سریال فراری

به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، «حسین رفیعی» بازیگر و مجری در گفت‌وگویی با اشاره به حضورش در «فراری» که سریالی در ژانر کودک است، اظهار داشت: عاشق کار کودک است و هر کاری در این حوزه پیشنهاد شود، علاقمندانه آن را می‌پذیرد.

گله برای آدم‌های ضعیف است

رفیعی درباره فعالیت خود در این روز‌ها در تلویزیون و همچنین مدیوم‌های دیگر نیز بیان کرد: من کارم هنر است، این کار را بلدم، برای آن زحمت کشیدم و تحصیلاتش را دارم بنابراین تا وقتی که بخواهم کار می‌کنم و اگر هم نخواهم مشخص است که با این سلیقه جور نیستم و در مدیوم دیگری کارم را بدون هیچ مشکلی ادامه می‌دهم. ولی هیچ وقت گله نمی‌کنم چراکه معتقدم گله برای افرادی است که احساس ضعف می‌کنند.

محکوم شدم به اینکه چرا یک بازیگر باید مجری شود

وی درباره‌ی اینکه آیا او را به عنوان مجری بپذیریم یا بازیگر؟ توضیح می‌دهد: من بازیگر بودم که سمت اجرا آمدم و روز‌های اول هم حتی محکوم شدم به اینکه چرا یک بازیگر باید مجری شود، خیلی از کار‌ها را هم از دست دادم. ولی در این سال‌های اخیر می‌بینم خیلی از دوستانی که نقد می‌کردند بازیگر نباید مجری شود، خودشان اجرا می‌کنند و اصلا اشکالی هم ندارد. این مرزبندی‌ها اشتباه است. من در آن سال‌هایی که اجرا می‌کردم به موازات آن در تئاتر و فیلم هم کار می‌کردم. بیش از ۳۰ سال است فعالیت می‌کنم و رشته‌ی تحصیلی‌ام هم حوزه کودکان است. عاشق کارم هم هستم.

چرا «نیمرخ» تکرار نشد؟

وی در پاسخ به اینکه آیا دلتنگ برنامه‌هایی که سال ۷۷ از جمله «نیمرخ» در تلویزیون داشته، نشده است؟ می‌گوید: سال ۷۷ من برنامه «نیمرخ» را داشتم که برای نوجوانان بود. من و امیرحسین مدرس بعد از این برنامه قریب به ۱۰ سال در این حوزه کار کردیم. در شبکه جهانی جام جم، شبکه یک و همچنین شبکه‌های دیگر. فضا به گونه‌ای شد و به جایی رسید که علاقه‌ای به کار کودک این‌چنینی نبود و نشد و کسی در این حوزه دیگر فعالیت نکرد. دلم برای آن برنامه‌ها تنگ می‌شود، نسلی که کار می‌کردیم شبیه به فوتبالیست‌های دهه‌ی ۶۰ ـ ۷۰ هستیم که با دستمزد‌های بسیار پایین، اما با عشقی که به تیم و کشور داشتند توی زمین می‌آمدند و کارها‌های عجیب و غریب انجام می‌دادند. اما حالا همه چیز بر پایه پول است.

بعضی دستمزد‌ها علمی ـ تخیلی است

به باور وی امروزه بعضی دستمزد‌ها علمی ـ تخیلی است که برای فردی مثل او که در حوزه سینما و تلویزیون کار کرده، چنین چیزی نبوده. او در عین حال می‌گوید: هیچ وقت هم گله نداشتم چرا که معتقدم بخش اعظمی از مخاطبان تلویزیون در شهرستان‌ها و روستا‌ها هستند، برای افرادی که تنها امیدشان و مامن‌شان برای گذراندن اوقات فراغت، همین تلویزیون است. در شهرستان‌ها سینما به آن معنا نیست آدم‌ها نیز خیلی به دنبال فضای مجازی و پلتفرم‌ها به دلیل هزینه‌های آن نیستند، پس در نتیجه تلویزیون خانه‌ی اول و آخری است که دوست دارند بنشینند و برنامه مورد علاقه‌شان را ببینند. من افتخار می‌کنم سال‌ها در رسانه ملی برای این قشر کار کردم و هیچ کاری انجام ندادم که از آن پشیمان باشم. من متولد شده صداوسیما هستم و نمک شناسی می‌گوید با رسانه‌ای که دیده شدی فعالیتت را ادامه دهی؛ بنابراین سعی کردم نه هیچ هزینه‌ای برای آن‌ها داشته باشم و نه هیچ دوره قهر نکردم که بگویم می‌آیم یا نمی‌آیم.

