سریال تلویزیونی

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ علی عبدالصمدی؛  بازپخش دو سریال به صورت همزمان از دو شبکه‌ی اصلی تلویزیون قطعا باعث ریزش مخاطب خواهد شد.

تلویزیون به عنوان رسانه‌ای فراگیر قابلیت‌ها و ظرفیت‌های مختلفی دارد. یکی از قابلیت‌های این رسانه پخش فیلم و سریال است. از آن جهت که اکثر مخاطبین سیما در ساعات پایانی شب در خانه هستند مهمترین برنامه‌های تلویزیونی معمولا برای این ساعات تنظیم می‌شوند.

پرمخاطب‌ترین بولتن‌های خبری در همین ساعات روی آنتن میروند. نرخ پخش آگهی بازرگانی در این ساعات بسیار گران‌تر از دیگر ساعات در شبانه روز است. همچنین در این ساعات تلویزیون جهت انبساط خاطر مخاطبینش معمولا فیلم و سریال پخش میکند.

بنا براین، فیلم و سریال، اخبار و آگهی‌های بازرگانی از اهم برنامه‌های شبانه‌ی رسانه‌ای مانند تلویزیون به شمار می‌روند. این شب‌ها شبکه‌های اول و دوم سیما به عنوان دو شبکه‌ی سنتی و قدیمی تلویزیون دو سریال «ولایت عشق» و «وضعیت زرد» را روی آنتن برده اند.

دو سریالی که طی سالیان گذشته تهیه و پخش شده بودند. «ولایت عشق» سریالی است به کارگردانی «مهدی فخیم زاده» که به زندگی و حیات امام رضا علیه السلام می‌پردازد. پخش مجدد این سریال در ساعات پرمخاطب برای نسل جدید میتواند فرهنگ ساز باشد و باعث آشنایی نوجوانان با سیره‌ی رضوی شود.

اما سریال «وضعیت زرد» به کارگردانی مجید رستگار یک سال پیش از شبکه‌ی سوم سیما روی آنتن رفته و محصول شبکه‌ی دو نیست. هم اکنون عوامل این سریال مشغول تولید فصل دوم آن هستند. بازپخش دو سریال به صورت همزمان از دو شبکه‌ی اصلی تلویزیون قطعا باعث ریزش مخاطب خواهد شد.

این در حالی است که در چهارچوب شبکه‌های تلویزیونی، آی فیلم، تماشا، نسیم و نمایش معمولا رسالت بازپخش سریال‌های قدیمی‌تر و خاطره انگیز را بر عهده دارند. نباید فراموش کرد که حتی در دوران سخت و طاقت فرسای کرونا، هنرمندان و دست اندرکاران بیکار ننشستند و کنداکتور پخش شبکه‌های تلویزیونی خالی نماند و کمتر سریالی تکراری روی آنتن رفت.

هم اکنون شبکه‌ی اول سیما، سریال تاریخی «مستوران» را در دست پخش دارد و قطعا بعد از سریال «ولایت عشق» به پخش خواهد رسید؛ که البته این امر نیز چندان حرفه‌ای به نظر نمیرسد که دو سریال با تم و موضوع تاریخی پشت سر هم از یک شبکه پخش شود.

معمولا برای کنترل احساسات و ذائقه‌ی مخاطب شبکه‌های حرفه‌ای‌تر از این امر اجتناب می‌ورزند. توجه به کنداکتور پخش، مناسبت‌های تقویمی، خواست و نیاز‌های هنری و رسانه‌ای مخاطب و روانشناسی در پخش برنامه‌ها از ارکان مهم مدیریت رسانه‌ای فراگیر مانند تلویزیون است. قطعا عنایت و توجه مدیران سیما به این اصول حائز اهمیت میتواند باعث رشد و تعالی رسانه‌ی ملی شود و می‌تواند سبکی نو را در بین رسانه‌های جهان اسلام و سایر ممالک و به صورت کلی‌تر سپهر رسانه‌های جهان ارائه دهد.

انتهای پیام/133

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس_ علی عبدالصمدی؛ «دردسر‌های شیرین» عنوان سریال نوروزی شبکه‌ی پنجم سیما به کارگردانی سهیل موفق است.

