شهید ابراهیم هادی

این نمایش چه ربطی به «شهید ابراهیم هادی» دارد؟!

این نمایش چه ربطی به «شهید ابراهیم هادی» دارد؟!



«کجایی ابراهیم»، سوالی مغرضانه یا دغدغه نسل امروز است؟

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، کار در هر فضایی بدون درک آن فضا ممکن نیست، نمی‌توان در باره موضوعی کار کرد اما ابعاد آن موضوع را درک نکرد و اگر کاری صورت بگیرد نتیجه آن جز غرض‌ورزی حاصلی ندارد؛ حتی اگر نیت خیر باشد. «کجایی ابراهیم» از نمونه چنین آثاری است، این نمایش به نویسندگی و کارگردانی «لیلی عاج» در جشنواره سی‎ونهم تئاتر فجر روی صحنه رفت. این نمایش علی‌الظاهر درباره شهید ابراهیم هادی است اما عملا جز نقد مغرضانه جامعه امروز چیزی برای گفتن ندارد.

جوانی روی داربست در حال کشیدن پرتره‌ای از شهید ابراهیم هادی است و ضمن آن کتاب زندگی وی را می‌خواند. آنچه روی صحنه می‌بینیم در واقع همان چیزی است که جوان نقش در حال مطالعه آن است. رفته‌رفته جوان نقاش با شخصیت‌های کتابی که می‌خواند ارتباط می‌گیرد و وارد دنیای آنها می‌شود. این جوان یکی دو رزمنده را وارد دنیای معاصر می‌کند تا با حقیقت تلخ امروز آشنا شود.

رزمندگان آنقدر تیرگی و سیاهی می‌بینند که دوست دارند دوباره به کانالی که در آن گیر افتاده‌اند برگردند. یکی از رزمندگانی که به دنیای امروز می‌آید پسران به بن‌بست رسیده و خانواده متلاشی‌اش را می‌بیند و دوست دارد به همان کانال برگردد. «کجایی ابراهیم» به دنبال این نیست که ابراهیم هادی را پیدا کند، این نمایش به دنیال آن است تا بپرسد «چرا ابراهیم»، چرا عده‌ای رفته‌اند و جنگیدند و شهید شدند و بازنگشتند؟ شاید نیت عوامل نمایش «کجایی ابراهیم» خیر باشد اما نتیجه کار مغرضانه است.

دیگر اینکه اگر در این نمایش یکی از شهدای جنگ تحمیلی به‌جای شهید ابراهیم هادی قرار بگیرد عملا تفاوتی نمی‌کند و خللی در داستان ـ اگر وجود داشته باشد ـ ایجاد نمی‌کند. اگر قصد نقد جامعه امروز را داریم ابتدا باید نقد کردن را بیاموزیم. اینکه هزاران نفر برای دفاع از کشور وارد میدان شدند و شهید و اسیر و جانباز شدند کار عبثی نکردند. اگر عده‌ای از مسئولین اختلاس می‌کنند و با رانت فرزندانشان را به خارج از کشور می‌فرستند و با زیاده‌خواهی کاخ‌نشین شده‌اند در انجام وظیفه‌ای که رزمندگان احساس کردند و ایثاری که کردند تغییری ایجاد نمی‌کند.

اگر به درستی نگاه کنیم خواهیم دید جهاد امروز ما دشواتر از ایام دفاع مقدس است. اگر قرار است در مقابل اختلاس‌ها، رانت‌ها، فاصله طبقاتی، بیکاری و فساد بایستیم، باید بی‌محابا وارد میدان شویم و از حقیقت مکتوم مانده دفاع کنیم.

اما به یاد داشته باشیم که حق نداریم عملکرد رزمندگان را مورد سوال و بازخواست قرار دهیم و بپرسیم چرا به جبهه رفته‌اند؟ رزمندگان جان خود را فدا کردند تا ارزش‌های دینی و ملی ما حفظ شود. هیچ رزمنده‌ای به جبهه نرفت تا مثلا نان سنگک سه هزارتومان نشود. بهتر است اول به معنای دفاع مقدس پی‌ببریم بعد درباره آن کار کنیم.



