سینمای ایران

واهمه جشنواره‌های غربی از سینمای دفاع مقدس

واهمه جشنواره‌های غربی از سینمای دفاع مقدس


به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۵۷ توانست جنبشی عظیم در ارکان فرهنگی کشور که بواسطه افراد ناکارآمد در مسیر انحطاط قرار گرفته بود ایجاد کند. در این میان سینما بیش از هر رسانه دیگری از این انحطاط آسیب دید. در دوره رژیم پهلوی سینما نه تنها رنگی از جامعه اسلامی نداشت که در بسیاری از موارد علیه جامعه دینی بود طبعا چنین سینمایی به مذاق مردم عادی خوش نمی‌آمد، به همین دلیل سینمای فارسی در سال ۱۳۵۶ به ورشکستگی افتاد. این انقلاب اسلامی بود که توانست به سینمای ایران را احیا کند.

دفاع مقدس” src=”https://defapress.ir/files/fa/news/1404/6/25/3127652_516.jpg” alt=”واهمه جشنواره‌های غربی از سینمای دفاع مقدس” width=”600″ height=”401″>

در سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی رژیم بعث عراق با حمایت از اربابان غربی و شرقی خود حمله گسترده‌ای علیه ایران اسلامی انجام داد تا به این واسطه در انقلاب مردمی و اسلامی ایران را از بین ببرد که چنین هدفی محقق نشد. جنگ تحمیلی علیه ایران که با عنوان دفاع مقدس از آن یاد می‌شود در ابعاد وسیعی اثرگذار بود، سینما در کنار سایر گونه‌های هنری از واقعه دفاع مقدس تاثیر فراوان گرفت و سینمای دفاع مقدس به عنوان اولین و تنها ژانر بومی ایران متولد شد؛ که از سوی مردم و هنرمندان مورد استقبال قرار گرفت.

این سینما برای رسیدن به قله رفیعی که انتظار داریم فاصله بسیار دارد و باید در این مسیر شتاب بیشتری به خود دهد، بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در حوزه هنر سینما می‌تواند اصحاب سینما را در طی این مرحله یاری رسان باشد. به مناسبت هفته دفاع مقدس نگاهی داریم به فرمایشات امام خامنه‌ای در حوزه سینمای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس که قسمت هشتم آن را در ادامه می‌خوانید:

توجه به ادبیات دفاع مقدس در حوزه سینما

«باید بگویم ما در باب دفاع مقدس کوتاهی کرده‌ایم ما به کار‌های زیادی احتیاج داریم. ببینید، ما هر چه از لحاظ زمان از دفاع مقدس دور می‌شویم، از لحاظ معرفت باید به دفاع مقدس نزدیک‌تر بشویم؛ چرا؟ چون تحریف در کمین هست، دست‌های تحریف‌گر در کمین‌اند. خب شما‌ها که مردان جنگید الآن حضور دارید، بالاخره شما‌ها یک‌چیزی می‌گویید، یک دفاعی می‌کنید، اما بیست سال دیگر خیلی از این جمعیتی که امروز حضور دارند نیستند، سی سال دیگر عده‌ی بیشتری نیستند. دست تحریف، این بخش پردرخشش تاریخ ما را ممکن هست مخدوش کند؛ لذا بایستی کار کنیم، معرفت ما بایستی زیاد بشود، ادبیات دفاع مقدس باید تقویت بشود.

ادبیات دفاع مقدس هم یک‌گونه‌ی ادبی در قبال سایر ادبیات نیست؛ یعنی این‌جور نیست که ما ادبیات حماسی داریم، عشقی داریم، اجتماعی داریم، پلیسی داریم، یکی هم حالا مثلاً دفاع مقدس؛ نه دفاع مقدس یک سرچشمه هست، انواع و اقسام ادبیات را می‌شود از آن انتزاع کرد و استفاده کرد و از آن می‌جوشد؛ مثل یک چشمه‌ی جوشنده هست که انواع و اقسام ادبیات را می‌شود خلق کرد در آن؛ می‌شود متن‌های عالی تاریخی، اجتماعی، سیاسی، عشقی، خانوادگی را از روی ادبیات دفاع مقدس و آن‌چه برای دفاع مقدس تولید می‌شود ایجاد کرد؛ اما نکته‌ی مهم تولید متن هست، ما احتیاج داریم به تولید متن. اگر متن خوب و فاخر تهیه شد، آن‌وقت نمایش‌نامه از روی آن درست می‌شود، فیلم سینمایی درست می‌شود، شعر درست می‌شود.

مثلاً فرض کنید که شنیدم از کتاب شهید خوش‌لفظ، یکی از شعرای متعهد کشور ما ده غزل درست کرده؛ خیلی خب اگر شعرای متعهد وارد بشوند، ده‌ها دیوان از این کتاب‌های دفاع مقدس ممکن هست شعر درست کنند؛ شعر هنر بزرگی هست، همین‌طور فیلم، همین‌طور سینما، آثار سینمایی و مانند اینها. در دنیا هم همین‌جور هست.

 در دنیا شاید بخشی از بهترین آثار سینمایی دنیا اقتباس از نوشته‌ها و متن‌های فاخر هست؛ از رمان‌های فاخر و نوشته‌های فاخری که قبل از آنها نوشته شده. از روی آنها می‌سازند. ما هم باید همین کار را بکنیم، باید این متن‌های فاخر را تهیه کنیم، بر اساس این متن‌ها فیلم به وجود بیاید، تئاتر روی صحنه برود و از این قبیل؛ بنابراین کار مهمی هست. حالا در داخل کشور من شنیدم که مثلاً فرض کنید آثار نویسنده‌های خارجی مثل ویکتور هوگو یا چارلز دیکنز را روی صحنه می‌برند، تئاتر اجرا می‌کنند. خیلی خب، کاری بکنیم که نوشته‌های ما هم در جا‌های دیگر دنیا ـ اول در خود اینجا، بعد در جا‌های دیگر دنیا ـ به صورت تئاتر روی صحنه برود و از آنها فیلم ساخته بشود؛ یعنی همت را باید این‌جوری بگذاریم روی تولید متن‌های فاخر.»

بیانات در ارتباط تصویری با شرکت‌کنندگان در آئین تجلیل از پیشکسوتان دفاع مقدس ۳۱ شهریور ۱۳۹۹

کار متعهدانه در حوزه دفاع مقدس اثرگذر هست

«ما در ادبیات‌مان، در سینمای‌مان، در تئاترمان، در تلویزیون‌مان، در روزنامه‌نگاری‌مان، در فضای مجازی‌مان بسیاری از کار‌ها را باید انجام بدهیم درباره‌ی دفاع مقدس که انجام نداده‌ایم؛ هر جا هم که انجام دادیم و متعهدانه انجام دادیم، ولو در حجم کم و نسبت به مجموع کاری که باید انجام بدهیم، اندک [بوده]، اما تأثیرگذار بوده. همین فیلم «به وقت شام» آقای حاتمی‌کیا در سوریه، در هر جایی که پخش شد، مورد استقبال قرار گرفت؛ چرا در اروپا پخش نشود؟ چرا در کشور‌های آسیا پخش نشود؟ چرا مردم اندونزی و مالزی و پاکستان و هندوستان ندانند که چه اتفاقی در این منطقه افتاده و ما با چه کسی طرف بودیم؟ این تازه مال این قضایای اخیر هست؛ اهمیت و عمق و گسترش قضایای دوران دفاع مقدس به‌مراتب بیشتر از اینها هست.

