بر اساس اطلاعات مندرج در سایت جشنواره فیلم حیفا، فیلم «زن و بچه» ساخته سعید روستایی و «مردهشور» ساخته عبدالرضا کاهانی در چهلویکمین جشنواره فیلم حیفا شرکت کرده است.
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
فیلم/ ماجرای حضور فیلمهای ایرانی در جشنواره اسرائیل چه بود؟ بیشتر بخوانید »
دو فیلم ایرانی بهصورت غیرقابلباوری در جشنواره اسرائیلی حیفا حضور داشتند؛ تهیهکننده فیلم میگوید: با دفتر پخش جهانی قرارداد بستیم که در هیچ جشنواره اسرائیلی حضور نداشته باشیم اما متأسفانه خلاف قرارداد عمل کرده است.
به گزارش مجاهدت از مشرق، بر اساس اطلاعات مندرج در سایت جشنواره فیلم حیفا، فیلم «زن و بچه» ساخته سعید روستایی و «مردهشور» ساخته عبدالرضا کاهانی در چهلویکمین جشنواره فیلم حیفا شرکت کرده است.
طبق اطلاعاتی که در این سایت منتشر شده است، فیلم از سوی کشور ایران و فرانسه به این جشنواره رفته است
سید جمال ساداتیان تهیهکننده این فیلم در این خصوص، ضمن اشاره به اینکه از این موضوع خبر نداشته است گفت: این اقدام بهطور مشخص از سوی دفتر پخش بینالملل فرانسوی فیلم رخ داده است.
او با بیان اینکه “هیچ وقت بهخاطر عقایدم حاضر به حضور در جشنوارههای اسرائیلی نبوده و نیستم.” گفت: ما هنگام عقد قرار داد با این دفتر پخش بینالملل، در قراردادمان قید کرده بودیم که این فیلم نباید در هیچ جشنواره اسرائیلی حضور داشته باشد. احتمال میدهم که این دفتر پخش شاید بهخاطر مبلغ اغواکنندهای که از سوی جشنواره به آن پیشنهاد شده است حاضر شده است خلاف قرارداد اقدام کند، در حقیقت آنها شیطنت کردند تا این فیلم را به جشنواره خود بیاورند. آنها حساسیتی را که ما نسبت به اسرائیل را داریم ندارند و به همین دلیل در جشنوارههای آنجا شرکت میکنند.
تهیهکننده «متری شیشونیم» و مدیر سینما، با بیان اینکه جشنوارههای صهیونیستی نه دارای اعتبار و درجه هنری خاصی هستند و نه جایزه ویژهای دارند گفت که حضور در این جشنوارهها جز لعن و نفرین هیچ چیز دیگری برای هنرمندان دنیا ندارد.
ساداتیان بیان کرد: مشکل ما عدم قدرت دفاتر پخش بینالمللی خودمان است که عملاً فیلم را در اکرانهای جهانی میسوزانند، و گرنه چرا باید برای پخش بینالمللی فیلم خودم به دفاتر خارجی مراجعه کنم؟
وی در پایان گفت: قطعاً نسبت به این دفتر اقدام حقوقی و برخورد لازم میکنم.
این اتفاق در هر صورت نباید رخ میداده است، اتفاقی که قطعاً نهتنها طبق قانون کشور نیست بلکه در شرایطی که سینمای جهان دست به بایکوت رژیم صهیونیستی زدهاند و تلاش میکنند تا با کمپینهای هنری چهره منفور آن را به دنیا نشان دهند، حضور فیلمهای ایرانی در این جشنواره که مورد حمله اسرائیل در چند ماه گذشته نیز قرار گرفت، تعجب فراوان دارد و منجر به سؤال از سوی هنرمندان دنیا خواهد شد!
رژیم صهیونیستی در دو سال اخیر اقدام به یک نسلکشی گسترده در غزه زد و باعث شد موجهای بسیاری در سراسر جهان علیه این رژیم کودککش ایجاد شود، بنابراین حضور یک فیلم ایرانی در جشنواره اسرائیلی به هیچ وجه من الوجوه پذیرفته نیست.
بهنظر میرسد که حفرههای حقوقی در زمینه پخش بینالملل و عدم اطلاعات کامل و درست از سوی سینماگران ما هنگام عقد قرارداد عامل این اتفاق و موارد مشابه است، چراکه دفاتر پخش بعید است که یک اقدام کاملاً خلاف قانون و قرارداد را انجام بدهند حتی مقابل رقمهای گزاف.
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
ماجرای حضور ۲ فیلم ایرانی در جشنواره اسرائیلی! بیشتر بخوانید »
سعید روستایی در فیلم برادران لیلا علیه خانواده شوریده است، فیلم دچار معضل «زیادهروی» است، نمایش محرومیت و فقر در موقعیتهای حیاتی فیلم بیشتر جلوهای رقتانگیز دارد!
