سلبریتی ها

به گزارش مجاهدت از مشرق، امروز در برخی از صفحات فضای مجازی، تصویری از شهاب حسینی و رامبد جوان در کنار برادر شهید سیدروح الله عجمیان منتشر شد. آنچه در توضیح این عکس آمده بود، این بود که این دو سلبریتی و بازیگر سینما چهار ماه بعد از واقعه‌ای که در خصوص شهادت آخرین فرزند این خانواده رخ داده بود، تصمیم گرفتند برای قاتلان شهید سیدروح‌الله عجمیان از خانواده او رضایت بگیرند تا مجرمینی که منجر به شهادت روح الله شدند، از دار مجازات رهایی یابند.

آنچه بر سر روح الله عجمیان آوردند!

اما روز واقعه روح الله کجا بود و آنها که امروز این دو سلبریتی آمده بودند تا برایشان رضایت بگیرند دقیقا با این جوان ۲۷ ساله چه کردند؟

پنج‌شنبه ۱۲ آبان ساعت ۱۰ صبح سیدروح الله عجمیان که کارگر گچ‌کار بود، آماده رفتن به محل کار شد. لحظاتی پیش از رفتن دوستانش در بسیج خبر دادند اغتشاشگران می‌خواهند در کمالشهر کرج بلوا ایجاد کنند و فضا برای مردم عادی ملتهب شده و کار به ناامنی کشیده خواهد شد. سیدروح‌الله سریع به همراه دیگر دوستانش به این منطقه می‌روند تا با مدیریت فضا از ایجاد ترافیک و درگیری جلوگیری می‌کنند. در همین حین عده‌ای از اغتشاشگران سیدروح الله را به جرم اینکه بسیجی است زیر نظر گرفته و در نقطه‌ای از خیابان محاصره می‌کنند. دقایقی بعد لحظاتی بین روح الله و اغتشاشاگران می‌گذرد که اگر فیلمی از آن پخش نمی‌شد، قابل باور نبود که همه آن وقایع واقعاً رخ داده است.

در فیلم دیده می‌شود که پیکر روح الله از زیر یک کامیون توسط اغتشاشگران روی زمین کشیده می‌شود؛ در حالی که لباسی بر تن او نمانده است. یکی پای روح الله را کشیده و پیکر غرق به خونش را روی زمین می‌کشد؛ در حالی که زیرپیراهن او در بدنش تکه تکه شده، دیگری چاقو به دست سعی می‌کند از بقیه جا نماند و چند بار تیزی را بر بدن جوان بسیجی فرو می‌برد. یکی دیگر وقتی دست خود را خالی می‌بیند، شروع می‌کند به پیکر نیمه جان روح الله لگد زدن تا هر طور شده او نیز افتخاری برای خود دست و پا کند!

اما، ماجرا از آنچه نوشته شد بسیار دردناک‌تر و تأسف‌بارتر است.

یکی از دوستانش آنچه را دیده اینطور روایت می‌کند: «دست‌هایش را مثل صلیب بازکرده بودند و نیمه برهنه روی آسفالت رها بود. صدایش کردم، جوابی نشنیدم، اما هنوز شهید نشده بود. آمبولانس رسید. راننده گفت با این شلوار نظامی نمی‌توانیم مجروح را به جایی برسانیم. اگر اغتشاشگران بفهمند که مجروح نظامی است، سد راهمان می‌شوند و شاید هم به او آسیب بیش‌تری برسانند.‌ به هر زحمتی بود شلوار نظامی را بیرون آوردیم. راننده راست می‌گفت؛ در طول مسیر اغتشاشگران بارها به آمبولانس سنگ زدند، جلویمان را گرفتند و داخل آمبولانس را بررسی کردند تا نکند مجروح، نظامی باشد. در مسیر بیمارستان بودیم که روح الله شهید شد.»

تصویری از پیکر بی‌جان شهید سیدروح الله عجمیان

پدر شهید عجمیان: هرگز رضایت نمی‌دهم

وقتی ماجرای رضایت گرفتن را شنیدیم با خانواده عجمیان تماس گرفتیم تا برایمان از این دیدار بگویند. پدر شهید که در یک خانه بسیار کوچک و محقر در اطراف کمالشهر کرج زندگی می‌کند و مستأجر است می‌گوید: وقتی این دو بازیگر تصمیم گرفتند برای گرفتن رضایت به خانه ما بیایند، من و مادر روح الله نبودیم. دو برادر دیگر روح الله میزبان آنها می‌شوند و تنها به احترام اینکه آنها مهمان هستند، قبول می‌کنند صحبت‌هایشان را بشنوند.

