سلاح‌های هسته‌ای

به گزارش مجاهدت از مشرق، تاکنون طرح‌های ابتکاری متعددی از سوی طرف‌های مختلف از جمله، برزیل، فرانسه، واتیکان، چین، اندونزی برای حل بحران جنگ اوکراین ارائه شده، اما کی‌یف اصرار دارد که تنها حاضر به بحث درباره ابتکارعمل صلح مطرح شده از سوی «ولودیمیر زلنسکی» رئیس جمهور اوکراین است. ابتکار عملی که مسکو، مفاد آن را مضحک توصیف می‌کند.

طرح صلح زلنسکی که در نوامبر ۲۰۲۲ ارائه شد شامل ۱۰ بند است. خروج نیروهای روسیه از اوکراین، بازیابی تمامیت ارضی اوکراین، مبادله اسرای جنگی با فرمول «همه در ازای همه» برخورداری کیف از امنیت نظامی، هسته‌ای، غذایی، بیولوژیکی و انرژی از طریق سازوکارهای بین‌المللی و گرفتن غرامت از روسیه برای تمامی خسارات وارده به اوکراین در این جنگ، از جمله بندهای ابتکار صلح پیشنهادی رئیس‌جمهور اوکراین بود.

طرح ابتکاری کشورهای آفریقایی یکی از جدیدترین طرح‌های پیشنهادی برای پایان دادن به جنگ اوکراین است. اواسط ماه می گذشته، آفریقای جنوبی اعلام کرد، کشورهای آفریقایی به دنبال متقاعد کردن روسیه و اوکراین به منظور آغاز مذاکرات صلح هستند. ابتکار عمل این کشورها برای اوکراین شامل ایده‌هایی برگرفته از طرح‌های پیشنهادی سابق؛ مانند برقراری آتش‌بس و مرجع دانستن سازمان ملل برای حل وضعیت اوکراین است.

روزنامه رأی الیوم با انتشار یادداشتی با اشاره به این موضوع، نوشت: پس از تلاش‌های ناموفق فراوان برای حل و فصل بحران حمله روسیه به اوکراین و ارائه چندین طرح ابتکاری صلح، هیأتی از سران آفریقا، با سفر به این دو کشور، ابتکار صلح جدیدی را برای یافتن راه‌حلی مسالمت‌آمیز برای این جنگ آغاز کردند.

این هیأت متشکل از روسای چهار نفر از کشورها و نمایندگان روسای جمهور اوگاندا، کنگو و مصر، مذاکرات خود را با پوتین و زلنسکی به پایان رساندند، اما ظاهرات این اقدام، نتایج دلگرم کننده‌ای به همراه نداشته است، زیرا زلنسکی مجدداً مخالفت خود را با روند مذاکره با روسیه تکرار کرد.

ابتکار آفریقا آخرین مجموعه از ابتکارات ارائه شده درباره بحران جنگ روسیه و اوکراین بود که به دنبال برقراری گفت‌وگوهای صلح بین دو طرف متخاصم بود، اما با وجود تلاش‌های فراوان قبلی برای حل و فصل صلح‌آمیز، هیچ یک از ابتکارات پیشنهادی تایید طرفین درگیری را کسب نکرد و مود حمایت سازمان ملل قرار نگرفت و هیچ تحول ملموسی حاصل نشد.

در ادامه این یادداشت آمده است: «مخالفت مستقیم زلنسکی با این طرح ابتکاری نشان داد که اوکراین به دنبال حل و فصل دیپلماتیک این درگیری نیست. بویژه که غرب نیز علاقه‌ای به این ابتکار و حتی ابتکارهای سابق نشان داد. هرچند که طرح ابتکاری پیشنهادی از سوی کشورهای آفریقایی، حاوی نکات مهمی چون توقف تشدید تنش از سوی هر دو طرف و آغاز هر چه سریعتر مذاکرات صلح بود. این در حالی است که علاوه بر اهمیت این امور برای اوکراین و روسیه، سایر کشورهای جهان نیز که از پیامدهای این جنگ در رنجند، بسیار به این امور اهمیت می‌دهند.

