سلاح شیمیایی

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ گسترش جوامع شهری و افزایش تهدیدات انسان‌ساخت موجب شده تا در کشور‌های مختلف تشکیلاتی برای مدیریت و مقابله با چنین تهدیداتی به وجود آید که به عنوان «دفاع غیرنظامی» شناخته می‌شود؛ در واقع برای اینکه تجهیزات و تأسیسات حیاتی و حساس نظامی و غیرنظامی در حملات انسان‌ساخت دچار خسارت نشود و یا خسارت‌ها به حداقل کاهش یابد، نیاز به ساختار و سازمانی داریم که بتواند قبل از بروز حملات، زیرساخت‌های حیاتی کشور و تأسیسات نظامی را ایمن‌سازی کند.

به همین جهت، سازمانی به نام سازمان پدافند غیرعامل کشور فعالیت خود را از سال ۱۳۸۲ آغاز کرده تا بتواند در راستای تعریفی که ارائه شد، خدماتی را به دستگاه‌های مختلف نظامی و غیرنظامی ارائه دهد؛ اما صرف‌نظر از کمیت یا کیفیت فعالیت‌های این سازمان باید گفت که به دلیل وجود مخاطرات بسیاری که همواره از بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران، کشورمان با آن مواجه بوده، نیازمند فعالیت‌هایی برای خنثی‌سازی یا کم اثر کردن این تهدیدات هستیم؛ تهدیداتی که گاه جنبه عملی هم به خود می‌گیرد.

به عنوان مثال، آبان ۱۴۰۰ که سامانه‌های سوخت کشور هک و منجر به بروز مشکلاتی در سوخت‌گیری خودرو‌های مردم شد، نمونه بارز و ملموسی از وجود تهدیدات علیه کشورمان است؛ به عبارت دیگر همیشه اینگونه نیست که تهدیدات علیه مردم کشورمان، پایه و مبنای نظامی داشته باشد، بلکه این تهدیدات با استفاده از ابزار‌ها و روش‌های غیرنظامی هم صورت می‌گیرد.

حال با توجه به این موضوع به نظر می‌رسد وقتی همگان اصل وجود تهدید را قبول دارند، باید در جهت مقابله و بی نتیجه گذاشتن اقدامات مختلفی که منجر به ایجاد اخلال در روند عادی امور جامعه می‌شود، تلاش کنند؛ هرچند شاید عنوان شود که رعایت آنچه عنوان شد، بیشتر متوجه دستگاه‌های مختلف است، اما این موضوع نافی احساس مسئولیت آحاد مختلف مردم نمی‌شود و می‌توان آن را وظیفه‌ای همگانی دانست؛ به عنوان نمونه می‌توان با کاهش استفاده از سموم شیمیایی نسبت به افزایش کیفیت زنجیره تأمین مواد غذایی و بهبود محیط زیست اهتمام داشت.

انتهای پیام/ 231

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، همزمان با روز ملی مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی، نشست بررسی عوارض سلاح‌های شیمیایی در دوران دفاع مقدس، همراه با تجلیل از جانبازان شیمیایی دانشگاه تربیت مدرس، با حضور جمعی از مسئولان، اعضای هیأت علمی و جانبازان شیمیایی در مرکز بهداشت و سلامت این دانشگاه برگزار شد و برخی پیامد‌های استفاده از تسلیحات شیمیایی مورد بحث و ارزیابی قرار گرفت.

«حسین محسن‌پور» مدیر امور شاهد و ایثارگر دانشگاه تربیت مدرس در این نشست، با اشاره به نقش و حضور جانبازان دفاع مقدس در دانشگاه تربیت مدرس اظهار داشت: بیش از ۱۲۹ نفر از جانبازان دفاع مقدس در دانشگاه تربیت مدرس فعالیت می‌کنند که ۷۳ نفر از آن‌ها کارمند و بقیه اعضای هیأت علمی هستند. از این تعداد، ۳۹ نفر نیز جانبازان شیمیایی دوران دفاع مقدس هستند که با وجود عوارض و آلام جنگ، همچنان با انرژی و قدرت در کنار سایر کارکنان وظایف محوله خود را به‌خوبی انجام می‌دهند.

