سید محمد خاتمی

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: یک روزنامه اصلاح‌طلب تاکید کرد: سخنان پزشکیان موجب سوءبرداشت و دردسرساز می‌شود بنابراین او ناچار است پیش از هر مراسمی، درباره آنچه می‌خواهد بر زبان بیاورد، بیندیشد و گرنه این سخنان در نهایت، جایگاه او را تضعیف می‌کند و در گذر زمان، دردسرساز خواهد شد. روزنامه شرق در سرمقاله خود با عنوان «سخنان پزشکیان دردسرآفرین است؟» نوشت: یکی از مشکلات جدی رؤسای جمهوری ایران این است که درک درستی از مفهوم «جایگاه سخن» ندارند. آنان گاه سخنانی در مصاحبه‌ها، سخنرانی‌ها، در دیدار با مردم و مقامات به کار می‌برند که موجب سوء قرائت در اذهان می‌شود. این ناشی از اعتمادبه‌نفس بیش از اندازه است که به سهل‌انگاری می‌انجامد. نمونه بارز این سخنان را می‌توان در حرف‌های محمود احمدی‌نژاد پیدا کرد. احمدی‌نژاد همه مرزهای رسمی زبان را می‌شکست و این امر ابتدا برای مردم کوچه‌بازار خوشایند و جذاب بود، چراکه به شیوه غیرمستقیم کردار و رفتار حامیان خود را که اغلب از مردم کوچه‌بازار بودند، توجیه می‌کرد…

«جایگاه سخن» نزد حسن روحانی خاص‌گرایانه بود؛ او به‌ندرت مردم را خطاب قرار می‌داد. روی سخنش بیش از هر چیز نهادهای رسمی و افرادی با هویت‌های مجهول و مبهم بودند و این خطاب بیش از اینکه گره‌گشا باشد، معمایی به نظر می‌رسید که مردم باید آن را حل می‌کردند. حسن روحانی به‌خوبی از «جایگاه سخن» خود آگاه بود و تلاش می‌کرد بیش از آنکه سخنانش مردم را برانگیزد، مخالفانش را بنوازد؛ برای همین بسیار از صنعت تلمیح و کنایه استفاده می‌کرد و به‌ندرت سخنانی رک و صریح بر زبان می‌آورد. حسن روحانی می‌دانست از هر سخن می‌توان معنایی غیر از آن چیزی که بر زبان آمده، افاده کرد. او نه صدای مردم بود و نه زبان آنان. زبانش رسمی و امنیتی بود و به‌همین‌دلیل نزد مردم مرموزتر از آنچه بود، نشان می‌داد.

محمود احمدی‌نژاد و حسن روحانی باور نداشتند در سیاست باید مسائل را صادقانه با مردم در میان گذاشت. تعریف آنان از صداقت و صراحت در بیان با رؤسای جمهور دیگر تفاوت داشت.

سیدمحمد خاتمی راه ساده‌ای در پیش گرفته بود. او درصدد بود از جایگاه دانشگاهی خود سخن بگوید، چراکه در آن جایگاه واژه‌ها را راحت‌تر می‌جست و به کار می‌بست. اگرچه گاه مردم از عمق حرف‌های سیدمحمد خاتمی سر در نمی‌آوردند اما باورشان این بود که آنان را در سیاست جدی گرفته‌اند. البته چفت‌وبست‌ نشدن گفتار خاتمی با کردارش مردم را ناامید و دلسرد کرد و از او چهره‌ای منفعل در بحران‌های سیاسی ساخت.