نمایی از منزل شهید عجمیان

این پدر شهید می‌گوید: اگر چه من آنها را ندیدم، اما اعلام می‌کنم به هیچ عنوان حاضر به رضایت دادن نیستم. آن هم نه به خاطر مظلومیت پسرم و خون بناحق ریخته شده‌اش ـ که اگر تنها این موضوع بود شاید حاضر به مجازات کسی نبودم؛ اما آنچه این جماعت کردند براندازی نظام اسلامی و مبارزه با دین اسلام بود. آنها جامعه را به ناامنی کشیدند تا اسلام از بین برود و من ابداً تحمل این کار را ندارم و قطعا رضایت نخواهم داد.

پدر و مادر شهید بر پیکر پسر مویه می‌کنند

اگر پست‌های جماعت سلبریتی نبود، شاید بسیاری از این وقایع رخ نمی‌داد

خواهر شهید نیز می‌گوید: «وقتی برادرم با این دو بازیگر سینمای ایران مواجه می‌شود، به آنها می‌گوید: اگر پیام‌ها و پست‌های جماعت سلبریتی نبود، شاید بسیاری از این وقایع رخ نمی داد.»

وی می‌گوید: امثال این دو سلبریتی در همه این مدت یا ساکت بودند یا حرفی در جهت آرام کردن فضا نزدند. حالا چه شده که یادشان افتاده بیایند منزل ما؟ آنها با چه رویی اصلا دست به چنین کاری زدند؛ در حالی که هیچ موضعی در خصوص شهادت مظلومانه برادرم که آنطور وحشتناک با او رفتار کردند، نگرفتند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، امیررضا مافی که اجرای این برنامه را برعهده دارد، در ابتدا بیان کرد: حتما نقدها و اتفاقات قابل بحث وجود دارد. اما کسانی که تلاش کردند سینما بمیرد، حتما دست به تلاش مذبوحانه‌ای می‎‌زنند چراکه سینما استوار باقی می‌ماند.

پس از آن بهروز افخمی تهیه‌کننده «استاد» درباره پیوستن به این پروژه بیان کرد: قبل از پیوستن من به فیلم، کار کلید خورده و تمرین‌ها هم انجام شده بود. مجید رجبی‌معمار که قرار بود تهیه‌کننده باشد، مشکلی برایش به وجود آمد و پیشنهاد تهیه‌کنندگی به من داده شد. واقعیت این است که امید نداشتم این فیلم به اصطلاح خوب از آب دربیاید، اما در حال حاضر از اینکه توانستم کمک کنم، عماد حسینی فیلم اولش را بسازد، بسیار خوشحالم.

وی با اشاره به اینکه موضوع «استاد» درباره جنبش «me too» است، مطرح کرد: ابتدا تصورم این بود که نمی‌توان فیلم جذابی درباره این موضوع ساخت چون از زمانی که جمعیت‌ زیادی از زنان گفتند بله «من هم»، مساله مبتذل و از حد معقول خارج شد. به گونه‌ای که باید یکی یکی پرونده‌ قضایی تشکیل داد.

تهیه‌کننده «استاد» تاکید کرد: این قضیه در ایران با آمریکا فرق می‌کند. هرچند که در همان آمریکا هم موضوع به ابتذال کشیده شد و کار به جایی رسید که هر کسی برای جلب توجه می‌گفت که بله «من هم». مساله به قدری وسعت پیدا کرد که باعث شد آدم تصور کند که بخشی‌ از آن‌ها برای جلب توجه چنین کاری می‌کنند و ارزش معترضان اولیه را هم از بین بردند.

افخمی در پاسخ به این پرسش که آیا استاد در نقد روشنفکری است؟ گفت: من تصور می‌کنم اول باید یک داستان خوب پیدا کرد و بعد یک فیلم گرم ساخت. فیلم برای پیام دادن نیست. اما اگر کسانی فکر می‌کنند که در فیلم یک مضمون جهت‌دار به لحاظ سیاسی‌ست، برای ما جالب است که بشنویم و ببینیم با آنچه خود ما احساس می‌کردیم در داستان هست، منطبق است یا نه.

