سلطنت پهلوی

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، دهه فجر انقلاب اسلامی به روز‌های ۱۲ تا ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ گفته می‌شود که در آن آیت‌الله خمینی بعد از تبعید ۱۵ ساله در ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷ به ایران وارد شد و در نهایت با اعلام بی‌طرفی ارتش شاهنشاهی، سلطنت پهلوی در ۲۲ بهمن ماه منقرض شد و انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسید.

بازگشت امام خمینی به میهن

با گسترش قیام مردم و خروج شاه از ایران، «شاپور بختیار» به عنوان آخرین و تنها امید رژیم پهلوی و سردمداران غربی پشتیبان این رژیم، به عنوان نخست وزیر باقی مانده بود. در طرف مقابل تظاهرات مردم هر روز پر شورتر و مصمم‌تر می‌شد و شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی به عنوان اصلی‌ترین خواسته مردم در نهضت انقلابی به رهبری امام خمینی مطرح می‌شد.

امام خمینی که شرط ورود خود را به کشور، خروج شاه، اعلام کرده بودند، با فرار شاه در ۲۶ دی ۱۳۵۷، تصمیم به بازگشت گرفتند. قرار بود این رجعت تاریخی در روز پنجشنبه ۵ بهمن ۱۳۵۷ انجام گیرد، اما بختیار، با بستن فرودگاه‌ها مانع از انجام این امر شد. با انتشار خبر بسته شدن فرودگاه‌ها، مردم خشمگین به خیابان‌ها ریخته و با تحصن و شعار‌های کوبنده، دولت بختیار را تحت فشار شدیدی قرار دادند.

در همین زمان رئیس شورای سلطنت، «سید جلال تهرانی» در پاریس ضمن استعفا خدمت امام، اعلام کرد که شورای سلطنت غیر قانونی است. سرانجام، تحصن‌ها و تظاهرات عظیم مردم بختیار را مجبور کرد، فرودگاه‌ها را باز کند. کارکنان اعتصابی تلویزیون اعلام کردند برای ضبط و پخش مستقیم مراسم آماده‌اند. فرودگاه مهرآباد آماده استقبال از پرواز انقلاب بود.

روز ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، پرشکوه‌ترین استقبال تاریخی رقم خورد و هواپیمای ایرفرانس در حوالی ساعت ۹ صبح در فرودگاه مهرآباد نشست و حضرت امام، با قلبی آرام و مطمئن پس از ۱۵ سال هجرت، پا به خاک میهن اسلامی گذاشتند.

وسعت حمایت از ورود امام به کشور بسیار زیاد بود. کارمندان هواپیمایی کشوری که مدتی بود در اعتصاب به سر می‌بردند، با شنیدن خبر بازگشت امام، اعلام کرده بودند که یکی از هواپیما‌های ۷۴۷ را به نام «پرواز انقلاب» برای انتقال رهبر انقلاب، از تهران به پاریس خواهند برد. مطبوعات دربارۀ ورود امام، با تیتر‌های درشت می‌نوشتند: «ورود امام خمینی مستقیماً از رادیو و تلویزیون پخش می‌شود.»

به دنبال فرار شاه و خبر ورود امام، مبارزین حزب‌الله و انقلابیون مؤمن روحیه گرفته بودند؛ فریاد‌های «الله اکبر» شبانۀ آن‌ها محکمتر از شب‌های گذشته بود. «کمیته برگزاری استقبال از امام» کار خود را آغاز کرده و مشغول فراهم ساختن مقدمات ورود رهبر انقلاب، بود.

ایشان به محض ورود به فرودگاه مهرآباد در یک سخنرانی کوتاه از حمایت مردم ایران تشکر کردند. ایشان در همین سخنرانی پیروزی نهایی را در از بین بردن ریشه‌های رژیم سلطنتی دانستند و خطاب به افرادی که برای بازگرداندن شاه سابق دست و پا می‌زنند گفتند: «اگر تسلیم ملت نشوید، ملت شما را به جای خودش می‌نشاند.»

دستور تشکیل دولت موقت

شاپور بختیار ابتدا این سخن را شوخی گرفته بود، اما چند روز بیشتر نگذشت که در ۱۵ بهمن ۵۷ امام خمینی رئیس دولت موقت انقلاب را تعیین کرد. مهندس مهدی بازرگان که چهره‌ای متدین و با سابقه مبارزاتی و دارای تجربه در نهضت ملی شدن صنعت نفت داشت، برای این منظور از سوی شورای انقلاب معرفی و پیشنهاد شده بود. امام خمینی در متن حکم انتصاب وی تصریح کرده بود که او را بدون در نظر گرفتن روابط حزبی مأمور تشکیل کابینه برای تهیه مقدمات رفراندوم و برگزاری انتخابات کرده است.

حضرت امام از مردم ایران درخواست کرد تا نظر خود را در مورد این انتخاب اعلام کنند. سراسر کشور با برگزاری راهپیمایی‌های گسترده به حمایت از تصمیم امام پرداختند. احزاب و گروه‌های سیاسی که مسئولین و اعضای اندکشان به برکت قیام مردم در چند مرحله از زندان‌های رژیم خلاصی یافته بودند، اینک در آستانه پیروزی ملت ادعای میراث‌خواری از انقلاب و گرفتن سهم بیشتر داشتند و از همین روز‌ها بود که صف‌بندی علیه انقلاب اسلامی در طیفی از وابستگان رژیم شاه و ساواکیان، کمونیست‌ها و مجاهدین خلق (منافقین) آغاز شد.

انتهای پیام/ ۱۳۴