سرویس سیاست مشرق- در میان انبوهی از گزارشها و تیترهای خبری، در یک بسته کامل بانام «ویژههای مشرق» شمارا در جریان مسائل مهم و اثرگذار از نگاه روزنامههای کشور قرار میدهیم.
در این ویژهنامه، نگاهی به آخرین مواضع جناحهای سیاسی و تحولات مهم داخلی، خارجی، اوضاع اقتصادی و اجتماعی کشور انداخته میشود که مخاطبان بامطالعه آن به رهیافتهای مهم، نکات و تأملات از سیر وقایع اثرگذار دست خواهند یافت، در این بخش با ما همراه باشید.
*******
روزنامههای امروز سهشنبه ۱۵فروردین به ماجرای برکناری وزیر آموزش و پرورش پرداختهاند، ورود دولت و مجلس به وضعیت حجاب، سفر رئیسجمهور به عربستان و حکایت ماست و اصلاحطلبان از دیگر عناوینی است که در صفحات نخست روزنامههای امروز برجسته شده است.
برکناری یوسف نوری، وزیر ۶۲ساله آموزش و پرورش مورد توجه بسیاری از روزنامهها قرار گرفته است، وزیری که با مدرک دکترای تخصصی مدیریت گردشگری بر مسند وزارت مهم و حساس آموزش و پرورش تکیه زد و حالا مجبور است ساختمان وزارتخانه را ترک کند.
روزنامه شرق درباره برکناری نوری نوشته است:
حواشی وزیر مستعفی آموزشوپرورش در یکسال و نیم گذشته کم نبوده است؛ از رتبهبندی معلمان گرفته تا بازگشایی مدارس در زمان شیوع کرونا و مخالفت خانوادهها با این موضوع و همچنین مشکلات دانشآموزان در شش ماه گذشته. فروردین ۱۴۰۱ نوری گفته بود حدود ۸۰۰ هزار معلم و کادر آموزشی مشمول طرح رتبهبندی معلمان هستند و این طرح پس از دو مرحله بررسی و تصویب در هیئت دولت به اجرا درمیآید. او حتی از افزایش بودجه در این طرح در قانون بودجه هم خبر داده بود. به گفته او، در طرح رتبهبندی معلمان در دولت قبلی برای سه سال حدود ۲۰ هزار میلیارد تومان اعتبار پیشبینی شده بود ولی در دولت رئیسی برای ۱.۵ سال گذشته ۳۸ هزار میلیارد تومان در قانون بودجه پیشبینی شده است.
در ادامه این گزارش آمده است:
او وعده داده بود تا پایان سال ۱۴۰۱ ماجرای رتبهبندی معلمان ختم به خیر شود و البته تأکید کرده بود اجازه نمیدهد این طرح به انحراف کشیده شود. اگرچه ۲۲ اسفند او از صدور احکام قطعی رتبهبندی تمام معلمان خبر داده بود اما در عمل ماجرا طور دیگری پیش رفت و در آستانه نوروز ۱۴۰۲ بسیاری از معلمان به دلیل اجرای شلخته طرح رتبهبندی، حقوق اسفند خود را بهصورت قسطی و نصفهونیمه، آنهم در آخرین دقایق پایانی سال دریافت کردند.
روزنامه اعتماد هم پشت پرده خروج وزیر آموزش و پرورش از دولت را بررسی کرده و در گزارشی با عنوان معزول یا مستعفی؟ مینویسد:
در شرایطی که صدها هزار معلم ایرانی منتظر واریز حقوق اسفند ماه خود بودند، خبر رسید به دلیل ناهماهنگیهای مدیریتی میان سازمان برنامه و بودجه و وزارت آموزش و پرورش، واریز حقوق اسفند ماه معلمان انجام نخواهد شد. پس از این حوادث عجیب و باور نکردنی، رییسجمهور به مساله ورود و به معاون اول خود دستور داد که موضوع را بدون اغماض بررسی و مقصر یا مقصران ماجرا را شناسایی و معرفی کند. محمد مخبر وارد میدان شد و پس از بررسیهای دقیق به رییسجمهور گزارش داد که مقصر اصلی در این زمینه وزارت آموزش و پرورش بوده است. از ۱۱ فروردین ماه زمزمههایی درخصوص برکناری قریبالوقوع وزیر آموزش و پرورش هم در برخی محافل شنیده شد. یکی از منابع آگاه دولت درخصوص روندی که نهایتا منجر به استعفای وزیر آموزش و پرورش شد، میگوید: «پس از مشخص شدن سوءمدیریتهای گسترده در آموزش و پرورش در اجرای قانون رتبهبندی و عدم واریز حقوق اسفند ماه، برخی مقامات در دولت تلاش کردند، وزیر را مجاب به استعفا کنند. این رایزنیها از جمعه ۱۱ فروردین ماه به صورت جدیتر دنبال شد تا اینکه گفتوگوها نهایتا ظهر دوشنبه ۱۴ فروردین منجر به نتیجه شد.»
