سفارت آمریکا

به گزارش مجاهدت از مشرق،   «دینیس شمیهال» نخست وزیر اوکراین روز یکشنبه گفت که این کشور نیازمند تسلیحات و مهمات بیشتری برای دفاع از کشور و توقف حملات روسیه است.

وی مدعی شد: «باید تحریم‌های بیشتری علیه روسیه اعمال شود چون این کشور به تامین مالی تروریسم پرداخته و به کشتار جمعی می‌پردازد».

شمیهال اضافه کرد: «ملت ما درک می‌کند که آینده ما در اروپای متحد و نه امپراطوری روسیه خواهد بود».

نخست وزیر اوکراین مدعی شد: «نیروهای روسیه مرتکب جنایت‌های وحشتناک و جنایت جنگی  در ماریوپل شده‌اند».

وی گفت: «مارپوپل محاصره بوده اما نظامیان و هزاران غیرنظامی اوکراینی همچنان در کارخانه آزوف‌استال هستند».

شمیهال اضافه کرد: «آماده بازگشایی سفارت آمریکا در کی‌یف بوده و امیدواریم که این اتفاق به زودی بیفتد».

وی روز گذشته نیز در کنفرانس خبری در واشنگتن گفته بود که اوضاع شهر ماریوپل «بدترین فاجعه بشری» از زمان آغاز حمله روسیه و چه بسا «بدترین فاجعه قرن» است.

روسیه از روز جمعه اعلام کرده بود برای اعلام آتش‌بس به‌منظور خروج غیرنظامیان از منطقه صنعتی کارخانه فولاد «آزوف‌استال» که تحت محاصره قرار گرفته، آمادگی دارد.

روز شنبه قرار بود گذرگاهی برای خروج غیرنظامیان و مجروحان از این محوطه صنعتی شروع شود اما کی‌یف مدعی شد نیروهای روس مانع از تشکیل این گذرگاه شدند. نیروهای روس نیز اوکراینی‌ها را به تلاش برای بمب‌گذاری بر سر راه غیرنظامیان متهم کردند.

«سرگئی شویگو» وزیر دفاع روسیه در دیدار روز پنجشنبه، به پوتین گفت کل شهر ماریوپل به استثنای کارخانه فولاد آزوف‌استال که حدود ۲۰۰۰ شبه‌نظامی اوکراینی هنوز در آن مستقر هستند، به تصرف نیروهای روس درآمده است.

وزیر دفاع روسیه همچنین خبر داد که روسیه بیش از ۱۴۲ هزار غیرنظامی را از ماریوپل تخلیه کرده است. به گفته وی، اوضاع در این شهر آرام است که امکان بازگشت غیرنظامیان را فراهم می‌کند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، «نبیل قاووق» عضو شورای مرکزی جنبش حزب الله امروز یکشنبه از سیاستهای سفارتخانه‌های عربستان سعودی و آمریکا علیه حزب الله و مداخلات آنان در انتخابات لبنان به شدت انتقاد کرد.

شبکه خبری الجدید به نقل از قاووق گزارش داد: «کسانی که در سال ۱۹۸۲، متحد دشمن اسرائیلی بودند، امروز هم در دست آن داده‌اند و منتظر فرصت هستند تا با حمایت مالی و تشویق سفارتخانه‌ها، از پشت به مقاومت خنجر بزنند».

وی با بیان اینکه این معادله تغییر نکرده است و حزب الله این افراد را می‌شناسد، تصریح کرد: «آنها و اسرائیلی‌ها در یک سنگر قرار دارند و دارای یک هدف هستند. هیچ چیز تغییر نکرده است. آنها از تجربیات خود درس نگرفته‌اند».

این مسئول حزب الله ادامه داد: «برخی از سفرا با نقض آشکار اصول دیپلماتیک و نقض واضح حاکمیت لبنان، مقامات ارشد رسمی را احضار می‌کنند. آنچه باعث تمایز در این انتخابات شده، مداخله بی‌سابقه سفارت‌خانه‌های خارجی است».

قاووق خاطر نشان کرد: «آیا کسی هست که باور کند، انتخابات پارلمانی در لبنان برگزار می‌شود، ولی لیست‌های انتخاباتی تحت حمایت سفارت‌های عربستان و آمریکا را ببینیم و شاهد هماهنگی بین آنان در حمایت از لیست های انتخاباتی باشیم؟».

وی ضمن طرح این پرسش که در کدام کشور، سفارتخانه‌ها می‌توانند لیست انتخاباتی تشکیل دهند و از آن حمایت کنند، گفت: «مسئولان [لبنان] جرأت ندارند از دخالت سفارت‌خانه‌ها جلوگیری کنند. سفرا هم علناً در انتخابات، دخالت‌ می‌کنند و تأمین مالی لیستها، سیاستمداران، احزاب، نهادهای رسانه‌ای و خبرنگاران را بر عهده دارند».

