سلبریتی ها

به گزارش مجاهدت از مشرق، امروز در برخی از صفحات فضای مجازی، تصویری از شهاب حسینی و رامبد جوان در کنار برادر شهید سیدروح الله عجمیان منتشر شد. آنچه در توضیح این عکس آمده بود، این بود که این دو سلبریتی و بازیگر سینما چهار ماه بعد از واقعه‌ای که در خصوص شهادت آخرین فرزند این خانواده رخ داده بود، تصمیم گرفتند برای قاتلان شهید سیدروح‌الله عجمیان از خانواده او رضایت بگیرند تا مجرمینی که منجر به شهادت روح الله شدند، از دار مجازات رهایی یابند.

آنچه بر سر روح الله عجمیان آوردند!

اما روز واقعه روح الله کجا بود و آنها که امروز این دو سلبریتی آمده بودند تا برایشان رضایت بگیرند دقیقا با این جوان ۲۷ ساله چه کردند؟

پنج‌شنبه ۱۲ آبان ساعت ۱۰ صبح سیدروح الله عجمیان که کارگر گچ‌کار بود، آماده رفتن به محل کار شد. لحظاتی پیش از رفتن دوستانش در بسیج خبر دادند اغتشاشگران می‌خواهند در کمالشهر کرج بلوا ایجاد کنند و فضا برای مردم عادی ملتهب شده و کار به ناامنی کشیده خواهد شد. سیدروح‌الله سریع به همراه دیگر دوستانش به این منطقه می‌روند تا با مدیریت فضا از ایجاد ترافیک و درگیری جلوگیری می‌کنند. در همین حین عده‌ای از اغتشاشگران سیدروح الله را به جرم اینکه بسیجی است زیر نظر گرفته و در نقطه‌ای از خیابان محاصره می‌کنند. دقایقی بعد لحظاتی بین روح الله و اغتشاشاگران می‌گذرد که اگر فیلمی از آن پخش نمی‌شد، قابل باور نبود که همه آن وقایع واقعاً رخ داده است.

در فیلم دیده می‌شود که پیکر روح الله از زیر یک کامیون توسط اغتشاشگران روی زمین کشیده می‌شود؛ در حالی که لباسی بر تن او نمانده است. یکی پای روح الله را کشیده و پیکر غرق به خونش را روی زمین می‌کشد؛ در حالی که زیرپیراهن او در بدنش تکه تکه شده، دیگری چاقو به دست سعی می‌کند از بقیه جا نماند و چند بار تیزی را بر بدن جوان بسیجی فرو می‌برد. یکی دیگر وقتی دست خود را خالی می‌بیند، شروع می‌کند به پیکر نیمه جان روح الله لگد زدن تا هر طور شده او نیز افتخاری برای خود دست و پا کند!

اما، ماجرا از آنچه نوشته شد بسیار دردناک‌تر و تأسف‌بارتر است.

یکی از دوستانش آنچه را دیده اینطور روایت می‌کند: «دست‌هایش را مثل صلیب بازکرده بودند و نیمه برهنه روی آسفالت رها بود. صدایش کردم، جوابی نشنیدم، اما هنوز شهید نشده بود. آمبولانس رسید. راننده گفت با این شلوار نظامی نمی‌توانیم مجروح را به جایی برسانیم. اگر اغتشاشگران بفهمند که مجروح نظامی است، سد راهمان می‌شوند و شاید هم به او آسیب بیش‌تری برسانند.‌ به هر زحمتی بود شلوار نظامی را بیرون آوردیم. راننده راست می‌گفت؛ در طول مسیر اغتشاشگران بارها به آمبولانس سنگ زدند، جلویمان را گرفتند و داخل آمبولانس را بررسی کردند تا نکند مجروح، نظامی باشد. در مسیر بیمارستان بودیم که روح الله شهید شد.»

تصویری از پیکر بی‌جان شهید سیدروح الله عجمیان

پدر شهید عجمیان: هرگز رضایت نمی‌دهم

وقتی ماجرای رضایت گرفتن را شنیدیم با خانواده عجمیان تماس گرفتیم تا برایمان از این دیدار بگویند. پدر شهید که در یک خانه بسیار کوچک و محقر در اطراف کمالشهر کرج زندگی می‌کند و مستأجر است می‌گوید: وقتی این دو بازیگر تصمیم گرفتند برای گرفتن رضایت به خانه ما بیایند، من و مادر روح الله نبودیم. دو برادر دیگر روح الله میزبان آنها می‌شوند و تنها به احترام اینکه آنها مهمان هستند، قبول می‌کنند صحبت‌هایشان را بشنوند.