روزنامه ایران به بررسی اعتراضات رتبهبندی از ۱۹ فروردین پرداخته و نوشته است:
عدم مدیریت صحیح در اجرای رتبهبندی از سوی وزارت آموزش و پرورش را نمیتوان در این برهه حساس نادیده گرفت. این وزارتخانه قول اجرای رتبهبندی از اواخر سال ۱۴۰۱ را بارها عنوان کرد و معلمان را چشم انتظار گذاشته بود؛ در حالی که رویه تأیید مدارک و اعتراض معلمان از رتبه آنان همچنان ادامه دارد. لازم به ذکر است که به منظور رسیدگی و پاسخگویی به اعتراضات رتبه بندی، چهار کارگروه تخصصی در ادارات آموزش و پرورش استان و مناطق با عناوین آموزش ابتدایی، آموزش متوسطه، پرورشی، تربیت بدنی و پشتیبانی شکل گرفته و فعالیت خود را بر اساس دستورالعمل شروع خواهند کرد.
در ادامه این گزارش آمده است:
کار کارگروههای تخصصی بررسی اعتراضات رتبهبندی از ۱۹ فروردین در ادارات آموزش و پرورش سراسر کشور آغاز و به اعتراضات معلمان در این حوزه رسیدگی خواهد شد. میزهای تکریم و پاسخگویی به رتبهبندی در ادارات کل و ادارات آموزش و پرورش استانها تشکیل شده و در راستای تکریم و حفظ کرامت همکاران پاسخگویی شایسته انجام خواهد گرفت.
انگیزههای ساخت یک فیلم ضد خانواده
سینمای ایران در سالهای اخیر مسیر پرفراز و نشیبی را طی کرده است. به گواه فعالان صنعت سینما در ایران و پژوهشگران این عرصه، بعد از انقلاب اسلامی، سینمای ایران با رشد قابلتوجهی مواجه شد و توانست خود را بهعنوان یک سینمای مولف و صاحب سبک در دنیا مطرح کند. بهطور میانگین هر ساله حدود ۱۰۰ فیلم در سینمای ایران تولید میشود که بخش مهمی از این آثار به ژانر اجتماعی مربوط هستند و به دلایل مختلف سینماگران کشور در این حوزه تولیدات بیشتری نسبت به ژانرهای دیگر روانه پرده نقرهای سینماهای کشور کردهاند. برخی از این آثار اجتماعی در سالهای اخیر دچار حواشی شده و از اکران بازماندند. فیلم «برادران لیلا» ساخته سعید روستایی آخرین فیلم از این فهرست است. حواشی این فیلم این روزها مورد توجه بسیاری از روزنامهها قرار دارد.
روزنامه هممیهن عکس یک خود را به این فیلم اختصاص داد و مطابق انتظار از ساخت فیلمهای سیاه استقبال کرده است، در بخشی از گزارش این روزنامه آمده است:
گرچه سعید روستایی را به سینمای اجتماعی میشناسند، اما «نهاد خانواده» همواره در فیلمهای او یکی از عناصر اصلی است و گزافه نیست که سینمای او را سینمای خانواده هم بدانیم. در دو فیلم «ابد و یک روز» و «برادران لیلا»، اساسا قصه در خانواده و درباره خانواده است. خانوادهای تهیدست در آستانه فروپاشی و درگیریهای عصبی. در «متری شیش و نیم» هم عنصر خانواده در لایههای درونی فیلم حضور دارد و اساسا ناصر خاکزاد (نوید محمدزاده) بهعنوان شخصیت اصلی فیلم هر کاری میکند، برای نجات خانواده است؛ گرچه راه خلاف را برای رسیدن به این هدف انتخاب میکند. او حتی اعدام خود را میپذیرد اما تا لحظه آخر تلاش میکند خانهای که برای پدر و مادرش خریده را از او پس نگیرند.
این روزنامه نوشته است:
اوج این تلاش را در شخصیت لیلای فیلم «برادران لیلا» میبینیم که اساسا قصه فیلم، روایت جنگیدن او برای محافظت و حمایت از خانوادهاش است. او در برابر پدرش میایستد تا زندگی برادرانش را نجات دهد. اساسا تلاش برای نجات خانواده از تنگنای فقر و مخمصه فلاکت، یکی از مهمترین ویژگیهای سینمای سعید روستایی است. آدمهای قصه او هم از خانواده زخم خوردهاند، هم در پی مرهم بر زخمهای خانواده هستند. از این حیث میتوان سینمای روستایی را بیش از هر چیز آسیبشناسی خانواده در طبقات فرودست جامعه دانست.