در جشنواره‌های غربی، فیلم‌های ایرانی را بعضاً می‌برند نشان می‌دهند؛ فیلم‌هایی که از لحاظ کیفیت حرف‌های به‌مراتب پایین‌تر از بسیاری از فیلم‌هایی هست که برای دفاع مقدس یا برای انقلاب ساخته می‌شود. می‌روند با به‌به و چهچه آنها را نشان می‌دهند [اما]یک دانه فیلم دفاع مقدس را اینها نشان نمی‌دهند؛ چرا؟ معلوم می‌شود که می‌ترسند. می‌ترسند از این‌که این تصویر افشاگر به اطلاع مردم دنیا برسد و افکار عمومی دنیا را تحت تأثیر قرار بدهد؛ می‌ترسند. پس این سلاح کارآمدی هست، این امکان بزرگی هست در اختیار ما؛ چرا از این امکان استفاده نمی‌کنیم؟

خود ما باید دست به کار بشویم، برای قهرمان‌های‌مان باید فیلم بسازیم. ما قهرمان‌هایی داریم؛ همت قهرمان هست، باکری قهرمان هست، خرازی قهرمان هست؛ رؤسا و فرماندهان قهرمان‌اند؛ بعضی از این زنده‌ها قهرمان‌اند. این‌جور نیست که اخلاص و مجاهدت اینهایی که زنده مانده‌اند، کم‌تر باشد از آن کسانی که رفته‌اند؛ نه خدای متعال اینها را ذخیره کرده، نگه داشته. خدا کار دارد با اینها؛ بسیاری‌شان این‌جوری هستند. این چهره‌ها باید معرفی بشوند، باید دنیا این چهره‌ها را بشناسد، عظمت اینها را بفهمد، بداند.»

بیانات در مراسم شب خاطره دفاع مقدس ۴ مهر ۱۳۹۷

انتهای پیام/ 161

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست

واهمه جشنواره‌های غربی از سینمای دفاع مقدس

واهمه جشنواره‌های غربی از سینمای دفاع مقدس بیشتر بخوانید »

آیا فروش فیلم‌های دفاع مقدس به دوران درخشان خود بازمی‌گردد؟

آیا فروش فیلم‌های دفاع مقدس به دوران درخشان خود بازمی‌گردد؟



فیلم های دفاع مقدس روزگاری جزو پرفروش های سینما بودند، چه اتفاقی افتاده که این سبک اصیل و مهم سینمای کشور از فروش کمتری برخوردار شده است؟

به گزارش مجاهدت از مشرق، فیلم‌های دفاع مقدس بدون شک یکی از گونه‌های مهم، اصیل و شاید انحصاری‌ترین ژانرهای سینمای ایران به‌شمار می‌آیند؛ چنان‌که فیلم‌های رزمی شرق آسیا نیز انحصاری‌ترین ژانر سینمای آن منطقه محسوب می‌شوند. آثاری که هم در حافظه‌ی تاریخی مردم ایران ماندگار شده‌اند و هم بخش بسیار مهمی از تاریخ سینمای ایران را شکل داده‌اند.

جدای از این، سینمای دفاع مقدس در فروش و جذب مخاطب نیز درخشان ظاهر شده است؛ به‌طوری‌که فیلم «عقاب‌ها» به‌عنوان رکورددار مخاطب در سینمای ایران شناخته می‌شود و «کانی‌مانگا» در فهرست پنج فیلم اول قرار دارد. فیلم‌های دیگری مانند «اخراجی‌ها ۲» و «گذرگاه» نیز جزو آثار پرمخاطب سینمای دفاع مقدس ایران هستند.

اما در سال‌های اخیر، فیلم‌های کمدی صدرنشین گیشه‌ی سینما شده‌اند و کمتر هفته‌ای پیدا می‌شود که فیلمی غیرکمدی در صدر جدول فروش قرار گیرد. در این میان، فیلم‌های دفاع مقدس یا همان جنگی نیز مانند دیگر گونه‌های سینمایی کشور از افت فروش و مخاطب آسیب دیده‌اند.

نگاهی به میزان فروش و مخاطبان سینمای دفاع مقدس از سال ۱۴۰۱ به بعد ـ که بار دیگر تولید این آثار جان گرفته ـ می‌تواند در تحلیل بهتر و دقیق‌تر این مسئله کمک‌کننده باشد تا بررسی شود چرا فیلم‌های تازه‌ی دفاع مقدسی از فروش طلایی روزهای گذشته برخوردار نیستند؛ آیا صرفاً توجه ویژه‌ی سینماداران به ژانر کمدی عامل اصلی است یا دلایل دیگری نیز وجود دارد؟

سینمای ایران , فیلم ,

عدد فروش ۷۵ میلیاردی و مخاطب نزدیک به ۲ میلیون نفر، به‌روشنی از افت فروش فیلم‌ها حکایت دارد؛ موضوعی که البته برای دیگر گونه‌های سینمایی غیر از کمدی نیز صادق است. هرچند اخیراً برخی تهیه‌کنندگان و منتقدان از احتمال بالای خرید بلیت‌ها و سانس‌های فیلم‌ها به‌صورت یک‌جا توسط صاحبان فیلم برای بالا نگه‌داشتن آمار فروش خبر داده‌اند ـ که باید به‌صورت جداگانه بررسی شود ـ اما در هر حال، آمار پایین فروش فیلم‌ها و مخاطبان ژانری که تنها فیلم «عقاب‌ها» به‌تنهایی ۸ میلیون و ۶۰۰ هزار مخاطب داشته، اتفاق خوبی برای این گونه‌ی انحصاری و اصیل سینمای کشور نیست. اما آیا سینمای دفاع مقدس می‌تواند به روزهای اوج خود بازگردد؟

نگاهی به یک اتفاق مهم در نیمه‌ی اول سال جاری نشان می‌دهد که همه‌چیز ممکن است؛ بازگشت یک فیلم اجتماعی با قدرت فروش بسیار بالا، یعنی «پیرپسر». فیلمی که در حاشیه‌ی جشنواره‌ فیلم فجر اکران شد و همین در حاشیه‌بودن نیز کمک شایانی به فروش آن کرد. فیلمی که باوجود مدت زمان طولانی نمایش، مخاطبان زیادی را به سینما آورد و فروش بالای ۱۷۴ میلیاردی را تا امروز نصیب خود کرد. در کنار آن، فیلم «زن و بچه» نیز تقریباً از وضعیت مشابهی برخوردار شد و این دو فیلم توانستند کفه‌ی فروش را به سمت ژانر اجتماعی سنگین کنند.

