سلاح شیمیایی

به گزارش مجاهدت از گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، سید«عباس عراقچی» وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران امروز (یکشنبه) هشتم تیرماه طی پیامی سی و هشتمین سالگرد جنایت جنگی دهشتبار حمله شیمیایی رژیم بعثی صدام به شهر مظلوم و بی دفاع سردشت و روز ملی مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی را گرامی داشت.

در این پیام آمده هست: همزمان با تجاوز جنایتکارانه رژیم صهیونیستی و آمریکا به کشورمان و شهادت و مجروح شدن تعداد زیادی از غیر نظامیان از جمله زنان و کودکان، دانشمندان و اساتید دانشگاه و همچنین فرماندهان سرافراز میهن عزیز، سی و هشتمین سالگرد جنایت جنگی دهشتبار حمله شیمیایی رژیم بعثی صدام به شهر مظلوم و بی دفاع سردشت و روز ملی مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی را گرامی داشته و به ارواح پاک و طیبه تمامی شهدای وطن درود می‌فرستیم.

وزیر خارجه در این پیام می‌افزاید: سی و هشت سال از آن روز غمبار بعنوان یکی از تلخ‌ترین روز‌های دوران دفاع مقدس می‌گذرد، روز‌هایی که رژیم بعث عراق با کمک مستقیم یا رضایت کامل کشور‌های غربی از جمله آمریکا، آلمان، انگلیس و فرانسه با کاربرد سلاح‌های شیمیایی بی‌رحمانه به جان انسان‌های بی‌گناه افتاد. لکه ننگ این جنایت هولناک تا ابد بر پیشانی عاملان و حامیان آن باقی خواهد ماند.

سردشت، هیروشیمای خاورمیانه شد

وزیر خارجه خاطرنشان کرده هست: سردشت، نخستین شهر مسکونی جهان بود که در هفتم تیرماه ۱۳۶۶ هدف جنایت جنگی حملات شیمیایی رژیم بعث صدام قرار گرفت. بوی خردل را هنوز می‌توان در مشام مردمان این شهر استشمام کرد. شهری که کودکانش پیش از آموزش الفبا، کلمه منحوس مرگ را در چهره‌های تاول زده‌ی مادرانشان خواندند. سردشت، هیروشیمای خاورمیانه شد. تاریخ نباید فراموش کند که ابر‌های شیمیایی بر آسمان سردشت، از کارخانه‌های مدعیان حقوق بشر اروپایی می‌آمدند.

سردشت سروی هست که خم شد، اما نشکست

وی در این پیام نوشته هست: در گذرگاه تاریخ، سرزمین کهن ایران، گهواره تمدن و فرهنگ، انسانیت و اخلاق، با قامتی استوار و سینه‌ای آکنده از شکوه و غرور ملی، شاهد زخم‌ها و درد‌هایی هست که التیام آن دشوار و بلکه غیر ممکن هست. درد‌هایی که از نفس سرد و مسموم سلاح‌های شیمیایی زاده شدند. خاک پاک این مرز و بوم در سکوتی آکنده از فریاد، روایتگر رنجی هست که بر پیکر هزاران فرزند بی‌گناهش نقش بسته هست.

وی در این پیام افزوده هست: سردشت همانند ملت سرافراز ایران، سروی هست که خم شد، اما نشکست. حادثه جانکاه حمله شیمیایی به سردشت به عنوان سمبل کاربرد سلاح‌های شیمیایی علیه غیرنظامیان و مناطق مسکونی در تاریخ معاصر و تهاجم وحشیانه اخیر رژیم صهیونیستی به مناطق مسکونی، بیمارستان‌ها، مراکز آموشی و افراد غیر نظامی که با سکوت مرگبار و پشتیبانی کشور‌های غربی همراه بود، یک بار دیگر مظلومیت ملت قهرمان و بزرگ ایران زمین را به اثبات رساند و سندی آشکار در پوچی ادعای مدعیان دروغین دفاع از حقوق بشر و ناجیان خودخوانده حقوق بین‌الملل بر صفحه تاریخ نگاشت. به گفته عراقچی مقاومت سردشت تنها یک رویداد تاریخی نیست، بلکه الگویی هست برای همه ملت‌هایی که زیر بار ظلم نمی‌روند.

تحریم داروی جانبازان شیمیایی

وزیر خارجه در این پیام عنوان کرده هست: جنایت بمباران شیمیایی سردشت، که با استفاده از سلاح‌های ممنوعه و با حمایت مستقیم برخی قدرت‌های جهانی در تجهیز صدام به سلاح‌های شیمیایی و سکوت سازمان‌های بین‌المللی انجام شد، نه تنها جان صد‌ها بی‌گناه را گرفت، بلکه هزاران نفر را تا پایان عمر با درد و رنجی جانکاه درگیر کرد. تجربه تلخی که تلنگری بر وجدان جامعه بین‌المللی و شتاب بخشیدن به مذاکرات و تدوین نهایی کنوانسیون منع سلاح‌های شیمیایی در سال ۱۹۹۳ شد. این کنوانسیون مرهون مردم صلح دوست ایران و فریاد تظلم خواهی آنان بویژه مردم مظلوم سردشت هست.

وی می‌افزاید: شواهد معتبر و مدارک متقن بیانگر آن هست که برخی از دولت‌های غربی به ویژه آمریکا، انگلیس و آلمان با تأمین مواد شیمیایی، فناوری و تجهیزات لازم، به رژیم صدام کمک کردند تا از سلاح‌های شیمیایی علیه مردم ایران استفاده کند. آن حمایت‌ها و سکوت مشمئز کننده جامعه بین‌المللی، رژیم صدام را برای تداوم جنایات خود و نقض حقوق بین‌الملل جسورتر کرد. امروز تحریم دارو و ممانعت از دسترسی آزادانه به تجهیزات پزشکی برای درمان جانبازان شیمیایی از سوی آمریکا و کشور‌های غربی، تداوم و استمرار همان جنایت جنگی هست.