یکی از مشهورترین سخنان حضرت علی(ع) این است که «تا سخن نگفته باشی، کلام در بند تو است و به زمان سخن‌گفتن تو در بند کلامی». مسعود پزشکیان حد وسط حسن روحانی و سیدمحمد خاتمی است. گاه بارقه‌هایی در سخنانش دیده می‌شود که سمت‌وسوی مردم‌گرایانه دارد و البته آلوده به جهل و خلاف واقع نیست. لحن و طنین صدایش نشان می‌دهد با مردم کوچه‌بازار آشنا است و می‌تواند زبان آنان باشد. مسعود پزشکیان به زبان ترکی تسلط دارد و در خانه این زبان زیسته و به چم‌وخم آن آگاه است. این تسلط به ترکی، گاه در برگرداندن آن به فارسی برایش دردسرآفرین می‌شود. بگذارید با مثالی صورت‌مسئله را روشن کنیم. جلال آل‌احمد سخنوری توانا بود و کلامی نافذ داشت. او با همان کلام می‌نوشت و نوشته‌هایش همان ریتم و تپش را داشت. از این‌ رو است که یکی از انتقادات به نثر جلال آل‌احمد در کنار ویژگی‌های ماندگاری‌اش این است که برخی باور دارند داستان‌هایش شتاب‌زده‌اند. آل‌احمد خود در «سنگی بر گوری» بر عجول ‌بودنش صحه می‌گذارد. او همان‌گونه که فکر می‌کند، سخن می‌گوید و می‌نویسد…

با علم بر این قیاس، مسعود پزشکیان راه دشواری در پیش دارد. او ناگزیر است به دلیل جایگاه خود، سخنرانی و مصاحبه کند و در جمع‌های مختلفی حرف بزند و برای اینکه از سخنان صادقانه و صریحش سوء‌قرائت نشود، ناچار است پیش از هر مراسمی درباره آنچه می‌خواهد بر زبان بیاورد، بیندیشد و در صورت امکان آن را به متن بازگرداند. به‌ویژه اینکه سخنان او در آغاز راه قابلیت تفسیر و تأویل بسیار دارد و مخالفانش درصدد سوء‌قرائت از آن هستند؛ به‌همین‌دلیل او باید از سخنانی که موجب این سوء‌قرائت می‌شود که در نهایت جایگاه او را تضعیف می‌کند، پرهیز کند. سوء‌قرائت‌هایی که در گذر زمان دردسرساز خواهد شد.

به گزارش مجاهدت از مشرق، درحالی که چهره‌های مختلفی از اصلاح طلبان رادیکال نسبت به سهم خواهی در تعیین کابینه دولت چهاردهم معترض هستند، صوتی از یک جلسه منتسب به اعضای جبهه اصلاحات در توییتر درحال دست به دست شدن است که چهره نمایان‌تری از سهم خواهان پشت پرده ارائه می دهد.

در این صوت که مشخص نیست مربوط به یک جلسه حضوری بوده و یا در بسترهای مجازی مثل کلاب هاوس برگزار می‌شود، علی نیکجو عضو «انجمن اسلامی جامعه پزشکی ایران» در اظهاراتی که رنگ بوی سهم خواهی دارد خطاب به آذر منصوری رئیس جبهه اصلاحات مطالباتی را مطرح کرده و از او می‌خواهد تا اجرای این مطالبات را با وساطت سید محمد خاتمی از پزشکیان بخواهد.

اگر رویکردی سهم خواهانه بر مطالبات انتخاب کابینه حاکم باشد یک نبرد سیاسی درون جریان اصلاحات را به تصویر می‌کشد که ‌اگر دامنه آن به درون دولت چهاردهم کشیده شود می تواند در جهت اتلاف انرژی دولت و آسیب به منافع ملی عمل کند.

مدعیان نظارت دخالت می‌کنند؟

در بحبوحه تعیین شورای راهبری انتقال قدرت، آذر منصوری رئیس جبهه اصلاحات در صفحه شخصی خود در ایکس، دخالت در انتخاب اعضای کابینه را رد کرده و می‌نویسد: «جبهه اصلاحات ایران بنای دخالت در تصمیم‌گیری دکتر پزشکیان را نداشته و نخواهد داشت.»

اگرچه چنین اظهاراتی همان زمان توسط شخصیت‌های مختلف حاضر در شورا رد شده و علی اصغر شفیعیان از چهره‌های نزدیک به پزشکیان نیز در توییتی پاسخ می‌دهد که جبهه اصلاحات در همه کمیته‌های 5 گانه عضو دارد اما ادعاهای آذر منصوری اکنون توسط خود او زیر سوال رفته است.