نمایی از منزل شهید عجمیان

این پدر شهید می‌گوید: اگر چه من آنها را ندیدم، اما اعلام می‌کنم به هیچ عنوان حاضر به رضایت دادن نیستم. آن هم نه به خاطر مظلومیت پسرم و خون بناحق ریخته شده‌اش ـ که اگر تنها این موضوع بود شاید حاضر به مجازات کسی نبودم؛ اما آنچه این جماعت کردند براندازی نظام اسلامی و مبارزه با دین اسلام بود. آنها جامعه را به ناامنی کشیدند تا اسلام از بین برود و من ابداً تحمل این کار را ندارم و قطعا رضایت نخواهم داد.

پدر و مادر شهید بر پیکر پسر مویه می‌کنند

اگر پست‌های جماعت سلبریتی نبود، شاید بسیاری از این وقایع رخ نمی‌داد

خواهر شهید نیز می‌گوید: «وقتی برادرم با این دو بازیگر سینمای ایران مواجه می‌شود، به آنها می‌گوید: اگر پیام‌ها و پست‌های جماعت سلبریتی نبود، شاید بسیاری از این وقایع رخ نمی داد.»

وی می‌گوید: امثال این دو سلبریتی در همه این مدت یا ساکت بودند یا حرفی در جهت آرام کردن فضا نزدند. حالا چه شده که یادشان افتاده بیایند منزل ما؟ آنها با چه رویی اصلا دست به چنین کاری زدند؛ در حالی که هیچ موضعی در خصوص شهادت مظلومانه برادرم که آنطور وحشتناک با او رفتار کردند، نگرفتند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، امیررضا مافی که اجرای این برنامه را برعهده دارد، در ابتدا بیان کرد: حتما نقدها و اتفاقات قابل بحث وجود دارد. اما کسانی که تلاش کردند سینما بمیرد، حتما دست به تلاش مذبوحانه‌ای می‎‌زنند چراکه سینما استوار باقی می‌ماند.

پس از آن بهروز افخمی تهیه‌کننده «استاد» درباره پیوستن به این پروژه بیان کرد: قبل از پیوستن من به فیلم، کار کلید خورده و تمرین‌ها هم انجام شده بود. مجید رجبی‌معمار که قرار بود تهیه‌کننده باشد، مشکلی برایش به وجود آمد و پیشنهاد تهیه‌کنندگی به من داده شد. واقعیت این است که امید نداشتم این فیلم به اصطلاح خوب از آب دربیاید، اما در حال حاضر از اینکه توانستم کمک کنم، عماد حسینی فیلم اولش را بسازد، بسیار خوشحالم.

وی با اشاره به اینکه موضوع «استاد» درباره جنبش «me too» است، مطرح کرد: ابتدا تصورم این بود که نمی‌توان فیلم جذابی درباره این موضوع ساخت چون از زمانی که جمعیت‌ زیادی از زنان گفتند بله «من هم»، مساله مبتذل و از حد معقول خارج شد. به گونه‌ای که باید یکی یکی پرونده‌ قضایی تشکیل داد.

تهیه‌کننده «استاد» تاکید کرد: این قضیه در ایران با آمریکا فرق می‌کند. هرچند که در همان آمریکا هم موضوع به ابتذال کشیده شد و کار به جایی رسید که هر کسی برای جلب توجه می‌گفت که بله «من هم». مساله به قدری وسعت پیدا کرد که باعث شد آدم تصور کند که بخشی‌ از آن‌ها برای جلب توجه چنین کاری می‌کنند و ارزش معترضان اولیه را هم از بین بردند.

افخمی در پاسخ به این پرسش که آیا استاد در نقد روشنفکری است؟ گفت: من تصور می‌کنم اول باید یک داستان خوب پیدا کرد و بعد یک فیلم گرم ساخت. فیلم برای پیام دادن نیست. اما اگر کسانی فکر می‌کنند که در فیلم یک مضمون جهت‌دار به لحاظ سیاسی‌ست، برای ما جالب است که بشنویم و ببینیم با آنچه خود ما احساس می‌کردیم در داستان هست، منطبق است یا نه.

در ادامه سیدعماد حسینی کارگردان فیلم «استاد» درباره انتخاب حسن معجونی مطرح کرد: ما از زمانی که شروع به نگارش فیلمنامه کردیم، به حسن معجونی فکر می‌کردیم. گزینه‌های دیگری هم مطرح بود اما ایشان برای نسل ما در تئاتر یک اسطوره حساب می‌شود و فکر می‌کردیم چهره‌ ایشان که احساس خوب در آدم‌ها برمی‌انگیزد، بسیار مناسب این نقش است.

وی با بیان اینکه هنگام ساخت فیلم تصورش این بود که از یک‌سری ابزارهای سینما محروم است، تصریح کرد: صرف نظر از آن محدودیت‌های تصویری که در یک موضوعی مانند تعرض داریم؛ به هر حال ما به دنبال ساخت اثر در یک لوکیشن با کاراکتر کم بودیم پس از بعضی از قابلیت‌هایی که در سینما می‌تواند باعث جذابیت شود، محروم شدیم اما خدا را شکر می‌کنم که در بازخوردهای اولیه متوجه شدیم قصه کشش دارد.