تلاش کشورهای آفریقایی برای ایجاد راهکار مسالمت‌آمیز منازعه جاری میان روسیه و اوکراین، عمدتاً نتیجه پیامدهای اقتصادی و سیاسی بود که کشورهای آفریقایی از آغاز جنگ تا امروز آن را تجربه می‌کنند. این ابتکار با هدف کاهش فشارهای ناشی از این درگیری و پس از اتهامات وارده آمریکا علیه آفریقای جنوبی در خصوص تامین مخفیانه تسلیحات برای روسیه علیرغم اتخاذ موضع بی طرفانه این کشور در قبال درگیری با اوکراین ارائه شد. لذا این کشورها برای رهایی از فشار و پیامدهای جنگ روسیه و اوکراین، طرحی را ارائه دادند که تا کنون بهترین ابتکار توصیف شده است.

طرح ابتکاری آفریقا، آتش بس و خروج تسلیحات را پس از آغاز مذاکرات بین دو طرف پیش بینی می‌کند، مشروط بر اینکه ابتکار دیگری در مرحله دوم مذاکرات، به روسیه پیشنهاد حذف سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی استقرار یافته در بلاروس و انجام چندین اقدام “اعتمادساز” به منظور تسریع روند راه حل مسالمت آمیز؛ ارائه شود.

این کشورها ممکن است پیشنهاد خروج نیروهای روسیه از خاک اوکراین را بدهند و این طرح مبتنی بر این واقعیت است که راه حل باید بر اساس تضمین حاکمیت دولت‌ها و حق مردم در تعیین سرنوشت خود مطابق با منشور سازمان ملل باشد. امری که نیازمند ارائه ضمانت‌های امنیتی برای همه کشورها است. همچنین در این طرح پیشنهاد شده که موضوعاتی چون گسترش سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی، کنترل سلاح‌های بیولوژیکی و امضای معاهده جدید در مورد نیروهای مسلح اروپا مورد توجه قرار گیرد.

گرچه این ابتکار حاوی نتایج مهم بسیاری بود که می‌توانست نقطه عطفی در بحران روسیه و اوکراین باشد، اما سرنوشت این ابتکار با ابتکار پیش از آن که پیشنهاد چین بود، تفاوتی نداشت. اوکراین به رهبری زلنسکی از مذاکره با روسیه قبل از خروج همه نیروهایش از این کشور تا مرزهای سال ۱۹۹۱ خودداری می‌کند. امری که به معنای خروج روسیه از چهار منطقه‌ دونتسک، لوهانسک، زاپوریژیا و خرسون که سال گذشته آن را به خود ضمیمه کرده و نیز خروج آن ازکریمه است که از سال ۲۰۱۴ آن را تصرف کرده است. شرطی که روسیه با آن مخالفت می‌کند و اساسا با هر اقدامی پیش از نشست پشت میز مذاکره و گرفتن ضمانت‌های امنیتی مخالفت می‌کند.

با این وجود، روسیه از طرح ابتکاری پیشنهادی استقبال کرد، هرچند که به چند دلیل انتظار هم نمی‌رفت، مسکو این ابتکار آفریقایی را رد کند. مهمترین دلیل نیز این بود که روسیه به دنبال بسیج کشورهای آفریقایی و تقویت روابط سیاسی و اقتصادی برای جبران ضرر فقدان بازارهای غربی است و از سوی دیگر می‌خواهد این موضوع را القا کند که روسیه در سطح جهانی در انزوا قرار نگرفته است.

نویسنده در ادامه تاکید می‌کند که باید واقع‌بین بود. استقبال روسیه و مخالفت اوکراین با این ابتکار، در واقع رد کلیه ابتکارات پیشنهادی صلح از سوی غرب است، زیرا اوکراین تصمیم‌گیرنده اصلی نیست. این به آن معناست دولت بایدن و غرب به دنبال تحقق هدف اساسی که در آغاز جنگ از آن سخن می‌گفتند و شکست روسیه و پوتین بود، هستند. امری که بیانگر حمایت آمریکا از حمله اوکراین به داخل خاک روسیه است. بنابراین آنچه امروز در برابر آن ایستاده‌ایم، یک تحول خطرناک در خصوص جنگ روسیه و اوکراین است. با توجه به ضدحمله نیروهای اوکراینی و ائتلاف بین‌المللی که آلمان و بریتانیا تلاش می‌کنند برای تامین جنگنده‌های F۱۶ اوکراین آن را تشکیل دهند،باید گفت که امور بسیار فراتر از همه انتظارات و تلاش‌های جاری با هدف برقراری صلح و پایان دادن به جنگ است.