منبع خبر

این نمایش چه ربطی به «شهید ابراهیم هادی» دارد؟! بیشتر بخوانید »

وقتی شهید ابراهیم هادی چراغ راه یک معلم شد

وقتی شهید ابراهیم هادی چراغ راه یک معلم شد



دستخط به جا مانده از شهید ابراهیم هادی

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، فرشته شکاری معلم و فعال فرهنگی میهمان برنامه چراغ بود و در گپ و گفتی صمیمی مروی بر فعالیت‌های خود با محور امر به معروف و نهی از منکر داشت و گفت: جغرافی خواندم و به فعالیت‌های فرهنگی علاقه داشتم و با آشنایی با یک موسسه خیریه فعالیت‌های مورد علاقه من با گروه خادمین شهدا شکل گرفت اما پس از مدتی توسط دختر یکی از شهدا با طرح نائب شهید ارتباط گرفتم و در شهری دور از زادگاهم شهدا به من نشان دادند که اگر بخواهند خودشون دست ما را می‌گیرند.

این فعال فرهنگی در رابطه با اثرگذار بودن شیوه‌های تعلیمی و مذهبی در مدرسه برای دانش‌ آموزان پرداخت و گفت: نیاز هست برای دانش آموزان وقت گذاشت و بر اساس موقعیت و جو هم کار تفاوت دارد به ویژه که دانش آموزان در سنین حساس متاثر از محیط زندگی هستند و در مقطعی کتاب شهدا را به بچه‌ها معرفی کردم و باید کاری کنیم که دانش آموز به مربی خود اعتماد کند و والدین با رابطه صمیمی دو طرفه می‌توانند در مسیر تربیت کودک و نوجوان خود موفق باشند، کودک فکر نکند والدین نظرشان را تحمیل می‌کنند بلکه راه درست و غلط را به آنها نشان دهند.

این فعال فرهنگی تصریح کرد: زمینه فکر کردن را برای کودک و نوجوان فراهم کنیم و اجازه دهیم او نسبت به مسائل فرصت فکر کردن داشته باشد و در این راه و مسیر روش درست و راه درست را به آنها نشان دهیم چرا که بچه‌ها منطقی هستند و راه درست را که نشانشان‌ دهیم خودشان آن را ادامه می‌دهند و دنبالش می‌روند. وقتی زمینه فکری برای کودک شکل گرفت راه درست را طی می‌کند وقتی به یکی از دانش‌آموزان کتاب زندگی شهید ابراهیم هادی را معرفی کردم و موجب شد وقتی جلد اول را خواند به مشکل خورد و از من کمک خواست و به او گفتم از شهید کمک بخواهد.

شکاری ادامه داد: شکر خدا مشکل آن دانش آموز حل شد و وقتی جلد دوم کتاب را خوانده بود دیدگاهش به زندگی تغییر کرده بود و اینطور می‌گفت که حتی نمی‌خواسته یک روز دیگر زندگی کند و زندگی‌اش تمام شود اما حس او عوض شد و دنیا برایش قشنگ شده بود و الان به آرامشی که فکر می‌کرد یک رویاست رسیده است.

این فعال فرهنگی همچنین در بخشی از صحبت‌های خود در رابطه با سوال اساسی جوانان در رابطه با لذت بردن و تفریح کردن و چرایی محروم شدن از این لذت‌ها، بیان کرد: محروم کردن نیست واقعا لذت بردن در جوانی خوب است و باید از این فرصت خوب استفاده کنیم و لازم است که انتخاب‌های خوبی داشته باشیم، انتخابی که بیشترین نفع و کمترین ضرر را برای ما داشته باشد مانند آزمون کنکور که به مدت کوتاهی فرد از برخی لذت‌ها چشم پوشی می‌کند و به لذت واقعی خود می‌رسد. برخی لذت‌های آنی است و ما در زندگی مدام بین این انتخابات‌ها هستیم و این انتخاب‌ها هستند که باعث رشد ما می‌شوند. 

شکاری که معاون پرورشی یکی از مناطق آموزش و پرورش در شهر رفسنجان است، برخی از شیوه‌های فعالیت‌های فرهنگی و مذهبی برای دانش آموزان را مطرح و اظهار کرد: در آن منطقه که من مشغول به خدمت هستم خانواده‌ها چندان تقیدات مذهبی ندارند و شناخت درستی ندارند و حجاب را محدودیت می‌دانند و وقتی محیط شاد ما در مدرسه با بچه‌های خود دیدند و احکام اسلامی را به بچه‌ها می‌گفتیم تا خودشان انتخاب کنند و حتی والدین بیان کردند که چرا عقاید خود را به بچه‌ها تحمیل می‌کنید و ما گفتیم که صرفا به آنها آموزش می‌دهیم و وقتی رابطه صمیمی در روحیه بچه‌ها و پیشرفت تحصیلی و اخلاق آنها تاثیر داشت، اینطور نگاه والدین هم تغییر کرد.