روزنامه صبح نو نیز در نقدی صریح درباره این فیلم نوشته است:
سعید روستایی در فیلم برادران لیلا علیه خانواده شوریده است، فیلم دچار معضل «زیادهروی» است. زیادهروی و افراط در تقریبا همه چیز، نمایش محرومیت و فقر در موقعیتهای حیاتی فیلم بیشتر جلوهای رقتانگیز دارد تا اثرگذار و اعضای خانواده هیچیک ویژگی فرد برجستهای ندارند که همدلیبرانگیز باشد. برخلاف دو فیلم قبلی روستایی، نه بازی چشمگیری از بازیگران میبینیم و نه صحنهای هولناک (آغاز «متری شیشونیم») یا عاطفی (دلبستگی برادر معتاد و خواهر در «ابد و یک روز»). زیادهروی در نمایش پلشتی (صحنههای توالت) و بحران (ارزش سکههای طلا) تاثیر آن را خنثی میکند و معدود ایدههای خوب مثل حاکمیت پول در جامعهای به لحاظ اخلاقی رو به انحطاط، در موقعیتهای شعاری رنگ میبازند.
توییت جنجالی کارگزار رادیکالیسم
غلامحسین کرباسچی در اظهارنظری ماجرای ماست را به انرژی هستهای ربط داد، این ماجرا در روزنامههای مختلف با واکنشهایی روبرو شده است. تحلیل دبیرکل سابق حزب کارگزاران سازندگی از ماجرای اقدام یک شهروند نسبت به پاشیدن ماست بر سر دو زن بی حجاب با برخی واکنشها مواجه شد و پرونده قتل همسر نجفی شهردار اسبق تهران و همسو با کرباسچی را دوباره باز کرد
روزنامه جوان در ستون اخبار ویژه خود نوشته است:
عطاءالله مهاجرانی، وزیر دولت اصلاحات با تعجب از توئیت کرباسچی، دوست قدیمی خود را «حضرت کرباسچی» نامید و نوشت: «دوست قدیمی، حضرت کرباسچی! به نظرم یک کاسه ماست ظرفیت چنین تفسیر جهان شمولی را ندارد! جهان میبایست نگران استفاده از سلاح اتمی توسط امریکا باشد که هیروشیما و ناکازاکی را بمباران اتمی کرد و در اشغال عراق، از سلاح اتمی کنترل شده استفاده کرد. این تعمیم عمل یک فرد به نظام غریب بود» کرباسچی، اما خطاب به مهاجرانی نوشت که وجود چنین خودسرهایی دستاویزی میشود برای فضاسازی احتمالی انجام حرکتهای افراطی خارج از اراده کلیت نظام. با این حال تحلیل کرباسچی با توئیت جالب دیگری پاسخ داده شد.
روزنامه کیهان نیز با اشاره به توییت مدیرمسئول روزنامه هممیهن نوشته است:
توئیت غلامحسین کرباسچی البته طبق معمول خوراک خوبی برای رسانههای ضدایرانی از قبیل اینترنشنال و صدای آمریکا شد و در این رسانهها به سرعت بازتاب یافت. چه آنکه این نوع از اتهامزنی به حاکمیت و قابل اعتماد ندانستن جمهوری اسلامی در استفاده از امکانات حساس -که مشخصا مصداق بارز آن انرژی هستهای است- آن هم به خاطر رفتار یک فرد عادی حرکتی بود که یقینا رسانههای معاند و دشمنان قسمخورده کشور نیز قادر به آن نبودند. نکته تاسفبارتر ماجرا این است که موضعگیری آقای کرباسچی در شرایطی رخ میدهد که آمریکا، رژیم صهیونیستی و برخی دولتهای ایرانستیز اروپایی به شدت پروژه اتهامزنی به جمهوری اسلامی در استفاده از انرژی هستهای را دنبال میکنند.
روزنامه فرهیختگان با تحلیل رفتارجریانهای رادیکال نوشته است:
رواداری و تحمل گروههای فکری مختلف را میتوان مهمترین شرط برای ایجاد بستر کنش سیاسی موثر دانست. بستری که باعث میشود گروههای مختلف بدون ترس از طرد شدن، ایدههای خود را مطرح کرده و با وارد شدن به فضای سیاسی رسمی کنش سیاسی را از زیرزمین خارج کرده و اقدامات خود را موثر و سازنده بینند. این رواداری البته نباید موجب سوءاستفاده گروههای سیاسی شود. اینکه گروهی سیاسی در کنشی رادیکال منافع ملی را زیر سوال برده و بعد با دستاویز قرار دادن رواداری توقع داشته باشد هیچکس برای او محدودیت ایجاد نکند. عدم رواداری و مواجهه حذفی دستگاههای حکمرانی با هر منتقدی باعث میشود تا این افراد کنش سیاسی رسمی خود را غیراثرگذار دیده و ادبیات تند رادیکال را به کار بگیرند.
