرار دارد.
اگرچه از نظر حقوق بینالملل اقدام امارات و رژیم صهیونیستی غیر قانونی است، اما نمیتوان از سازمان ملل و قوانین بینالمللی انتظار داشت که مانع ایجاد پایگاه نظامی مشترک رژیم صهیونیستی و امارات در جزیره سقطری شوند.
هدف ایجاد این پایگاه کنترل کشتیهایی است که از خلیج عدن عبور میکنند و وجود این پایگاه میتواند علاوه بر تشدید ناامنی و ایجاد خطر برای کشتیهای عبوری از خلیج عدن، ضریب درگیریها را نیز بالا ببرد.
ضمن آنکه تاسیس پایگاه نظامی مشترک در جزیره سقطری به محاصره یمن نیز شدت میبخشد.
تحولات منطقه نشان میدهد که صهیونیستها از اتفاقات آینده نه چندان دور هراس شدیدی دارند و با سیاست سازشی که اعراب با رژیم صهیونیستی آغاز کردهاند، سعی دارند تا جای پای خود را در منطقه محکمتر کنند.
رژیم صهیونیستی اگرچه تاکنون توانسته است با چند رژیم عربی در منطقه خلیج فارس روابط خود را عادی کند، اما نباید این نکته را نادیده گرفت که مردم رژیمهای سازشکار با رژیم صهیونیستی با حکام خود همراه نیستند.
در کنار این مؤلفه، باید قدرت جبهه مقاومت را نیز در نظر داشت.
در یمن انصارلله حضور دارد، در عراق حشدالشعبی و دیگر نیروهای مردمی و در کنار رژیم صهیونیستی، حزب الله قدرتمند سایه سنگین خود را بر سر این رژیم انداخته به گونهای که صهیونیستها جرات ندارند دست از پا خطا کنند و تنها کافی است که تحرکی از سوی ارتش صهیونیستی علیه حزب الله، انصار الله و حشد الشعبی صورت بگیرد، آنگاه است که شرایط برای این رژیم بسیار سخت و غیر قابل تحمل خواهد شد.
هشداری که یمنیها به رژیم صهیونیستی دادهاند جدی است، مقاومت یمن تاکنون ثابت کرده است که توان پاسخ به هرگونه حملهای را دارد و میتواند معادلات را تغییر دهد.
قطعا هر گونه حماقتی از سوی رژیم صهیونیستی با مشارکت امارات و سعودیها در دریای سرخ آتش جنگ بزرگی را در منطقه شعله ور خواهد کرد، جنگی که پایان خوشی برای رژیم اسرائیل نخواهد داشت.
انصارالله یمن، بلوف نمیزند، این موضوع در پاسخ به حملات سعودیها به اثبات رسیده است، خشم مردم یمن نسبت به صهیونیستها از خشم به سعودیها بیشتر است، کافی است بخشی از این خشم به سوی صهیونیستها هدایت شود آنگاه خواهند دید که چه بر سرشان خواهد آمد.