تشریح این موضوع که علل و عوامل فروش بالای دو فیلم اجتماعی در سینمای ایران پس از سال‌ها چیست، نیازمند گزارشی مستقل است. اما آنچه مشخص است، فیلمنامه و بازی از یک‌سو و از سوی دیگر حمایت سینماداران، جریان رسانه‌ای و تبلیغات فیلم، از عوامل اصلی فروش خوب این آثار بودند. هرچند که حاشیه‌سازی برای فیلم، مهم‌ترین عامل فروش بود؛ چیزی که پیش‌تر نیز برای فیلم‌هایی در تمامی ژانرها صادق بوده است.

اکنون می‌توان به این اندیشید که اگرچه فیلم‌های دفاع مقدسی یا دیگر گونه‌ها مانند کودک و نوجوان، ترسناک و… روزهای خوب گذشته‌ی خود را تجربه نمی‌کنند، اما تجربه‌ همین دو فیلم‌ اجتماعی جدید سینما نشان می‌دهد که این همه‌ ماجرا نیست و می‌توان به فروش دوباره‌ عالی و جذب مخاطبان فراوان برای این آثار امیدوار بود.

چرایی کاهش فروش فیلم‌های دفاع مقدسی

شاید بهتر باشد به‌جای بررسی علل کاهش فروش فیلم‌های دفاع مقدسی، ببینیم چرا پرمخاطب‌ترین فیلم دفاع مقدس این چند سال، یعنی «موقعیت مهدی»، از چنین اقبالی برخوردار شد؟ «موقعیت مهدی» به اعتراف سینماگران و منتقدان، یکی از خوش‌ساخت‌ترین و زیباترین فیلم‌های دفاع مقدسی تمام ادوار است. فیلمی که حتی رهبری نیز آن را تحسین کرد و طیف گسترده‌ای از منتقدان با سلایق گوناگون فرهنگی آن را ستایش کردند. این فیلم با فاصله ۱۰۰ هزار نفری از فیلم بعدی خود یعنی قلب رقه و ۲۰۰ هزار نفری از فیلم‌های سوم و چهارم قرار دارد.

آنچه نخستین ساخته‌ی هادی حجازی‌فر را تا این حد دلنشین و خواستنی کرده، چیزی نیست جز خلوص و به‌اصطلاح معروف ایرانیان، «دلی» بودن آن. «موقعیت مهدی» کاملاً برآمده از قلب است و به‌دور از هرگونه سفارشی‌سازی یا بهتر است بگوییم کار تبلیغی.

نکته‌ی بعد، استفاده‌ی به‌اندازه از فضای جنگ و نظامی‌گری است. باید باور کنیم که مخاطب ایرانی در فیلم‌های دفاع مقدسی به‌دنبال تصاویر خشن و کشت‌وکشتار نیست؛ چنان‌که در فیلم‌های اکشن هالیوودی این عنصر عامل جذب مخاطب است، اما اصرار بر آن در سینمای ایران می‌تواند موجب پس‌زدن مخاطب شود. البته این نکته تا حدی کلی است و الزاماً به‌معنای وجود این عنصر در فیلم‌های فوق نیست.

سوم و شاید مهم‌ترین عامل فروش خوب، حرف روز و مفهوم نویی است که مخاطب امروز آن را درک کند و با آن ارتباط برقرار نماید. «موقعیت مهدی» سفری به دل دفاع مقدس داشت و واقعیت‌های جنگ را از دید یکی از فرماندهان نظامی روایت می‌کرد؛ واقعیت‌هایی که کمتر به آن‌ها پرداخته شده بود. از توبه‌نامه‌ی پیش از عضویت در سپاه تا هراس برخی رزمندگان از مقابله با دشمن، و همه‌ی این‌ها در حالی بود که شهدایی قهرمان و نجیب داشتیم که جانانه از میهن دفاع کردند و روح ملکوتی‌شان به اوج رسید و مخاطب برای آنها در سالن تاریک سینما اشک می‌ریخت.

«غریب» نیز به‌عنوان یکی دیگر از آثار موفق سینمای دفاع مقدس، از چنین رویکردی برخوردار بود: واقعیت‌ها و آرمان‌ها. آنچه جوان امروزی باید بداند و از پنهان‌کردن آن دلخور می‌شود، و در عین حال به رشادت‌ها و وطن‌دوستی‌ها افتخار می‌کند.

«قلب رقه» نیز یکی از معدود فیلم‌های ساخته‌شده درباره‌ جریان مقاومت و داعش بود که در مجموع اثری موفق محسوب می‌شود. فیلمی که به چالش عشق و نبرد می‌پردازد؛ ترکیبی که همواره جواب می‌دهد. ترکیب بازی خوب با فضاسازی شهرهای جنگ‌زده و لحظات حساس نبرد با داعش، توانست «قلب رقه» را نیز در مجموع جزو فیلم‌های موفق از نظر فروش و جذب مخاطب قرار دهد. عامل موفقیت آن، توجه به یکی از موضوعات روز مرتبط با مقاومت بود.

بنابراین، در کنار موارد تکنیکی و فنی سینمایی مانند فرم، نگاه و تفکر رایج در فیلم دفاع مقدسی نیز اهمیت فراوانی برای فروش و جذب مخاطب دارد. در یک کلام، مخاطب فیلم دفاع مقدسی به‌دنبال کشف بخشی از هویت متعالی وطن خود در آینه‌ی یک فیلم است. هرچقدر فیلم با حقیقت ارتباطی صادقانه و منطقی برقرار کند، باورپذیرتر و موفق‌تر خواهد بود.

البته تمام آنچه در این گزارش بیان شد، بیشتر ناظر به خود فیلم و ابعاد گوناگون آن بود. چرخه‌ی اکران بدون شک توسط سینمادار و شبکه‌ی توزیع و پخش هدایت می‌شود، و تا زمانی که سانس‌های اکران به‌صورت عادلانه و با اعتماد به فیلم‌های غیرکمدی تقسیم نشود، همچنان شاهد فروش پایین در آثار غیرکمدی خواهیم بود.