در ادامه سیدعماد حسینی کارگردان فیلم «استاد» درباره انتخاب حسن معجونی مطرح کرد: ما از زمانی که شروع به نگارش فیلمنامه کردیم، به حسن معجونی فکر می‌کردیم. گزینه‌های دیگری هم مطرح بود اما ایشان برای نسل ما در تئاتر یک اسطوره حساب می‌شود و فکر می‌کردیم چهره‌ ایشان که احساس خوب در آدم‌ها برمی‌انگیزد، بسیار مناسب این نقش است.

وی با بیان اینکه هنگام ساخت فیلم تصورش این بود که از یک‌سری ابزارهای سینما محروم است، تصریح کرد: صرف نظر از آن محدودیت‌های تصویری که در یک موضوعی مانند تعرض داریم؛ به هر حال ما به دنبال ساخت اثر در یک لوکیشن با کاراکتر کم بودیم پس از بعضی از قابلیت‌هایی که در سینما می‌تواند باعث جذابیت شود، محروم شدیم اما خدا را شکر می‌کنم که در بازخوردهای اولیه متوجه شدیم قصه کشش دارد.

در بخش دیگری برنامه میز نقد فیلم «استاد» با حضور ‌علی‌اکبر عبدالعلی‌زاده برگزار شد. وی درباره این اثر مطرح کرد: «استاد» تماشاگران سالن رسانه را راضی نکرد. در حقیقت از هر ناحیه‌ای که می‌توانست نقطه‌ قوت داشته باشد، دچار ضعف بود. ما مخاطبان حرفه‌ای داریم که از فیلمی که نام بهروز افخمی و محمدحسین مهدویان را یدک می‌کشد، توقع دارند اما «استاد» برای سیدعماد حسینی با توجه به فیلم‌های کوتاهی که از او دیده‌ایم، قدم اول قابل توجهی نیست و برایش آورده‌ جدی‌ای ندارد.

در بخش دیگر برنامه آرش فهیم و رضا منتظری از منتقدان سینما درباره اخبار و حواشی جشنواره‌ فجر ۴۱ گفتگو کردند.

رضا منتظری با اشاره به اینکه جشنواره چهل‌ویکم فیلم فجر نه در کلام و واژه بلکه در عمل باید بین المللی باشد، عنوان کرد: سوال من این است که چرا در پردیس سینمایی ملت به عنوان خانه‌ رسانه، نباید فیلم‌های خارجی نمایش داده شود و چرا ما نباید به فیلم‌های خارجی دسترسی داشته باشیم؟

ابراهیم اصغری تهیه‌کننده فیلم «شماره ۱۰» دیگر مهمان «نقد سینما» بود که درباره فیلمش مطرح کرد: فیلم ما ترکیبی از خاطرات مستند و واقعی چند اسیر دفاع مقدس است که قصه‌ای دراماتیک دارد. من فکر می‌کنم سینمای ایران نیاز به قهرمان دارد اما ما سعی کردیم از قهرمان عدول و شخصیت را در نهایت به یک پهلوان تبدیل کنیم.

وی یادآور شد: من معتقدم به تصویر کشیدن قصه‌های واقعی خود به خود برای نسل جوان جذاب است؛ به ویژه داستان شخصیت‌هایی که تلاش‌های بیشتری نسبت به هم‌نوعان خودشان کرده‌اند. شاید یکی از مشکلات فرهنگی جامعه‌ امروز ما این باشد که ما تاریخ و اساسا شخصیت‌های موجود در آن را کمتر برای مخاطب تبیین کرده‌ایم که به نظرم اگر این‌ها به خوبی تبیین شده بود، شاهد نگاه متفاوت جامعه به حوزه فرهنگ و سیاست بودیم.

در ادامه مینو خانی منتقد سینما درباره فیلم «شماره ۱۰» بیان کرد: فارغ از اینکه فرم کار دلنشین و هیجان‌انگیز بود و مخاطب را به سکانس بعدی و دانستن سرانجام می‌کشاند، به یکی از محورهای تقریبا مغفول دفاع مقدس پرداخته بود. همچنین یک راس دیگری که باید به آن‌ها پرداخته تا پازل شناخت ما از دفاع مقدس تکمیل شود، اسرای ایرانی در عراق و اسرای عراقی در ایران هستند. در حقیقت اسرای هر دو کشور می‌توانند گوشه‌ای از اتفاقاتی را که بر مردمان در این روزگار رفته است، روایت کنند.