در ادامه این گزارش جالبتوجه آمده است:
این مواجهه اما یک بال زیرزمینی شدن سیاست است. عامل دیگری که باعث گسترش روزافزون سیاستورزی زیرزمینی میشود، رفتارهای رادیکالی است که گروههای سیاسی در زمان تصدی قدرت از خود بروز داده و منافع ملی را قربانی کردهاند. چنین مواجههای گریزی جز برخورد حذفی با کسانی که منافع ملی را قربانی منفعت جناحی خود میکنند، باقی نمیگذارد.
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
به رغم اذعان به برقراری قانون، بازهم بر قانونشکنی خود اصرار کرده و فیلم برادران لیلا را بدون پروانه نمایش در جشنواره مونیخ به نمایش درآوردند.
به گزارش مجاهدت از مشرق، موضوع صادر نشدن پروانهنمایش برای فیلم «برادران لیلا»، ناخودآگاه موجب شد خیلی از پردههای قانونشکنی و بیسوادی و اصلاحطلبی و زیرپاگذاردن حقوق مردم و… برافتد که شاید به یکباره چنین پرده برافتادن توسط خود حضرات مدعی بسیار بعید بود.
قضیه خیلی ساده و درکش بسیار سادهتر بود و اصلا هم به ذوق و هوش سرشار نیازی نداشت. یک فیلم به نام برادران لیلا پیش از دریافت پروانهنمایش از سازمان سینمایی، حقوق بینالمللی فیلم را به کمپانی Wild Bunch فروخته و توسط این کمپانی در بخش مسابقه اصلی جشنواره فیلم کن شرکت داده شدهاست.
بیشتر بخوانید:
میرسلیم: تصمیم ارشاد درباره برادران لیلا درست و قانونی است
چنین اقدامی صریحا در مخالفت با ماده ۵ از «آییننامه نظارت بر نمایش فیلم و اسلاید و ویدئو و صدور پروانه نمایش آنها» مصوب جلسه مورخ ۱۹مرداد ۱۳۸۲ هیأت وزیران بود. در ماده فوق آمدهاست:«صدور فیلمهای ایرانی به کشورهای دیگر به منظور فروش، اجاره یا شرکت در جشنواره مستلزم صدور پروانه مخصوص میباشد.»
به نظر میآید خیلی واضح نوشته شده و نیازی به توضیح و تفسیر اضافی هم ندارد اما تهیهکننده فیلم که ظاهرا با سابقه هم به نظر میرسد، گفته «ارسال فیلم به جشنواره کن قبل از پروانه نمایش یک روال جاری در سنوات گذشته بوده که مدیریت جدید با آن مخالف بود و ما هم طبق روال مرسوم عمل کردیم.» جلالخالق!
بیشتر بخوانید:
پروانه نمایش فیلم سینمایی «برادران لیلا» به دلیل تخلفات و سرپیچی از مقررات از سوی تهیه کننده و کارگردان آن صادر نمیشود
یعنی مثلا مدتی به عبور از چراغ قرمز راهنمایی ایراد نگرفتند و جریمهای اعمال نکردند و خودروها همینطور با تصادف و برخورد به عابر پیاده و ویراژ دادن و انواع و اقسام قانونشکنیها از چراغ قرمز رد شده و حقوق دیگران را هم پایمال کردند. حالا اگر بعد از این مدت، قانونمداری حاکم شده و جریمه وضع شود، آیا باید به آن اعتراض کرد یا آن را نادیده گرفت و همچنان بیخیال از چراغ قرمز عبور کرد؟!
یا در یک جلسه امتحان مدرسهای، ناظری برخلاف قانون به امتحاندهندگان سخت نگرفته و اجازه دهد شاگردان از روی کتاب و دست همدیگر و رد و بدل کردن ورقهها و… تقلب کنند، حالا ناظر دیگری آمده که بر اساس قانون عمل میکند و اجازه تقلب (یا نادیده گرفتن و پایمال کردن حقوق دیگران) را نمیدهد؛ آیا باید آن قانونشکنی را روال مرسوم دانست و برقراری مجدد قانون را برنتابید؟!
بگذریم که به رغم اذعان به برقراری قانون، بازهم بر قانونشکنی خود اصرار کرده و فیلم برادران لیلا را بدون پروانه نمایش در جشنواره مونیخ به نمایش درآوردند. البته تقصیری هم ندارند، وقتی همه حقوق پخش فیلم را به یک کمپانی خارجی بفروشید، دیگر دست شما نیست که کجا ببرد و کجا نبرد و کجا نمایش دهد. آن کمپانی میتواند فیلم شما را حتی در اسرائیل هم پخش کند.
