شهدای مسیحی

وانیک هارتونیان ادامه داد: «هنریک» آبان سال ۱۳۶۷ در صالح آباد ایلام به شهادت رسید و خبر شهادتش را طریق خلیفه گری به ما داد. بعد از مراسم چهلم به منطقه شهادت ایشان رفتیم. فرمانده شان تعریف می کرد که پس از بازگشت از درگیری، «هنریک» در سنگر تیر خورده و شهید می شود. هنریک عاشق سربازی بود و به خاطر حال و هوای جنگ دوست داشت به جبهه برود. او می گفت مگر جنگ ارمنی یا مسلمان دارد، ما هم ایرانی هستیم و نمی توانیم نسبت به وضعیت کشور بی تفاوت باشیم. این نگاه بین ارامنه وجود دارد و زمان جنگ تحمیلی به خاطر هم وطنان و کشورمان به جبهه رفتیم. پدر و مادرمان هیچ گاه مخالف رفتنمان به جبهه نبودند و مانعمان نمی شدند.

فرمانده جنگ، شیفته«هنریک» بود

برادر شهید هارتونیان که راننده خودروهای سنگین است، با بیان این که برادرم در مکانیکی تاحدودی تخصص داشت و این موضوع باعث شد در جبهه برای مدتی راننده فرمانده باشد، گفت: چند ماهی در یک مکانیکی روی ماشین های آمریکایی کار کرده بود. در جبهه نیز گویا فرمانده اش یک ماشین آمریکایی داشته و یک مرتبه که ماشینش خراب می شود، هنریک آن را درست می کند. فرمانده از هنریک خوشش آمده و او را راننده خودش در منطقه می کند. هنریک بسیار صادق و راستگو بود و فرمانده شیفته این رفتار برادرم می شود.

وی درباره آخرین دیدار شهید «هارتونیان» با خانواده اش که علی رغم تلاش خانواده، موفق به دیدار شهید نمی شوند گفت: بعد آن که هنریک سه ماه آموزشی را تمام کرد، از چهل دختر به منطقه اعزام شد. همان زمان با ما تماس گرفت و گفت که یک ساعت در راه آهن تهران توقف داریم. بیایید راه آهن تا همدیگر را ببینیم. ما رفتیم اما قطار مستقیم رفته بود و نتوانستیم هنریک را ببینیم. قرار بود که یک ماه بعد به مرخصی بیاید. آن زمان با مراسم نامزدی من مصادف بودیم. از طریق تلگراف به هنریک اطلاع دادیم برای مراسم به تهران بیاید اما آن زمان پیام ها باید دست به دست می چرخید تا به دست رزمنده ها برسد. هنریک روز نامزدی، تلگراف را دریافت کرده بود که ۱۵ روز بعد از آن به شهادت رسید.

ارامنه به دنبال معرفی شهدا نیستند

شهید هارتونیان درباره این موضوع که چرا شهدای اقلیت دینی از جمله شهدای ارامنه برای مردم شناخته شده نیستند، گفت: ارامنه هنگامی که اتفاقی برایشان می افتد و تمام می شود دیگر خیلی به آن موضوع نمی پردازند. درباره شهدا هم همین طور است. جوانان به جبهه رفتند، شهید شدند و به جایگاهی که می خواستند رسیدند. ما این موضوع را پذیرفته ایم. البته هر سال سالگرد شهید که می شود برای ایشان مراسم گرفتم و سر خاکش می رود اما به دنبال معرفی شهیدمان نیستیم.

وی در پایان با بیان این که برادرش فرصت نکرد وصیت نامه بنویسد، اظهار کرد: هنگامی که شهید به جبهه رفت، تازه دیپلم گرفته و ۱۸ ساله بود و از آنجایی که در ماه اول اعزام به منطقه شهید شد، فرصت نکرد وصیت نامه بنویسد.. هنریک یک زندگی معمولی داشت و برای رفتن به جبهه بی تاب بود.

گفتنی است شهید «هنریک هارتونیان» در تاریخ ۱۸/۵/۱۳۴۸ در اراک دیده به جهان گشود. بعد از گذشت چند سال، خانواده شهید به تهران مهاجرت کردند. او تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم در رشته علوم انسانی به پایان رساند و بعد از آن در یک مغازه مکانیکی مشغول به کار شد و تبحر خاصی پیدا کرد. شهید «هارتونیان» زمانی که به سن سربازی رسید، بعد از گذراندن دوره آموزشی، به منطقه صالح آباد ایلام اعزام و در همین منطقه در تاریخ ۱۰/۸/۱۳۶۷به شهادت رسید.

پیکر مطهر این شهید والامقام در قطعه شهدای ارامنه تهران به خاک سپرده شد.