مدیر امور شاهد و ایثارگر دانشگاه تربیت مدرس ادامه داد: بر اساس آمار سازمان‌های جهانی، تعداد مجروحان شیمیایی جنگی در دنیا، ۶۴۶ هزار نفر بوده و ۸۰ هزار نفر از آن‌ها، جانبازان شیمیایی هشت سال جنگ تحمیلی عراق علیه ایران هستند که به‌صورت رسمی به ثبت رسیده هست؛ در حالی که بسیاری از جانبازان متاثر از سلاح‌های شیمیایی به‌دلیل نداشتن عوارض مشخص ظاهری، آمار آن‌ها ثبت نشده و یا جزو مفقودانی هستند که پس از اسیر شدن، به شهادت رسیدند.

محسن‌پور با اشاره به تعلل و سکوت جوامع بین‌المللی به‌ویژه جامعه دانشگاهی دنیا درباره جنگ شیمیایی عراق علیه ایران، یادآور شد: کسانی که در عملیات‌های کربلای چهار و کربلای پنج، جزیره مجنون، فاو و سردشت حضور داشتند، حتما آلودگی شیمیایی دارند که تفاوت آن‌ها در نوع و درصد هست و بعد از گذشت سال‌ها از این فاجعه، هنوز اثرات آن در جانبازان وجود دارد؛ اما جامعه بین‌المللی درباره آن سکوت کرده‌اند و مراکز علمی و پژوهشی نیز کمتر درباره آن کار کرده‌اند.

«محسن رضایی» عضو هیأت علمی و مدیر گروه سم‌شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه تربیت مدرس نیز در ادامه این نشست، با اشاره به اثرات سلاح‌های شیمیایی در بیماران، اثرات این سموم را به دو صورت حاد و در لحظه و دوم به صورت تاخیری و دراز مدت عنوان کرد و اظهار داشت: اثرات این سلاح‌ها با توجه به قدرت و شدت مواجه الگو‌های متفاوتی از نظر بروز و عوارض دارد. عمده این اثرات بر روی سیستم عصبی مشاهده شده که هم از بعد نرولوژیک و هم روانپزشکی قابل بررسی هست.

رضایی بیشترین سموم استفاده شده در سلاح‌های جنگی را گاز خردل و تابون دانست و تاکید کرد: این گاز‌ها بیشتر بر روی اعصاب تاثیر می‌گذارد. علاوه بر آن، عوارض دیگری نظیر اختلالات تنفسی، پوستی، چشمی، سرطان و… نیز شایع هست که اثرات آن در دارز مدت بر روی شخص دیده می‌شود.

عضو هیأت علمی و مدیر گروه سم‌شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه تربیت مدرس با اشاره به اینکه یکی از مکانیسم‌های عمده گاز‌های جنگی، ایجاد اختلال در سیستم ایمنی هست، تصریح کرد: امروزه بیشتر از روش‌های کنترلی درباره این دسته از بیماری‌ها استفاده می‌شود تا درمان و چنان‌چه امکانات آزمایشگاهی فراهم شود، پژوهش‌های مختلفی را در این حوزه در دانشگاه‌های داخل کشور انجام داد.

همچنین «جواد فرهنگ» مدیر مرکز سلامت و بهداشت دانشگاه تربیت مدرس نیز در ادامه این نشست، با بیان نکاتی در خصوص طب سوزنی چینی و استفاده از این علم برای درمان جانبازان شیمیایی، گفت: با توجه به اینکه بمب‌های شیمیایی سیستم بدن را از حالت تعادل خارج می‌کنند و در طب چینی هدف به تعادل رساندن بدن هست، می‌توان از این علم برای درمان بیماری‌های پوستی و عصبی ایثارگران و جانبازان استفاده کرد.

«امین طالبی» میکروب‌شناس و معاون آموزشی دانشکده پزشکی نیز در این نشست گفت: در دکترین کشور ما، استفاده از سلاح‌های شیمیایی و میکروبی وجود ندارد؛ اما در بحث اولویت‌های پژوهشی با ساز و کار‌های امنیتی، خطرات ناشی از استفاده از این‌گونه بمب‌ها باید مورد توجه قرار گیرد.