بیشتر بخوانید:
حمایت گسترده کاربران فضای مجازی از تصمیم سازمان سینمایی در عدم صدور پروانه نمایش «برادران لیلا» + مستندات
شبه فیلمساز ورشکستهای که با تک فیلم تقلیدی کسالتبارش حتی حامیان خود را هم ناامید کرد، در اعتراض به صادرنشدن پروانه نمایش برای برادران لیلا، نوشته اصلا «کی گفته فیلم برای شرکت در جشنوارههای خارجی نیاز به پروانه نمایش دارد؟ کجا نوشته؟ چرا نوشته؟ ماده ۵ کدام آییننامه؟ کدام عقل متفکری این آییننامه را نوشته؟ کدام کارشناسی؟ با چه استدلالی؟… باید روشن کنید این آییننامه از کجا آمده…؟!»
طرفه آنکه مشکل همه این پرسشهای بجا و نابجا فقط با قدری سواد خواندن و نوشتن حل میشود. نیازی به دانش آنچنانی ندارد. آییننامه در همان صفحه وبسایت سازمانسینمایی که برای ثبت فیلمنامه میروند، وجود دارد و اگر مکان و تاریخ تصویبش را نگاه کنند، مشاهده میکنند مربوط به هیاتوزیران همان دولتی است که زمانی برایش آفتاب بالانس میزدند و یقه میدراندند و گریبان چاک میکردند و احتمالا همین الان هم برایش قسم میخورند.
بیشتر بخوانید:
وزیرارشاد: عوامل برادران لیلا مشمول اعمال قانون میشوند+فیلم
متاسفانه همان مغزهای متفکر و بقایای آنها در دولتهای بعدی چنین مدعیانی را به صحنه سینما آوردند و فیلم بیدر و پیکر و پا در هوایش را نه تنها به جشنواره فجر برده که شوربختانه به آن جایزه هم دادند. اگرچه او به همه شان و کلیت جشنواره بیاحترامی کرد، ولی حداقل صادقانه این حقیقت را اعتراف کرد درون فیلم الکن و کپیکار شده ناقصش هیچ نگاه نویی به چشم نمیخورد.
به نظر میآید اشکال کار این حضرات مدعی، نخواندن آییننامههای مربوط باشد که با وجود در دسترس بودن آنها، احتمالا از خواندنش عاجز بودهاند؟! شاید ورای همه آن اظهارنظرهای فضایی و بیپایه، مطلوبتر این باشد که سواد خواندن و نوشتن پیدا کنند. خوشبختانه هنوز کلاسهای نهضت سوادآموزی برقرار است و حالا که این مدعیان در سینما و فیلمسازی گلی به سر کسی نزده و به کلی مردود شدهاند، لااقل در کلاسهای نهضت سوادآموزی شرکت کنند، شاید با یادگیری الفبای خواندن و نوشتن، حداقل مشکلات خودشان را حل کنند.
منبع:روزنامه جامجم
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
چرا منتقدان توقیف «برادران لیلا» باید در کلاسهای نهضت سوادآموزی ثبتنام کنند؟ بیشتر بخوانید »
با توجه به کارکرد فضای مجازی تاکنون سابقه نداشته، نهاد سینمایی به صورت علنی رای به توقیف یک فیلم بدهد و کاربران از این رای استقبال کنند.
سرویس فرهنگ و هنر مشرق – روز گذشته اداره نظارت بر عرضه و نمایش فیلم سازمان سینمایی با صدور اطلاعیه ای اعلام کرد، پروانه نمایش فیلم سینمایی”برادران لیلا” به دلیل تخلفات و سرپیچی از مقررات صادر نمی شود.
در بیانیه سازمان سینمایی آمده است:
فیلم سینمایی “برادران لیلا” به کارگردانی سعید روستایی بدون طی کردن تشریفات و روند قانونی برای جشنواره فیلم کن ارسال شده بود. از آن جایی که این فیلم بدون اخذ پروانه نمایش و بی توجه به مقررات و برخلاف آئین نامه حضور آثار در محافل و جشنواره های بین المللی که طبق ( ماده پنج آیین نامه نظارت بر نمایش فیلم ، اسلاید ، ویدیو و صدور پروانه نمایش آنها ) و علیرغم تاکید مسئولین سازمان سینمایی مبنی بر ضرورت تبعیت از قوانین و مقررات ، به جشنواره کن ارسال شده بود معاونت ارزشیابی و نظارت سازمان سینمایی با هدف مساعدت ، تسهیل و تصحیح حضور و حل مشکل فیلم از تهیه کننده و کارگردان آن خواست تا طی جلساتی وضعیت و شرایط فیلم و فرایند آن را بررسی نمایند.
با همکاری تهیه کنندگان فیلم ، ” برادران لیلا” در سازمان سینمایی مورد بازبینی قرار گرفت و در راستای کمک به فیلم با ملحوظ داشتن اهمیت حضور بین المللی محصولی از سینمای ایران، تصمیم و توافق بر این شد تهیه کننده و کارگردان برای دریافت پروانه نمایش جهت ارائه نسخه نهایی در جشنواره کن ، موارد و اصلاحات لازم را که بخشی از آنها حتی در فیلمنامه مصوب شورای پروانه ساخت نیز وجود نداشته اعمال نمایند که این مهم حتی در یک مورد از موارد اعلامی محقق نشد .
