به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از فارس، شهید «هوشنگ رستمی» از شهدای ارتش جمهوری اسلامی استان فارس هست که چهارم خرداد سال ۱۳۱۹ در خرم‌آباد لرستان دیده به جهان گشود و ۷ ساله بود که راهی مدرسه شد. تحصیلات خود را تا مقطع لیسانس در رشته علوم و فنون نظامی گذراند. اردیبهشت سال ۱۳۴۴ به استخدام ارتش درآمد که پس از سپری نمودن دوره‌های آموزشی، داوطلبانه به تیپ ۵۵ هوابرد شیراز منتقل شد. سال ۱۳۵۷ با شروع درگیری در کردستان خود را به جبهه غرب رساند و تا پایان جنگ حضور مستمر در جبهه داشت. وی سرانجام پس از سال‌ها مجاهدت ۲۰ آذر سال ۱۳۶۹ در حین پاکسازی میدان مین بر اثر انفجار مین به شهادت رسید. پیکر پاکش در بهشت رضا خرم آباد به خاک سپرده شد.
قسمت «۶۵» خاطره خودنوشت شهید «هوشنگ رستمی»:
روز ۲۹ اسفندماه تیر بار ضد هوائی کالیبر ۱۲/۷ یا ۵۰ را تنظیم و با گونی محکم نمودم تا در موقع تیراندازی تکان نخورد، خمپاره انداز ۸۱ بر روی نقطه دلخواه تنظیم نمودم، به همه هوشیاری دادم، چون یکی از پایگاه‌های سقز را به علت خوابیدن نگهبان، ضد انقلاب تصرف و کلیه نفرات را سر میبرند، تعدادی را به گروگان میبرند و تمام اسلحه و مهمات پایگاه را برده بودند.
شب یکم فروردین ماه ۱۳۶۰ سردشت
ساعت تحویل سال نوروز ساعت ۸ و ۳۲ دقیقه و ۸ ثانیه صورت می‌گرفت. قبل از این تصور که عید امسال را چگونه خواهیم گذراند من به فکر سور و سات نبودم، چون فقیرانه‌ترین عید‌ها را من در سردشت داشتم.
در شب عید نه خبری از میوه بود، نه از آجیل و نه از هفت سین، زیرا به یکی از بچه‌ها سفارش کرده بودم مقداری از شهر بخرد و بیاورد، ولی ایشان به علت کار واجب اجازه گرفتند و در شب عید در شهر ماندند. فقط مقدار کمی آبنبات و نصف جعبه‌ای بیسکویت داشتیم.
فردا تمام سربازان برای گفتن تبریک به نزد من آمدند، مقداری گز و کمی پرتقال و کمی هم آبنبات جور کردیم و به هر شکلی بود عید سپری شد و بچه‌ها هم زیاد توقع نداشتند.
بعد از سال تحویل به فکر بچه‌هایم بودم و صحنه‌های جست و خیز آنها و چیدن هفت سین و سایر کار‌های بچه‌گانه آنها در ذهنم زنده شد و مخصوصاً اینکه به این فکر بودم که امسال عید را چگونه سپری کرده‌اند یا می‌کنند.
با بی سیم به پایگاه‌ها تبریک گفته شد و در بین پایگاه‌ها تبریک بچه‌ها و فرمانده‌هان پایگاه رد و بدل شد و عید به همین مسائل خلاصه شد البته این مسائل در روز یکم فروردین ۱۳۶۰ صورت گرفت.
انتهای پیام/