در صوت منتشر شده، مشخصاً او به مطالبات نیکجو که خواهان قرارگیری برخی اسامی خاص در شورای راهبری و دولت است پاسخ می‌دهد: «ما یک جلسه ای با آقای خاتمی داشتیم و آنجا این دغدغه ها را مطرح کردیم. چون آقای خاتمی هم وقت گرفته بودند با آقای پزشکیان صحبت کنند از ایشان خواستیم که این نگرانی ما را عینا منتقل کنند. طبق اخباری که دارم ایشان منتقل کردند، جایگاه جبهه اصلاحات را به آقای پزشکیان یادآورد شدند و ایشان هم تائید کردند که جبهه اصلاحات در روی کار آمدن آقای پزشکیان پای کار بوده و باید پاسخگو افکار عمومی باشد.»

گوشت قربانی

بهزاد نبوی چهره شاخص و با تجربه اصلاح طلبان در مطلبی نسبت به رفتارهای گروه‌های سیاسی معترض شده و دولت پزشکیان را گوشت قربانی توصیف کرده بود که برخی گروه‌ها به دنبال سهم خواهی از آن هستند.

صوت منتشر شده اکنون اثبات می‌کند شدت مطالبات سهم خواهانه به حدی است که برخی شخصیت‌های دارای وجهه سیاسی نیز از جانب چهره‌های رادیکال اصلاحات تحمل نمی‌شوند.

رویکرد سهم خواهانه این انتقادات زمانی بهتر مشخص می‌شود که ادامه صحبت های نیکجو را مورد توجه قرار دهیم: «همه ما روز اول نیست که سیاست ورزی را شروع کرده‌ایم. این رسمش نیست، من فکر میکنم خانم منصوری به عنوان رئیس جبهه اصلاحات با ایشان جلسه گذاشته و از ایشان (خاتمی) بخواهد که افرادی همچون رضا خاتمی، علی شکوری راد و ظفرقندی حضور داشته باشند. جبهه اصلاحات به نظرم باید یک لیست بدهد و بگوید از نظر ما اینها هستند که باید دعوی آقای پزشکیان و مطالبات مردم را نمایندگی کنند.»

علی نیکجو در این صوت نسبت به معرفی محمد صدوقی در شورای راهبری معترض می‌شود: «چطور وقتی از رئیس ما آقای خاتمی سوال می‌کنند که چه کسی بیاید آقای خاتمی ‌می گوید صدوقی. یعنی از بین این همه اصلاح طلب شناسنامه دار هزینه داده استخوان خرد کرده صاحب وجاهت ایشان باید صدوقی را معرفی کند.» آذر منصوری نیز این مطالبه نیکجو را تائید کرده و می گوید:«من هم مثل آقای نیکجو معتقدم آقای صدوقی اصلا پیچیدگی‌ها را نمی داند و بودن ایشان به عنوان نماینده آقای خاتمی صرفا یک جایگاه نمایشی و ویترینی دارد و خیلی نمی تواند روی روندها تاثیر گذار باشد.»

حمله اصلاح طلبان رادیکال به پزشکیان

علی نیکجو در ابتدا و انتهای صحبت‌های خود شخص پزشکیان را نیز مورد حمله قرار می‌دهد. او ابتدا در مورد شخصیت سیاسی پزشکیان می‌گوید: «پزشکیان به عنوان یک فرد غیرحزبی انواع و اقسام شخصیت های غیر حزبی و اطرافیان روحانی دورش را گرفته‌اند. پزشکیان هم به لحاظ شخصیتی کسی است که هرکسی دوره اش بکند می‌تواند حرفش را پیش ببرد.»

در پایان صحبت‌ها نیز نیکجو دولت پزشکیان را عامل نابودی کشور توصیف می‌کند و می‌گوید: «با اینکه فقط 3-4 روز گذشته اما اگر با روحانی به ته چاه رفتیم این روند باعث می‌شود با پزشکیان نابود شویم.»