برغم تاکید و تذکرات لازم برای رعایت قانون و با علم و آگاهی تهیه کننده و کارگردان نسبت به تبعات هرگونه تخلف ، متاسفانه فیلم مذکور بدون هیچگونه همکاری و انجام اصلاحاتی در جشنواره کن به نمایش در آمد .
چنانکه عوامل اصلی فیلم با اصرار و ابرام بر ادامه مسیر اشتباه نشان دادند که اکران فیلم در جشنواره کن را بر نمایش در سالن های سینما و مخاطبان داخلی ترجیح می دهند.
از این رو، فیلم ” برادران لیلا” به تاسی از اصل”قانون گرایی، استانداردسازی و عدالت محوری”و به دلیل تخلفات آگاهانه و رفتار مغایر با قوانین و مقرراتی چون: ، شرکت در جشنواره های خارجی بدون عبور از مجرای قانونی و اخذ پروانه نمایش، سرپیچی از مقررات و اصرار بر ارائه نسخه اصلاح نشده برغم تعهدات صورت گرفته و استمرار بر تخلف و مداومت بر آن حتی بعد از جشنواره کن و شرکت در جشنواره مونیخ و در نهایت اعلام رسمی کارگردان محترم مبنی بر عدم پذیرش اصلاح فیلم ، این فیلم تا اطلاع ثانوی و تا رفع موانع ایجاد شده ، صلاحیت اخذ پروانه نمایش را نخواهد داشت.
«خون دل سعید روستایی از کدام چشمههای اقتصادی میجوشد؟
پس از انتشار این بیانیه سعید روستایی با انتشار پست و استوری در صفحه اینستاگرام خود نوشت: برادران لیلا را با خون دل ساختم با جگر سوخته برای ساختنش تمام روحم زخمی شد! لطفا بیش از این نسوزانیدم!
با توجه به آگاهی عمومی و رخدادهای چند سال اخیر مهمترین پرسش مهم این است که کارگردان این فیلم با خون کدام دل فیلم را ساخته است؟
مستند بر اظهارات محمد امامی یکی از محکومین پرونده بانک سرمایه و نقل قول مستند و مکرر رسانههای متعدد، سرمایه گذار نخستین فیلم سعید روستایی با تامین هزینه از سوی محکوم نامبرده شده ساخته شده است.
دومین فیلم او متری شیش ونیم با تهیه کنندگی سید جمال ساداتیان رئیس دفتر سابق مرحوم هاشمی رفسنجانی و با حمایت سرمایهگذار سالهای اخیر سینما محمدصادق رنجکشان ساخته شده است.
سومین فیلم روستایی یعنی فیلم برادران لیلا با سرمایهگذاری امید اخباراتی یکی از سرمایهگذاران مشابه ساخته شده که در رسانههای تخصصی سینما همچون کافه سینما با عنوان پروژه گرانقیمت از آن یاد میشود. روستایی تنها فیلمسازی است که در پروژههایش ابر سرمایهگذاران سینما حضور دارند اما روایتهایش درباره طبقه فرودست است. با این حساب منظور روستایی از «خون دل » چیست؟
بیشتر بخوانید:
چرا فرزندستیزی و پدرستیزی در «برادران لیلا» موج میزند؟
آیا هموطنان عزیز در توقیف این فیلم نقشی داشتهاند؟
هومن بهمنش فیلمبردار این فیلم پس از اعلان خبر عدم صدور پروانه نمایش فیلم یک استوری در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد که با واکنش رسانهای همراه بود. بهمنش در این استوری نوشت: خستهنباشید به همه «دستاندرکاران توقیف» کارزار سایبری و «برخی از هموطنان عزیز» که از روز اکران فیلم در کن آب لای آسیب این جریان ریختند تا به این پشتوانه، خرد کنند استخوانهای فیلمساز جوانی که در این فیلم از درد مردم و مملکت میگوید. بلکه او هم مثل دیگر فیلمسازان یا مهاجرت کند و دور شود یا در گوشهای از خانه خفه خون بگیرد.
نکته جالب قابل بررسی در این اظهار نظر بهمنش این است که او با بکار بردن عبارت « برخی از هموطنان عزیز» به صورت دقیق مردم را در کارزار توقیف فیلم سهیم میداند، اما این مسئله را از این زاویه تحلیل نمیکند که حواشی عجیب و غریب تیم سازندگان در کن و اظهارات عوامل، بر خلاف همیشه به جای آنکه با استقبال مردم و کاربران فضای مجازی مواجه شود با واکنشهای تندی مورد انتقاد قرار خواهد گرفت.
فیلمبردار فیلم برادران لیلا، کارگردان فیلم را روای درد مردم توصیف کرده که این مسئله تناقض فراوانی دارد با معرفی ابرسرمایهگذاران سینمایی که در این گزارش به آنها اشاره شد.