در بخش دیگری برنامه میز نقد فیلم «استاد» با حضور ‌علی‌اکبر عبدالعلی‌زاده برگزار شد. وی درباره این اثر مطرح کرد: «استاد» تماشاگران سالن رسانه را راضی نکرد. در حقیقت از هر ناحیه‌ای که می‌توانست نقطه‌ قوت داشته باشد، دچار ضعف بود. ما مخاطبان حرفه‌ای داریم که از فیلمی که نام بهروز افخمی و محمدحسین مهدویان را یدک می‌کشد، توقع دارند اما «استاد» برای سیدعماد حسینی با توجه به فیلم‌های کوتاهی که از او دیده‌ایم، قدم اول قابل توجهی نیست و برایش آورده‌ جدی‌ای ندارد.

در بخش دیگر برنامه آرش فهیم و رضا منتظری از منتقدان سینما درباره اخبار و حواشی جشنواره‌ فجر ۴۱ گفتگو کردند.

رضا منتظری با اشاره به اینکه جشنواره چهل‌ویکم فیلم فجر نه در کلام و واژه بلکه در عمل باید بین المللی باشد، عنوان کرد: سوال من این است که چرا در پردیس سینمایی ملت به عنوان خانه‌ رسانه، نباید فیلم‌های خارجی نمایش داده شود و چرا ما نباید به فیلم‌های خارجی دسترسی داشته باشیم؟

ابراهیم اصغری تهیه‌کننده فیلم «شماره ۱۰» دیگر مهمان «نقد سینما» بود که درباره فیلمش مطرح کرد: فیلم ما ترکیبی از خاطرات مستند و واقعی چند اسیر دفاع مقدس است که قصه‌ای دراماتیک دارد. من فکر می‌کنم سینمای ایران نیاز به قهرمان دارد اما ما سعی کردیم از قهرمان عدول و شخصیت را در نهایت به یک پهلوان تبدیل کنیم.

وی یادآور شد: من معتقدم به تصویر کشیدن قصه‌های واقعی خود به خود برای نسل جوان جذاب است؛ به ویژه داستان شخصیت‌هایی که تلاش‌های بیشتری نسبت به هم‌نوعان خودشان کرده‌اند. شاید یکی از مشکلات فرهنگی جامعه‌ امروز ما این باشد که ما تاریخ و اساسا شخصیت‌های موجود در آن را کمتر برای مخاطب تبیین کرده‌ایم که به نظرم اگر این‌ها به خوبی تبیین شده بود، شاهد نگاه متفاوت جامعه به حوزه فرهنگ و سیاست بودیم.

در ادامه مینو خانی منتقد سینما درباره فیلم «شماره ۱۰» بیان کرد: فارغ از اینکه فرم کار دلنشین و هیجان‌انگیز بود و مخاطب را به سکانس بعدی و دانستن سرانجام می‌کشاند، به یکی از محورهای تقریبا مغفول دفاع مقدس پرداخته بود. همچنین یک راس دیگری که باید به آن‌ها پرداخته تا پازل شناخت ما از دفاع مقدس تکمیل شود، اسرای ایرانی در عراق و اسرای عراقی در ایران هستند. در حقیقت اسرای هر دو کشور می‌توانند گوشه‌ای از اتفاقاتی را که بر مردمان در این روزگار رفته است، روایت کنند.

بخش پایانی برنامه به گفتگوی امیررضا مافی با اکبر نبوی پژوهشگر سینما درباره تبارشناسی در سینمای ایران اختصاص داشت.

اکبر نبوی با بیان اینکه سینما سه دوره را پشت سر گذاشته‌ است، بیان کرد: در دوره‌ آغاز سینما قرار است متناسب با شرایط جامعه‌ای که در آن یک اتفاق، واقعه و یا انقلاب مذهبی-اسلامی به رهبری یک مرجع دینی وجود دارد، بازتعریف شود؛ سینمایی که توده‌ جامعه نسبت به آن یک گارد بسته‌ بسیار شدید داشت و اگر این بازتعریف اتفاق نمی‌افتاد ممکن بود، حیات سینما در جامعه دچار خدشه بشود.

وی در پایان خاطرنشان کرد: دوره دوم، دوره تکرار است و من اسم دوره‌ سوم که تقریبا از سال ۱۳۸۵ تا به الان محسوب می‌شود، سرگردان در میان سلایق مدیران گذاشتم. ناگفته نماند که در تمام این سه دوره سلایق سر جای خودش بوده است اما یک زمانی این سلیقه به طریقی اعمال می‌شده که شاید هم زخم‌زننده نبوده است.