به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از خرم آباد، به مناسبت سالروز آزادسازی خرمشهر و هفته مقاومت سرهنگ پاسدار «محسن رشیدی» مدیرکل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس لرستان و جمعی از فعالان فرهنگی با خانواده شهید حمید حمیدی منش دیدار و گفت و گو کرد.
شهید حمید حمیدی منش در ۱۵ تیرماه سال ۱۳۵۶ شمسی در یک خانواده مذهبی در شهر خرم آباد در محله ماسور دیده به جهان گشود و تحت تربیت پدر و مادری مؤمن، متدین و مقلد امام پرورش یافت. ایشان فرزند دوم خانواده و دارای دو برادر و دو خواهر است و از همان کودکی در مجالس دینی از جمله برنامه های سوگواری امام حسین (ع) حضور داشتند.
سادگی، بی آلایشی، سر به زیر بودن و خوش اخلاقی او زبانزد همه بود. در دوران تحصیل دانش آموزی با وقار، محجوب، مؤدب و کوشا بود و همواره سعی می کرد تکالیف دینی خود را انجام دهد. بعد از اتمام تحصیلات در سال ۱۳۷۲ لباس سبز نظم و امنیت و آرامش را برتن کرد و بعد از دوره‌های آموزشی در سال ۱۳۷۴ به مرزهای شرقی کشور در شهرستان بیرجند منتقل شد و وظیفه حراست از مرزهای پر خطر شرقی کشور را بر عهده گرفت. بعد از مدتی و به خواست خود وارد قسمت راهنمایی و رانندگی پلیس راه شد و در استانهای مختلف از جمله مازندران، هرمزگان و خوزستان انجام وظیفه کرد.
این شهید گرانقدر در سال ۱۳۷۹ ازدواج کرد و ثمره ازدواجش یک فرزند دختر به نام غزل می باشد. او انسانی بود که برای خدا کار می کرد و اخلاق در عمل از ویژگیهای بارزشان بود. هرگز نماز را ترک نمی کرد و نمازش را سر وقت می خواند و یکبار هم نشد که حرمت موی سفید پدر و مادر را بشکند. کمک حال پدر و مادر بود و به هر سفری که می‌رفت سوغاتی برای خواهر و برادر و دیگر اقوام و فامیل می آورد.
دو سال قبل از شهادتش مادرش خواب شهادت او را می‌بیند که تابوت شهید را تعدادی از افسران نیروی انتظامی در مقابل مسجد توسلّی خرم آباد تشییع می کنند که این رؤیای صادقانه بعد از دو سال به همین شکل تعبیر می شود.
شهید حمیدی منش در شهریور ۱۳۸۸ از طرف نیروی انتظامی به استان کردستان منتقل شد و از اول مهرماه ۱۳۸۸ در پلیس راه مریوان مشغول به انجام وظیفه شد و در طول دو سال وظایف محوله را به نحو أحسن به انجام رسانید به طوری‌که در خرداد ماه سال ۱۳۹۰ به عنوان تشویقی سفر زیارتی مشهد مقدس نصیبش شد که به همراه خانواده عازم مشهد شد. به گفته مادرش بهترین سفر طول عمر مادرش همین سفر به مشهد مقدس همراه پسر شهیدش بوده است.
در بازگشت از سفر حدود ده روز بعد، در تاریخ ۳۰/ ۰۴/ ۱۳۹۰ در ۲ کیلومتری شهر سرو آباد در حین انجام وظیفه در کمین نیروی ضد انقلاب پژاک قرار می گیرند که در این درگیری از ناحیه سر مورد اصابت گلوله قرار می گیرد و در حین شهادت نام مبارک حضرت ابوالفضل (ع) را بر زبان می آورد، پس از انتقال به شهر سرو آباد در بیمارستان آن شهر به درجه رفیع شهادت نایل آمد و در تاریخ یکم مردادماه ۱۳۹۰ در شهرستان خرم آباد در آرامستان فاطمیه ماسور به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