تلویزیون باید پوست‌اندازی کند

این بازیگر حوزه تخصصی کودکان در پاسخ به اینکه تلویزیون در حوزه کودک تا چه اندازه از برنامه‌های برند خود محافظت کرده است؟ گفت: من ۳۰ سال است در سازمان صداوسیما کار می‌کنم و معتقدم سازمان باید پوست‌اندازی کند و باید از افراد جدیدی بهره ببرد. این که مجریان قدیمی نیستند بخشی از آن به اتمسفری که حاکم است و اینکه چه برنامه‌هایی قرار است تولید شود، برمی‌گردد. از طرفی زمانی که بودجه‌ی صداوسیما دچار مشکل می‌شود برای تولید برنامه‌هایش به سمت اسپانسر می‌رود. اسپانسر هم به دلیل پولی که می‌دهد حق دارد مجری اش را خودش انتخاب کند. به نظرم برخی از جوانانی که تازه مشغول اجرا در حوزه کودک شده‌اند بسیار مستعد هستند و آمدند که آزمون و خطا کنند و چه اشکالی دارد.

هنوز هم رسانه ملی محترم‌ترین رسانه در دنیاست

او در ادامه مطلب بالا با بیان اینکه هیچ برنامه‌ای در صداوسیما و تلویزیون دنیا قائم به فرد نیست و شما نمی‌توانید بگویید اگر این برنامه را از فلان فرد بگیرید تلویزیون سقوط می‌کند، می‌گوید: ما یاد گرفتیم در کار کودک هر چیزی که منجر به اضطراب، تشنج و دلشوره نوجوان‌ها می‌شود، الزما نباید صریح گفت. نقد خوب است، اما منطقی و نباید همدیگر را تخریب کنیم. با شرایطی که در حال حاضر در صداوسیما وجود دارد و در حال حاضر تلاشش را می‌کند و اتفاقا مخاطب خودش را هم دارد، خیلی از افراد هستند که آرزو دارند در تلویزیون دیده شوند. آرمان‌گرایی خوب است، اما مخاطبان تلویزیون بیشتر است و رسانه ملی جزو شاخص‌ترین رسانه‌ها در دنیاست و ما یادمان نرود که چه قشر از جامعه را پوشش می‌دهیم. به عنوان مثال اگر یک مجری یا هنرپیشه برنامه‌های خانواده تلویزیون با یک هنرپیشه درجه یک سینما به روستایی بروند، همه مردم روستا به سمت این فرد تلویزیونی می‌روند، چون در روستا همه تلویزیون نگاه می‌کنند و کسی سینما نمی‌رود. میزان مخاطب تلویزیون بیشتر است و معتقدم هنوز هم رسانه ملی محترم‌ترین رسانه در دنیاست.

فضای مجازی آمده که ما را به سمتی که می‌خواهد ببرد

رفیعی درباره طرفداران خود در فضای مجازی با طرح این پرسش که دنبال‌کنندگان میلیونی چقدر می‌تواند معیار باشد، می‌گوید: معتقدم فضای مجازی آمده که ما را به سمتی که می‌خواهد ببرد، نه آن چیزی که صلاح است. به عنوان مثال من در فضای مجازی N میلیون دنبال‌کننده دارم، اما باید پرسید چه تعداد از این افراد واقعی است و چقدر می‌تواند برای من معیار باشد.