این دعواهای سیاسی است که کشور را نابود می‌کند

اگرچه اصلاح طلبان خواهان سهم بیشتر از کابینه، دولت پزشکیان را عامل نابودی کشور معرفی می‌کنند اما آنچه که بیش از هر چیزی به منافع ملی ضربه می‌زند دعواهای سیاسی سهم خواهانه است. دعواهایی که منافع ملی را در گرو منافع جناحی نگه داشته و سعی در انحراف منابع دولت دارد.

اگر رئیس جمهور تحت فشار گروه‌های سیاسی قرار بگیرد، به ناچار بخشی از زمان و ذهن خود را به جای رفع چالش‌های کشور باید صرف رفع دعواهای جناحی کند.

رفتارهای سهم خواهانه می‌تواند پاشنه آشیل دولتی قرار گیرد که شعار اصلی خود را همدلی قرار داده است. این رفتارها اگر به نتیجه برسد چهره های غیر متخصص و صرفا سیاسی را بر راس امور قرار می دهد و اگر به نتیجه نیز نرسد نیز به قدر خود در افکار عمومی نسبت به دولت بی اعتمادی ایجاد می‌کند و سرمایه اجتماعی رئیس جمهور را که می‌تواند در حل بحران های اجتماعی و اقتصادی کشور کارگشا باشد هدر می دهد. لذا جناح رادیکال اصلاح طلبان که با اظهارات سهم خواهانه درمورد آینده کشور و دولت ابراز نگرانی می کنند بیش از همه خودشان در مسیر تضعیف کشور و نابودی امید جامعه تلاش می‌کنند.

نسخه دولت روحانی را برای دولت پزشکیان نپیچید

یکی از گزاره‌های اصلی صوت منتشر شده از جلسه اصلاح طلبان، ابراز نگرانی آنها از تبدیل شدن دولت پزشکیان به دولت سوم روحانی است.

آذر منصوری این مسئله را اینگونه تشریح می‌کند: «تمام افرادی که تا پیش از رسیدن به کاندیدای واحد جزو حامیان آقای پزشکیان بودند، در جلسه مجمع عمومی از جبهه اصلاحات مطالبه می کردند که جبهه وارد شده و اجازه ندهد همین نگرانی هایی که آقای نیکجو مطرح کردند اتفاق بی‌افتد یعنی دولت آقای پزشکیان تبدیل به دولت سوم آقای روحانی نشود.»

اصلاح طلبان رادیکال درحالی از تبدیل شدن دولت پزشکیان به دولت سوم روحانی ابراز نگرانی می کنند که در سال 92 علی رغم حضور عارف در انتخابات به دلیل محتمل‌تر بودن پیروزی روحانی از او حمایت کرده بودند. به مرور با کاهش سرمایه اجتماعی روحانی بخشی از اصلاح طلبان که حامیان او بودند مسیر مرزبندی با دولت او را در پیش گرفتند.

کسانی که این رویکرد را در مورد روحانی اتخاذ کرده بودند اکنون نیز با نگاهی مشابه به سراغ پزشکیان رفته و موفقیت و عدم موفقیت او را در معرفی نیروهای نزدیک به خود توصیف می‌کنند.

نگاه سهم‌خواهانه باعث می‌شود تا گروه‌های سیاسی بدون مسئولیت پذیری به انتخابات ورود پیدا کرده و پس از پایان کار دولت‌ها نیز بدون پاسخگویی میز مدیریت را ترک و برای کارزار انتخاباتی بعدی ریبرندینگ کنند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: محمدجواد ظریف در این همایش گفت: «ما دوگانه «نگرش تهدیدمحور» و «نگرش فرصت‌محور» را داریم. تحریم بسیار بد است، اما این مردم بودند که تحریم را تحمل کردند، نه ما و من فکر می‎کنم، دکتر پزشکیان، شما مردم را تهدید نمی‎بینید و این شروع مهمی است که ما مردم، جوانان و بانوان‌مان را فرصت ببینیم. اگر پزشکیان این دید فرصت نسبت به مردم را نداشت افزایش مشارکت در دور دوم اتفاق نمی‎افتاد. مردم با حضور و عدم حضورشان در دور اول این پیام را به ما دادند که از ما راضی نیستند و در برابر این پیام باید سه مرحله را پیش ببریم. اول؛ با مردم آشتی کنیم. دوم؛ باید از مردم پوزش بخواهیم. سوم؛ باید با مردم همدل شویم.

