سینمای ایران

به گزارش مجاهدت از مشرق، امروز اختتامیه جشنواره چهل و یکم فیلم فجر در برج میلاد برگزار می‌شود و بخش‌های مختلف برگزیده‌هایش را خواهد شناخت. جشنواره‌ای که خیلی‌ها تلاش کردند آن را به حاشیه بکشانند، اما این جشنواره به واسطه مردمی بودن و گذشته درخشانش چون درختی استوار آنچنان شاخ و برگ‌هایش گسترش یافته‌اند که به این راحتی نمی‌توان مقابلش ایستاد. رودی رونده که از دل جامعه بیرون می‌آید و به سمت آینده‌ای درخشان می‌خروشد و راه خودش را باز می‌کند.

*مرکز ثقل جشنواره فیلم فجر

برگزاری رویدادها و رخدادهای بزرگ بین‌المللی در آئینه فرهنگ و هنر، بی‌شک از نظریه و نگاهی بنیادینی تبعیت می‌کنند که تمام هستی و ماهیت چیستی جهان آن رویداد را بر مبنای آن تفکر بنیادین استوار می‌شود.

با این گزاره این مهم پیش می‌آید که در مواجهه با جشنواره‌های سینمایی در تمام جهان؛ آن حلقه ارتباط اصلی، تفکر بنیادین و مرکز ثقل آن رویدادها، چیست؟

آیا هدف غایی تمامی رویدادهای بین‌المللی سینما، مفهومی فراتر و والاتر از ایجاد چتر واحد و فراهم ساختن فضایی (رقابتی یا غیررقابتی) برای گردهمایی آثاری است که حاصل تجربه‌ هنرمندان مختلف در تولید و روایت دغدغه‌های ذهنی‌شان در قالب قصه‌هایی که گاه ریشه در فضای جامعه و کشورشان دارد، گاه نقبی بر شخصیت‌های بزرگ و ماندگار آن سرزمین می‌زند و یا کاوش و درنگی بر رویدادها و حماسه‌هایی‌ست که فصل مهمی از تاریخ گذشته و معاصر آن کشورها را به خود اختصاص داده است؟

*برتری در برابر تفکر سیاه‌نما و تفرقه‌افکن

حال در پسِ مواجهه با این پرسش بنیادین، باید نگاهی به کارنامه جشنواره بین‌المللی فیلم فجر در گام چهل‌ویکم کرد. جشنواره‌ای که دو، سه ماه مانده به ایام برگزاری‌اش، تحت تأثیر التهابات اجتماعی (اغتشاشات اجتماعی) جاری در جامعه به اسباب و ابزاری از جنس و زبان هنر، برای دشمنان قسم خورده آزادی، آزادگی، صلابت و حریت تک‌تک مردمان آب و خاک سرزمین مقدس‌مان در مسیر تحقق اهداف عاندان و حاسدان ایران انقلابی و اسلامی با واسطه رسانه‌های معاند بدل شد.

رسانه‌هایی که در سایه دروغ بزرگی به نان آزادی اندیشه و بیان؛ با ادبیات مملو از خصومت و سرشار از کینه به سبب همان صلابت و اقتدار ایران و ایرانی؛ تک‌تک مردمان ایران عزیز و از جمله خانواده هنرمندان را با پیشوند و پسوند تحریم در سیل بمباران خبری‌شان هدف قرار دادند؟

*تحقق شعار «اخلاق، امید و آگاهی»

حال چهل‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر بعد از پشت سر گذاشتن ایام ۱۰ روزه خود؛ لذت تنفس زیر چتر سینما را در همراهی و همدلی با قصه‌ها و روایت‌های گوناگون در رقابتی گرم و مردمی، تحت شعار جشنواره امسال «اخلاق، امید و آگاهی» را بار دیگر به معنای مطلق کلام هجی کرد و به انجام رساند. کارنامه‌ای متفاوت و البته درخشان!

داشته‌ها و آورده‌های ارزشمند این رویداد بی‌تردید پاسخ‌گویی متقن در برابر تمام تلاش‌ رسانه‌های معاندی بود که تام و تمام جشنواره را مورد هجمه هدفمند خود در قالب پوسته شعار آزادی بیان و اندیشه قرار داده بودند، تا بنابر رسالت ذاتی قلب واقعیت و سیاه‌نمایی آشکارا دروغین رسانه‌ای‌شان به هدف شوم ایجاد تفرقه میان مردم و هنرمندان نائل شوند.

