سلامت

به گزارش مجاهدت از مشرق، محققان دریافتند افرادی که به دلیل کووید در بیمارستان بستری شده‌اند تقریباً به اندازه افراد مبتلا به بیماری قلبی که هرگز کووید ۱۹ نداشته‌اند، در معرض خطر یک رویداد قلبی بزرگ هستند.

نتایج همچنین نشان داد که هر نوع عفونت کووید- خفیف تا شدید- خطر بروز یک رویداد قلبی بزرگ را تا سه سال پس از بیماری دو برابر می‌کند.

دکتر «استنلی هازن»، رئیس علوم قلب و عروق مؤسسه تحقیقاتی لرنر کلیولند و یکی از محققان ارشد این مطالعه، گفت: «این یافته‌ها نشان می‌دهد در حالی که کووید ۱۹ یک عفونت دستگاه تنفسی فوقانی است، پیامدهای سلامتی مختلفی دارد و تأکید می‌کند که ما باید سابقه عفونت قبلی کووید ۱۹ را هنگام تدوین برنامه‌ها و اهداف پیشگیرانه از بیماری‌های قلبی عروقی در نظر بگیریم».

به گفته محققان، در اوایل همه‌گیری، مشخص شد که کووید خطر لخته شدن خون و مشکلات قلبی را در افراد افزایش می‌دهد، اما درک درستی درباره مدت زمان این خطر و عواملی که بر آن تأثیر می‌گذارند، وجود ندارد.

برای این مطالعه، محققان داده‌های بیش از ۱۰۰۰۰ بیمار مبتلا به کووید در بریتانیا را که بین فوریه تا دسامبر ۲۰۲۰ تشخیص داده شده بودند، تجزیه و تحلیل کردند و سلامت قلب آنها را با نزدیک به ۲۱۸۰۰۰ نفر که به کووید آلوده نشده بودند مقایسه کردند.

این تیم دریافت که بستری شدن در بیمارستان به خاطر کووید یک “معادل خطر” با بیماری عروق کرونر است.

آنها همچنین دریافتند که خطر ابتلای افراد بر اساس گروه خونی آنها متفاوت است.

نتایج نشان می‌دهد که افراد با گروه‌های خونی A، B و AB در مقایسه با افراد با گروه خونی O، در معرض خطر بیشتر مشکلات قلبی در آینده به دنبال عفونت شدید کووید هستند.

به گفته محققان، این موضوع نشان می‌دهد که ژنتیک افراد می‌تواند در خطر ابتلاء به بیماری قلبی آن‌ها پس از عفونت کووید نقش داشته باشد.

«هومن علایی»، یکی از محققین ارشد و استاد علوم جمعیت و بهداشت عمومی و بیوشیمی و پزشکی مولکولی از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی، گفت: «ما در حال تلاش برای رد سایر توضیحات جایگزین هستیم، اما به نظر می‌رسد که واقعاً موضوع بیولوژیکی در مورد این گروه‌های خونی خاص در جریان است.»

علایی افزود: «با توجه به مشاهدات جمعی ما و اینکه ۶۰ درصد از جمعیت جهان دارای این گروه‌های خونی غیر O هستند، مطالعه ما سوالات مهمی را در مورد اینکه آیا باید تلاش‌های تهاجمی‌تری برای کاهش خطرات قلبی عروقی در نظر گرفت، احتمالاً با در نظر گرفتن ساختار ژنتیکی افراد، مطرح می‌کند».

علایی گفت: «اکنون پزشکان باید عفونت کووید را به عنوان بخشی از خطر کلی قلب بیماران بسنجند.»

وی افزود: «حال سوال این است: آیا این یافته، همراه با مطالعات بعدی، می‌تواند دستورالعمل‌های بین‌المللی را برای مراقبت‌های پیشگیرانه قلبی، حتی در غیاب بیماری قلبی شناخته شده، تغییر دهد؟»

به گزارش مجاهدت از مشرق، در بسیاری از موارد جراحی و درمان‌های زخم، از بخیه‌ها برای بستن و ترمیم زخم استفاده می‌شود. بخیه‌ها اگرچه در طولانی‌مدت به ترمیم بافت کمک می‌کنند، اما محدودیت‌هایی نیز دارند. حرکت روزانه بدن ممکن است باعث کاهش کارایی بخیه‌ها شود و روند بهبود را کند کند. از این رو، دانشمندان همواره به دنبال روش‌هایی برای بهبود این فرآیند بوده‌اند. یکی از ایده‌های نوین در این زمینه، استفاده از بخیه‌هایی است که می‌توانند الکتریسیته تولید کنند و به تسریع روند بهبود زخم‌ها کمک نمایند.