به باور نویسنده، جنگ کنونی تنها میان روسیه و اوکراین نیست بلکه میان روسیه از یک سو و آمریکا و کشورهای اروپایی متحد آن از سوی دیگر است. لذا باید گفت که طرح‌های ابتکاری صلحی که مطرح شده و در آینده نیز مطرح خواهد شد، تا زمانی که غرب به دنبال استمرار این جنگ است و از اوکراین حمایت نظامی و تسلیحاتی می‌کند، عملا هیچ تاثیری نداشته و نخواهد داشت.

سرویس جهان مشرق – بعد از آن‌که توافق هسته‌ای میان ایران و آمریکا (و بقیه‌ی ۱+۵) بهانه‌ی هسته‌ای غربی‌ها را در مسیر برطرف شدن قرار داد، خروج یک‌جانبه‌ی آمریکا از توافق دوباره بحران جدیدی خلق کرد که آتش آن هنوز هم دامن برجام را گرفته است. یکی از آتش‌بیارهای این معرکه شخص «جان بولتون» بود؛ نشان به این نشان که کم‌تر از یک ماه بعد از روی کار آمدن او به عنوان مشاور امنیت ملی دونالد ترامپ، دولت ترامپ از برجام خارج شد.

به اذعان خود «جان بولتون» (راست)، مشاور امنیت ملی «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور سابق آمریکا، بسیاری از تصمیمات افراطی ترامپ، نتیجه‌ی اصرار او بودند. از جمله‌ی این تصمیم‌ها خروج از توافق هسته‌ای با ایران و ترور شهید سلیمانی بود. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› کارشناس آمریکایی: هر کس مشاور امنیت ملی ترامپ شود از بولتون بهتر است

›› کارشناس آمریکایی: بولتون غده سرطانی کاخ سفید بود

بولتون همیشه به عنوان یک سیاستمدار تندرو و جنگ‌طلب مشهور بوده و به طور خاص، بارها خواستار حمله‌ی نظامی به ایران شده است[۱]. بنابراین، این‌که اخیراً در یادداشتی برای روزنامه‌ی آمریکایی وال‌استریت‌ژورنال تحت عنوان «چگونه عزم اروپا را بعد از توافق هسته‌ای ایران جزم کنیم[۲]» به دولت بایدن پیشنهادات دیپلماتیک برای حل مسئله‌ی هسته‌ای را داده، بسیار جای تعجب دارد. اگرچه بولتون قطعاً هنوز هم دلش می‌خواهد ایران را بمباران کند، اما می‌نویسد اکنون که دولت بایدن به دنبال دیپلماسی است، باید هیأتی عبری-عربی به اروپا بفرستد تا موضع آن‌ها را در قبال ایران سخت‌گیرانه‌تر کند. آن‌چه در ادامه می‌خوانید، متن یادداشت بولتون در وال‌استریت‌ژورنال است.

بمباران برای صلح؛ طرح نیویورک‌تایمز برای مقاله‌ی جنجالی‌ای که «جان بولتون» سال ۲۰۱۵ تحت عنوان «برای جلوگیری از بمبِ ایران، ایران را بمباران کنید» در این روزنامه‌ی آمریکایی منتشر کرده بود. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› «سگ هار» سیاست خارجی ترامپ کیست؟

لازم به ذکر است که مشرق صرفاً جهت اطلاع نخبگان و تصمیم‌گیران عرصه سیاسی کشور از رویکردها و دیدگاه‌های محافل رسانه‌ای-اندیشکده‌ای بین‌المللی این گزارش را منتشر می‌کند و دیدگاه‌ها، ادعاها و القائات این گزارش‌ لزوماً مورد تأیید مشرق نیست.

پرزیدنت بایدن اخیراً اعتراف کرد تلاش‌های طولانی‌مدتش برای احیای توافق هسته‌ای ۲۰۱۵ با ایران سرانجام به پایان [بی‌نتیجه‌ی] خود نزدیک شده‌اند[۳]: «منتظر پاسخ آن‌ها هستیم. نمی‌دانم چه زمانی این اتفاق خواهد افتاد. اما قرار نیست برای همیشه منتظر بمانیم.» این حرف‌ها را از دسامبر ۲۰۲۱ داریم می‌شنویم؛ حتی از اروپایی‌ها که مخلص‌ترین حامیان این توافق هستند.

فهرست بلند امتیازات اعطایی کاخ سفید در طول مذاکرات، وقت اضافی ایران برای پیشبرد برنامه‌های تسلیحات هسته‌ای و موشک‌های بالستیکش، و مسامحه در اجرای تحریم‌ها، آیت‌الله‌های تهران را به‌شدت جسور کرده. اگرچه اوضاع مبهم فعلی با ایده‌آل آن‌ها فاصله‌ی زیادی دارد، اما احتمال زیادی هم دارد به زندگی با همین اوضاع تا اطلاع ثانوی رضایت بدهند.

جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، اگر «بخواهد» می‌تواند با یک امضا، تحریم‌های ضدایرانی را لغو و برجام را احیا کند و هیچ مانعی پیش پایش وجود ندارد؛ همان‌طور که هیچ مانعی سر راه خروج دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا، از توافق هسته‌ای فقط با یک امضا وجود نداشت (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› از سفر پوتین به تهران تا ارسال پهپاد به روسیه/ ایران در کانون توجه «انجمن امنیتی اسپن»

با این حال، واشینگتن نباید به این اوضاع قناعت کند. آمریکا باید با تدوین راهبردهای دیپلماتیک، سایر طرف‌های غربیِ توافق اولیه (فرانسه، آلمان و بریتانیا) را با اسرائیل و کشورهای عربی، که هدف بیش‌ترین تهدید از جانب ایران هستند، همسو کند. دو دهه است متحدان خاورمیانه‌ای و اروپایی آمریکا دیدگاه‌های متضادی درباره‌ی بهترین روش برای جلوگیری از دستیابی ایران به سلاح‌های هسته‌ایِ قابل‌استفاده دارند. این شکاف، گاهی علنی بوده، گاهی نبوده، و سیاست‌های ترجیحی دو طرف نیز بعضاً تغییر کرده‌اند، اما به طور کلی اروپایی‌ها بر مذاکره تأکید کرده‌اند، در حالی که متحدان منطقه‌ای ما رویکرد سخت‌گیرانه‌تری را در پیش گرفته‌اند. جای تعجب نیست که با توجه به اختلاف‌نظرها میان دو گروه از متحدان آمریکا که بیش‌ترین نگرانی را در این زمینه دارند، ایران توانسته از این آب گل‌آلود ماهی بگیرد و هرچه بیش‌تر به ساخت سلاح‌های هسته‌ای قابل‌استفاده نزدیک شود. حل این مشکل یکی از بالاترین اولویت‌هاست.

(از چپ) «جان بولتون» مشاور امنیت ملی وقت، «مایک پمپئو» وزیر خارجه‌ی جدید آمریکا، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور وقت، و «مایک پنس» معاون اول وقت ترامپ، در ساختمان وزارت خارجه‌ی آمریکا در واشینگتن در تاریخ ۲ می ۲۰۱۸، پیش از برگزاری مراسم تحلیف پمپئو و شش روز قبل از خروج آمریکا از توافق هسته‌ای با ایران (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› بولتون یک نومحافظه‌کار جنگ‌طلب است که اعتقادی به قوانین بین‌المللی ندارد

از آن‌جایی که مذاکرات مکرراً با شکست مواجه شده‌اند، هدف اصلی دیپلماتیک آقای بایدن باید این باشد که اروپایی‌ها را متقاعد کند موضع اقتصادی و سیاسی سخت‌گیرانه‌تری اتخاذ کنند و بپذیرند که اقدامات نظامی مخفیانه‌ی اسرائیل و دیگران علیه برنامه‌ی هسته‌ای ایران پیشاپیش آغاز شده‌اند. ممکن است حتی اقداماتِ از این‌شدیدتری نیز لازم باشد. اگر اروپایی‌ها با آمریکا موافق هستند که هسته‌ای شدن ایران غیرقابل‌قبول است، باید آمادگی آن را داشته باشند که در راستای این عقیده، دست به عمل بزنند.

در همین‌باره بخوانید:

›› رئیس‌جمهور «بزدل»؛ بایدن «نمی‌تواند» یا «نمی‌خواهد» برجام را احیا کند؟

یک گام اولیه‌ی دیپلماتیک می‌تواند این باشد که آن‌هایی که در معرض مبرم‌ترین تهدید از سوی ایران هستند (هم تهدید آرمان‌های هسته‌ایش و هم به خاطر این‌که کشور اصلی حامی تروریسم در جهان است)، رهبری ارتباط با دوستان اروپایی ما را بر عهده بگیرند. می‌توان تصور کرد که هیأتی متشکل از وزرای خارجه‌ی مثلاً اسرائیل، بحرین و امارات به دیدار همتایان اروپایی خود بروند تا آن‌ها را به حضور در یک جبهه‌ی متحد علیه ایران دعوت کنند. تصور کنید چه نمایش [و تبلیغ] برجسته‌ای در پاریس، برلین و لندن می‌شود. مقصدهای این سفر می‌تواند شامل «تالین» پایتخت استونی [که در جریان جنگ جهانی دوم ابتدا توسط شوروی، سپس توسط آلمان نازی، و بعد مجدداً توسط شوروی اشغال، و بارها توسط ارتش سرخ بمباران هوایی شد] و ورشو [که آن هم در جریان جنگ جهانی دوم قربانی جنایت‌های آلمان نازی شد] باشد تا به عنوان نماد، خطرات زندگی در نزدیکی همسایگانِ متخاصم را به سایر اروپایی‌ها یادآوری کند.