آنطور که کافه سینما عبارت پروژه گرانقیمت را به فیلم برادران لیلا نسبت میدهد، نمیتوان نسبتی میان عبارت پروژه گرانقیمت و درد مردم پیدا کرد.
واکنش مردم به عدم صدور پروانه نمایش فیلم برادران لیلا
اگر صفحات مجازی سلبریتیها را به صورت دقیقی ارزیابی کنیم در اغلب صفحات اینستاگرام مربوط به سلبریتیها هر اظهار نظر غیرعقلایی با واکنش شدید از سوی کاربران مواجه میشود. روز گذشته زمانی که کارگردان فیلم «مراسم» پست «خون دل» را منتشر کرد، تصور میکرد که با حمایتها و واکنشهای مردمی مواجه خواهد شد و به این ترتیب با نشر این پست سازمان سینمایی را وادار به عقب نشینی خواهد کرد.
در حالیکه رصد دقیق صفحه اینستاگرام روستایی در ۱۲ ساعت اولیه انتشار این پست مظلومنمایانه با واکنش انتقادی مراجعهکنندگان به صفحه روستایی مواجه شد. آنچه تعجببرانگیز به نظر میرسد اگر بنا بر ادعای بهمنش، روستایی قرار بوده روای درد مردم باشد چرا همین مردم در اغلب پستها به اظهارات روستایی در کن و رفتار عوامل منتقد هستند؟
شاخ بازی در کن، مظلوم نمایی در تهران
درصد بالایی از کامنتهای مردمی در صفحه کارگردان، بیشتر جنبه اعتراضی دارد و نشان میدهد، بازی کاملا عوض شده است. در دولتهای قبل اگر توقیف اثری هنری اعم از تئاتر، فیلم، موسیقی صورت میگرفت اغلب کامنتها در زیر پست اعتراضی هنرمندان، بیشتر جنبه همراهی داشت اما با توجه افزایش آگاهی مردمی از عملکرد سلبریتیها رویکردها و قضاوتهای مردمی در فضای مجازی کاملا تغییر کرده است.
در اغلب کامنتهای روستایی غیر از موارد سلیقهای یک نکته اعتراضی از سوی کابران دستمایه قرار گرفته است که در پستهای مختلف توییتری دستمایه انتقاد به کارگردان قرار گرفته است. او در کن ابراز امیدواری کرده فیلمش بدون تغییران در ایران به نمایش درآید و در کنفرانس مطبوعاتی فیلم گفت ترجیح میدهد فیلمش نمایش داده نشود تا مجبور به اعمال سانسور شود.
بسیاری از کاربران توییتر نیز با دستمایه قرار این بخش از اظهارات کارگردان «ابدویکروز» توییتهای انتقادی پرشماری را منتشر کردهاند.
محمدصادق لواسانی روزنامهنگار حوزه سینما با انتشار توییتی اظهارات دوگانه روستایی در کن و تهران را ارزیابی کرد:
سعید روستاییِ امیدوار به جایزه کن: «ترجیح میدهم این فیلم توقیف شود تا اینکه سانسور بشود»
سعید روستاییِ بدون جایزه برگشته از کن: «برادران لیلا را با خون دل ساختم، لطفا بیش از این نسوزانیدم»
بیشتر بخوانید:
پرتابهای سه امتیازی نوید محمدزاده و ترانه علیدوستی در «جشنواره کن» به چاه افتاد/ آیا بایگانی کردن «برادران لیلا» تصمیم صحیحی است؟
مشرق پیش از این در گزارشی به تفصیل به پرتابهای سه امتیازی تیم سازنده برادران لیلا اشاره کرده بود که هیچکدام داخل سبد فستیوال فیلم کن نیفتاد و تمام امتیازات به ضد خود عوامل تبدیل شدند. درشرایطی که روستایی انتظار داشت با توقیف چند ماهه فیلمش در ردیف قهرمانان شبه آلترناتیو سینما قرار گیرد و با عدم نمایش فیلم، صفحات مجازی سینمایی جریان ساز شوند و در نهایت مردم به تصمیم سازمان سینمایی در صفحات اجتماعی اعتراض کنند که در نهایت تعجب، این کارزار شکل و روند معکوسی به خود گرفت.
شمار فراوانی از کاربران مجازی در صفحه اینستاگرام کارگردان به محتوای اثرش، نحوه حضور او و همراهانش در کن و باقی حواشی تولید شده انتقادات بسیار جدی مطرح کرد و برخورد قاطعانه سازمان سینمایی برایشان خوشایند بوده است.
با توجه به کارکرد فضای مجازی تاکنون سابقه نداشته، نهاد سینمایی به صورت علنی رای به توقیف یک فیلم بدهد و کاربران فضای مجازی از این رای استقبال کنند.
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
