شهاب حسینی

گروه فرهنگ دفاع‌پرس – اکبر صفرزاده: جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولوی، در دوران کودکی قرآن را حفظ کرد. تمام زندگی اوتحت تاثیر قرآن بود. بسیاری از اشعار مثنوی معنوی ریشه در قرآن دارند و به قول برخی کارشناسان ادبیات، مولانا در طول زندگی با برکتش هر چه گفت از قرآن گفت. 

فیلم سینمایی «مست عشق» درام تاریخی عاشقانه محصول مشترک ایران و ترکیه به کارگردانی و نویسندگی حسن فتحی و تهیه‌کنندگی مهران برومند و حسن علیزاده است‌. این اثر برشی از زندگی مولوی و شمس تبریزی را با نقش‌آفرینی پارسا پیروزفر و شهاب حسینی به تصویر می‌کشد. علاوه بر هنرپیشگان ایرانی، بازیگران ترکیه‌ای از جمله بنسو سورال، هانده ارچل و ابراهیم چلیک‌کول نیز در مست عشق نقش ایفا کرده‌اند. 

شمس تبریزی همان گونه که در فیلم مشاهده می‌کنیم در طول چهل روز خلوت نشینی و مباحثه با مولانا از نظر علمی چیز زیادی به مولانا اضافه نمی‌کند. کاری که شمس تبریزی می‌کند این است که غرور و تکبر و تشریفات و فخرفروشی را از مولانا می‌گیرد.

در صحنه‌ای از فیلم شمس تبریزی کتاب‌هایی که برای مولانا بسیار با ارزش هستند را درون آب پرتاب می‌کند و این مسیر را تا بدانجا پیش می‌برد که مولانا را به طور کامل از کتابخانه اش جدا می‌کند. 

فروش بسیارخوب «مست عشق» در سینما‌های ایران بیش از هر چیز مشت محکمی است بردهان تمامی «هنرمندنماهایی» که درطول چهل سال گذشته با تکیه بر تئوری‌های پوسیده، سینمای ایران را به سمت تولید فیلم‌های کمدی سخیف سوق دادند. 

سینمای هالیوود در طول یکصد و بیست سال گذشته بیش از شصت بار داستان «زورو» را به فیلم و سریال و انیمیشن تبدیل کرده است. سزاوار بود که در طول چهل سال گذشته داستان مولانا چهل بار به فیلم و سریال و انیمیشن تبدیل می‌شد که نشد.

نفوذ مولوی فراتر از مرز‌های ملی و تقسیمات قومی است. مولوی که با نام رومی در غرب شناخته می‌شود «محبوب‌ترین» و «پرفروش‌ترین» شاعر در ایالات متحدهٔ آمریکاست. اکران بین الملل این فیلم احتمالا با موفقیت مالی بسیار خوبی همراه خواهد شد.

موفقیت «مست عشق» بدون هیچ گونه شک و تردیدی مربوط است به مولانا و دیگر هیچ. کتاب مثنوی معنوی تاکنون به بیست و شش زبان دنیا ترجمه شده و شمارگان آن از یک میلیارد جلد فراتر رفته است. مولانا بیش از هفتصدسال است که سوپراستار بدون رقیب ادبیات دنیاست. 

اینکه گفته می‌شود که «مست عشق» موفقیت وشهرت خود را مدیون کتاب «ملت عشق» نوشته الیف شافاک است یک شوخی تلخ است. از کتاب «ملت عشق» حداکثر یک میلیون نسخه چاپ شده است. کتاب «ملت عشق» با یک میلیون نسخه کجا و مثنوی معنوی با یک میلیارد نسخه کجا؟ درست‌تر این بود که بگویند الیف شافاک شهرت و فروش کتابش را مدیون مولانا است.

داستان «مست عشق» از جایی شروع می‌شود که ماموران حکومتی در قونیه به دنبال قاتل شمس تبریزی هستند. این تعلیق که برای جذابیت داستان به کار برده شده فوق العاده سینمایی است و تماشاگر را تا انتهای فیلم با خود همراه می‌کند. 