قاووق با بیان اینکه هدف این افراد و سفارتخانه‌ها، مقابله با مقاومت و تشویق درگیری‌های داخلی است، افزود: «بزرگترین دروغ در انتخابات کنونی، این است که عربستان با همه لبنانی‌ها یکسان برخورد می‌ند و سفارت آمریکا نیز در انتخابات دخالت نمی‌کند. در حال حاضر، مقاصد و اقدامات آشکار شده است».

این مسئول حزب الله با تأکید بر اینکه «آنها می خواهند کشور را وارد فتنه، افزایش شکاف و اختلافات داخلی کنند»،  تصریح کرد: «ما انتخابات را برای نجات کشور می‌خواهیم، ولی آنان، آن را راهی برای مقابله با مقاومت می‌دانند که به معنای کشاندن کشور به فتنه است».

این در حالی است که هفته گذشته اعلام شد سفیر عربستان سعودی و چند کشور دیگر حاشیه خلیج فارس در لبنان که بیروت را ترک کرده بودند، به لبنان بازمی‌گردند. عربستان سعودی یک ماه مانده به انتخابات لبنان، عمدا بازگشت سفیر خود و دیگر کشورها به لبنان را برجسته کرده تا شاید به اهداف انتخاباتی خود برسد.

ریاض چند ماه پیش به بهانه اظهارات «جورج قرداحی» وزیر اطلاع‌رسانی پیشین لبنان پیش از دستیابی به این پست در خصوص جنگ یمن، بحران جدیدی در روابط با بیروت ایجاد کرد و سفیر خود در بیروت را فراخواند و از سفیر لبنان در عربستان نیز خواست این کشور را ترک کند. امارات، کویت و بحرین نیز در اقدامی مشابه سفرای خود از بیروت را فراخوانده و تأکید کردند که این اقدام آن‌ها به نشانه همبستگی با عربستان انجام شده است.

به اعتقاد تحلیلگران، ریاض اکنون دریافته که باید در آستانه انتخابات لبنان، حضور خود در این کشور را پررنگ کند به همین دلیل سفیر خود را به بیروت بازگردانده است تا اهداف خود را در جریان انتخابات لبنان دنبال کند.

به نوشته روزنامه لبنانی «البناء»، ریاض پس از رایزنی با آمریکایی‌ها دریافته که بقایای تیم جریان «۱۴ مارس» و مجموعه‌های مدنی نمی‌توانند در برابر ائتلاف هشت مارس و متحدانش از جمله «التیار الوطنی الحر» (جریان آزاد ملی لبنان) دوام بیاورند پس تصمیم به حمایت از تیم ۱۴ مارس گرفته تا مقداری از توازن میان تیم آمریکایی در لبنان و ائتلاف حزب‌الله حفظ شود. سعودی امید دارد که تیم  ۱۴ مارس شکست قابل توجهی به تیم مقاومت در لبنان وارد کند و به تبع آن حزب‌الله در محیط خود و نیز جریان آزاد ملی لبنان تضعیف شوند تا مقدمات برای گام‌های سیاسی بعدی و تعیین نخست‌وزیر و رئیس‌جمهور و نیز تشکیل دولت جدید فراهم شود.

به گزارش مجاهدت از مشرق، در آستانه جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه، دو داور سوئیسی برای قضاوت در این تورنمنت با یکدیگر رقابت داشتند: من و یک داور مجرب‌تر. این بخشی از گفت‌وگوی «اورس مایِر» داور دیدار ایران و آمریکا در جام جهانی ۱۹۹۸ بود که در تابستان ۲۰۲۱ در نشریه فورفورتو منتشر شد.

مایِر ادامه داستانش را اینگونه بازگو کرد: من یکی از داوران جوان تحت نظر بودم و بخشی از نسلی جدید محسوب می‌شدم. من و رقیبم با هم خیلی رابطه خوبی داشتیم؛ با یکدیگر در ارتباط بودیم و در رسانه‌ها هم به شدت از یکدیگر تعریف و تمجید می‌کردیم. در ژانویه ۹۸ باخبر شدم که من را برای جام جهانی انتخاب کرده‌اند و مسلما احساس فوق‌العاده‌ای بود.

داور سیاسی‌ترین دیدار جام جهانی ادامه داد: یک ماه قبل از آن، قرعه‌کشی جام جهانی را دیده بودم و به محض برخورد آمریکا و ایران، فریاد زدم «خودشه؛ این بازی برای منه!»؛ این دیدار یکی از سیاسی‌ترین بازی‌های فوتبال در تاریخ بود. مدت‌ها پیش از آنکه در مورد بازی‌هایی که قرار بود قضاوت کنیم، مطلع شویم، برای قضاوت در این دیدار، شروع به تمرین کردم. اندکی پیش از آغاز مسابقات، تمام داوران منتخب یک هفته در پاریس به صورت مشترک تمرین کردند.