طالبی ادامه داد: ما از این سلاح‌ها علیه هیچ کشوری استفاده نمی‌کنیم؛ اما نباید از استفاده این‌گونه سلاح‌ها توسط کشور‌های دیگر غافل باشیم. اگر اطلاعات ما در زمان بمباران شیمیایی جنگ عراق علیه ایران بیشتر بود، تلفات ما به ۸۰ هزار نفر نمی‌رسید؛ لذا باید نسبت به بروز هرگونه جنگ میکروبی مانند آن‌چه که در زمان بروز کرونا رخ داد، از قبل آگاهی کسب کنیم تا بتوانیم از بروز فاجعه‌های ناشی از آن جلوگیری کنیم.

«میثم میرزایی‌تبار» مدیر فرهنگی معاونت دانشجویی دانشگاه تربیت مدرس نیز از دیگر سخنرانان این نشست بود که ضمن ابراز خرسندی از برگزاری چنین نشستی، از ضرورت معرفی و شناساندن جانبازان دفاع مقدس به دانشجویان سخن گفت و تاکید کرد: جایگاه واقعی این افراد باید شناخته شود تا ضمن معرفی آن‌ها به دانشجویان، بتوان قدم‌های موثری را در راستای رفع نیاز‌ها و حمایت از این افراد برداشت.

«شهروز شریعتی» مدیر اجتماعی و تشکل‌های دانشگاه تربیت مدرس هم در این نشست، با ضروری دانستن پژوهش‌‎های بین‌المللی در این حوزه، گفت: از آن‌جایی که دانشگاه تربیت مدرس، دانشگاه مولود انقلاب اسلامی هست باید جدی‌تر به این‌گونه مسایل بپردازد و جلسات مشابه را در سطوح گسترده‌تری برگزار کند.

انتهای پیام/ 113

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: ارتش بعث عراق از سلاح نامتعارف شیمیایی در طول جنگ تحمیلی، به‌عنوان یکی از مؤثرترین ابزار بازدارندگی و یک اهرم‌فشار علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده کرده جنایات فاجعه‌باری را از این طریق رقم زد؛ جنایاتی که نه‌تنها علیه ملت ایران، بلکه علیه مردم عراق نیز رقم خورد و سکوت مجامع بین‌المللی نیز راه تکرار این جنایات را برای صدام باز کرد؛ سکوت معناداری که بی‌دلیل نبود؛ چراکه اسناد، قرائن و شواهد نشان می‌دهد که کشور‌های غربی، خود متهم تأمین سلاح‌های شیمیایی برای ارتش بعث عراق هستند.

آلمان بر اساس اسناد موجود و همچنین اعترافات مطبوعات و رسانه‌های غربی، یکی از تأمین‌کنندگان سلاح‌های شیمیایی برای ارتش بعث عراق است؛ این موضوع را «اودو اوولف کوته» که ۱۷ سال روزنامه آلمانی «اف. آ. زد» کار کرده نیز در مصاحبه‌ای با تلویزیون اینترنتی کن. اف. ام اعتراف کرده است.

«اودو اوولف کوته» که سال ۱۹۸۶ کار خود را به‌عنوان خبرنگار برای روزنامه اف. آ. زد آغاز کرده بود، اوایل جولای سال ۱۹۸۸ به بغداد فرستاده شده و از آن‌جا به خط مقدم جبهه جنوب رفت تا در آن‌جا یکی از معدود شاهدان عینی جنایات دولت‌مردان آمریکایی، آلمانی و بعثی علیه مردم ایران باشد و این‌که بعثی‌ها چگونه تحت نظارت آمریکایی‌ها، نیرو‌های ایران را با بمب‌های شیمیایی حاوی گاز خردل آلمانی بمباران می‌کنند.

این خبرنگار آلمانی در مصاحبه خود تأکید می‌کند که چندین دهه بعد از پایان جنگ جهانی دوم عراق با نظارت آمریکایی‌ها و بمب‌های شیمیایی آلمانی که مستقیماً تحت عنوان آفت‌کش از آلمان فرستاده شده بودند، ایرانی‌ها را بمباران کردند؛ این درحالی است که او از این صحنه‌ها عکس گرفته و شخصاً نیز مقدار زیادی از این گاز‌های سمی تنفس کرده و بعد‌ها مبتلا به سرطان شده  است.

