سفیدپوستان

به گزارش مجاهدت از مشرق، در طول قرن‌ها نفوذ اروپایی‌ها به آمریکا، سرخپوستان آمریکایی به عنوان ساکنان اصلی این کشور همواره در برابر آن‌ها مقاومت می‌کردند، اما در نهایت این مقاومت روی به ضعف گذاشته و در نهایت با قتل عام سال ۱۸۹۰ به پایان رسید.

کشتار «زانوی زخمی»، (۲۹ دسامبر ۱۸۹۰)، قتل عام حدود ۱۵۰ تا ۳۰۰ سرخپوست لاکوتا از سوی نیروهای ارتش آمریکا در منطقه Wounded Knee Creek در جنوب غربی داکوتای جنوبی است.

این قتل عام نقطه اوج کشتارهای ارتش آمریکا و تلاش‌های آن‌ها در اواخر قرن نوزدهم برای سرکوب سرخپوستان و هر گونه مقاومت سازمان یافته در برابر زندگی رزرو شده و همسان سازی با فرهنگ آمریکایی سفیدپوستان بود.

در بسیاری از دوره توسعه آمریکا به سمت غرب، تلاش‌های مهاجران سفیدپوست برای ادعای قطعه زمین با مقاومت شدید و گاهی خشونت آمیز مردم بومی مواجه شد؛ این مقاومت در نیمه دوم قرن نوزدهم تشدید شد.

برجسته‌ترین آن‌ها سرخپوستان «سیوکس» بودند که لاکوتاها زیرگروهی از آن‌ها هستند؛ معاهده فورت لارامی در سال ۱۸۶۸ منطقه حفاظت شده بزرگ سیوکس را تأسیس کرد و آژانس‌هایی را برای نمایندگی دولت فدرال در میان هر قبیله ایجاد کرد.

بر این اساس اگر لاکوتاها در مناطق تعیین شده باقی می‌ماندند و از حمله به ساکنان سفیدپوست خودداری می‌کردند، جیره‌های غذایی، آموزش و سایر مزایای دولتی به آن‌ها تعلق می‌گرفت.

زندگی این گونه برای لاکوتاهایی که با دولت آمریکا موافقت کرده بودند، یک تغییر ناگهانی و دشوار بود؛ لاکوتاها موظف بودند لباس غربی را بپذیرند، انگلیسی بیاموزند و مذهب سنتی را کنار بگذارند.

این فرآیند جذب اجباری فرهنگ و هویت لاکوتا را از بین برد، و برنامه منطقی دولت آمریکا به ویژه فرار از زندگی تعیین شده را غیرعملی کرد؛ لاکوتاها بدون دسترسی به مناطق بزرگ شکار خود مجبور شدند برای بقا به منابعی که از سوی دولت صادر شده بود تکیه کنند.

در سال ۱۸۸۹ کنگره آمریکا بودجه سالانه لاکوتا را کاهش داد؛ هنگامی که این موضوع با زمستان سخت و خشکسالی ۱۸۸۹-۱۸۹۰ ترکیب شد، این قبیله تا مرز گرسنگی پیش رفت.

در اواخر قرن نوزدهم، دولت آمریکا شروع به جابجایی اجباری بومیان آمریکا به مناطق تعیین شده کرد، جایی که آن‌ها برای غذا و پوشاک به دولت وابسته بودند.

در نهایت در ۲۹ دسامبر سال ۱۸۹۰ رئیس لاکوتا و صدها نفر از حامیان آن از سوی نیروهای ارتش آمریکا محاصره شدند؛ تعداد سربازان آمریکایی بیش از ۵۰۰ نفر بود و در برابر آن‌ها تنها ۳۵۰ نفر از سرخپوستان لاکوتا بودند که بسیاری از آن‌ها را زنان و کودکان تشکیل می‌دادند.

در روز قتل عام، فرمانده نیروهای آمریکایی در حالی که می‌دانست زمین‌های منطقه متعلق به سرخپوستان است، اما دستور تخلیه منازل آن‌ها را صادر کرد و بومیان نیز در برابر این اقدام مقاومت کردند و در نهایت سربازان آمریکایی آن‌ها را به رگبار بستند.

منابع مختلف شمار افراد کشته شده را تا حدود ۳۰۰ نفر نیز اعلام کردند؛ بسیاری از سرخپوستان لاکوتا حتی پیش از آن که بتوانند دست به سلاح ببرند با استفاده از مسلسل به رگبار بسته شدند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تفنگدار آمریکایی گلوی مرد سیاه‌پوست را ۱۵ دقیقه فشرد و او را خفه کرد. ویدئویی که از واقعه در فضای مجازی منتشر شده و به‌شدت بازتاب داشته، نشان می‌دهد چندین مسافر تلاش می‌کنند «جردن نیلی» را روی زمین بی‌حرکت نگه دارند در حالی که یک مسافر [سفیدپوست] گردن او را گرفته و فشار می‌دهد تا زمانی‌که او دیگر حرکت نمی‌کند!