منبع: تسنیم

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است

آیا فروش فیلم‌های دفاع مقدس به دوران درخشان خود بازمی‌گردد؟

آیا فروش فیلم‌های دفاع مقدس به دوران درخشان خود بازمی‌گردد؟ بیشتر بخوانید »

ظرفیت عظیم سینما باید در خدمت ظرفیت دفاع مقدس باشد

ظرفیت عظیم سینما باید در خدمت ظرفیت دفاع مقدس باشد


به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۵۷ توانست جنبشی عظیم در ارکان فرهنگی کشور که بواسطه افراد ناکارآمد در مسیر انحطاط قرار گرفته بود ایجاد کند. در این میان سینما بیش از هر رسانه دیگری از این انحطاط آسیب دید. در دوره رژیم پهلوی سینما نه تنها رنگی از جامعه اسلامی نداشت که در بسیاری از موارد علیه جامعه دینی بود طبعا چنین سینمایی به مذاق مردم عادی خوش نمی‌آمد، به همین دلیل سینمای فارسی در سال ۱۳۵۶ به ورشکستگی افتاد. این انقلاب اسلامی بود که توانست به سینمای ایران را احیا کند.

دفاع مقدس باشد” src=”https://defapress.ir/files/fa/news/1404/6/25/3127651_823.jpg” alt=”ظرفیت عظیم سینما باید در خدمت ظرفیت دفاع مقدس باشد” width=”600″ height=”401″>

در سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی رژیم بعث عراق با حمایت از اربابان غربی و شرقی خود حمله گسترده‌ای علیه ایران اسلامی انجام داد تا به این واسطه در انقلاب مردمی و اسلامی ایران را از بین ببرد که چنین هدفی محقق نشد. جنگ تحمیلی علیه ایران که با عنوان دفاع مقدس از آن یاد می‌شود در ابعاد وسیعی اثرگذار بود، سینما در کنار سایر گونه‌های هنری از واقعه دفاع مقدس تاثیر فراوان گرفت و سینمای دفاع مقدس به عنوان اولین و تنها ژانر بومی ایران متولد شد؛ که از سوی مردم و هنرمندان مورد استقبال قرار گرفت.

این سینما برای رسیدن به قله رفیعی که انتظار داریم فاصله بسیار دارد و باید در این مسیر شتاب بیشتری به خود دهد، بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در حوزه هنر سینما می‌تواند اصحاب سینما را در طی این مرحله یاری رسان باشد. به مناسبت هفته دفاع مقدس نگاهی داریم به فرمایشات امام خامنه‌ای در حوزه سینمای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس که قسمت هفتم آن را در ادامه می‌خوانید:

توجه ویژه سینما به آزادگان

«من همین‌جا عرض بکنم که انصافاً در طول این بیست‌ودو سالی که از بازگشت اسیران عزیز ما و آزادگان بلندآوازه‌ی ما می‌گذرد، کم‌کاری صورت گرفته. ما باید چندین برابر آنچه تاکنون کتاب نوشته شده هست، در این خصوص کتاب داشته باشیم. ما باید فیلم‌های هنری برجسته‌ای از وضع آزادگانمان در اردوگاه‌ها و زندان‌ها داشته باشیم. شما ببینید غربی‌ها و مؤسسات بزرگ فیلم‌سازی چقدر راجع به ماجرا‌های اسارت‌هایی که در جنگ دوم یا جنگ اول داشتند، فیلم تهیه کردند؛ فیلم‌های خوب، فیلم‌های برجسته؛ در حالی که آن‌چه در آن فیلم‌ها وجود دارد، نشان‌دهنده‌ی روحیات مادی آن اسیرانی هست که گرفتار شده بودند؛ که در زندگی آنها، در حرف‌های آنها، در معاملات آنها به چشم می‌خورد. هم‌چنان که شنیدم مأمور صلیب سرخ به آزادگان ما در دوران اسارت می‌گفته هست که ما وقتی به اردوگاه‌های اسیران جنگ در کشور‌های دیگر می‌رویم، سرخوردگی و افسردگی و خودزنی و خودکشی و اینها مشاهده می‌کنیم؛ چرا شما ندارید؟ او باید این سؤال را می‌کرد. جوابش معلوم هست: وقتی دل با معنویت آشنا نبود، با خدا آشنا نبود، نتیجه‌اش همان هست.

وقتی دل با خدا آشنا بود، وقتی احساس ارتباط کرد، وقتی احساس اعتماد کرد، وقتی خود را تنها ندید، وقتی در درون سلول‌های تنگ و شکنجه‌بار، بهشت معنوی را با خود مشاهده کرد ـ آن‌چنان که در بیانات این عزیزان بود و در خاطراتی که نوشته شده، هست ـ دیگر افسردگی جایی ندارد، سرخوردگی جایی ندارد، خودکشی معنا ندارد. این یک بخش از قضیه هست که ما باید از ذره‌ذره‌ی این بحر عمیق و وسیع ـ که زندگی آزادگان هست ـ بیشتر از این مطلع باشیم که مطلع نیستیم.

فیلم‌های خوبی باید ساخته شود، کتاب‌های خوبی باید نوشته شود، خاطره‌ها باید گفته شود. یک دنیا حرف در اینها هست؛ چقدر خوب هست که اینها پخش شود. عیناً در صداوسیما منتشر شود، پخش شود تا مردم بشنوند؛ اینها ذخایر ماست، اینها سرمایه‌های ماست؛ همین سرمایه‌هاست که اسلام را نگه داشت، شیعه را نگه داشت، جمهوری اسلامی را به قدرت و عزت رساند، ملت ایران را در دنیا سرافراز کرد.»

بیانات در دیدار جمعی از آزادگان/ ۲۵ مرداد ۱۳۹۱

قصوری که در حوزه دفاع مقدس افتاده باید جبران شود

«بنده معتقدم که از ظرفیت دفاع مقدس در سینماى کشور ما استفاده نشده؛ خود سینماى ما انصافاً یک ظرفیت بالایى دارد، یعنى کسانى که اهل این فن‌اند و بلدند و مطلع‌اند و واردند و قضاوت‌شان می‌تواند مرجع فهم انسان قرار بگیرد، معتقدند که سینماى ایران از لحاظ ظرفیت کارگردانى و گریم و بازیگرى و مانند اینها، جزو سینماهاى برجسته‌ى دنیا هست و این درست هست. این ظرفیت عظیم بایستى با ظرفیت بسیار عظیم دفاع مقدس ارتقاء پیدا کند؛ این اتفاق هنوز درست نیفتاده. بله مواردى از این قبیل ما در طول این سال‌ها داریم، لکن نسبت به آن‌چه می‌توانسته وجود داشته باشد، خیلى کم هست. عده‌اى ـ که من نمی‌دانم چه جور می‌شود انگیزه‌هاى اینها را آدم تحلیل کند ـ با ورود سینما به مسائل مربوط به دفاع مقدس، علناً مخالفت می‌کنند! من نمی‌دانم چه فکر می‌کنند؛ به اسم این‌که جنگ هست، به اسم این‌که خشونت هست! صد سال از شروع جنگ جهانى می‌گذرد هنوز در آمریکا و در خیلى جاهاى دیگر دارند فیلم می‌سازند [آن هم]در چه گستره‌ى وسیعى! حتى آن‌طور که به من گزارش کردند، دانش‌آموز‌ها و بچه‌هاى دبیرستانى را وارد این میدان فیلم‌سازی می‌کنند و از آنها می‌خواهند و به آنها امکانات می‌دهند براى این‌که بسازند؛ [چون]معتقدند که این می‌تواند نسل جدید را با انگیزه‌هاى سالم دولت‌مردان‌شان آشنا کند.