اگر داستان مست عشق با این تعلیق آغاز نمی‌شد می‌خواست چگونه آغاز شود و قرار بود ما را با اتکاء به کدام تعلیق تا انتهاء با خود همراه کند؟ آیا با نشان دادن دانشمندی که شهرت و کتاب‌ها و دوستان پرنفوذ خود را کنار می‌گذارد و افتادگی پیشه می‌کند می‌شد یک داستان جذاب را پیش روی تماشاگر گذاشت؟

داستان «مست عشق» با تکیه بر سه شخصیت اصلی پیش می‌رود؛ مولانا، شمس تبریزی و اسکندر. از نظر فیلمنامه‌نویسی شخصیت‌پردازی هر سه نفر کامل وبدون نقص است: مولانایی که دانشمند است و در اوج شهرت قرار دارد و پس از دیدار با شمس تمامی تعلقات وتشریفات خود را کنار می‌گذارد و تبدیل به عارفی کوچه‌گرد می‌شود، اسکندری که تمامی تعلقات خود را کنار می‌زند و با مریم ازدواج می‌کند و شمس تبریزی که عارفی پاکباخته است و دل در گرو عشق خاتون می‌بندد.

موضوع فیلم عرفان است وکنار گذاشتن تعلقات وخاکی شدن. هر سه شخصیت اصلی فیلم هر چه دارند را کنار می‌گذارند و راهی جدید رادر زندگی پیش می‌گیرند. 

برخی از منتقدان «مست عشق» را چند پاره می‌دانند، اما اینگونه نیست و فیلم در طول دو ساعت روایت خود هیچ گاه با خلاء موضوع مواجه نمی‌شود. فیلم از ابتدا تا انتها موضوع «کنار گذاشتن تعلقات» را با تکیه بر سه شخصیت مولانا، شمس و اسکندر به بهترین شکل ممکن بسط می‌دهد.

تقریبا تمامی منتقدان ایرانی که فیلم «مست عشق» را دیده‌اند از صداگذاری و دوبله بد آن به شدت انتقاد کرده اند. متاسفانه صداگذاری ودوبله فیلم آنقدر بد است که در برخی صحنه‌ها فیلم، تبدیل به کاریکاتور می‌شود.

انتهای پیام/ 121

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ ایران اسلامی بیشتر از چند ماه است که درگیر فتنه‌ شده است؛ فتنه‌ای که هرچند به دست سربازان نظام اسلامی، چون شهید «روح‌الله عجمیان»، شهید «آرمان علی‌وردی»، شهید «حسین اجاقی زنوز»، شهید «مهدی اثنی عشری» توان عرضه پیدا نکرد، اما هنوز اثرات آن برجای مانده است. هنوز در خیابان‌های شهر اوضاع اسف‌بار بی‌حجابی دیده می‌شود، گویا خون شهدای امنیت بی‌سبب به زمین ریخته شده است.

این رفتار‌های برخی از زنان و مردان جوان که حدودی برای شأن زن بودن و مرد بودن قائل نیستند و با هر پوشش دون شأنی وارد فضا‌های عمومی می‌شوند، زمینه‌ساز بروز اتفاقاتی تلخ و تکان دهنده‌ای می‌شوند که قلب هر انسان آزاده‌ای را جریحه‌دار می‌کند و این جراحت هرگز التیام پیدا نمی‌کند. یکی از این وقایع حادثه‌ای بود که در سبزوار روی داد و سبب شهادت «حمیدرضا الداغی» شد.

جوانی که برای حفاظت و دفاع از شرافت و آبروی دو دختر جوان که توسط دو اراذل و اوباش مورد آزار قرار گرفته بود به وحشیانه‎ترین شکل ممکن با ضربات چاقو به قتل رسید. حمیدرضا الداغی نه بسیجی بود و نه روحانی و نه وابسته به نهاد و ارگان خاصی بود. دخترانی که حمیدرضا از آنان دفاع کرد هم از مخالفان حجاب بودند، کسانی هم که حمیدرضا را به قتل رساندند سابقه شرارت و قتل داشتند. پس هیچ یک از طرف‌های معادله به تعبیر فتنه‌گران ارزشی نیستند؛ بنابراین انتظار این بود که جماعت سلبریتی که در این چند ماه اخیر علیه مدافعان امنیت و حمایت از اغتشاشگران در صفحات مجازی حمله می‌کردند و با فحاشی و لفاظی و دروغ‌پردازی از قاتلان مدافعان امنیت قهرمان ملی می‎ساختند، چرا مهر سکوت بر لب زده‌اند و واکنشی نشان نمی‌دهند.