آزادی متهم حادثه

فردی که اقدام به خفه کردن این سیاه‌پوست می‌کند سرباز پیشین نیروی دریایی آمریکا معرفی شده است. پلیس در خصوص حادثه اعلام کرد جوان سفیدپوست که یک تفنگدار ۲۴ساله اهل «کوئینز» است، نیلی را کف واگن مترو خواباند و حدود ۱۵دقیقه گلوی او را فشار داد که سبب شد مقتول بیهوش شود و وقتی نیروهای امدادی رسیدند، نتوانستند او را احیا کنند. دفتر پزشکی قانونی نیویورک علت مرگ مرد سیاه‌پوست را «فشار وارده بر گردن» (خفگی) دانسته و آن را «قتل» اعلام کرد. موضوع عجیب‌تر آن است این تفنگدار پس از درگیری خونین بازداشت شد اما بدون هیچ‌گونه طرح اتهامی آزاد شده است. دفتر دادستانی منطقه منهتن اعلام کرد در حال تحقیق در مورد مرگ نیلی است، از جمله اینکه آیا باید علیه مردی که او را خفه کرده طرح اتهام صورت گیرد یا خیر؟ کتی هوچل، فرماندار نیویورک مرگ نیلی را نگران‌کننده دانست و تأکید کرد باید ابعاد حادثه مورد بررسی دقیق قرار گیرد. در همین حال گروهی از تظاهرات‌کنندگان روز پنجشنبه در همان ایستگاهی که نیلی به قتل رسید، تجمع کرده و خواستار دستگیری عاملان حادثه و تحقق عدالت شدند.

اتفاق هولناک دوشنبه عصر در قطار «اف‌لاین» منطقه منهتن نیویورک رخ داده است. خوان آلبرتو وازکز، روزنامه‌نگاری آزاد که فیلم حادثه را ضبط کرده، در تشریح اتفاق گفت: پیش از اقدام مسافران برای متوقف کردن نیلی، او فریاد گرسنگی و تشنگی سر داده بود و می‌گفت «من بدم نمی‌آید به زندان بروم و حبس ابد بگیرم»، «من آماده مُردنم». به گفته وازکز، رفتار مرد سیاه‌پوست مسافران را نگران کرده بود که شاید دست به اقدامی خشونت‌آمیز بزند. به ادعای پلیس، این مرد پیش از خفگی، در حال پرتاب کردن زباله و فریاد زدن بر سر مسافران بوده است. به گفته رسانه‌ها، جردن نیلی، جوان بی‌خانمان ۳۰ ساله پس از مرگ مادرش در سال ۲۰۰۷ دچار بیماری روحی و روانی شده بود و بیشتر اوقات خود را در مترو سپری و از مسافران درخواست پول و غذا می‌کرد.

بی‌اعتمادی نژادی در آمریکا

به دلیل پایبند نبودن آمریکا به رعایت حقوق شهروندان غیرسفیدپوست، این کشور از طرف بسیاری از ناظران و فعالان حقوق بشر مورد انتقاد قرار داشته و از این منظر، آمارهای مربوط به نابرابری نژادی در ایالات متحده تأسفبار ارزیابی می‌شود. این نشان می‌دهد نژادپرستی در آمریکا نه یک مسئله موقتی بلکه یک مشکل حاد ساختاری و حاصل شکاف‌های عمیق و گسترده اجتماعی و اقتصادی است. افکارسنجی مؤسسه معتبر گالوپ هم نشان می‌دهد تلقی آمریکایی‌ها از رابطه بین سفیدپوستان و سیاه‌پوستان از سال ۲۰۰۱ تا سال ۲۰۲۱ به‌شدت تیره و تار شده است. براساس این نظرسنجی ۷۰ درصد افراد بزرگسال سفیدپوست در سال ۲۰۰۱ معتقد بودند رابطه بین سفیدپوستان با سیاه‌پوستان بسیار خوب است ولی این آمار در پایان سال ۲۰۲۱ به ۴۳درصد کاهش یافته است. همچنین در سال ۲۰۰۱، حدود ۶۲درصد افراد بزرگسال سیاه‌پوست معتقد بودند رابطه خوبی بین سفیدپوستان و سیاه‌پوستان وجود دارد ولی این آمار در پایان سال ۲۰۲۱ به ۳۳درصد کاهش یافته است.