نشست اضطراری شورای اجرایی opcw

در این پیام آمده هست: در روز‌های اخیر که شاهد ترور زنان و کودکان، شهروندان عادی، اساتید دانشگاه، دانشمندان هسته‎‌ای و مقامات لشگری و کشوری ایران از سوی ماهرترین و خبیث‌ترین تروریست‌های همه دوران تاریخ مستقر در تل آویو هستیم، همان کشور‌های غربی جانب متجاوز را گرفته و بطور عملی از اقدامات متجاوز و نقض حقوق بین‌الملل و منشور ملل متحد حمایت می‌کنند.

وی عنوان کرده هست: در عین حال حملات رژیم صهیونیستی به تاسیسات زیربنایی کشورمان از جمله تاسیسات تولید مواد شیمیایی صنعتی می‌تواند منجر به یک فاجعه انسانی و زیست محیطی شود که متاسفانه با سکوت و حمایت ضمنی و آشکار برخی کشور‌های غربی مواجه شده هست. در همین رابطه، جمهوری اسلامی ایران خواستار برگزاری نشست اضطراری شورای اجرایی سازمان منع سلاح‌های شیمیایی (opcw) شده هست تا حملات غیرانسانی به تاسیسات زیر بنایی کشور از جمله تاسیسات شیمیایی صنعتی را بررسی و محکوم کند.

ایران بزرگترین قربانی سلاح‌های شیمیایی در تاریخ معاصر

عراقچی در این پیام نوشته هست: جمهوری اسلامی ایران به عنوان بزرگترین قربانی سلاح‌های شیمیایی در تاریخ معاصر، حامی جدی جهان عاری از سلاح‌های کشتار جمعی و مبتکر خاورمیانه عاری از سلاح‌های هسته‌ای، همواره پیشگام مبارزه با این سلاح‌ها بوده هست. ایران هیچگاه پیگیری حقوق قربانیان شیمیایی را رها نکرده و معتقد هست اجرای عدالت پیش شرط ضروری برای جلوگیری از عدم تکرار فجایعی همانند بمباران شیمیایی سردشت هست. امیدوارم که با همت و تلاش جمعی، روزی را شاهد باشیم که دیگر هیچ انسانی قربانی سلاح‌های کشتار جمعی نشود و صلح و دوستی جایگزین جنگ و خشونت شود.

رئیس دستگاه دیپلماسی در پایان می‌افزاید: بار دیگر صبوری، استقامت، همدلی، وحدت و مقاومت ملت پُرافتخار ایران را در مقابله با تجاوز اخیر رژیم صهیونیستی و آمریکا ارج می‌نهم و همراه با همه ایرانیان در برابر نیرو‌های مسلح کشور که به متجاوزان پاسخی شایسته دادند سر تعظیم فرود می‌آورم.

انتهای پیام/۹۵۵

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

ترکش بربری

ترکش خمپاره ۱۲۰ میلی‌متری؛ هر ترکش درشت و به اصطلاح سخت و نخراشیده‌ای که اصابت آن، آه از نهاد هر کسی بلند می‌کرد، مثل «ترکش ساطوری» در مقایسه با ترکش‌هایی نظیر «نخودی» و «رهایی‌بخش» و غیره؛ کلمه‌ «بربری» در برابر «لواشی» به کار می‌رفت که هر دو نان بربری و نان لواش بودند، یکی در نهایت خشونت و سختی خصوصاً سرد و بیات آن، و دیگری انگار برگ کاغذ از سبکی و نازکی و خوش‌خوراکی! ترکش بربری را ترکش استعلاج دائمی هم می‌گفتند؛ ترکشی که هر کس می‌خورد، هم نانش می‌شد و هم آبش.

بوسه‌گاه حوری

تاول ناشی از گاز شیمیایی.

انتهای پیام/ ۱۱۳

گروه ساجد دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی هشت‌ساله علیه ایران، عرصه یک جنگ نامتقارنی بود که یک‌طرف آن رزمندگان ایرانی و در طرف دیگر آن، ارتش تا به‌دندان مسلحی بود که توسط قدرت‌ها پشتیبانی مالی و تسلیحاتی می‌شد؛ ضمن این‌که تحریم‌ها و فشارهای مالی، مانع از تأمین تسلیحات، قطعات و اقلام مورد نیاز جنگ می‌شد؛ بنابراین رزمندگان گاهاً برای مقابله با دشمن، از روش‌های ابداعی و درعین‌حال ساده استفاده می‌کردند.

ایجاد تغییراتی در گلوله آر.پی.جی برای ایجاد هراس در دشمن نسبت به استفاده ایران از سلاح شیمیایی، یکی از ابداعات و ابتکارات رزمندگان اسلام در جبهه‌ها بود که چگونگی آن در کتاب «فرهنگ جبهه» چنین روایت شده هست: «در خط مقدم فاو، بچه‌ها سر آر.پی.جی را باز می‌کردند و داخل آن سیر می‌ریختند و سپس شلیک می‌کردند؛ بر اثر انفجار و گرما، بوی تند سیر فضا را می‌پوشاند و عراقی‌ها ترسان از اینکه ایران شیمیایی زده هست، به تکاپو می‌افتادند».

انتهای پیام/ ۱۱۳