تشکیل خانواده، فرزندآوری، اشتغال و مسائل مالی، رویاپردازی و هدفگذاری، مشکلاتی که در حین کار به وجود می‌آیند، سنگ اندازی‌ها و دسیسه چینی‌ها و… از اهم موضوعات اجتماعی هستند که در این سریال به آن‌ها مستقیما اشاره شده است.

علی و شیرین زوج جوانی هستند که در یک شرکت واردات مکمل‌های غذایی کودک مشغول به کار هستند. شیرین کاندیدای مدیر عاملی شرکت است. با دسیسه‌ی یکی از عوامل شرکت اسناد مربوط به مناقصه گم میشود به طوری که همه شیرین تمدن را مسئول اصلی این سهل انگاری فرض می‌کنند.

شیرین که در آستانه‌ی مدیرعاملی است از شرکت اخراج می‌شود و علی فرهنگ همسرش نیز به نشانه‌ی همراهی از شرکت استعفا می‌دهد. آن‌ها تصمیم می‌گیرند شرکت خود را تاسیس کنند. اما با دسیسه‌ی برخی عوامل محصولات خارجی تهیه شده در گمرک ضبط می‌شود. آن‌ها سعی دارند دفتر کاری را برای مدت دو سال اجاره کنند که البته در موعد یک سال صاحب ملک به آن‌ها دستور به تخلیه می‌دهد.

این سریال بیشتر به موضوعات جوانان و خانواده‌ها اشاره دارد. شخصیت پیام برادر شیرین در مقابل شخصیت علی همسر شیرین طراحی شده است. علی جوانی است تحصیل کرده، در عین حالی که از شرکت به حمایت از همسرش استعفا داده، ولی بلافاصله شرکت خود را تاسیس کرده و عملا نشان داده است که اهل کار و تلاش و کوشش است و سعی می‌کند به شرکت تازه تاسیسش سرمایه تزریق کند.

او با بسیاری از سرمایه داران مذاکره میکند و نهایتا برخی از نزدیکانش در این باره به او یاری میرسانند. اما شخصیت پیام دقیقا معکوس اوست. او هنوز دانشجو است، ولی در اکثر کلاسهایش غیبت غیر موجه دارد. یک بار موتورش به سرقت رفت که البته بعدا پیدا شد. در اسباب کشی شرکت جدید خواهرش حضور دارد، ولی عملا کار مفیدی انجام نمی‌دهد. به خانمی ابراز علاقه می‌کند که از او بزرگتر است. همه‌ی این رفتار‌های پیام نشان از بلندپروازی‌های بی برنامه و بی هدف او دارد که البته در برابر هدف گذاری و مدیریت کاراکتر علی مایه‌ی عبرت مخاطب می‌شود.

در ابتدای عقد قرارداد اجاره‌ی دفتر کار، شیرین حامله است و پس از گذشت یازده ماه هنوز شیرین حامله است. جریان حاملگی شیرین نزدیک به یک سال به درازا کشیده است و کارگردان به کلی این مساله را فراموش کرده است. انتخاب نام سریال نیز بسیار هوشمندانه بوده است «دردسر‌های شیرین» هم به کاراکتر شیرین همسر علی اشاره دارد و هم به شیرینی‌های زندگی که البته گاهی به تلخی نیز می‌گرایند.

اگر برخی گاف‌ها را نادیده انگاریم، سریال دردسر‌های شیرین سریال خوب و امروزی قابل درکی برای مخاطب است. برعکس برخی از سریال‌های نوروز امسال که به وقایع چند دهه‌ی قبل اشاره دارند، دردسر‌های شیرین حرف روز جامعه را می‌زند بسیار مخاطب پسندتر است.

انتهای پیام/133

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس_ علی عبدالصمدی؛ تمایل کارگردانان و تهیه کنندگان فیلم و سریال‌های تلویزیونی به ساخت فصل‌های بعدی سریال‌ها و تله فیلم‌ها طی سالیان اخیر بیشتر شده است.

یکی از سریال‌هایی که در فصل نخست آن با مخاطبین بی شماری حتی در خارج از کشور مواجه شد، نجلا بود.

این سریال در فصل اول با بازی «حسام منظور» بسیار خوش درخشید. حال به مناسبت نوروز ۱۴۰۱ هجری خورشیدی فصل دوم این سریال که به وقایع تاریخی حد فاصل پیروزی انقلاب اسلامی تا شروع جنگ تحمیلی و دوران دفاع مقدس اشاره دارد، روی آنتن رفته است.