این در حالی است که در چند سال اخیر و به دنبال کشته شدن دو مرد سیاه‌پوست، اریک گارنر و جورج فلوید، در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۲۰ به دست افسران پلیس، جنبشی با عنوان «نمی‌توانم نفس بکشم» علیه نژادپرستی حاکم بر نظام سیاسی ایالات متحده به راه افتاده است. در ماه می سال ۲۰۲۰، درک شووین، افسر پلیس شهر مینیاپولیس زانوی خود را ۸دقیقه و ۴۶ ثانیه روی گردن جورج فلوید قرار داد در حالی که او غیرمسلح و دستبند زده

شده بود.

فیلمی که توسط ناظران حادثه گرفته شد، نشان داد فلوید در حالی که سه افسر دیگر تماشا می‌کردند چندین بار گفت «من نمی‌توانم نفس بکشم» تا جان داد. پس از حادثه، این مفهوم به شعار اعتراضی گسترده‌ای علیه بی‌عدالتی و نژادپرستی سازمان‌یافته بر ضد سیاه‌پوستان در ایالات متحده تبدیل شده‌است. در پی آن هشتگ «ICantBreathe#» در دسامبر ۲۰۲۰ بیش از ۱٫۳میلیون بار با همراهی گسترده مردم توییت شد و برای نخستین برخی تیم‌های ورزشی تی‌شرت‌هایی با این شعار بر تن کردند.

منبع: روزنامه قدس

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: «موسسه اندیشه راهبردی ترکیه» در تحلیلی با عنوان « از رویا تا کابوس: چهره پنهان آمریکا» به بررسی وقایعی ترسناک از جامعه آمریکا پرداخت که مورد توجه نیستند.

به گزارش مجاهدت از دیپلماسی ایرانی، در این بررسی آمده است: برخی آمار و اطلاعات راجع به آمریکا برای کسانی ارائه می‌شود که از کشور و دولت آباء و اجدادی خود شرمسار هستند و دنیای رویایی خود را در تمدن رنگارنگ و پر از صلح، شادی و آرامش در غرب جست‌وجو می‌کنند و نسبت به تاریخ خود بیگانه شده‌اند.

طبق داده‌های مراکز آمریکایی که در تاریخ ۴ اوت ۲۰۱۹ هم در اخبار یورونیوز آمده بود رقم مقتولین ناشی از حملات مسلحانه در آمریکا طی ۵۰ سال گذشته یعنی از سال ۱۹۶۸ تا ۲۰۱۹، از کل رقم مقتولین در جنگ‌های آمریکا (در طول تاریخ آمریکا) پیشی گرفته است.

در حالی که بیشتر از یک و نیم میلیون آمریکایی بر اثر حملات مسلحانه طی مدت‌زمان یادشده جان‌شان را از دست داده‌اند؛ کل افرادی که در تمامی جنگ‌های آمریکا کشته شده‌اند تقریباً یک میلیون و دویست هزار نفر است.

تنها در سال ۲۰۲۰ بیشتر از ۴۵ هزار نفر بر اثر شلیک گلوله تفنگ کشته شده‌اند که البته بخشی از این افراد با استفاده از تفنگ اقدام به خودکشی کرده‌اند.

طبق داده‌های مراکز آمریکایی در سال ۲۰۲۰ مرگ بر اثر شلیک گلوله در مقایسه با ۵ سال قبل از آن به میزان ۲۵٪ و در مقایسه با سال ۲۰۱۰، ۴۳٪ افزایش داشته است.

در آمریکا ۴۳۴ میلیون قبضه تفنگ در اختیار شهروندان غیرنظامی است. براساس داده‌های یک مرکز پژوهشی در سوئیس تا سال ۲۰۱۸ حدس زده می‌شد، تعداد ۳۹۰ میلیون قبضه تفنگ کوچک در میان مردم آمریکا در گردش باشد در حالی که پژوهش‌ها طی سال‌های اخیر نشان می‌دهد که رقم مزبور از ۴۳۴ میلیون قبضه بیشتر شده است.

در سال ۲۰۱۱، 88 درصد از مردم آمریکا تفنگ داشته‌اند و این رقم در سال ۲۰۲۰ به ۱۲۰ درصد رسیده است یعنی رقمی به مراتب بیشتر از هر کشور دیگری در دنیا.

۴۳ درصد از میزان مرگ و میرها در سال ۲۰۲۰ ناشی از قتل بوده است و طی ۱۰ سال گذشته 75 درصد افزایش داشته است؛ در آمریکا روزانه ۵۳ نفر بر اثر حملات مسلحانه کشته می‌شوند.