بخش پایانی برنامه به گفتگوی امیررضا مافی با اکبر نبوی پژوهشگر سینما درباره تبارشناسی در سینمای ایران اختصاص داشت.

اکبر نبوی با بیان اینکه سینما سه دوره را پشت سر گذاشته‌ است، بیان کرد: در دوره‌ آغاز سینما قرار است متناسب با شرایط جامعه‌ای که در آن یک اتفاق، واقعه و یا انقلاب مذهبی-اسلامی به رهبری یک مرجع دینی وجود دارد، بازتعریف شود؛ سینمایی که توده‌ جامعه نسبت به آن یک گارد بسته‌ بسیار شدید داشت و اگر این بازتعریف اتفاق نمی‌افتاد ممکن بود، حیات سینما در جامعه دچار خدشه بشود.

وی در پایان خاطرنشان کرد: دوره دوم، دوره تکرار است و من اسم دوره‌ سوم که تقریبا از سال ۱۳۸۵ تا به الان محسوب می‌شود، سرگردان در میان سلایق مدیران گذاشتم. ناگفته نماند که در تمام این سه دوره سلایق سر جای خودش بوده است اما یک زمانی این سلیقه به طریقی اعمال می‌شده که شاید هم زخم‌زننده نبوده است.

به گزارش مجاهدت از مشرق، مقام معظم رهبری در فرمایشات اخیر خود، در ۲۲ دی‌ماه، نقشه‌ها و برنامه‌های دشمن در جریان اغتشاشات اخیر را مورد تحلیل قرار دادند. ایشان در بخشی، به این نکته اشاره داشتند که یکی از نقشه‌های دشمن، تشویق چند عنصر خودفروخته برای خروج از کشور، پناهنده شدن به آنها و لجن‌پراکنی علیه کشور بود. هدف از این نقشه در محاسبات خیالی آنها ناامید کردن جوانان بود که از این نقشه نیز به فضل الهی ناکام ماندند.

این نقشه شوم، یادآور آیه‌ای از قرآن کریم است، آنجا که خداوند می‌فرماید: «مانند کسانی نباشید که از دیارشان با حالت سرمستی و هواپرستی و با حرکتی نمایشی، خارج شدند و مردم را از راه خدا باز می‏‌دارند و خدا به آنچه می‏‌کنند احاطه دارد و یاد کن‏ هنگامی را که شیطان اعمال آنان را برایشان بیاراست و به آنها گفت: امروز هیچ کس از مردم بر شما پیروز نخواهد شد، و من پناه شما هستم». (انفال/ ۴۷- ۴۸)

از آنجا که قرآن همچون خورشید و ماه در تمامی دوران‌ها در چرخ گردون، جاری است (البرهان فی تفسیر القرآن، ج‏۱، ص: ۴۶) و در هر دوره و زمانی، برای هر جمعیت و گروهی، سخن نو و تازه دارد (بحار الأنوار، ج‏۱۷، ص: ۲۱۳) گویا آیات بالا همین امروز و در وصف حال این چند عنصر خودفروخته و خودباخته‌ای که کشور را در بحبوحه اغتشاشات ترک گفتند نازل شده است. خداوند در این آیات چند ویژگی برای کار آنها ذکر می‌کند که همه آن ویژگی‌ها دقیقا بر این چند سلبریتیِ دوران ما هم صدق می‌کند.

ویژگی نخست از روی سرمستی و خوشگذرانی بودن این کار است که البته همراه با نوعی خودبرتربینی و احساس ریاست هم هست. تعبیر «خَرَجُواْ مِن دِیَارِهِم بَطَرًا» در قرآن کریم اشاره به این ویژگی دارد (تفسیر المنار، ج‏۱۰، ص: ۲۶). این آیه درباره کسانی نازل شد که با ترک دیار خود، به دنبال به راه انداختن محفلی برای شراب‌خواری و رقص و آواز و پایکوبی بودند (تفسیر مجمع البیان، ج‏۴، ص: ۸۴۲).

ویژگی دوم نمایشی بودن کار آنها است. که تعبیر «رِئَاءَ النَّاسِ» اشاره به آن است. این افراد، ریاکارانه، در ظاهر چیزی را وانمود می‌کنند که برعکس باطن پلیدشان است (همان).

