حجتالاسلام والمسلمین «علیاکبر باباخانی» فرزند سردار سرلشکر شهید «علی باباخانی» که در حملات رژیم صهیونیستی به کشورمان به شهادت رسید، در گفتوگو با خبرنگار حماسه و جهاد دفاعپرس اظهار داشت: اگرچه این احساس قابل بیان نیست، حس میکنم توانستیم سهمی، هرچند ناچیز، در خدمت به این انقلاب مقدس داشته باشیم و به این مساله افتخار میکنم. انشاءالله این انقلاب زمینهساز ظهور حضرت ولیعصر (عج) خواهد بود. از خدای متعال خواستار ادامه این مسیر هستیم و امیدواریم ما نیز بتوانیم در موقعیت مناسب، سهم خود را ایفا کنیم و در نهایت به قافله شهدا ملحق شویم.
شاید برای برخی باورپذیر نباشد، اما از آغاز، آرزوی همه ما شهادت بود. همه برای رسیدن به آن دعا میکردیم. در مقطعی برای خود من، فکر کردن به از دست دادن پدر، سختترین مساله بود، اما جلوتر که رفتیم، کار به جایی رسید که دعا میکردیم برای شهادت. پدرم هر کسی را که میدید، میگفت این آرزو را برای من داشته باشید و ما هم همین دعا را برایش داشتیم. اما بعد از شهادت، وقتی انسان مرور میکند، درمییابد که این توفیق، مانند مدالی هست که خداوند به گردن فردی آویزان میکند. آنگاه به فکر فرو میرود که چه شد این سعادت نصیب او شد. ایشان خصوصیات زیادی داشتند.
دو ویژگی پدر شهیدم برای من بهصورت خاص برجسته هست و فکر میکنم سعادت ایشان از این دو ویژگی نشأت گرفته هست، اول اخلاص ایشان بود. همواره به ما توصیه میکردند که فقط برای خدا کار کنید. نه برای پول، نه برای مقام، نه برای رضایت دیگران. خودشان نیز دقیقاً همینگونه بودند. زمانی که با ساختارهای اداری آشنا نبودم، میدیدم پدر ساعت ۱۰ شب به خانه میآید. از او میپرسیدم که آیا اضافهکار به شما میدهند؟ پاسخ میداد: «اضافهکار من را خدا میدهد. من برای خدا کار میکنم. اصلاً دنبال ساعت زدن و این چیزها نیستم. کارم را انجام میدهم، چون کارگر خدا هستم و خودش هم مزدم را لحاظ میکند».
شهید باباخانی اصلا در پی مقام و لباس و منصب نبود. سالها لباس سپاه را بدون درجه میپوشید. زمانی که کودک بودم، به او میگفتم چرا دیگران درجه دارند ولی شما ندارید؟ با لبخند پاسخ میداد: «درجه من را هم روزی خواهند داد». به یاد دارم حتی یکی از همکارانش در اینباره گفت: «درجه پدرت را خدا به او خواهد داد». همان همکار یک فهرستی را به من نشان داد که توسط پدرم برای اعطای درجه به نظامیان تنظیم شده بود، اما نام خودش در آخر آن فهرست بود یعنی پیگیر هیچ امتیازی نبود.
پدرم در کل مسائل کاری خود را با ما درمیان نمیگذاشت، حتی زمانی که اولین درجه را دریافت کرد تا مدتها ما خبر نداشتیم. همکار پدر تعریف میکرد وقتی نامه آمد برای معرفی ایشان برای دریافت درجه، کسی دیگر را برای دریافت درجه معرفی کرد و باز خود را در اولویت قرار نداد. این عدم تعلق و عدم دلبستگی از اخلاص ناب او بود و خداوند نیز در اینباره فرموده هست که “هرکس برای من کار کند، من هم مزد او را میدهم» و تجارت با خدا هرگز ضرر ندارد.
دومین ویژگی شهید باباخانی، خستگیناپذیری بود. من گاهی به شوخی میگفتم، شما سربازهای امام خمینی (ره) کی خسته میشوید؟، ما جوانترها زود خسته میشویم، فرسوده میشویم و به استراحت نیاز داریم، اما شما با اینکه سنتان بالاتر هست، همچنان فعال هستید. گویی خستگی را خسته میکرد. ایشان تا آخرین رمق تلاش میکرد تا وظیفهاش را نسبت به شهدا و انقلاب ادا کنند. خدا را شاکریم و از او بسیار سپاسگزاریم. گرچه دلمان برایشان تنگ میشود، اما خوشحالیم که به آرزوی دیرینهشان رسیدند و این سعادت نصیبشان شد.
در پایان، از خداوند متعال خواستاریم که درجات همه شهدا را متعالی گرداند و در این ایام عزای حضرت امام حسین (ع)، آنان را مهمان اهل بیت علیهمالسلام قرار دهد و عاقبت ما را نیز ختم به خیر فرماید.
انتهای پیام/ 112