مخاطبان از تلویزیون اشباع شده‌اند

رفیعی در مقایسه‌ای درباره پخش آثار تلویزیونی در دهه‌های ۴۰ و ۵۰ با امروز، معتقد است مخاطبان دیگر اشباع شده‌اند و یادآوری می‌کند: برای نسل ما که از دهه‌ی ۴۰ و ۵۰ بودیم، تلویزیون از ساعت ۱۴ شروع می‌شد. همه می‌دانستند چه ساعتی باید بنشینند و چه برنامه‌ای ببینند. ساعت دو برنامه‌ها آغاز می‌شد. اول تصویر افراد گم شده را نشان می‌دادند، سپس یکی می‌آمد و اعلام برنامه می‌کرد. در ادامه تیتراژ برنامه کودک می‌رفت. ۱۴ تا ۱۸ برنامه کودک بود، سپس اذان مغرب، ۱۹ تا ۲۲ سریال‌ها و فیلم‌ها پخش می‌شد و ۲۲ خبر می‌گفتند و پایان. الان تلویزیون ۲۴ ساعته برنامه می‌رود. هر شبکه‌ای را که روشن می‌کنی، تکرار یک سریال پخش می‌شود و بعد در ماهواره هم این سریال‌ها تکرار می‌شود و بنابراین مخاطبان اشباع شده اند.

امروزه آرشیو هر فرد در خانه‌اش بیش از آرشیو صداوسیماست

به باور این بازیگر در حال حاضر آرشیو هر فرد در خانه‌اش بیش از آرشیو صداوسیماست و می‌گوید: نسل ما آن موقع می‌نشست تا سال تحویل شود تا کارتون «رابین هود» و «والت دیزنی» را ببیند یا ساعت‌ها منتظر می‌ماند تا «زورو» را ببیند و یا مثلا شب سال نوی میلادی همه می‌گفتند آهنگ «برنادت» حتما پخش می‌شود و همه در انتظار دیدن آن می‌نشستند و یا در میلاد پیامبر اکرم حتما فیلم حضرت «محمد (ص)» را می‌دیدند و این‌ها برنامه‌های جذابی برای مردم بود و مخاطبان آن را دنبال می‌کردند.

هنرمندان زیادی در حوزه کودک کار کردند و هیچگاه از یاد‌ها نمی‌روند

او در عین حال می‌گوید: امرزه ذائقه مخاطب به سمتی رفته که دیگر برنامه‌ها برایش تکراری است و تکرار برنامه دلیلش این است که ما تولیدات نداریم. در حالی که ما می‌توانیم تولید خوب داشته باشیم مخاطبان را هم جذب کنیم و تا قیام قیامت صداوسیمای ما می‌تواند برای همه جذاب باشد. من می‌روم بعد از من هم هزاران نفر دیگر می‌آیند و مخاطب پیدا می‌کنند و در قاب جادویی دیده می‌شوند؛ کما اینکه بسیاری از مدیران آمدند و رفتند. هنرمندان زیادی در حوزه کودک کار کردند و هیچگاه از یاد‌ها نمی‌روند. هنرمندانی که برخی‌ها از آن‌ها توسط پنج نسل دیده شده‌اند و در ذهن همه حک شده است و به عنوان نمونه آقای شهرام لاسمی ـ قلقلی ـ یا عمو‌های فیتیله را بچه‌ها یادشان نیاید، اما این‌ها همه در یاد مردم حک شده‌اند.

این بازیگر که این روز‌ها سریال فراری در قالب نقش جدیدی حضور دارد و به گفته خود پیشنهاد‌هایی به وی شده است قرار است در آینده نزدیک عملی شود.

رفیعی در پایان گفت‌وگوی خود، درباره نقشی که در سریال «فراری» با نام قبلی «هادی» ایفا می‌کند، نیز توضیح داد: در این سریال نقش شخصیت دستیار یک کارگردان را برعهده دارم که به دنبال این است شخصیت اصلی قصه را که نام آن هادی است، سوپراستار کند، این کاراکتر را دوست دارم و امیدوارم خوب از آب دربیاید.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/ ۱۳۴

به گزارش مجاهدت از گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، سریال «فراری» به نویسندگی و کارگردانی امیر داسارگر و تهیه‌کنندگی امیرمهدی پوروزیری از سوی شبکه دو سیما در حال تولید است.