تحقیقات نشان داده اند که تحریک الکتریکی می‌تواند باعث مهاجرت سلول‌های ترمیمی به محل زخم شود و این امر روند بهبود زخم را تسریع می‌کند. اما تا پیش از این، استفاده از این تکنولوژی‌ها مستلزم استفاده از تجهیزات بزرگ و گران‌قیمت بود که اغلب کاربرد آن ها در شرایط روزمره را محدود می‌کرد. بنابراین، پژوهشگران به دنبال یافتن راه‌هایی بودند که بتوانند الکتریسیته را بدون نیاز به تجهیزات اضافی تولید کنند و بهبود زخم را تسریع بخشند.

در پژوهشی که در دانشگاه دونگهوای چین به سرپرستی هونگژی وانگ و همکارانش انجام شده است، محققان موفق به تولید بخیه‌هایی شده اند که بدون نیاز به منبع خارجی، از حرکات طبیعی بدن برای تولید الکتریسیته استفاده می‌کنند.

این نخ‌های بخیه با استفاده از یک سازوکار ساده از ترکیب دو لایه مختلف ساخته شده‌اند که وقتی از هم جدا می‌شوند، بار الکتریکی تولید می‌کنند. هدف این گروه از پژوهشگران، بررسی تأثیر این بخیه‌ها بر روی سرعت بهبود زخم‌ها بوده است.

در این مطالعه، پژوهشگران نخ‌های الکتریکی خود را ابتدا در مدل‌های آزمایشگاهی مورد بررسی قرار دادند. پس از ۲۴ ساعت، سطح زخم‌هایی که با این نخ‌ها بخیه شده بودند، به طرز چشمگیری کاهش یافت. در مقایسه با بخیه‌های معمولی، که تنها ۳۲.۶ درصد از سطح زخم را کاهش دادند، بخیه‌های الکتریکی توانستند سطح زخم را به ۱۰.۸ درصد برسانند. این کاهش قابل‌توجه، ناشی از سرعت بیشتر حرکت سلول‌های ترمیمی به محل زخم بوده است.

در مرحله بعد، این بخیه‌ها روی موش‌ها آزمایش شدند و نتایج مشابهی به دست آمد. زخم‌ها در گروهی که از بخیه‌های الکتریکی استفاده شده بود، به مراتب سریع‌تر از گروه کنترل بهبود یافتند و در پایان ۱۰ روز، تقریباً به طور کامل ترمیم شدند. این در حالی است که در گروه کنترل، هنوز مقداری از زخم‌ها باز مانده بود.

یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهند که بخیه‌های الکتریکی نه تنها باعث تسریع در بهبود زخم‌ها می‌شوند، بلکه می‌توانند از رشد باکتری‌ها و بروز عفونت‌های پس از عمل نیز جلوگیری کنند. در موش‌هایی که برای آن ها از این بخیه‌ها استفاده شده بود، تعداد باکتری‌ها به طرز قابل توجهی کمتر از گروه کنترل بود، حتی بدون نیاز به ضدعفونی روزانه.

قابل ذکر است نتایج این تحقیق جالب توجه در نشریه معتبر «Nature Communications» منتشر شده اند و محققان امیدوارند که این بخیه‌های نوین بتوانند در آینده به‌عنوان جایگزینی مناسب، ارزان و کارآمد برای بخیه‌های سنتی مورد استفاده قرار گیرند. چراکه این فناوری می‌تواند علاوه بر تسریع در بهبود زخم‌ها، خطر عفونت‌های پس از عمل را نیز به میزان قابل توجهی کاهش دهد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، تیمی به رهبری دکتر «باپتیست گرنیر»، از دانشگاه پاریس سیته، می‌گوید: «با توجه به بار عمده زوال شناختی و فقدان درمان، شناسایی عوامل خطر قابل اصلاح مهم است.»

به گفته محققان، «مهارت های تفکر نه تنها افراد مبتلا به کم شنوایی را از نظر اجتماعی منزوی می‌کند، همچنین باعث می‌شود آنها برای دوره‌های طولانی بدون ورودی شنوایی به سر ببرند.»

علاوه بر این، کاهش شنوایی با کاهش حجم در نواحی حیاتی مغز مرتبط است.

با این حال، محققان گفتند سمعک برای بیماران مبتلا به کم شنوایی ناتوان باید بر اساس مزایای بالقوه برای کیفیت زندگی و نه کاهش زوال شناختی تجویز شود.