پلیس در سال ۲۰۲۱، یک‌هزار و پنجاه و پنج نفر را به قتل رسانده، اما میزان مرگ و میر ناشی از خشونت پلیس در میان سیاه‌پوستان ۳ برابر سفیدپوستان است.

پدیده زن‌کُشی و خشونت خانگی در آمریکا تصویر تاریکی را نشان می‌دهد. آمریکا با میانگین ۳ مورد قتل زنان در روز، دارای رتبه سوم خشونت علیه زنان در دنیاست.

در آمریکا در هر دقیقه ۲۴ زن یعنی سالانه ۱۲ میلیون زن در معرض خشونت فیزیکی قرار می‌گیرند. از هر ۴ زن یک نفر در معرض کتک‌کاری و خشونت فیزیکی علیه زنان قرار دارد.

20 درصد از زنان در آمریکا قربانی تجاوز جنسی می‌شوند. میانگین تجاوز جنسی به زنان در آمریکا رقم ۴۳۴ هزار مورد در سال گزارش شده است.

در یک پژوهش انجام شده توسط خبرگزاری رویترز در سال ۲۰۱۸ روشن شد در آمریکا در هر دقیقه ۱/۳‌، روزانه ۱۹۰۰ و سالانه ۶۸۳ هزار مورد تجاوز جنسی به زنان ثبت شده و از هر هشت زن یک نفر در معرض تجاوز جنسی قرار گرفته است.

پدیده ازدواج کودکان در آمریکا وحشتناک است. در آمریکا طی ۱۵ سال گذشته دویست‌هزار مورد ازدواج کودکان صورت گرفته در حالی که برخی معتقدند واقعیت پدیده ازدواج کودکان در آمریکا به مراتب بیشتر از آمار و ارقام اعلام شده است مخصوصاً که آمارهای ۱۰ ایالت در آمریکا در این خصوص تاکنون افشا نشده است.

آمریکا سعی می‌کند رسانه‌های جهان را تحت کنترل خود داشته باشد تا با توسل به تبلیغات، ابرقدرتی خود را به نمایش بگذارد، اما از نظر اجتماعی در حال فروپاشی و حرکت با سرعت به طرف سرنوشتی خوفناک است.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، خشونت با اسلحه، سالانه جان بسیاری را در آمریکا می‌گیرد.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از پایگاه «سالود امریکا»، گزارش جدید مرکز سیاستگذاری خشونت آمریکا، می‎گوید که ۶۹ هزار و ۵۱۹ لاتین تبار از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۹ میلادی با اسلحه کشته شده اند.

بیشتر بخوانید:

هشدار دولت آمریکا درباره احتمال اقدام به خشونت از سوی هواداران ترامپ

در این گزارش که داده‌های تیراندازی مرگبار سال ۲۰۱۹ بر اساس نژاد یا قومیت نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است، مشخص شده است که لاتین تبارها ۲ برابر بیشتر از سفیدپوستان به قتل می‌رسند (لاتین تبارها ۵.۱۵ به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر و سفیدپوستان ۲.۶۲ به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر).

بیشتر بخوانید:

آشفته‌ترین کشور دنیا با بدترین رسوایی‌های حقوق بشری

بیشتر قتل‌ها با استفاده از سلاح گرم انجام شده و قربانیان لاتین تبار اغلب جوانان یا نوجوانان بوده اند.

«جاش شوگرمن»، مدیر اجرایی مرکز سیاستگذاری خشونت آمریکا، می‎گوید این موضوع، توجه قانونگذاران را جلب می‌کند، زیرا هنوز تعداد زیادی از مردم با استفاده از اسلحه کشته می‌شوند.

«شوگرمن»، گفت «بسیاری از ایالت‌ها شیوه برخورد و پیشگیری از خشونت و مسائل مربوط به افزایش جمعیت لاتین تبار خود را تنظیم نکرده اند؛ دلیل انجام چنین مطالعاتی افزایش آگاهی عمومی است؛ آن هم نه تنها در بین عموم مردم، بلکه در میان سیاستگذاران دولتی.»

مشهود است که لاتین تبارها در آمریکا در میان سایر آسیب‌های دوران کودکی، با خشونت بیشتری روبرو هستند.

بیشتر بخوانید:

زد و خورد بین گروه‌های مخالف و موافق واکسن کرونا در آمریکا +عکس

بر اساس گزارش «سالود امریکا»، در حقیقت ۷۸ درصد از کودکان لاتین تبار ساکن در آمریکا دستکم از یک تجربه نامطلوب دوران کودکی مانند مشاهده یا تجربه خشونت رنج می‌برند.