«چگونه می‌توان از توافق هسته‌ای ایران خارج شد»؛ «جان بولتون» ماه آگوست سال ۲۰۱۷ (کم‌تر از نُه ماه قبل از خروج آمریکا از برجام) در مجله‌ی آمریکایی «نشنال‌ریویو» طرحش برای خروج آمریکا از برجام را منتشر و ترامپ را به انجام این کار تشویق کرده بود (+)

«حتی اگر برجام احیا هم بشود، با توجه به تهدید بازگشت تحریم‌های آمریکا در سال ۲۰۲۵ [در صورت روی کار آمدن یک جمهوری‌خواه] هیچ کمپانی غربی‌ای جرأت نمی‌کند یک سِنت در ایران سرمایه‌گذاری کند و هیچ بانک غربی‌ای اقدام به تأمین مالی هیچ معامله‌ای در ایران نمی‌کند. یک بار [خوردن فریبِ وعده‌ی برداشتن تحریم‌ها] کافی بود. ایرانی‌ها این را می‌دانند.» توئیت «ژرار آرو» سفیر سابق فرانسه در آمریکا (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› خاورمیانه عاری از سلاح هسته‌ای؛ ابتکاری که می‌تواند جایگزین برجام شود

این «جوخه‌ی پرواز» مشترک عربی-اسرائیلی، استدلال‌های قانع‌کننده‌ای فراتر از صرفاً تهدید جهانی دستیابی ایران به سلاح هسته‌ای را به ارمغان خواهد برد. کاخ سفید فاش کرده که ایران در آستانه‌ی فروش چندصد پهپاد با «قابلیت حمله» به روسیه است که تقریباً مطمئناً در اوکراین از آن‌ها استفاده خواهد شد. ارسال پهپاد به روسیه مطابق با همان سیاست ایران در تأمین پهپاد و موشک‌هایی برای شورشیان حوثی [انصارالله] یمن است که اغلب برای هدف قرار دادن فرودگاه‌های غیرنظامی و زیرساخت‌های نفتی عربستان و امارات استفاده می‌شوند.

در همین‌باره بخوانید:

›› مسابقه کودک‌کشی رژیم سعودی و رژیم صهیونیستی با سلاح‌های آمریکا

›› اسرائیل یک رژیم تروریست و آمریکا بزرگ‌ترین حامی دولتی تروریسم در جهان است

فروش نفت ایران به چین نیز افزایش چشم‌گیری داشته است؛ اقدامی که مصداق دور زدن تحریم‌های آمریکایی‌ای است که در دوران آقای بایدن تضعیف شده‌اند. در مقابل، وزرای خارجه‌ی بحرین و امارات، به نمایندگی از کشورهای تولیدکننده‌ی هیدروکربن در خلیج [فارس]، می‌توانند بخشی از راه‌حل اروپا برای جبران اشتباه فاجعه‌بارشان در وابستگی بیش‌ازحد به صادرات روسیه باشند.

این وزرای خارجه همچنین می‌توانند در سفرشان تأکید کنند که توافق اولیه، بر خلاف وعده‌هایی که به جهان داده شده بود، هرگز باعث افزایش شفافیت درباره‌ی برنامه‌ی هسته‌ای ایران نشد. تهران تعهداتش، هم ذیل توافق ۲۰۱۵ و هم به آژانس بین‌المللی انرژی اتمی را نادیده گرفته است. رهبران اروپا که طرفدار دوآتشه‌ی سازمان ملل هستند، باید از انتقادات رافائل گروسی، مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، از مانع‌تراشی‌های ایران به‌شدت نگران باشند. شورای حکام آژانس، ماه ژوئن، با اکثریت قاطع آرا به اتفاق‌نظر رسید که ایران را به خاطر عدم پایبندی [به تعهداتش] محکوم کند؛ تنها روسیه و چین به این اقدام رأی منفی دادند.

