سیدالشهدای مقاومت

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، مجتبی عبداللهی، رئیس اداره اوقاف استان تهران در نشست خبری با اشاره به برگزاری هفتمین دوره جشنواره وقف چشمه همیشه جاری اظهار داشت: این جشنواره با هدف ترویج فرهنگ وقف بین اقشار مختلف جامعه، بهره‌گیری از ابزار هنر برای ترویج فرهنگ‌وقف، تولید محتوای دیجیتال و متون ادبی ادبی در زمینه وقف برگزار می‌شود.

وی به موضوعات جشنواره وقف چشمه جاری اشاره کرد و افزود: ارتباط مردم و جامعه با سنت حسنه وقف، وقف برای قرآن، وقف و امامزادگان و بقاع متبرکه، وقف و فرهنگ شهروندی، وقف وگردشگری، وقف و سلامت، وقف و علم، وقف و سبک زندگی و همچنین وقف و کاهش آسیب‌های اجتماعی از عناوین اصلی هفتمین جشنواره وقف چشمه همیشه جاری به شمار می‌رود.

عبداللهی با اشاره به مهلت ارسال آثار به جشنواره وقف چشمه همیشه جاری، گفت: علاقه‌مندان تا فروردین سال ۱۴۰۰ می‌توانند آثار خود در حوزه‌های مختلف را به دبیرخانه جشنواره ارسال کنند که داوری آثار خردادماه صورت می‌گیرد.

وی با بیان اینکه جوایزی در سه بخش از فضای مجازی این جشنواره در نظر گرفته‌ایم، تصریح کرد: در بخش «تارنما و وبلاگ»، «کانال، گروه و صفحه مجازی» و «بازی و نرم‌افزار» به نفرات اول تا سوم به ترتیب شش میلیون، پنج میلیون و چهار میلیون تومان به همراه تندیش جشنواره اعطا می‌شود. همچنین در هر بخش به پنج نفر دیگر نیز هدایای نقدی اعطا خواهد شد.

رئیس اداره اوقاف استان تهران در ادامه با اشاره به برگزاری جشنواره شهید قاسم سلیمانی از اول آذر تا ۱۳ دی‌ سالروز شهادت قاسم سلیمانی، تصریح کرد: استان تهران ۲۲ اداره دارد که در جشنواره شهید قاسم سلیمانی از محل نیات واقفان این ادارات و بقاع متبرکه استان تهران به توزیع بسته‌های غذایی، لباس گرم و وسایل گرمایشی، توزیع غذای گرم، تهیه و‌توزیع ماسک و مواد ضدعفونی کننده می‌پردازند.

عبداللهی دلیل نامگذاری این طرح به نام شهید قاسم سلیمانی را رشادت‌های این سردار مقاومت‌و تلاش برای محرومیت‌زدایی عنوان کرد و گفت: در این طرح سعی داریم با همدلی باری از دوش نیازمندان و افرادی که در کرونا با مشکل معیشتی روبرو هستند، برداریم.

انتهای پیام/ 112

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، سردار «حسین معروفی» با بیان خاطره‌اش از اینکه مهمان خانه شهید «قاسم سلیمانی» شده بود، اظهار داشت: رفاقت من و حاج قاسم خیلی عمیق بود، هرچند وقت یک بار به خانه همدیگر رفت و آمد داشتیم. یک روز خسته و کوفته از اداره برگشتم. نگاهی به موبایلم انداختم تا ساعت را چک کنم که متوجه شدم از طرف حاج قاسم تماس داشتم. سریع تماس گرفتم و حاجی بدون معطلی گفت: «حاج حسین کجایی؟» سلام علیک کردم که حاجی ادامه داد: «امشب همراه خانواده تشریف بیاورید. سفره‌ای کوچک انداخته‌ایم تا دور هم باشیم.»

بدون وقفه قبول کردم. نزدیک اذان مغرب رسیدیم منزل حاجی. نماز را به امامت حاج قاسم خواندیم و برای شام غذایی که همسرشان پخته بود را خوردیم. بعد از شام با ایشان نشستیم به خاطره‌بازی دوران جنگ؛ اندکی من می‌گفتم و اندکی حاج قاسم.

دیر وقت شده بود که گفتم: «شرمنده، خیلی دیر وقته بیشتر از این مزاحمتان نمی‌شویم.» سردار نگاهی کرد و با لبخند گفت: «کجا این وقت شب؟ امشب را پیش ما باشید.» با گرفتن رضایت چشمی از همسرم به حاجی رو کردم و گفتم: «چه سعادتی بیشتر از این». حاج قاسم از جایش برخاست و از اتاقی برایمان پتو و تشک نو آورد و در اتاق دیگری برایمان جا انداخت.

از بس روز خسته‌کننده‌ای داشتم، تا پلک روی هم گذاشتم خوابم برد. ناگهان با صدای گریه مردانه از خواب پریدم. سر در گم بودم. نمی‌دانستم این‌جا کجاست و ساعت چند است! فقط صدای گریه مردانه از دور به گوشم می‌رسید. دستم را به چشمانم کشیدم و بعد از اینکه کمی سرحال شدم، اطرافم را نگاه کردم و با خودم گفتم «یعنی کیست که این وقت شب اینطوری گریه می‌کند!» با دقت گوش کردم، صدای حاجی بود. با خدایش می‌گفت «الهی العفو الهی العفو الهی العفو» سرم را چرخاندم و ساعت را نگاه کردم، درست ۲۰ دقیقه مانده بود به اذان صبح…

گزارش از «مرضیه کیان»

انتهای پیام/ 112