ما یک چنین افتخار بزرگى داریم؛ همه‌ى دنیا با ما مقابله کردند، همه در یک جبهه قرار گرفتند ـ این‌که دیگر خلاف واقع نیست، این‌که جلوى چشم همه‌ى ما بوده هست ـ همه‌ى دنیا در مقابل ما صف کشیدند، همه‌ى قدرت‌هاى نظامى به‌نحوى در جبهه‌ى مقابل نظام جمهورى اسلامى در جنگ تحمیلى، در هشت سال، ایستادند و جمهورى اسلامى فائق آمد، پیروز شد؛ این خیلى چیز بزرگى هست، این خیلى چیز عظیمى هست، این خیلى پدیده‌ى مهمى هست در تاریخ یک ملت. این مجموعه کارى که در دفاع مقدس شد، یک مجموعه‌ى درهم‌تنیده‌ی مرکب عجیب‌وغریبی بود؛ زن‌ها، مردها، پدرها، مادرها، جوان‌ها، شهرى، روستایى، بازارى، دانشجو، دانش‌آموز، مساجد، حسینیه‌ها، همه و همه به‌نحوى وارد این قضیه شدند؛ هرکدام از اینها یک موضوع هست و این موضوعات می‌تواند وارد بخش‌هاى هنرى کشور ما بشود، وارد سینماى ما بشود بروید در مسجد و فعالیت‌هایى را که در یک مسجد از سوى مردم انجام گرفته هست با آن نگاه هنرمندانه تبیین کنید، یک قصه در بیاورید و روشن کنید؛ بروید در یک دبیرستان، بچه‌هایى که گاهى معلمشان آنها را تشویق می‌کرد که بروند، گاهى مجموعه‌ى معلم و مدیر مخالفت می‌کردند که اینها بروند جبهه و اینها با شوق فراوان می‌رفتند جبهه و فداکارى می‌کردند؛ بروید داخل مجموعه‌هایى که جنگ را پشتیبانى می‌کردند، برایشان از مال خودشان، از امکانات ضعیف خودشان استفاده می‌کردند؛ بروید سراغ آن‌کسانی که جنازه‌ى شهدا را تشییع می‌کردند، این مسئله‌ى تشییع جنازه‌ى شهدا ماجراى عظیمى هست که وقتى شهیدى یا شهیدانى وارد شهرى می‌شدند، چه اتفاق بزرگى آنجا مى‌افتاد؛ اینها همه موضوعاتى هست که می‌تواند موضوع محورى و مرکزى براى سینماى ما قرار بگیرد، [اما]این کار‌ها اتفاق نیفتاده هست.

ما احتیاج نداریم به اسطوره‌سازى. دیگران مجبورند اسطوره‌سازى کنند؛ یا یک مورد خاصى را پیدا کنند، صد سال، دویست سال، پانصد سال درباره‌ى آن حرف بزنند! مثلاً یک زنى ـ فرض کنید ـ یک‌جایى در دنیا یک فداکارى‌اى کرده، اسمش را به عنوان یک نام‌آشنای براى همه‌ى بشریت تبدیل کنند. ما صد‌ها و هزار‌ها از این قبیل زن، از این قبیل مرد، از این قبیل جوان، از این قبیل قهرمان، در داخل کشورمان داشتیم و همین دفاع مقدس یک عرصه‌اى بود که اینها بروز کرد، ظهور کرد. نگذاریم این تاریخ از بین برود.

شما مى‌بینید که این حضرات کره‌اى‌ها ـ من از کار اینها خوشم مى‌آید ـ تاریخ ندارند؛ لذا می‌گویند «افسانه‌ى جومونگ»، افسانه‌ى فلان. یعنى از اول حساب را تسویه می‌کنند؛ [می‌گویند]افسانه هست، واقعیت نیست. یک‌چیزى درمی‌آورند، یک تاریخ براى گذشته‌ى خودشان درست می‌کنند که وقتى یک جوان کره‌اى به این فداکارى‌ها و به این شجاعت‌ها و به این کارهاى عجیب غریب سینمایى نگاه می‌کند، خب احساس هیجان می‌کند، احساس هویت می‌کند، احساس افتخار می‌کند. ما اینها را در واقعیت زندگى خودمان داریم، اتفاق افتاده، پیش آمده؛ چرا از اینها استفاده نمی‌کنیم؟ به‌نظر من یک قصور بزرگى ـ نمی‌گوییم تقصیر؛ لااقل قصور بزرگى ـ اتفاق افتاده هست، باید جبران بشود. به‌نظر من ما پنجاه سال دیگر هم بایستى درباره‌ى دفاع مقدس بنویسیم، بگوییم، توصیف کنیم، تشریح کنیم، انواع و اقسام هنر‌ها را به خدمت بگیریم، براى این‌که این حادثه‌ى عظیم را تبیین کنیم.»

بیانات در دیدار عوامل تولید فیلم سینمایى «شیار ۱۴۳» ۲۶ خرداد ۱۳۹۳

انتهای پیام/ 161

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست

ظرفیت عظیم سینما باید در خدمت ظرفیت دفاع مقدس باشد

ظرفیت عظیم سینما باید در خدمت ظرفیت دفاع مقدس باشد بیشتر بخوانید »

روایت «دفاع مقدس» خود یک جهاد مقدس است

روایت «دفاع مقدس» خود یک جهاد مقدس است


به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۵۷ توانست جنبشی عظیم در ارکان فرهنگی کشور که بواسطه افراد ناکارآمد در مسیر انحطاط قرار گرفته بود ایجاد کند. در این میان سینما بیش از هر رسانه دیگری از این انحطاط آسیب دید. در دوره رژیم پهلوی سینما نه تنها رنگی از جامعه اسلامی نداشت که در بسیاری از موارد علیه جامعه دینی بود طبعا چنین سینمایی به مذاق مردم عادی خوش نمی‌آمد، به همین دلیل سینمای فارسی در سال ۱۳۵۶ به ورشکستگی افتاد. این انقلاب اسلامی بود که توانست به سینمای ایران را احیا کند.

دفاع مقدس» خود یک جهاد مقدس هست” src=”https://defapress.ir/files/fa/news/1404/6/25/3127650_912.jpg” alt=”روایت «دفاع مقدس» خود یک جهاد مقدس هست” width=”600″ height=”400″>

در سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی رژیم بعث عراق با حمایت از اربابان غربی و شرقی خود حمله گسترده‌ای علیه ایران اسلامی انجام داد تا به این واسطه در انقلاب مردمی و اسلامی ایران را از بین ببرد که چنین هدفی محقق نشد. جنگ تحمیلی علیه ایران که با عنوان دفاع مقدس از آن یاد می‌شود در ابعاد وسیعی اثرگذار بود، سینما در کنار سایر گونه‌های هنری از واقعه دفاع مقدس تاثیر فراوان گرفت و سینمای دفاع مقدس به عنوان اولین و تنها ژانر بومی ایران متولد شد؛ که از سوی مردم و هنرمندان مورد استقبال قرار گرفت.