برای این مطالعه، تیم گرنیر داده‌های بیش از ۶۲۰۰۰ نفر در فرانسه (میانگین سنی: ۵۷ سال) را که بین ژانویه ۲۰۱۲ تا دسامبر ۲۰۲۰ تحت نظر بودند، تجزیه و تحلیل کردند. شرکت‌کنندگان ۴۵ ساله و بالاتر در ابتدا تحت آزمایش‌های شناختی قرار گرفتند.

در مجموع، ۴۹ درصد شنوایی طبیعی داشتند. ۳۸ درصد کم شنوایی خفیف داشتند. و ۱۰% کم شنوایی ناتوان کننده داشتند اما از سمعک استفاده نمی‌کردند. ۳ درصد از سمعک استفاده می‌کردند.

شرکت کنندگان در هر دو آزمون شنوایی و شناختی شرکت کردند.

در مجموع، ۲۷ درصد از شرکت کنندگان با کم شنوایی خفیف و ۳۷ درصد با کم شنوایی ناتوان کننده، نمرات شناختی شأن نشان دهنده اختلال بود.

محققان هیچ تفاوت معناداری در خطر ابتلاء به اختلالات شناختی بین افراد مبتلا به کم شنوایی ناتوان که از سمعک استفاده می‌کردند و افرادی که سمعک استفاده نمی‌کردند، پیدا نکردند.

تجزیه و تحلیل مرتبط نشان داد که سمعک ممکن است خطر ابتلاء به اختلالات شناختی را در افرادی که کم شنوایی ناتوان کننده و همچنین افسردگی دارند کاهش دهد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، معمولاً اکثر ما در دوره هایی از زندگی مجبور می شویم دارو استفاده کنیم. بعضی از ما که در کل زندگی باید بعضی از داروها را استفاده کنیم و نمی توانیم آن ها را کنار بگذاریم اما گاهی اوقات مصرف دارو باعث ایجاد مشکلاتی می شود و متخصصان در این باره هشدار می دهند که مراقب آسیب های دارو باشید. آن ها اعلام کرده اند که انجام یک کار خاص هنگام استفاده از قرص، ممکن است به کبد آسیب وارد کند که شما بدون مشاوره با پزشک نباید این کار را انجام دهید.

نصف کردن قرص از وسط خطرناک است

طبق گزارشات اخیر، نیمی از مردم دنیا هنگامی که می خواهند قرص مصرف کنند، آن را از وسط نصف می کنند. در واقع با انجام این کار می خواهند پول بیشتری ذخیره کنند و صرفه جویی داشته باشند اما چنانچه پیش از این هم بارها در بخش بهداشت و سلامت نمناک گفتیم، در چنین مواردی متخصصان هشدار می دهند که ممکن است اثرات مخربی روی کبد داشته باشد و بهتر است که قرص را نصف نکنید؛ مگر این که خود پزشک تجویز کرده باشد.

نصف کردن قرص می تواند باعث مشکلات کبدی باشد

این که شما بخواهید دوز دارو را تغییر دهید، ممکن است باعث نارسایی حاد کبد شود. حتی در مورد دارو های بدون نسخه مانند استامینوفن هم چنین موضوعی صدق می کند و تاثیر منفی روی کبد دارد. پس حتما باید آن را دقیقاً طبق دستور پزشک استفاده کنید. نصف کردن قرص بدون تجویز پزشک، باعث می شود که میزان دوز دارو به هم بریزد.

هرگز قرص را به سه قسمت تقسیم نکنید

بعضی از قرص ها به گونه ای طراحی شده اند که دیر جذب بدن می شوند و خیلی آهسته اثر می گذارند. هنگامی که شما آن ها را نصف می کنید یا به سه قسمت تقسیم می کنید ، دوز دارو به هم می ریزد و ممکن است جذب آن سریع تر باشد که این کار خطرناک است، زیرا روند طبیعی اش را به هم خواهد ریخت.

البته گاهی اوقات نصف کردن قرص کار خطرناکی نیست

قرص هایی که خطی برای نصف شدن دارند و خودشان جایی را مشخص کرده اند؛ معمولاً برای نصف شدن خطرناک نیستند. یعنی تمام مواد به طور مساوی در دو طرف قرص پخش شده است و دوم این که شما می توانید با خط هایی که وجود دارد، وسط قرص را مشخص کنید و آن را نصف کنید، و آسیب وارد نمی شود اما اگر قرصی جایی برای نصف کردن ندارد ، حتما باید از پزشک مشورت بگیرید .