گزارش مرکز سیاستگذاری خشونت آمریکا، می‎گوید اسلحه اصلی‌ترین وسیله خشونت ضد قربانیان لاتین تبار خشونت‌های مرگبار در آمریکاست.

از ۶۹ هزار و ۵۱۹ لاتین تبار کشته شده با سلاح گرم بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۱۹ میلادی، ۴۴ هزار و ۶۱۴ مورد قتل، ۲۱ هزار و ۴۶۶ مورد خودکشی و هزار و ۱۸۲ مورد تیراندازی غیر عمدی بوده است.

به طور خاص در سال ۲۰۱۹ میلادی، ۴ هزار و ۵۸ لاتین تبار در آمریکا به وسیله اسلحه کشته شدند.

با توجه به نوع اسلحه مورد استفاده در این تیراندازی‎ها، ۶۶ درصد قربانیان لاتین تبار قتل با اسلحه بوده که بالاترین درصد از هر گروه نژادی در آمریکاست.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، پایگاه «پیپلز وورلد» در گزارشی درباره مدارس بومیان کانادا نوشت «گرسنگی، غذای نامناسب، ضرب و شتم، لباس سرد در زمستان، ممنوع بودن صحبت کردن به زبان بومی خود؛ متجاوزان جنسی در نیمه شب مانند حیوانات وحشی در جست وجوی طعمه و ربودن کودکان در سالن‌های خوابگاه‌ها پرسه می‌زنند؛ هزاران کودک بومی در اوج دوران مدرسه شبانه روزی بومیان که از دهه ۱۸۷۰ تا ۱۹۶۰ در آمریکا و کانادا ادامه داشت، با چنین وضعیتی روبرو بودند.»

بیشتر بخوانید:

واقعیت کشتار کودکان بومی در مدارس شبانه روزی کانادا

یافتن حدود ۲ هزار گور بی نشان در مکان‌های قدیمی مدارس شبانه روزی در کانادا، تنها نوک کوه یخی برای هزاران مورد دیگر است که مطمئناً در آن کشور و در جست وجوهای مشابه در آمریکا یافت خواهند شد.

برخی از گورهای یافت شده در کانادا مربوط به کودکان ۳ ساله بوده است.

نظام سرمایه داری آمریکایی در تلاش برای بهره برداری از منابع طبیعی آمریکای شمالی، جنگ‌های خونین نابودی را علیه مردم بومی این سرزمین انجام داد و در اواخر قرن ۱۹، نسل کشی را با حذف کودکان بومی، از نظر فرهنگی و لغوی ادامه داد؛ کانادا هم به سرعت و با جدیت از این روش پیروی کرد.

در ماه می، مجموعا بیش از هزار و ۴۰۰ گور بی نشان در محل ۴ مدرسه شبانه روزی سابق بومیان توسط خود گروه‌های بومیان کانادا که در جست وجوی رادارهای نفوذی زمینی انجام شده بود، پیدا شد.

بیشتر بخوانید:

فیلم‌های کلاسیک هالیوود که مملوء از مضامین نژادپرستی هستند

این مدارس مسکونی تحت حمایت دولت بودند که ظاهراً برای جذب اجباری کودکان بومی به جامعه سفیدپوستان ایجاد شده بودند.

کشف این گورهای دسته جمعی در سراسر جهان طنین انداز شد؛ بومیان کانادا از سال ۲۰۰۷ یافتن گورهای بی نشان کودکان بومی در کانادا را آغاز کرده بودند.

۱۳۹ مورد از این مدرسه‌های نابود کننده فرهنگی در کانادا از دهه ۱۸۷۰ تا ۱۹۹۰ وجود داشت.

تخمین زده می‌شود که ۱۵۰ هزار کودک بومی در این بازه زمانی به اجبار از خانواده هایشان گرفته شده و در این مدارس نگهداری می‌شدند.

از این تعداد تخمین زده می‌شود که ۱۰ تا ۲۵ هزار کودک، از جمله کودکان نوپا در کانادا جان خود را از دست داده‎اند.

در آمریکا، در حال حاضر تخمین زده می‌شود که بیش از ۴۰ هزار نفر در این مدارس کشته شده‎اند.

این نوع مدارس کانادایی از مدارس آمریکا الگوبرداری شده بود.

موسسات اصلی سفیدپوست در هر ۲ کشور در آن زمان معتقد بودند که این بهترین راه حل برای مقابله با به اصطلاح «معضل بومیان» است؛ سیاست قبلی سیاست نابودی بومیان کامل بود.