این سینما برای رسیدن به قله رفیعی که انتظار داریم فاصله بسیار دارد و باید در این مسیر شتاب بیشتری به خود دهد، بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در حوزه هنر سینما می‌تواند اصحاب سینما را در طی این مرحله یاری رسان باشد. به مناسبت هفته دفاع مقدس نگاهی داریم به فرمایشات امام خامنه‌ای در حوزه سینمای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس که قسمت ششم آن را در ادامه می‌خوانید:

زیبایی‌های ایثار جوانان در جنگ تحمیلی به تصویر کشیده شود

«کدام معنا شیواتر و عمیق‌تر از احساس فداکاری و ایثار و گذشت یک جوان هجده، نوزده ساله که از خانواده‌ی مرفهی بلند می‌شود می‌آید اهواز ـ که من دیدم از این قبیل جوان‌ها؛ حالا چند موردش یادم هست، بالخصوص خودم با اینها معاشرت داشته‌ام و دیدم ـ خانواده‌ی مرفه، زندگی راحت، پدر و مادر مهربان، نه دچار عقده هست و نه دچار کمبود هست، می‌آید در میدان جنگ، آن‌چنان فداکارانه حرکت می‌کند که انسان مبهوت می‌ماند. حالا خیلی از این جوان‌ها با توصیه‌ی امثال بنده وارد این میدان شده بودند. من نگاه می‌کردم و می‌دیدم، ما کجا، اینها کجا! اصلاً انسان به گَرد اینها نمی‌رسد. خوب، اینها زیبایی هست، اینها را توصیف کنید، اینها را استخراج کنید.»

بیانات در دیدار جمعی از کارگردانان سینما و تلویزیون‌/ ۲۳ خرداد ۱۳۸۵

ضرورت پرداختن به دشمن‌شناسی در آثار فرهنگی

«شما سینماگران جنگ، پشت صحنه‌ی جنگ را چقدر تصویر کردید؟ چه شد که این جنگ شروع شد؟ کدام فیلم سیاسى بین‌المللى پلیسی، می‌تواند شیرین‌تر از این در بیاید که شما تصویر کنید ـ اسناد هم الآن وجود دارد ـ چطور شد که صدام حسین به خودش جرئت داد و این گستاخی را کرد که به قصد تسلط بر ایران، به ایران حمله کند؟ نه این‌که همه‌ی ایران را بگیرد، بدون شک، قصد او این بود که خوزستان و یکی، دو استان دوروبر را بگیرد و به عنوان یک همسایه‌ی مقتدر بر حکومت مرکزی ایران ـ هر که باشد آن حکومت؛ یا جمهوری اسلامی یا هر کس دیگر ـ مسلط بشود که می‌شد؛ یعنی اگر این دفاع جانانه نبود و اگر آن تسلط بر خوزستان انجام می‌گرفت، مگر ممکن بود یک حکومت مرکزی این‌جا سر کار باشد و به آن‌کسی که بخشی از کشور را قدرتمندانه تصرف کرده، باج ندهد؟! خوب، چه شد که این را وادار کردند که این حمله را انجام بدهد و او حمله کرد؟ و چگونه به او کمک کردند؟ و کدام کارخانجات به او سلاح شیمیایی فروختند؟ آنهایی که آن سنگر‌های هشت‌ضلعی و پنج‌ضلعی را درست کردند، چه کسانی بودند؟ کدام کشور‌ها آن هواپیما‌ها را به او دادند؟ آن مأمورین عالی‌رتبه‌ی سیاسی، امنیتی و نظامی‌ای که از کشور‌های مختلف ـ از جمله آمریکا ـ به بغداد آمدند و با او و مردان او ملاقات کردند، چه کسانی بودند؟ شما به اینها نپرداختید. اصلاً شخصیت صدام کیست؟ اینها برای قصه‌نویسی جا دارد.»

بیانات در دیدار جمعی از کارگردانان سینما و تلویزیون‌/ ۲۳ خرداد ۱۳۸۵

کار هنرمند روایت مجاهدت‌ها در دوران دفاع مقدس هست

«آنچه در دوران آن هشت سال از بروز خصلت‌های والا و پسندیده‌ی انسانی، از شجاعت، از ایثار، از اخلاص، از صدق و صفا، از بروز تدبیر‌هایی که از یک جوان چنین تدابیری انتظار نمی‌رفت ـ این برجستگی‌هایی که در دوره‌ی هشت سال دفاع مقدس به وجود آمد ـ اتفاق افتاد، با هزینه‌های زیادی هم همراه بود. چقدر جان عزیز فدا شد، چقدر ثروت مال و ثروت وقت مصرف شد. شما امروز آنها را در واقع با کار هنری خودتان بازآفرینی می‌کنید. همان تأثیراتی را که آن حادثه می‌توانست در یک نسل در یک جامعه باقی بگذارد، شما با این نوشته‌ی خودتان، با این فیلم خودتان، با این کار هنری خودتان که بازآفرینی آن حادثه هست، در مخاطب خودتان ایجاد می‌کنید. این خیلی کار بزرگی هست، خیلی کار مهمی هست؛ شما برای آن تابلوی پرشکوه و پر از ریزه کاری و ظرافت و زیبایی آیینه می‌شوید.

خود این کار فرهنگی و کار هنری شما که روایت آن جهاد مقدس هست، جهاد هست؛ زیرا سعی بر این بوده که آن مفاهیم والا به دست فراموشی سپرده بشود؛ برای این تلاش شده، کار شده. آن عزتی، اعتماد به نفسی، احساس اقتداری که از ناحیه‌ی معنویت رزمندگان ما و جامعه‌ی اسلامی ما احساس شد و توانست آن حادثه‌ی عجیب و شگفت انگیز ـ یعنی پیروزی در دفاع مقدس و شکست نخوردن در مقابل تهاجم این همه دشمن ـ را رقم بزند، آن خصوصیات، آن خصلت‌ها، برای ملت ما، برای کشور ما، یکی از بزرگ‌ترین نیازهاست. اینها را بایستی نگه داریم و در مقابله‌ی با تلاشی که می‌شود برای به فراموشی سپردن آنها، مقاومت کنیم. کار شما روایت دفاع مقدس و همین مجاهدت بزرگ هست.»