رویکرد و هدفی که بازتاب دهنده تمام تلاش آنها بود تا از این آب گل‌آلود، ماهی باب میل خود را صید کنند! حال بعد از گذار این ۱۰ روز، تمام دنیا شاهدند و ناظر که تور و سبد آن‌ها از ماهی باب میل‌شان پُر از خالی‌ست و دستان برگزارکنندگان و سینماگران کشورمان در بحر زلال برگزاری مهم‌ترین رویداد هنری کشورمان در آئینه جشن‌ سینمای انقلاب در طلیعه فجر مملو و سرشار از امید، آگاهی بخشی و اخلاق‌مداری‌ست.

*جشنواره چهل و یکم فیلم فجر موفق و درخشان

جشنواره فیلم فجر چشم‌انداز اکران سینمای یک‌سال کشورمان را زیر چتر واحدی طی روزهای محدود برگزاری‌اش پیشاروی مخاطبان اهالی قلم، منتقدان، متولیان و دست‌اندرکاران امور فرهنگی و هنری کشورمان ترسیم می‌کند. جشنواره‌ای که تلاش و زحمت سینماگران دغدغه‌مند را در روایت فرازها و فرودهای تاریخ پرافتخار کشورمان در حوزه مباحث اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، دفاع مقدس و معرفی چهره‌ها و قهرمان‌های تاریخ انقلاب‌مان را به‌عنوان ذات اصلی پی‌ریزی این رویداد در طی چهل سال گذشته با خود به همراه داشته و در گام چهل‌ویکم نیز بار دیگر آن را در سایه تمام سیاه‌نمایی‌های رسانه‌های معاند به شکلی موفق و درخشان پشت سر گذاشت.

آیا هدف از برگزاری جشنواره بین‌المللی فیلم فجر چیزی فراتر و والاتر از همراه شدن با آثار هنرمندان سینماگر است؟ آیا در این جشنواره حضور پیدا می‌کنیم تا ناظر و شاهد آثار سینمایی هنرمندان دغدغه‌مند کشورمان باشیم یا بنا به تصوری چند دوره پیشین این رخداد، شاهد ژست‌ها، تیپ‌ها و فوتوکال‌های هنرمندان به‌اصطلاح سلبریتی باشیم که فضای جشنواره را با صحنه‌های فشن و شو لباس و آرایش اشتباه گرفته‌اند؟

جشنواره چهل‌ویکم بین‌المللی فیلم فجر بار دیگر این مهم را ثابت کرد که بعد از سال‌ها شنیده شعار از سوی مسئولان در راستای برگزاری رخدادی کیفی که هدف آن ارتقاء سینمای ملی کشورمان است؛ فارغ از تمام حاشیه‌های گاه پررنگ‌تر از متن ادوار پیشین خود که در سایه حضور به اصطلاح سلبریتی‌ها این رخداد به جشن و شوی مدل‌های لباس و آرایش بدل شده بود؛ میزبان ۲۴ اثر سینمایی و ماحصل تلاش هنرمندان سینماگر طی یک‌سال سینمای کشورمان بود.

آثاری که مانند همه رویدادهای سینمایی معتبر ملی و بین‌المللی در بطنِ متنِ خود هم شاهد حضور آثاری درخشان، دغدغه‌مند، تأمل‌برانگیز و ناقد شرایط اجتماعی بود و هم در میان آن‌ها آثاری وجود داشت که با اما و اگرها و نقدهایی در مواجهه با اصحاب قلم و منتقدان مواجه شد. اما مهم‌ترین خروجی این جشنواره تحقق عینی، عملی و ملموس شعار «کیفیت‌گرایی و عبور از نگاه کمیت‌گرا» به دور از گاه تلاش برای پررنگ‌تر کردن حاشیه‌ها به‌جای متن اصلی رویدادی جشنواره‌ای با نام و یاد طلیعه فجر انقلاب که جشن سینمای ملی کشورمان است بود. جشنواره‌ای که به شکل مطلق محلی برای رقابت و تبادل نظر میان سینماگران دغدغه‌مند با اهالی راستین قلم، اندیشه و بینش متعالی بود.

جشنواره‌ای که به زعم نگارنده این سطور در تجسم و تجسد آثار حاضر در این رویداد، حضور دغدغه‌مند هنرمندان حقیقی و نه تصویری محو از معنای عظیم هنرمند، بازتاب دهنده نمایی درشت و مملوس از این جمله به غایت اندیشمندانه سیدشهیدان اهل قلم شهید حاج مرتضی آوینی‌ست که: هنرمند از آسمانیان می‌گیرد و بر زمینیان می‌بخشد. پس سینه‌اش باید قابلیت نزول ملائکه‌ای را داشته باشد که واسطۀ الهام هستند.