در حوزه بین‌المللی هم نیاز نداریم تهدیدها را فراموش کنیم اما بدانیم که همه آنها را می‌توانیم به فرصت تبدیل کنیم. درست است که ما در دنیا اختلافاتی داریم اما دنیا می‌تواند برای ما فرصت باشد و می‌توانیم از امکانات دنیا استفاده کنیم. ما نیاز داریم سرمایه دنیا وارد کشورمان شود و جوانان ما از بهترین تکنولوژی دنیا بهره‌مند شوند. نگاه تهدیدمحور ناشی از عدم خودباوری است. کسی که خود را باور دارد معتقد است که می‌تواند تهدیدها را به فرصت تبدیل کند. قدرت معنایی ایران که مهم‌ترین عامل قدرت ماست، همین خودباوری است که با آن با غرور و افتخار با دنیا مذاکره کند و راه را پیش ببرد و سدها را بشکند. سد هسته‌ای، سد FATF و همه سدها را می‌توانیم بشکنیم به شرط آنکه خود را باور کنیم و بپذیریم که می‌توانیم فرصت داشته باشیم. لذا معتقدم دولت پزشکیان دولت فرصت‌محور است نه دولت تهدید».

همچنین در این نشست، عباس عبدی گفته است: «انتخابات روز ۸ یا ۱۵ تیر رخ نداد. این رخداد فرآیندی قدیمی دارد. در حقیقت از سال ۱۴۰۰ که انتخابات برگزار شد، این ذهنیت به وجود آمد که دیر یا زود سیستم سیاسی به بن‌بست می‌رسد که رسید و به دموکراسی تن داده شد تا اصلاح صورت گیرد. حدود اواسط سال گذشته سیستم به این نتیجه مشخص رسید که حکومت نه توانست یکدست شود و نه کارآمد. بنیاد این اتفاق دو شکاف عمیق در ساختار سیاسی ایران است. یکی شکاف درون ساختار قدرت و شکاف دیگر به مرور ایجاد و تشدید شده بین ساختار قدرت و مردم. صحبت‌های رهبری دقیق و روشن و با ادبیات دیگری ساختار اول را توضیح می‌دهد. تا وقتی که با شکاف درون ساختار قدرت مواجه هستیم امکان ندارد که پروژه‌ها پیش ‌رود. اما شکاف بدتر بین دولت و مردم است… از سال ۱۳۹۶ رابطه مردم با این فرآیند قطع شد و تنها یک راه مانده بود، اینکه آیا سیستم سیاسی کشور حاضر می‌شود انتخاباتی را آگاهانه بپذیرد؟ سیستم سیاسی در سال ۷۶ و ۹۲ انتظار روی کار آمدن خاتمی و روحانی را نداشت، اما آنها روی کار آمدند. بنابراین آن نوع انتخابات فایده‌ای نداشت. انتخابات ۱۴۰۳ مبنایی برای برطرف کردن این شکاف‌ها است. صحبت‌ها درباره انتخابات و اجرای آن معرف این اراده بود که سیستم سیاسی به نتیجه رسیده که باید این مسیر را برود اما این‌بار آگاهانه. از ابتدا گفتم که سیستم سیاسی ایران تن داده که آگاهانه پزشکیان رئیس‌جمهور شود، آن‌هم برخلاف ۷۶ و ۹۲. بارها هم در جلسات علنی و غیرعلنی گفتم اگر می‌خواهید زیر این انتخابات بزنید، از الان این اقدام را انجام دهید. صحبت‌های رهبری کاملاً مرحله بعدی را نشان داد که مجلس نمی‌تواند چوب لای چرخ دولت بگذارد. ایده کلی انتخابات ۱۴۰۳ بازگشت به جامعه و مردم و همچنین حذف شکاف درون قدرت و یکدست شدن قوا برای پیشبرد پروژه توسعه و آرامش مردم، حذف شکاف بین دولت و ملت و اعتماد مردم به اقدامات دولت است».