در ضیافت بزرگ شامی که برگزار شد، پاکت‌های نامه‌ای به ما داده شد که حاوی دیدارهایی بود که باید در آن قضاوت می‌کردیم. قبل از اینکه این پاکت‌ها را بگیریم، به همه گفتم دوست دارم بازی آمریکا و ایران را قضاوت کنم. آنها می‌پرسیدند چرا نمی‌خواهی بازی برزیل، انگلیس یا فرانسه را قضاوت کنی و جواب من این بود «برای قضاوت در دیدارهای این تیم‌ها بعدها فرصت دارم.» دوست داشتم سیاسی‌ترین و چالش‌برانگیزترین بازی را سوت بزنم. پاکت‌ها رسید و به بقیه گفتم نیازی به باز کردن نامه نیست. می‌دانم چه بازی را باید سوت بزنم. و سرانجام یکی از داوران پاکت را از دست من گرفت و آن را باز کرد و در کمال تعجب گفت «از کجا می‌دانستی؟ »

مایِر داستانش را ادامه داد و گفت: شب قبل از بازی، با مقامات هر دو کشور و نماینده فیفا جلسه‌ امنیتی داشتیم. او گفت «آقایان فردا فقط یک مسابقه فوتبال در پیش است» همه افراد دور تا دور میز به نشانه تایید سر خود را تکان دادند اما او دوباره این جمله را تکرار کرد. با این حال، در جریان جلسه من توصیه کردم که بازیکنان دو تیم به صورت مختلط در آستانه بازی عکس بگیرند.

فیفا اجازه این کار را صادر کرد اما تنها به شرطی که داوران بازی در عکس نباشند و برای این موضوع هم دلایل خودش را داشت. بعد از جلسه، به دستیارانم گفتم اهمیتی ندارد فیفا چه گفته است، ما در این عکس خواهیم بود؛ بالاخره هر چه نباشد این ایده را من مطرح کرده بودم.

پیش از سوت آغاز بازی، من و کمک‌هایم در دو سمت بازیکنان آمریکا و ایران ایستادیم و بله درست است، در عکس بودیم. تعداد عکاسان در آن لحظه دوبرابر بیشتر از حد معمول و انتظار بود و خبرنگاران سیاسی هم حاضر بودند.

همه آنهایی که در ورزشگاه حضور داشتند، می‌دانستند که نظاره‌گر لحظه‌ای تاریخی هستند. غوغای زیادی به پا شد و آن روز متوجه شدم که اتفاق خیلی خاصی افتاده است. آن عکس در تمام دنیا پخش شده بود اما متاسفانه در نسخه‌ای که فیفا  آن را پخش می‌کرد، داوران حذف شده بودند.

بازی هم داستان هیجان انگیز خاص خودش را داشت و من به خاطر تصمیمم مبنی بر اعلام نکردن پنالتی به سود ایران، شانس بزرگی آوردم. به این نتیجه رسیدم که مهاجم آنها در آن صحنه برای جلب توجه و تمارض، اغراق کرده است. می‌توانستم پنالتی اعلام و دروازه‌بان آمریکا را اخراج کنم اما این تصمیم با روح فوتبال تناقض داشت. با این حال، ایران در پایان با گلی شگفت‌انگیز و نتیجه دو بر یک پیروز شد؛ پیروزی که به مراتب بهتر بود(از اعلام پنالتی و …)

وی ادامه داد: در نهایت بازی بدون کارت قرمز تمام شد و این همان چیزی بود که آن موقعیت می‌طلبید. هر دو تیم از فیفا جایزه بازی جوانمردانه گرفته و همه چیز خوب پیش رفت. من هشت سال پس از آنکه دیدار میلان و مشلان(بلژیک) را به عنوان کمک داور قضاوت کردم، به یکی از رویاهایم دست یافته و علاوه بر این، بابت قضاوت دیدای بزرگ به شهرت هم رسیده بودم.

بعد از آن دیدار آمریکا و کره جنوبی را در جام جهانی ۲۰۰۲ قضاوت کرد؛ مسابقه‌ای که به دلیل جنگ دهه ۱۹۵۰، بازی پرتنش دیگری محسوب می‌شد. جوانان در کره هنور در مورد آمریکا دیدگاه به شدت انتقادی داشتند و جالب اینجا بود که کانون هواداری آنان در حمایت از تیم ملی کره هم درست کنار سفارت آمریکا در سئول بود. بازی هم البته خیلی آرام پیش رفت.

مرد سوئیسی در پایان گفت: درک نقش ملیت من در دوران داوری حرفه‌ایم، امری حائز اهمیت است. یک بار خبرنگاری آلمانی در مورد من نوشت «اورس میِر بی‌طرف دوجانبه است؛ هم داور است و هم سوئیسی و این موضوع در قضاوت بازی‌های مهم در تورنمنت‌های بزرگ، کمک بزرگی است.»