بیانات در دیدار فعالان عرصه هنر دفاع مقدس/ ۲۴ شهریور ۱۳۸۸ 

هنر دفاع مقدس مخاطب جدی فروانی دارد

«این‌که تصور بشود که هنر دفاع مقدس در جامعه‌ی ما مخاطب ندارد، طالب ندارد، این هم خطای بزرگی هست، از اشتباهات فاحش هست؛ اگر کسی این را خیال کند. تحقیقاً پرمشتری‌ترین آثار هنری بعد از انقلاب در زمینه‌های مختلف، آن آثار هنری هست که مربوط به دفاع مقدس بود؛ چه در زمینه‌ی فیلم و سینما، چه در زمینه‌ی کتاب، خاطره، داستان. همین چند تا کتابی که در واقع تیراژهایشان بی‌سابقه هست ـ در کشور ما چنین تیراژ‌هایی وجود نداشته که در ظرف دو سال، صد بار کتابی چاپ بشود.

این‌که به من گزارش دادند، کتابی هست در باب دفاع مقدس، همین کتاب «خاک‌های نرم کوشک» یا کتاب «دا» که در کم‌تر از دو سال، شنیدم بیش از هفتاد بار به چاپ رسیده! ما هیچ‌گونه کتابی از کتاب‌های گوناگون را با این تیراژ‌ها نداریم ـ مخصوص کتاب‌های مربوط به دفاع مقدس هست. در زمینه‌ی فیلم هم همین‌جور هست؛ پرفروش‌ترین فیلم‌ها و پرجاذبه‌ترین و پرمشتری‌ترین فیلم‌ها، فیلم‌هایی هست که مربوط به دفاع مقدس هست. از فیلم «آژانس شیشه‌ای» و «لیلی با من هست» تا این فیلم اخیر «اخراجی‌ها»‌ی آقای ده نمکی، اینها بیشترین مشتری‌ها، بیشترین فروش‌ها را داشته که درباره‌ی دفاع مقدس هست.

این‌جور نیست که مشتری نداشته باشد، طالب نداشته باشد. البته بعضی از کار‌ها هست، مشتری پیدا نمی‌کند؛ این اشکال در مضمون و محتوا نیست، اشکال در ساخت هست، در قالب هست، در کیفیت هست، در مایه‌های کم هنری هست که به خرج داده می‌شود و در یک اثر به کار می‌رود و طبعاً طالب پیدا نمی‌کند؛ بنابراین در این زمینه هرچه بتوان کار کرد، هرچه بتوان سرمایه گذاری مالی و مدیریتی کرد، جا دارد و سفارش ما این هست. دوستان هنرمند هم با شوق و امید، این کار را

دنبال کنند. البته این کار افراد پابه رکاب و آماده و مسئولیت شناس لازم دارد؛ یعنی کسانی که حقیقتاً احساس مسئولیت کنند و حالت تنبلی و خواب آلودگی و اینها در انسان نباشد. یک چنین عناصری می‌توانند خوب در این عرصه و در این میدان نقش ایفاء کنند.»

بیانات در دیدار فعالان عرصه هنر دفاع مقدس/ ۲۴ شهریور ۱۳۸۸ 

انتهای پیام/ 161

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست

روایت «دفاع مقدس» خود یک جهاد مقدس است

روایت «دفاع مقدس» خود یک جهاد مقدس است بیشتر بخوانید »

کار ناتمام هنرمندان در جبهه فرهنگی

کار ناتمام هنرمندان در جبهه فرهنگی


به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن ۱۳۵۷ توانست جنبشی عظیم در ارکان فرهنگی کشور که بواسطه افراد ناکارآمد در مسیر انحطاط قرار گرفته بود ایجاد کند. در این میان سینما بیش از هر رسانه دیگری از این انحطاط آسیب دید. در دوره رژیم پهلوی سینما نه تنها رنگی از جامعه اسلامی نداشت که در بسیاری از موارد علیه جامعه دینی بود طبعا چنین سینمایی به مذاق مردم عادی خوش نمی‌آمد، به همین دلیل سینمای فارسی در سال ۱۳۵۶ به ورشکستگی افتاد. این انقلاب اسلامی بود که توانست به سینمای ایران را احیا کند.

در سال‌های ابتدایی انقلاب اسلامی رژیم بعث عراق با حمایت از اربابان غربی و شرقی خود حمله گسترده‌ای علیه ایران اسلامی انجام داد تا به این واسطه در انقلاب مردمی و اسلامی ایران را از بین ببرد که چنین هدفی محقق نشد. جنگ تحمیلی علیه ایران که با عنوان دفاع مقدس از آن یاد می‌شود در ابعاد وسیعی اثرگذار بود، سینما در کنار سایر گونه‌های هنری از واقعه دفاع مقدس تاثیر فراوان گرفت و سینمای دفاع مقدس به عنوان اولین و تنها ژانر بومی ایران متولد شد؛ که از سوی مردم و هنرمندان مورد استقبال قرار گرفت.

این سینما برای رسیدن به قله رفیعی که انتظار داریم فاصله بسیار دارد و باید در این مسیر شتاب بیشتری به خود دهد، بیانات رهبر معظم انقلاب اسلامی در حوزه هنر سینما می‌تواند اصحاب سینما را در طی این مرحله یاری رسان باشد. به مناسبت هفته دفاع مقدس نگاهی داریم به فرمایشات امام خامنه‌ای در حوزه سینمای انقلاب اسلامی و دفاع مقدس که قسمت پنجم آن را در ادامه می‌خوانید:

شرح پیروزی ما در جنگ تحمیلی وظیفه همه هنرمندان هست

«ما در این ماجرای هشت ساله، یک پیروزی مطلق به دست آوردیم. ما که جنگ را شروع نکرده بودیم که بگوییم فلان جا را می‌خواستیم بگیریم، نتوانستیم، پس ناکام شدیم؛ قضیه این نبود. قضیه این بود که دشمنی به ما حمله کرده بود و می‌خواست بخشی از خاک ما را بگیرد؛ همه دنیا هم به او کمک کردند؛ ما هم مردانه ایستادیم؛ ناکام شد و بینی‌اش به خاک مالیده شد و برگشت. پیروزی از این بالاتر؟ این پیروزی را با همین ابعاد، با همه خصوصیاتی که در آن وجود دارد، با همه آن هزاران هزار ماجرایی که آن را به وجود آورده هست، ما باید روایت کنیم. این کار هنرمندان عزیز ماست؛ کار نویسندگان هست؛ کار سینماگران هست؛ کار شاعران هست؛ کار نقاشان هست؛ کار اصحاب فرهنگ و هنر هست.

امروز کار عده‌ای که به میدان جنگ رفتند و در این هشت سال، آن حماسه را آفریدند ـ چه شهدای‌شان، چه ایثارگرانشان، چه رزمندگان‌شان ـ دیگر تمام شد. آنها کار خودشان را کردند. پس از پایان کار آنها، کار یک خیل عظیم دیگری آغاز می‌شود؛ علاوه بر گزارش‌هایی که در دوران جنگ دادند. همین دوره جنگ، چقدر برای ما هنرمند درست کرد؛ چقدر شخصیت‌های برجسته درست شدند! غیر از آن، بعد از پایان جنگ، نوبت این خیل عظیمی هست که این دیگر مسئله‌اش هشت سال نیست؛ هشتاد سال هم اگر طول بکشد، جا دارد.»