درباره اظهارات ظریف و عبدی گفتنی است هر دو نفر به تناسب اعوجاجات شخصیتی روایتی تحریف شده به دست می‌دهند. آقای ظریف در حالی ادعا می‌کند گفتمان دولت پزشکیان فرصت محور است و جریان تهدید محور را تخطئه می‌کند که شخصاً مجسمه فرصت سوزی و جلب بی‌سابقه‌ترین تهدیدهاست. مواضع او و دیگرانی مانند آقای روحانی در همان سال ابتدائی تشکیل دولت یازدهم، ارسال پیام ضعف به دشمنان تاریخی ملت ایران بود و روشن است که باب مذاکره متوازن با همین ادبیات اظهار ضعف بسته شد و باب تهدید و طلبکاری تروئیکای اروپایی قبل و بعد از برجام گشوده شد تا آن تحقیرهای تاریخی در پایمال کردن حقوق برجامی ایران و افزایش سیستماتیک تحریم‌ها در سه دولت اوباما و ترامپ و بایدن، تحقیر ظریف در مونیخ، تحقیر حمید ابوطالبی از سوی آمریکا، ممانعت انگلیس از افتتاح حساب بانکی و…. سپس توسعه تهدید داعش در پشت مرزهای ایران و نهایتاً ترور سردار سلیمانی در اثر پیام‌های ضعف پیاپی‌ای که از سوی تیم روحانی و ظریف ارسال شد و موجب شد دولت روحانی چهار سال دوم کاملاً به توپ فوتبال میان آمریکا و اروپا تبدیل شود و با بدترین کارنامه اقتصادی و امنیتی و دیپلماتیک، در حالی به پایان برسد که ناتوان از فروش نفت و واردات واکسن است و قادر به تأمین حداقل درآمد ارزی نیست و بایدن به واسطه خروج ترامپ از برجام از این دولت باج مضاعف می‌خواهد و فشار حداکثری را ابزار طلبکاری خویش قرار داده است. در چنین فرآیندی، محبوبیت روحانی تک‌رقمی شده و به زیر شش درصد رسیده بود.

عباس عبدی محکوم پرونده فروش اطلاعات به بیگانگان هم در خلاف گویی و «خودگویی و خودشگفتی»، دست کمی از ظریف ندارد. آقای پزشکیان در انتخابات اخیر چیزی حدود دو میلیون کمتر از آقای رئیسی (انتخابات ۱۴۰۰) کسب کرد (۲۵ درصد کل واجدان حق رأی) و طبق ادبیات خود همین افراطیون رئیس‌جمهور و دولت حداقلی محسوب می‌شود. اما با این وجود متهم پرونده فروش اطلاعات، انتخابات ۱۴۰۰ را موجب شکاف ملت و حاکمیت و انتخابات اخیر را موجب پر کردن آن شکاف می‌داند! مضحک نیست؟ یقیناً امثال عبدی سر سوزنی ارادت و احترام برای رئیس‌جمهور محترم و منتخب قائل نیستند همان‌گونه که برای خاتمی و ‌هاشمی و روحانی قائل نبودند و هر بار که خرشان از پل گذشت، از خجالت یکایک آن سیاسیون درآمدند.

اما افراطیون همان‌هایی هستند که قریب بیست سال است ادعا کرده‌اند انتخابات مهندسی شده است، رئیس‌جمهور تدارکاتچی نظام و فاقد اختیار است و فلان یا بهمان نامزد، نامزد نظام در انتخابات است و نظام نمی‌خواهد نامزد رقیب انتخاب شود و تقلب اتفاق افتاده و انبوهی از خزعبلاتی مانند این. اما هربار هم با هیجان تمام – و با بی‌صداقتی مطلق- آویزان یکی از نامزدها شده‌اند تا اگر پیروز شد، به دوگانگی و تقابل و ناکارآمدی در نظام دامن بزنند و مردم را طبق نقشه خارجی ناراضی کنند، و اگر رأی نیاورد دم از مهندسی و تقلب در انتخاب بزنند و مردم را بی‌اعتماد کنند. در همین انتخابات اخیر ادعا می‌شد قالیباف یا جلیلی نامزد نظام است و نمی‌گذارند پزشکیان انتخاب شود. برخی هم در همین حیص و بیص مدعی شدند نظام، پزشکیان را به بازی گرفته و می‌خواهد رئیس‌جمهور کند تا مشکلات را گردن او و حامیان سیاسی وی بیندازد!

