?
{ امامـ خامنھ اے :❥•
اېنطور نېسٺْ ڪ بگوېېمـ همہ جا
خانمـ باېد از آقا تبعېٺ ڪند
بالاخرهـ! ?
『 دو ٺا شریڪـ ↺?
و
「 دو ٺا رفېقـ 」
هسٺند …
یڪ جا مرد ڪوٺاہ بېاېد؛
یڪ جا زن ڪوتاہ بېاېد.
.
.
ڪوچڪ دُختِ من؛
بہ پاس قد ڪشیدن وجب بہ وجبت
“نیم وجبے جانم..”
بہ پاس سانت بہ سانت موهاے فرگونہ ات
“مو خرمایے جانم..”
بہ پاس،(مامان خدا ڪجاست)،گفتنت
“ڪاراگاہ گجت جانم..”
بہ پاس خانمے براے خودت شدنت
“مادر بہ فدایت..” برایت تاجے خریدہ ام امروز..
یڪ تاجِ استثنائے..
تاجے ڪہ درخورِ گل بودنت باشد..! دُختِ پریایِ من..
گوشت را بیاور جلو..
این تاج،یڪ تاج معمولے نیست مادر..
عتیقہ ایست خاڪے ارثیہ ے دُختِ نبے..
ڪہ دست بہ دست،نسل بہ نسل..
رسیدہ است بہ من..
و حالا بہ تو..! عزیزِ ڪوچڪم؛
در آیندہ هاے دور..
این تاج، مواظب تمام دخترانگے هایت..
براے همبازے شدن در باد،یار و مونست..
و در برابر چشم نانجیبان،محافظت..
خواهد بود!
جانڪم؛
اینچنین تاج خارق العادہ اے را..
چند تا دوست دارے؟
.
.
.
.
.
.
.
يكي از روزها، پس از نماز جماعت صبح، ديدم بچهها دنبال ابراهيم ميگردن. با تعجب پرسيدم: “چي شده؟” گفتند: “از نيمه شب تا حالا خبري از ابراهيم نيست!” من هم به همراه بچهها سنگرها و مواضع ديدهباني رو جستجو كرديم ولي خبري از ابراهيم نبود.
ساعتي بعد وقتي هوا در حال روشن شدن بود بچههاي ديدهبان گفتن: “از داخل شيار چند نفر دارن به اين طرف ميان!” اين شيار درست رو به سمت دشمن بود. بلافاصله به سنگر ديدهباني رفتم و با بچهها نگاه كرديم.
با تعجب ديدم سيزده عراقي پشت سر هم در حالي كه دستانشان بسته بود به سمت ما ميآيند و پشت سر اونها هم ابراهيم و يكي ديگه از بچهها قرار داشتن. در حالي كه تعداد زيادي اسلحه و نارنجك و خشاب همراهشان بود. هيچكس باور نميكرد كه ابراهيم به همراه يك نفر ديگر چنين حماسهاي آفريده باشد. آن هم در شرايطي كه در شهرك المهدي مهمات و سلاح كم بود و حتي تعدادي از رزمندهها اسلحه نداشتند.
يكي از بچهها كه خيلي ذوق زده شده بود، جلو اومد و كشيده محكمي به صورت اولين اسير عراقي زد و گفت: ” عراقي مزدور!” يك لحظه همه ساكت شدند. ابراهيم در حالي كه از كنار ستون اسرا جلو ميآمد، روبروي آن جوان ايستاد و يكييكي اسلحهها را از روي دوشش به زمين گذاشت و بعد فرياد زد: “برا چي زدي تو صورتش؟!”
جوان كه خيلي تعجب كرده بود گفت: “مگه چي شده اون دشمنه” ابراهيم خيرهخيره به صورتش نگاه كرد و گفت: “اولاً اون دشمن بود، اما الان اسيره. در ثاني اينها اصلاً نميدونن براي چي با ما ميجنگن حالا تو بايد اين طوري برخورد كني؟” آن رزمنده بعد از چند لحظه سكوت گفت:”ببخشيد، من يه خورده هيجاني شده بودم.
بعد برگشت و پيشاني اسير عراقي رو بوسيد و معذرتخواهي كرد”. اسير عراقي كه با تعجب حركات ما رو نگاه ميكرد، به ابراهيم خيره شده بود. از نگاه متعجب اسير، خيلي حرفها رو ميشد فهميد.
.
.
.
.
.
شادی روح شهدا مخصوصا داش ابرام صلوات بفرستید
.
.
.
.
.
جلو چشام میبینم همش
خنده های رفیقم رو من
یا که تو روضه های ارباب
خیسی اشک چشمامش ُ من
.
.
.
.
.
.
شما بنویسید اولین بار کی رفتید
چطوری شد که رفتید
چه خاطره ای مهمی براتون مونده
.
شادی روح شهداء صلوات بفرستید
.
.