از هم اکنون می‌توان پیش‌بینی کرد سلبریتی‌ها که پیاده نظام لشکر جراد غرب هستند در تدارک حمله به حمیدرضا الداغی هستند و یا با سناریویی که منتظرند تا به دستشان برسد از قاتلان مست و لاابالی جوان سبزواری قهرمان ملی بسازند و با به راه انداختن هشتک نه به اعدام نمایشی مانند آنچه برای «مجیدرضا رهنورد» قاتل دو بسیجی مشهدی به راه انداختند. شهادت «حمیدرضا الداغی» سندی است بر رسوایی جماعت سلبریتی، اینان هر چند از مردم سربلند کرده‌اند، اما بر خلاف ادعای پوچ‌شان نه با مردم هستند و نه برای مردم. حقیقت را نمی‌بینند و دادستان حقیقت شده‌اند. خداوند در قرآن کریم و در آیه ۹ سوره «یس» چهره واقعی آن‌ها را به روشنی بیان کرده است. «وَجَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لَا یُبْصِرُونَ»؛ (و از پیش رویشان حایلی و از پشت سرشان [نیز]حایلی قرار داده ایم، و به صورت فراگیر دیدگانشان را فرو پوشانده ایم، به این خاطر حقایق را نمی‌بینند)

برخی از سلبریتی‌ها معلوم‌الحال که خون شهدا را برای دریافت مهر گرین کارت و اقامت آمریکا فروختند مصداق همین آیه هستند. در قرآن کریم آمده «صُمٌّ بُکْمٌ عُمْیٌ فَهُمْ لاَ یَرْجِعُونَ» (آنان (از شنیدن حق) کر و (از گفتن حق) گنگ و (از دیدن حق) کورند، پس ایشان (بسوى حق) باز نمى گردند. بقره ـ ۱۸)

بر گوش و چشم‌شان چنان مهری زده شده و صم بکم بر طبل باطل خود می‌کوبند و انتظار دارند تا مردمی را ادعای مهر شان را دارند با خود همراه کنند. سلبریتی‌ها در همه جای جهان از مردم، با مردم و برای مردم هستند. اما در ایران گویا این قشر از جامعه همیشه نه تنها وارونه بر مرکب غصبی سوار می‌شوند بلکه نعل وارونه نیز می‌زنند تا رهزن بودن خود را پنهان کنند.

نظام اسلامی با همه تصویر وارونه‌ای که سلبریتی‌ها از آن ساخته‌اند با رأفت و گذشت و چشم‌پوشی با آن‌ها رفتار کرده است و همین گذشت و چشم بر هم گذاشتن‌ها بوده که این قشر همیشه مدعی را گستاخ و جری کرده است تا جایی که بدترین اهانت‌ها را به شهدای مقاومت و مدافع امنیت روا داشته‌اند و با عوض کردن جای جلاد و شهید و حمله به ارزش‌ها و باور‌های مردم به ساحل مثلا امن غرب پناه برده‌اند.

انتظار این است که در ماجرای شهادت «حمیدرضا الداغی» دستگاه قضا با شدت عمل وارد شود و حداکثر مجازات را برای قاتلان این شهید در نظر بگیرند. باید دانست که رأفت بیش از حد نظام اسلامی، مصداق ترحم بر گرگ گله‌زن است. شهادت «حمیدرضا الداغی» نه‌تنها داغی بزرگ بر دل مادر این شهید گذاشت که قلب همه مردم ایران را مجروح و داغدار کرد و گذشتن از قاتلان شهید الداغی زیر پا گذاشتن همه دل‌های عزادار خواهد بود.

انتهای پیام/ 161