این همه دروغ و دغل در حالی است که یکی از نشانه‌های سلامت انتخابات در اغلب دوره‌ها غیر قابل پیش‌بینی نبودن نتیجه آن و انتخاب افرادی از طیف‌های رقیب هم بوده است. که اگر غیر از این بود، بر خلاف ادعای دروغین عبدی، خاتمی و کروبی و مجمع روحانیون و ۱۶ حزب از ۳۱ حزب اصلاح‌طلب در انتخابات ۱۴۰۰، پشت آقای عبدالناصر همتی صف نمی‌بستند و آقای مهرعلیزاده را هم یار کمکی و تخریبی وی قرار نمی‌دادند. و یا در انتخابات مجلس ۱۳۹۸ به جای یک لیست با سه لیست اصلاح‌طلبان مواجه نمی‌شدیم.

نکته مهم این است که بر خلاف تحریفات متهم پرونده فروش اطلاعات، شکاف عمیق دولت و ملت در دولت روحانی، با همت شهید رئیسی تا حدود زیادی کاهش یافت و اگر آن روند خدمتگزاری و معبرگشایی در دو عرصه سیاست خارجی و داخلی با حضور شهید رئیسی تداوم پیدا می‌کرد، قطعاً امید و اعتماد و همدلی تار و مار شده در دولت اشرافی غربگرا بیش از آنچه اتفاق افتاد، تقویت می‌شد.

نهایتاً این که مسئولیت بررسی صلاحیت وزیران پیشنهادی طبق قانون اساسی با مجلس شورای اسلامی است و کسانی که دزدکی سوار قطار مردم سالاری شده‌اند (و بعضاً سابقه آشوب در برابر رأی اکثریت و کارشکنی در مقابل دولت‌های ناهمسو به شکل حداکثری را دارند) مطلقاً در جایگاهی نیستند که برای لوث کردن مسئولیت مجلس تعیین تکلیف کنند.

به گزارش مجاهدت از مشرق، برگزاری مراسم سالانه سوگواری حسینی توسط مجید مجیدی، کارگردان مطرح سینما با حضور جمعی از چهره‌های سیاسی، هنری و شخصیت‌های فرهنگی با حاشیه‌هایی روبه‌رو شده است.

یک از حواشی این مراسم نوحه‌سرایی محمدحسین پویانفر در این محفل بوده که از قضا سیدمحمد خاتمی، رئیس دولت اصلاحات هم در این محفل حضور داشته و تصویری از این دو شخصیت در یک کادر منتشر شده است.

تصویر حضور پویانفر و خاتمی در منزل مجید مجیدی، در شبکه‌های اجتماعی وایرال شد و واکنش‌های مختلفی را به دنبال داشت.

یکی از جنبه‌های این واکنش‌ها که حواشی زیادی در شبکه‌های اجتماعی ایجاد کرد، رویکرد برخی کاربران با هویت انقلابی است که مواضع تندی علیه پویانفر گرفته‌اند.

این کاربران با توجه به نقش محمدخاتمی در فتنه ۸۸ پویانفر را نسبت به حضور در این محفل و نوحه‌سرایی در حضور خاتمی سرزنش کردند. این سرزنش‌ها گاهی به قدری تند و غیرقابل کنترل شده که برخی کاربران انقلابی را وادار به تذکر و حمایت از پویانفر کرده است.