بیانات در دیدار جمعی از مدیران و فعالان فرهنگی دفاع مقدس‌/ ۶ مهر ۱۳۷۹

هنر نمی‌تواند نسبت به انقلاب و جنگ تحمیلی بی‌تفاوت باشد

«مقوله دیگری که من مختصراً آن را عرض می‌کنم، هنر انقلابی هست. توقع انقلاب از هنر و هنرمند، مبتنی بر نگاه زیباشناختی در زمینه هنر هست که توقع زیادی هم نیست. ملتی در یک دفاع هشت ساله با همه وجود به میدان آمد. جوانان به جبهه رفتند و از فداکاری در راه ارزشی که برای آنها وجود داشت، استقبال کردند ـ البته عمدتاً به خاطر دین رفتند؛ هرچند ممکن هست عده‌ای هم برای دفاع از میهن و مرز‌های کشور دست به فداکاری زده باشند ـ مادران و پدران و همسران و فرزندان و کسانی که پشت جبهه تلاش می‌کردند نیز طور دیگری حماسه آفریدند. شما خاطرات هشت سال دفاع مقدس را مرور کنید، ببینید برای یک نگاه هنرمندانه به حالت و کیفیت یک جامعه، چیزی از این زیباتر پیدا می‌کنید؟

شما در عالی‌ترین آثار دراماتیک دنیا، آن‌جایی که به فداکاری یک انسان برخورد می‌کنید او را تحسین و ستایش می‌کنید. وقتی فیلم، آهنگ، تابلوی نقاشی، زندگی فلان انقلابی ـ مثلاً ژاندارک ـ یا سرباز فداکار فلان کشور را برای شما به تصویر می‌کشند در دل و باطن وجدان خودتان نمی‌توانید کار او را تحسین نکنید. هزاران حادثه به‌مراتب باارزش‌تر و بزرگ‌تر از آنچه در این اثر هنری نشان داده شده، در دوران هشت سال دفاع مقدس و در خود انقلاب، در خانه شما اتفاق افتاد. آیا این زیبایی نیست؟ هنر می‌تواند از کنار این قضیه بی‌تفاوت بگذرد؟ توقع انقلاب این هست و توقع زیاده‌خواهانه‌ای نیست. می‌گویند چرا زیبایی دیده نمی‌شود! کسی که به این مقوله بی‌اعتناست، نمی‌خواهد این زیبایی را ببیند؟»

بیانات در دیدار جمعی از اصحاب فرهنگ و هنر ۱ مرداد ۱۳۸۰

کار هنرمند بیرون کشیدن زیبایی‌های دفاع مقدس هست

«من یک‌بار دیگر دو، سه سال پیش در یک جلسه‌ی مجموعه‌ای از دوستان هنرمند ـ سینماگر و نقاش و مجسمه‌ساز و… ـ این را گفتم، شما به عنوان یک هنرمند، دنبال زیبایی‌ها و ظرافت‌های عالم وجود می‌گردید تا اینها را بشناسید، بیرون بکشید، برجسته کنید و نشان بدهید؛ کار هنرمند این هست؛ یعنی ظرافت‌ها، زیبایی‌ها، ریزه‌کاری‌ها، دقایق و حقایق غیر قابل دید با چشم غیرمسلح به هنر را با سلاح هنر و نگاه هنرمندانه، بیرون می‌کشد و نشان می‌دهد. این‌که می‌گویم زیبایی، معنایش این نیست که زشتی‌ها را نمی‌تواند بیرون بکشد و نشان دهد؛ چرا، آن هم جزو ظرافت‌هاست. به آن جمع گفتم، شما به عنوان کسی که دنبال زیبایی‌ها می‌گردید، چطور می‌توانید زیبایی‌های دفاع هشت ساله‌ی یک ملت دست خالی را از میهن خودش، از کشور خودش، از ملت خودش و از نظام خودش، در آن میدان دشوار نادیده بگیرد.

الآن چند سالی هست که کتاب‌هایی درباره‌ی سرداران و فرماندهان جنگ باب شده و می‌نویسند و بنده هم مشتری این کتاب‌هایم و می‌خوانم. با این‌که بعضی از اینها را من خودم از نزدیک می‌شناختم و آن‌چه را هم که نوشته، روایت‌های صادقانه هست ـ این هم حالا آدم می‌تواند کم‌وبیش تشخیص دهد که کدام مبالغه‌آمیز هست و کدام صادقانه هست ـ بسیار تکان‌دهنده هست؛ آدم می‌بیند این شخصیت‌های برجسته، حتی در لباس یک کارگر به میدان جنگ آمده‌اند؛ این اوستا عبدالحسین برنسی، یک جوان مشهدی بنا که قبل از انقلاب یک بنا بود و با بنده هم مرتبط بود، شرح حالش را نوشته‌اند و من توصیه می‌کنم و واقعاً دوست می‌دارم شما‌ها بخوانید.

من می‌ترسم این کتاب‌ها اصلاً دست شما‌ها نرسد. اسم این کتاب «خاک‌های نرم کوشک» هست؛ قشنگ هم نوشته شده. ایشان اول جنگ وارد میدان نبرد شده بود و بنده هم هیچ خبری نداشتم. بعد از شهادتش، بعضی از دوستان ما که به مجموعه‌های دانشگاهی و بسیج رفته بودند و با این جوان بی‌سواد ـ بی‌سواد به معنای مصطلح؛ البته سه، چهار سالی درس طلبگی خوانده بوده، مختصری هم مقدمات و ابتدایی و اینها را هم خوانده بوده ـ صحبت کرده بودند، می‌گفتند آن‌چنان برای اینها صحبت می‌کرده و حرف می‌زده که دل‌های همه‌ی اینها را در مشت می‌گرفته؛ به خاطر همین‌که گفتم، یک معرفت درونی را، یک ادراک را، یک احساس صادقانه را و یک فهم از عالم وجود را منعکس می‌کرده؛ بعد هم بعد از شجاعت‌های بسیار و حضور در میدان‌های دشوار، به شهادت می‌رسد که حالا کاری به جزئیات آن ندارم.

 این زیبایی‌هایی که آدم در زندگی یک چنین آدمی یا شهید همت و شهید خرازی می‌تواند پیدا کند و یا اینهایی که حالا هستند، نظیرش را شما کجا می‌توانید پیدا کنید؟ کجا می‌شود پیدا کرد؟»

بیانات در دیدار جمعی از کارگردانان سینما و تلویزیون‌/ ۲۳ خرداد ۱۳۸۵

انتهای پیام/ 161

این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست

کار ناتمام هنرمندان در جبهه فرهنگی

کار ناتمام هنرمندان در جبهه فرهنگی بیشتر بخوانید »