«جان بولتون» (چپ) مشاور امنیت ملی وقت آمریکا، در کنار «دونالد ترامپ»، در پایگاه هوایی «عین‌الاسد» در عراق در حال گفت‌وگوی تلفنی با «عادل عبدالمهدی» نخست‌وزیر وقت این کشور (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› چرا روسیه و چین، ایران را تقویت می‌کنند؟

این هیأت دیپلماتیک همچنین می‌تواند تأکید کند که ناسازگاری تهران درباره‌ی مسائل غیرهسته‌ای، در نهایت احیای توافق‌نامه‌ی ۲۰۱۵ را به شکست کشاند. درخواست حذف سپاه پاسداران ایران از فهرست سازمان‌های تروریستی خارجی واشینگتن، مطلقاً ارتباطی با مسائل هسته‌ای ندارد. سپاه پاسداران تهدیدی تروریستی برای اروپایی‌هاست؛ مثلاً حمله‌ی سال ۲۰۱۸ آن‌ها به تجمع معارضان [مجاهدین خلق که جان بولتون از حامیان پروپاقرص آن‌هاست] در پاریس که خنثی شد. آن‌چه باورکردنی نیست این‌که قانون‌گذاران بلژیکی دارند آزادی «دیپلمات» ایرانی‌ای را بررسی می‌کنند که به دست داشتن در این توطئه‌ی بمب‌گذاری محکوم شده. اصلاً چه‌بسا لازم باشد هیأت اعزامی از خاورمیانه اول در بروکسل توقف کند. علاوه بر این، سوئد (اگرچه بر مبنای مفهومِ نادرستِ «صلاحیت قضایی جهانی[۴]») اخیراً عوامل ایران را به جرم قتل اعضای همین گروه معارض در زندان، مدت کوتاهی پس از انقلاب اسلامی ۱۹۷۹، محکوم کرده است؛ یعنی به جرم اقدام تروریستی علیه هم‌وطنان خودشان.

«جان بولتون» (دوم از چپ) در کنار «مریم رجوی» سرکرده‌ی گروهک «مجاهدین خلق» در مراسم بزرگداشت نوروز. بولتون یکی از حامیان دوآتشه‌ی منافقین است. (+)

در همین‌باره بخوانید:

›› «حشمت علوی»؛ جزئیات عملیات رسانه‌ای منافقین علیه دولت ترامپ

›› کابوس عملیات مرصاد، این‌بار در آلبانی زنده شد

در مورد استفاده‌ی احتمالی از زور [و نیروی نظامی] علیه فعالیت‌های هسته‌ای ایران، چه کسی بهتر از یائیر لاپید، نخست‌وزیر اسرائیل، می‌تواند این پیام را ارائه دهد؟ همان‌طور که در جریان سفر [خاورمیانه‌ای] آقای بایدن هم گفت: «تنها راه برای متوقف کردن آن‌ها [ایرانی‌ها]، قرار دادن یک تهدید نظامی معتبر روی میز است.» اروپایی‌ها باید این را مستقیماً، یک‌به‌یک، در پایتخت‌های خودشان، از زبان آقای لاپید بشنوند.

در همین‌باره بخوانید:

›› وال‌استریت‌ژورنال: سفر خاورمیانه‌ای بایدن بدتر از آبروریزی بود

دیپلماسی ضداشاعه‌ی هسته‌ایِ آمریکا درباره‌ی ایران باید بسیار گسترده‌تر باشد؛ با تحریم‌های اقتصادی بسیار شدیدتر و کمک به گروه‌های معارض مشروع برای سرنگونی آیت‌الله‌ها. تشکیل یک تیم سفریِ مشترک از وزرای خارجه‌ی اسرائیلی-عربی شروع خوبی خواهد بود.

در همین‌باره بخوانید:

›› بزرگ‌ترین نقطه‌ضعف برجام چیست و برای رفع آن چه باید کرد؟

›› آیا برجام احیا می‌شود؟/ «تصمیم سیاسی» مورد نظر ایران چیست؟

مشرق پیش از این بخش‌هایی از کتاب «اتاقی که اتفاق آن‌جا افتاد: خاطرات کاخ سفید» به قلم جان بولتون را نیز منتشر کرده است. بولتون در این کتاب، مفصلاً درباره‌ی ایران، برجام، و موضوعات دیگر توضیح داده است. ترجمه‌ی بخش‌های منتخب این کتاب را می‌توانید در کتاب‌خانه‌ی مشرق بخوانید.