نمونه‌ای از مطالب منتشر شده درباره پویانفر در پیام‌رسان ایتا

به گفته برخی کاربران توئیتری، با توجه به بررسی‌ها بیشترین حجم تخریب علیه محمدحسین پویانفر در بستر پیامرسان ایتا صورت گرفته است. توئیت‌های کاربران انقلابی بیانگر این است که نسبت به تخریب‌های ناجوانمردانه نسبت به پویانفر چه در بستر توئیتر و چه در پیامرسان‌های داخلی، ابراز نگرانی می‌کنند. این کاربران البته به هیچ‌وجه از سیدمحمد خاتمی حمایتی نکردند و صرفا نگران تنگ‌تر شدن دایره انقلاب برای افرادی نظیر پویانفر و چهره‌های فرهنگی هستند که در سال‌های اخیر در زمینه برپایی اقامه عزای سیدالشهدا و فعالیت‌های فرهنگی میدانی و مجازی، زحمات قابل تقدیری کردند.

به خصوص درباره محمدحسین پویانفر که در کنار دیگر مادحین، حضور فعالی در زمینه فضای مجازی داشته است. به خصوص در ایامی که مدعیان سابق، نسبت به جنایات رژیم صهیونیستی در غزه سکوت کرده‌اند، پویانفر همسو با فعالان انقلابی و دیگر مادحین، از کنشگران فعال فضای مجازی در حوزه اعلام انزجار از این رژیم منحوس بوده است. در کنار اینها می‌توان از تلاش ایشان برای افزایش مشارکت انتخابات و موضع‌گیری‌های روشن در این عرصه و بسیاری از مسائل دیگر هم یاد کرد.

مروری بر برخی از فعالیت‌های پویانفر در فضای مجازی

اما نکته اساسی اظهارات کاربرانی که از پویانفر حمایت کردند این است که آنها معتقدند برای قضاوت کردن زود است و شاید اصل ماجرا با آنچه در هجمه‌ها گفته می‌شود تفاوت داشته باشد؛ زیرا خاتمی و آقای پویانفر هردو مهمان مراسم هرساله مجید مجیدی بوده است و امکان دارد این مداح از مهمانان دعوه‌شده به این محفل بی‌خبر بوده است.

اغلب این انتقادها نسبت به قیاس‌های عجیب و نابجای برخی کاربران هم مرتبط بود. در برخی از توئیت‌ها، آقای پویانفر، در اوج ناجوانمردی، با ملاک‌های براندازی انقلاب اسلامی مقایسه و تشبیه شده بود.

علاوه‌ بر این موارد، کاربران توئیتر تصاویر مختلفی از حضور مسئولین شاخصی همچون محمد مخبر، سرپرست ریاست جمهوری و محمد محمدی گلپایگانی، مسئول دفتر رهبر معظم انقلاب، حسین شریعتمداری، مدیر مسئول روزنامه‌ کیهان و … در اماکن مختلفی که سیدمحمد خاتمی نیز حضور داشته است، منتشر کردند. انتشار این تصاویر نه در حمایت از سیدمحمد خاتمی، بلکه برای جلوگیری از تخریب یک‌طرفه پویانفر و ترسیم چهره‌ای مخدوش و ضدانقلاب از او در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده است.

البته کاربرانی هم بودند که انتقادات معقولانه‌ای داشتند. این کاربران معتقدند کسانی که علیه پویانفر موضع گرفتند، در واقع دلسوز انقلاب و تا حدودی دلسوز آقای پویانفر هستند و باید این هجمه‌ها را نگرانی از پیوستن ایشان به صف اصلاح‌طلبان رادیکال برداشت کرد. اما آنچه که در بین اکثر کاربران مشهود است، محکومیت تخریب‌ها و تهمت‌ها علیه نیروهای انقلابی و به ویژه چهره‌های تاثیرگذار فرهنگی است.

طبق رصد فضای مجازی، اکانت‌های جریان‌ساز برانداز قصد دارند تا پس از حواشی انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۳، به صورت فله‌ای اکانت‌های مذهبی تاسیس کرده و با هویت کاربران انقلابی در شبکه‌های اجتماعی فعالیت کنند. هدف اصلی این پروژه تفرقه‌افکنی بین کاربران حقیقی انقلابی است که برای هر دو سو، یعنی تندروهای مذهبی و منتقدانشان اجرا می‌شود.