در بدو سریال عبد، نجلا، سلیمه، پسر نجلا و نیز شیرین و عطا در عراق سعی دارند تا ازچنگال نیرو‌های مسلح زیر دست عدنان فرار کنند. عبد و عطا دستگیر میشوند و به جرم درگیری با مامورین عراقی رهسپار زندان میشوند. عدنان از سویی دیگر به ایران باز میگردد تا دوباره نجلا را خواستگاری کند. او با پاسخ منفی نجلا مواجه میشود.

از سویی دیگر او با برخی نیرو‌های خرابکار وابسته به رژیم بعثی عراق همکاری نزدیکی دارد و به همین علت پس از این که از نجلا پاسخ منفی میشنود، به عراق باز میگردد. نجلا که زمانی پرستار بود حال بیشتر وقتش را با پسرش در خانه میگذراند. شیرین هم که زمانی دلباخته‌ی عطا بود خواستگاری دارد که البته هیچ علاقه‌ای به او نشان نمی‌دهد. از سویی دیگر عبد در زندانی در عراق سعی دارد تا با هوش و ذکاوت خود از چنگال زندانبانان خود بگریزد. عطا نیز مانند فصل اول همواره همراه عبد است و عملا نقش او را تکمیل میکند.

اگرچه سریال نجلا در فصل دوم نیز بسیار خوش ساخت و پر مخاطب است، اما برخی نقد‌ها به آن وارد است. نخست اینکه اصلا آیا پلیس یا نیرو‌های مسلح یک کشور صرفا بنا به دلایل عاطفی برای به دام انداختن رقیب عشقی یکی از افسران رده بالا وارد عمل میشوند؟ بهانه‌ی اولیه آن‌ها ورود غیر قانونی عبد و همراهانش به عراق بود آیا به راستی برادر نجلا (عباس) که ساکن آن کشور است نمی‌توانست برایشان دعوتنامه‌ی رسمی ارسال کند؟

آیا انگیزه‌های شخصی یک نفر میتواند نیروی انتظامی و نظامی کشوری را وادار کند تا رقیب عاطفی این افسر درجه دار را دستگیر کند. عبد و عطا در سریال فقط دستگیر میشوند، اما کی و چگونه محاکمه میشوند سوالی است که ذهن مخاطب را درگیر میکند. پرسش دیگر اینجاست، به راستی دیگر ایرانیانی که چند ماه پیش از آغاز جنگ تحمیلی در زندان بعثی محبوس هستند جرمشان چه بوده که در سریال به آن هرگز اشاره نمیشود؟ اگر مرتکب به جرمی شده اند چرا به مقامات قضای ایران بازگردانده نمیشوند؟

عبدالله دشتی بنا به دلایل عشقی و شخصی با نیرو‌های بعثی وارد درگیری شده است و قطعا انگیزه‌ای مبارزاتی نداشته است؛ ضمن اینکه جنگ هنوز به صورت رسمی نیز آغاز نشده است و فقط برخی شیطنت‌ها از سوی نیرو‌های خرابکار دیده میشود؛ پس قطعا انگیزه‌ی عبد و عطا مبارزه نبوده است هر چند عملا وارد مبارزه با نیرو‌های بعثی نیز شده اند.

در فصل اول این سریال سارا رسول زاده بازیگر ایفاگر نقش نجلا بود، اما بازیگر این فصل کمترین شباهت ظاهری‌ای با بازیگر فصل قبلی ندارد. این تغییر بازیگر آن هم بازیگر نقش اصلی که سریال به نام اوست، چندان منطقی به نظر نیامد. بازی روان «حسام منظور» در فصل‌های اول و دوم جزء نقاط عطف و قوت این مجموعه به شمار می‌آید.

حال باید نشست و تماشا کرد که عوامل تولید از جمله نویسنده و کارگردان برای فصل دوم چه نقشه‌ای چیده اند و با عنایت به اینکه داستان «نجلا» قابلیت پیگیری در فصل‌های بعدی را دارد، باید دید که آیا شبکه و گروه فیلمساز تدبیری در این باره اندیشیده اند یا این سریال در فصل دوم به فرجام میرسد؟

انتهای پیام/133