شهدای دوران دفاع مقدس

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از همدان، نخستین اجلاسیه شهدای دانشجو معلم استان همدان با حضور یک هزار و ۶۰۰ نفر از دانشجو معلمان سراسر کشور و با شعار راهبردی همسنگران شهید در جبهه تعلیم و تربیت به یاد ۵۶ شهید دانشجو معلم استان همدان در حسینیه امام خمینی (ره) برگزار شد. 

 «سجاد صدیقی» مسئول بسیج دانشگاه فرهنگیان کشور در این مراسم با بیان اینکه پاسداشت مقام و منزلت شهدا باعث تقویت بصیرت و روشن‌بینی دانشجویان در مسیر معلمی می‌شود، اظهار داشت؛ معلمان آینده مملکت در حال تحصیل در دانشگاه فرهنگیان هستند و این دانشجو معلمان به طور قطع باید با سبک زندگی شهدا و ارزش‌های دوران دفاع مقدس آشنا شوند.

 «علی نجفی» رئیس دانشگاه فرهنگیان همدان نیز در این مراسم اظهار داشت: به لطف اجلاسیه موفق شدیم اطلاعات ۵۶ شهید دانشجو معلم استان را با همکاری بنیاد شهید بازخوانی کنیم و اطلاعات شهدای دانشجو معلم را به‌صحت رساندیم.

در این اجلاسیه از سه جلد کتاب در حوزه سیره شهدا با عنوان «راه اصیل» در وصف شهید «اصیلی»، «من مثل وهب هستم» در وصف شهید «جلال وارسته» و کتاب «از تار نون تا پود خون» در وصف زندگی شهید «علی لطفی» رونمایی شد.

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از خراسان شمالی، یعقوب احمدی فرزند یوسف در سال ۱۳۴۶ در روستای قارلق از توابع شهرستان بجنورد به دنیا آمد. تحصیلاتش را در همین شهر تا سوم راهنمایی ادامه داد. در کنار تحصیل به کار نیز مشغول بود و دکورسازی انجام می‌داد، با اینکه هم درس می‌خواند و هم کار می‌کرد وضعیت درسی خوبی داشت. فردی سخت کوش و کوشا بود. نسبت به انجام وظایف و تکالیف شرعی بسیار حساس بود. با قرآن و ادعیه بخصوص دعای کمیل انس و الفتی تماشایی داشت. اهل مسجد و هیئت عزاداری و نماز اول وقت بود. قبل از انقلاب با وجود سن کم، اما روحی بزرگ داشت و در آن شرایط شب‌ها به شعارنویسی و پخش اعلامیه می‌پرداخت. از مبارزان و دشمنان سرسخت رژیم منحوس پهلوی بود.

بعد از انقلاب و آغاز جنگ تحمیلی او همچون دیگر عاشقان و دلباختگان امام خمینی (ره) به خیل عظیم بسیجیان جان بر کف پیوست. قبل از رسیدن به سن سربازی چند مرحله به صورت بسیجی عازم میدان جنگ و جهاد شد. بارسیدن به سن سربازی دیگر بدون هیچ عذری در لباس مقدس سربازی به نبرد با متجاوزکاران پرداخت و آخرین قطره خونش را در همین راه فدا کرد.

وی یکبار از ناحیه گردن دچار مجروحیت شده بود و تا دم در شهادت رفته بود، اما بعد از بهبودی مجددأ  شانس خود را جهت ورود به باغ شهادت آزمود و این بار موفق شد در ۲۲ فروردین سال ۱۳۶۷ بعد از چندین بار اعزام در ماه‌های پایانی در منطقه پنجوین عراق به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

پیکر پاکش پس از تشییع در گلزار شهدای بجنورد به خاک سپرده شد.

انتهای پیام/