طی روز‌های اخیر پلان‌هایی از این سریال، با حضور پیمان جبلی – رییس سازمان صداوسیما – ضبط شد و محسن برمهانی (معاون سیما)، مهدی نقویان (رئیس مرکز سیمافیلم) و بهرنگ ملک محمدی (مدیر گروه فیلم و سریال شبکه دو سیما) جبلی را همراهی می‌کردند.

از جمع بازیگرانِ سریال «فراری»، هدایت هاشمی و حسین رفیعی در زمان بازدید رییس صداوسیما، در پشت صحنه حضور داشتند و هریک جداگانه مطالبی را درباره ایفای نقش مقابل دوربین‌های این سریال بیان کردند.

دوست داریم بیننده از روال داستان به شخصیت شهید پی ببرد

به گفته امیر داسارگر – کارگردان – سریال «فراری» برداشتی آزاد از زندگی و دوران کودکی شهدای مدافع حرم است؛ اما در روند قصه، اشاره‌ای هم به یکی از شهدای مدافع حرم – شهید مصطفی صدرزاده ـ می‌شود.

داسارگر در توضیحاتی درباره‌ی جزئیات ساخت سریال «فراری»، با بیان اینکه روند تولید ادامه‌دار خواهد بود، بیان کرد: در ۳۰ قسمت ابتدایی این سریال ـ از سال ۷۶ تا ۸۵ ـ ۱۵ سالگی تا ۲۱ سالگی شهید روایت می‌شود. فیلمنامه به شدت مدیون این شخصیت است، اما برای پرهیز از ایجاد حساسیت، پرهیز داریم که بگوییم زندگی یک شهید بخصوص را می‌سازیم هرچند اگر بگوییم کار درباره‌ی این شهید نیست هم درست نگفته‌ایم.

کارگردان «فراری» اظهار کرد: قصه ما درباره نوجوانی است که می‌خواهد به تیم ملی برسد و در نتیجه داستان یک ظرفیت دراماتیک دارد. در درام، اشاره‌هایی به واقعیت زندگی شهید صدرزاده داشته‌ایم، اما به طور کلی قرار نبود بر روی اینکه این سریال روایتی تاریخی از زندگی یک شهید مدافع حرم است، تاکید داشته باشیم. دوست داشتیم سریال روال تاریخی‌اش را طی کند و بعد‌ها مخاطب پی به شخصیت اصلی داستان ببرد.

به گفته او این سریال مربوط به حوزه کودک و نوجوانان است و در ۳۰ قسمتی که تولید می‌شود بالای ۳۰ کاراکتر اصلی نوجوان در آن به ایفای نقش می‌پردازند.

تهیه‌کننده سریال «فراری» نیز در تکمیل صحبت‌های کارگردان درباره خط داستان این مجموعه نمایشی، توضیح داد: ما در سریال این اتفاق را داریم که حتی وارد رویای شهید صدرزاده می‌شویم و دلبستگی شهید صدرزاده به شهید ابراهیم هادی را به تصویر می‌کشیم. این قسمت از بخش‌های جذاب سریال است که حتما به شهید صدرزاده مدیون است.

هدایت هاشمی: «فراری» امید دارد

هدایت هاشمی ـ از بازیگران اصلی «فراری» ـ نیز درباره این مجموعه بیان کرد: حقیقت این است که زندگی یک شهید را نعل به نعل رفتن، یک ماجراست و آوردن آن در قالب نمایش هم ماجرای دیگری است و برخی اوقات بین این دو تعارض ایجاد می‌شود. به نظرم زندگی شهید در این سریال هوشمندانه روایت شده است.