وی در ادامه، از اوج وقاحت دپیلمات‌ها و نمایندگان شرکت‌های آمریکایی، آلمانی و عراقی در هتلی واقع در بغداد و جشن آنها به‌خاطر کشتار شیمیایی سخن گفته و تأکید کرده است: تمام لابی هتل پر بود از آمریکایی‌ها، آلمانی‌ها و عراقی‌هایی که من آنها را بعضاٌ از طریق سفارت آلمان می‌شناختم. آنها از این‌که ایرانی‌ها در جبهه‌های متعدد قادر به جنگ نبودند (به‌دلیل این‌که حملات شیمیایی در جبهه‌های متعددی انجام شده بود) خوشحال بودند و این «موفقیت شیمیایی» را جشن گرفته بودند.

«اودو اوولف کوته» که با دیدن تصاویر دلخراش قربانیان و تلفات حملات شیمیایی از نظر روحی در شرایط بسیار بدی قرار گرفته بود، تصمیم گرفت تا جهان را از این مسئله آگاه کند؛ چراکه گمان می‌کرد که این خبر همه دنیا را شوکه کرده و در تمام دنیا مانند بمب صدا خواهد کرد؛ اما غافل از این‌که رسانه‌های غربی نیز همسو با سازمان‌های بین‌المللی، سیاست سکوت و سانسور را نسبت به استفاده صدام از بمب‌های شیمیایی آلمانی علیه ایران در پیش گرفته‌اند.

وی ادامه داد: در آن زمان موبایل وجود نداشت و باید منتظر می‌شدم تا با فیلم به دفتر تحریریه در فرانکفورت برگردم که چندین روز طول کشید. ضمناً شرایط سلامتی‌ام به‌شدت بد بود؛ اما فکر کردم حالا که در فرانکفورت هستم، این ماجرا انعکاس بسیار زیادی خواهد داشت.

به گفته این خبرنگار آلمانی؛ اما در تمام صفحه بزرگ روزنامه اف. آ. زد فقط یک عکس بسیار کوچک از یک ایرانی با ماسک ضدگاز با چند خط کوتاه وجود داشت و با اشاره و ابهام ذکر می‌کرد که احتمالا یکی از طرفین شاید به‌نوعی از چیزی خطرناک استفاده کرده است؛ ولی اطلاعات دقیقی در دست نیست.

«اودو اوولف کوته» گفت: وقتی در این مورد خبر‌های مفصل و دقیق‌تری نوشتم، همه گزارشات مربوط به گاز و بمب شیمایی و تمامی مطالب هولناک سانسور شده و به من گفته شد که در این باره از این بیشتر نوشته نمی‌شود و وقتی که از ناشر (فریتز اولریش فک) پرسیدم، به من گفت که در این‌باره چیزی منتشر نخواهد شد. تا این‌که سال‌ها بعد، در دسامبر ۲۰۱۳ با وی تماس گرفتم و از او پرسیدم که چرا گزارش من انتشار نیافت. مدتی بعد مجدداً از او پرسیدم، حال که اجازه انتشار عکس‌ها را در روزنامه خودش (اف. آ. زد) نداده، چرا مانع از انتشار آن توسط دیگران می‌شود؟

بمباران شیمیایی مهران توسط ارتش بعث عراق – ۲۴ اردیبهشت سال ۱۳۶۵

این خبرنگار آلمانی افزود: مجله اشترن تمایل به انتشار گزارش داشت؛ بنابراین خبرنگاران اشترن از هامبورگ به فرانکفورت آمدند و عکس‌ها را دیدند؛ اما ناشر مسئول وقت اف. آ. زد (فریتز اولریش فک) صراحتاً گفت که اگر عکس‌ها را در اختیار دیگران بگذارم، اخراج خواهم شد و همچنین گفت که به عوض آن، عکس‌ها را در اختیار اتحادیه سراسری صنعت شیمی در فرانکفورت بگذارم.

شرکت‌های عضو اتحادیه سراسری صنعت شیمی، مواد گاز خردل را به خاک عراق صادر کرده بودند. من کپی عکس‌ها را به اتحادیه فرستادم و اصل آنها را نگه داشتم؛ البته چندی پیش من عکس‌ها را در اختیار ایران و روسیه قرار دادم؛ چون به نظر من این خیلی هولناک است که سال‌ها بعد از پایان جنگ جهانی دوم، ما آلمان‌ها کمک کردیم تا انسان‌ها با گاز سمی از بین بروند.

انتهای پیام/ 113