ویژگی سوم آن است که هدف آنها از این کار، به انحراف کشاندن و بازداشتن مردم از راه خدا است. آنها با گفتار و رفتار خود مردم را به غوطه‌ور شدن در گناهان و فراموش کردن خدا و دستوراتش فرا می‌خوانند (تفسیر المیزان، ج‏۹ ۹۶).

ویژگی چهارم تأکید بر نقش و تحریک شیطان در این جریان است. «وَ إِذْ زَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطانُ أَعْمالَهُمْ وَ قالَ لا غالِبَ لَکُمُ الْیَوْمَ مِنَ النَّاس‏». شیطان کار آنها را زیبا جلوه داد و آنها را به این پندار باطل انداخت که با این همه امکانات و لشگریان و اسباب لهو و لعب و خوشگذرانی که برای خود مهیّا کرده‌اند پیروز ماجرا خواهند بود (تفسیر المیزان، ج‏۹، ص: ۹۷).

ویژگی پنجم پندارِ خیالیِ «پناهندگی» است که شیطان به عنوان یک امتیاز به آنها می‌دهد. شیطان به آنها گفت: «وَ إِنِّی جارٌ لَکُمْ» یعنی من به شما پناه می‌دهم. «جوار» یا همان پناهندگی از سنن قدیمی عرب جاهلیت بود که یک قبیله به شخص غریبه، پناهندگی می‌داد و در این صورت، از او مانند یکی از افراد خود حمایت می‌کرد. این سنّت پناهندگی امروزه هم به گونه‌ای در جهان وجود دارد (همان).

هر چه بیشتر در دو آیه ۴۷ و ۴۸ سوره انفال تأمل می‌کنیم همسویی و ارتباط آن را با جریانات امروز خود بیشتر می‌یابیم.

در ویژگی نخست، خروج این چند عنصر خودفروخته هم مانند پیشینیانِ خود، همراه با نوعی سرمستی، خودبرتربینی و گونه‌ای از رهبری‌پنداری و پمپاژ تنفس مصنوعی به اغتشاشگران بود.

ویژگی دوم، نمایشی بودن این حرکات بود که این فقره را بازتاب گسترده و پررنگ و لعاب اخبار آنها در فضای مجازی و رسانه‌های معاند برعهده داشتند.

ویژگی سوم، هدف مشترک آنها در بازداشتن مردم از راه خدا بود. سرود «برای توی کوچه رقصیدن…» که به نوعی، منشور اغتشاشات شده بود و دعوت به برداشتن روسری‌ها و در نهایت، مخالفت با نظام سیاسی مبتنی بر مبانیِ دینی، هدف روشن اغتشاشات بود و همه آنها مصادیقِ بارزِ «صدّ عن سبیل الله» و بازداری از راه خدا است.

ویژگی چهارم، نقش شیطان و وسوسه‌هایی است که آنها را پیروز ماجرا جلوه می‌داد. این نکته نیز از همان ابتدا از نگاهِ واهیِ از بالا به پایینِ آنها و از ادبیات متکبرانه‌شان و از اعلام پیروزیِ هر روزه‌شان پیدا بود.

ویژگی پنجم وعده خیالیِ اعطای پناهندگی از سوی شیطان بود. می‌دانیم که در نگاه قرآنی، شیاطین اعمّ از شیاطینِ جنّ و انس هستند. از سوی دیگر، دولت استکباری آمریکا، شیطان بزرگ دوران ما است. چند سلبریتی خودفروخته مملکت ما، دلخوش به وعده پناهندگی شیطان بزرگند و از این هشدار خداوند غافلند که فریب وعده پناهندگی به شیطان را نخورید.

کوتاه سخن آن که این نقشه‌ها که دشمن، پس از آزمون و خطاهای چندین و چند ساله، تازه به آن رسیده است، چندان هم جدید و ابتکاری نیست و در واقع این افراد، دنباله‌رو همان کسانی هستند که در صدر اسلام نیز با نقشه‌های مشابه، سعی در تضعیف روحیه مسلمانان در مقابله با مشرکان داشتند.

به فضل و رحمت خداوند متعال و به عنایت امام زمان علیه‌السلام و تحت رهبری نایب ایشان مقام معظم رهبری، این گونه حرکت‌های نمایشی و حساب شده که از سوی شیاطین انس و جنّ طرح‌ریزی و اجرا می‌شود تا آنگاه که مردم دل در گرو رهنمودهای روشنگرانه خداوند در قرآن کریم دارند راه به جایی نخواهد برد.

نویسنده: محمد میری