هاشمی درباره دلایل حضورش در سریال «فراری» نیز گفت: من از ابتدای کارم از آنجا که به حوزه کودک و نوجوان علاقه بسیاری داشتم و از آنجا که با آقای ابراهیم فروزش هم فیلم کودک کار کرده بودم، هر وقت فرصتی دست داده کار در حوزه کودک و نوجوان را پذیرفتم. ویژگی‌ای که در این سریال بسیار زیاد وجود دارد، امید است. آنچه الان در جامعه ما نیازش به شدت احساس می‌شود؛ خصوصا در آثار نمایشی. در این سریال ما از یک آدم معمولی، اما پیروز صحبت می‌کنیم و اینکه در انتها به مقام والایی می‌رسد؛ اتفاقی که انتظارش را نداشتیم و این امر باعث می‌شود انگاره‌ای در جامعه بشکند. همه فکر می‌کنند شهدا افرادی بودند که خیلی با دیگران فرق داشتند؛ در حالی که اغلب شهدا از دل مردم بلند شدند و این ویژگی نقطه قوت سریال فراری و فیلمنامه است.

مشکلات پرداختن به زندگی سرداران و انسان‌های بزرگ

در جریان این بازدید پیمان جبلی ـ رییس سازمان صداوسیما ـ نیز به دشواری‌های روایت زندگی شخصیت‌های شناخته‌شده در آثار نمایشی اشاره کرد و یادآور شد: رفتن به دل شخصیت‌ها با ساخت فیلم و سریال، به ندرت پیش می‌آید که خوب از آب دربیاید. به دلیل اینکه این قبیل کار‌ها مدعی زیاد پیدا می‌کنند. یکی از بزرگترین مشکلاتی که ما در پرداختن به زندگی سرداران و انسان‌های بزرگ داریم همین مساله است. واقعا وارد شدن نقطه به نقطه در زندگی شخصیت‌ها منجر به این می‌شود که همه دست به کار و مدعی می‌شوند. هر چقدر شخصیت و داستان و رویداد مهم‌تر می‌شود، حساسیت‌ها هم بیشتر می‌شود؛ بنابراین بهترین کار این است که سایه‌ی داستان بر روی درام باشد. چراکه قطعا نمی‌شود همه‌ی ابعاد زندگی یک شخصیت مهم را به تصویر کشید. ما اگر این شیوه را پیش بگیریم دیگر لازم نیست پاسخگو باشیم.

جبلی در پایان گفت: پیگیرترین و پایدارترین مخاطبان رسانه ملی کودکان هستند. بالای ۸۰ درصد از کودکان پیگیر برنامه‌های آنتن تلویزیون هستند و ما از هر کاری در این حوزه استقبال می‌کنیم.

همه چیز در «فراری» ملموس و طبیعی است

در بخش دیگری از پشت صحنه سریال «فراری»، حسین رفیعی از دیگر بازیگران این مجموعه، درباره علت ایفای نقش در این مجموعه، بیان کرد: من معمولا اگر کاری در حوزه کودک و نوجوان پیشنهاد شود نخوانده آن را می‌پذیرم؛ چرا که سال‌هاست در این حوزه کار کردم و همیشه اعتقاد دارم کار برای کودک در هر سطحی ارزشمند است و از طرفی شما با بچه‌ها آرامش بهتری دارید. سریال «فراری» خیلی خاص و ویژه است و اساسا زندگینامه کار کردن به این شکل، دل بزرگ می‌خواهد.

وی گفت: خیلی نخواسته‌ایم در این سریال غلو کنیم و همه چیز ملموس و طبیعی است. مطمئنم «فراری» از آن دست سریال‌هایی می‌شود که مخاطب خاص خودش را پیدا می‌کند. این روز‌ها متاسفانه در فضای مجازی و آمار‌هایی که گرفته می‌شود، از یک قشر شش ـ هفت درصدی حرف می‌زنند، در حالی که ما ۸۶ میلیون جمعیت داریم که شاید ۱۰ میلیون آن‌ها در فضای مجازی باشند و مابقی در شهرستان‌ها و روستا‌ها هستند و تنها امیدشان دیدن تلویزیون است. اینکه بنشینند برنامه‌ای ببینند و لذت ببرند و هیچکدام هم اهل این نیستند که تلفن به دست بگیرند و نظر بدهند، فقط دنبال لذت بردن از تماشای یک برنامه هستند؛ بنابراین نباید آن‌ها را از دیدن یک کار خوب محروم کنیم و قطعا هر کاری هم باید با خودش مقایسه شود و نه کار دیگری.

منبع: ایسنا

انتهای پیام/ ۱۳۴