گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ اکبر صفرزاده؛ فیلم سینمایی چه رویاهایی که می‌آیند (به انگلیسی: What Dreams May Come) یا رویاها چه می‌شوند فیلمی درام و فانتزی است بر اساس کتابی به همین نام از ریچارد متیسون، محصول سال ۱۹۹۸ به کارگردانی وینسنت وارد. در این فیلم بازیگرانی همچون رابین ویلیامز، کوبا گودینگ جونیور، آنابلا شورا، ماکس فون سیدو، روزالیند چائو و لوسیندا جنی ایفای نقش کرده‌اند.
چه رویاهایی که می آیند با موضوعی که مطرح می کند و با تصاویر بسیار زیبا و نقاشی گونه ای که برای بیان روایت داستان ارائه می کند و همچنین دکور و نور پردازی دقیقی که به شدت در خدمت روایت داستانی و بسط و گسترش موضوع است چنان در قلب و روح انسان رسوخ می کند که تاثیرش تا مدتها بر جای می ماند.
تعبیری که فیلم از بهشت ارائه می دهد بی نهایت زیبا و منحصر به فرد و آرام بخش است و تاکنون کمتر فیلمی توانسته به این زیبایی بهشت را تصویر کند؛ اینکه بهشت تابلوی نقاشی می شود و این دنیا را به آن دنیا پیوند می زند و دنیایی بسیار زیباتر را پدید می آورد بسیار منحصر به فرد است.
جهنمی که در فیلم به تصویر کشیده می شود بسیار تاثیرگذار است. هزاران سر انسان بیرون آمده از خاک که همگی درخواست کمک دارند؛ هزاران دست بیرون آمده از آب که همگی کمک می طلبند و در نهایت خانه همسر دکتر که خودکشی کرده است را می بینیم که چقدر تاریک و سرد و دلگیر و بی روح است و ما را به شدت از خودکشی می ترساند و بر حذر می دارد.
کمتر فیلمی را می توان سراغ گرفت که به این زیبایی بهشت و جهنم را توصیف کرده باشد و مهمتر از آن رحمت و بخشش خداوند را. برای دقیقه به دقیقه فیلم می توان به یکی از آیات قرآن استناد کرد؛ به راحتی می توان ترجمان حداقل صد آیه قرآن را در جای جای این فیلم شنید و تفسیر این آیات را در قالب تصویر به بهترین شکل ممکن دید.
در پایان فیلم دکتر «کریس نیلسن» و همسرش از بهشت به این دنیا می آیند و این بار در قالب دو کودک دختر و پسر در کنار دریا یکدیگر را می یابند و دوباره عاشق هم می شوند و ساندویچی را به متعارف می کنند که قول آن را در بهشت به هم داده بودند.
در سالهای گذشته و به مدد برنامه ریزی خوبی که تلویزیون داشت بسیاری از فیلم های مهم و تاثیر گذار هالیوود از تلویزیون پخش می شد اما متاسفانه از زمان شدت گرفتن تحریم ها و بالا رفتن قیمت دلار، خرید فیلم های خوب هالیوود و پخش آن از تلویزیون بسیار کم و تقریبا به صفر نزدیک شد. در برخی موارد تلویزیون برای اینکه بتواند آنتن خود را پر کند سراغ فیلم های هنگ کنگ، چین، روسیه و … می رود اما این فیلم ها قوت و قدرت جهان بینی و تکنیک فیلم های هالیوود را ندارند و هیچ گاه نمی توانند جای خالی فیلم های تاثیرگذار هالیوود را پر کنند.
تاثیر دینی و اعتقادی فیلمی مانند «چه رویاهایی که می آیند» صدها برابر بیشتر از هزاران سخنرانی و موعظه است. تاثیر بازدارند فیلم برای جلوگیری از خودکشی هزاران بار بیشتر از جلسات مشاوره روانشناسی است. سینمای اروپا یا چین یا روسیه هیچ گاه نتوانسته است چنین فیلم تاثیر گذاری با موضوع بهشت و جهنم تولید کند.
یکی از بزرگترین مصیبت های «تحریم» و گران شدن دلار، شکل گیری تدریجی فقر فرهنگی در رسانه های دیداری ما است. فقر فرهنگی شاید به تنهایی نتواند یک جامعه را از پای در بیاورد و آن را دچار سکته کند اما زمانی که در کنار فقر اقتصادی قرار بگیرد حتما فاجعه به بار خواهد آورد.
انسانی که دچار فقر اقتصادی است اما درست زندگی می کند می تواند به زندگی اش ادامه دهد اما انسانی که دچار فقر اقتصادی است و به مصرف مواد مخدر روی می آورد حتما نابود می شود. تجمیع فقر اقتصادی و فقر فرهنگی نابود کننده است.
انتهای پیام/ 121