وی عنوان کرد: از آنجا که رابطه خوبی با بچه‌ها داشتیم موفق شدیم فعالیت آنها را تحت تاثیر قرار دهیم و برایشان وظیفه تعریف کردیم و آنها را به این کار تشویق کردیم و مشتاق به همکاری شدند و اینطور که مسئولیت داشتند در انجام فعالیت‌ها هم اشتیاق به خرج می‌دادند، مثلا دانش‌آموزی که نماز نمی‌خواند مسئول تزیین نمازخانه بود و اینطور به عبادت و شکرگزاری خدا مشتاق می‌شد. همینطور دانش آموزی که انتخاب اشتباهی برای کلاس ورزشی اش داشت در انتخاب خود تجدیدنظر کرد.

شکاری آموزش و کسب مهارت را موثرترین شیوه ورود و موفقیت در فعالیت‌های فرهنگی می‌داند و یادآور شد: شهدا هدایتگر مسیر زندگی من بودند به ویژه شهید ابراهیم هادی که چراغ راه من شد و در زندگی برای همه ما اتفاقات بسیاری می‌افتد و لازم است بعد از همه آن اتفاق‌ها از خدا برای تک تک چراغ‌هایی که در مسیرهای تاریک زندگی ما قرار داده تشکر کرد.

برنامه «چراغ» در فصل دوم با موضوع عفاف و حجاب و با شعار همراهی برای درست تر دیدن، روی آنتن شبکه پنج می‌رود. این برنامه کاری از گروه شبکه پنج سیماست که به تهیه کنندگی «مصطفی هیودی»، سردبیری «محمد حسن زمان وزیری» با اجرای «المیرا سماواتی» است و برنامه به قلم نعیمه اسلاملو و گروه نویسندگان است که مهمانان این برنامه در فصل جدید کارشناسان حوزه حجاب و عفاف، فعالان فرهنگی، طراحان مد و لباس اسلامی، گروه های مردمی فعال عفاف و حجاب هستند و مجری طرح موسسه فرهنگی هنری کاربردی «خیبر» است‌.

برنامه «چراغ» چهارشنبه و پنجشنبه‌ها ساعت ساعات ۱۶:۱۵ از شبکه پنج سیما پخش می‌شود و می‌توانید بازپخش آن را در همین شبکه یکشنبه و دوشنبه‌ها ساعت۱۳:۳۰ و بعد از خبر ۲۴ مشاهده کنید. همچنین می توانید این برنامه را بطور کامل از طریق تلوبیون یا صفحه آپارات برنامه به آدرس cheragh_tv5 به تماشا بنشینید.



منبع خبر

وقتی شهید ابراهیم هادی چراغ راه یک معلم شد بیشتر بخوانید »

مزاح شهید ابراهیم هادی با رزمندگان

مزاح شهید ابراهیم هادی با رزمندگان



به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، در چهلمین سالگرد دفاع مقدس، سراغ بخشی از خاطرات رزمندگان رفته‌ایم تا با انتشار آن یاد و نام آنها را گرامی‌ بداریم و بتوانیم بخشی از سختی‌ها و مشکلات این عزیزان را برای نسل آینده نقل کنیم.

در یکی از روزها خبر رسید که ابراهیم و جواد و رضا گودینی پس از چند روز مأموریت از سمت پاسگاه مرزی در حال بازگشت‌اند. از اینکه آنها سالم بودند خیلی خوشحال شدیم.

جلوی مقر شهید اندرزگو جمع شدیم. دقایقی بعد ماشین آنها آمد و ایستاد. ابراهیم و رضا پیاده شدند. بچه‌ها خوشحال دورشان جمع شدند و روبوسی کردند. یکی از بچه‌ها پرسید: آقا ابرام،‌ جواد کجاست؟!

یک لحظه همه ساکت شدند. ابراهیم مکثی کرد، درحالی که بغض کرده بود، گفت: جواد! بعد آرام به سمت عقب ماشین نگاه کرد.

یک نفر آنجا دراز کشیده بود. روی بدنش هم پتو قرار داشت! سکوتی کل بچه‌ها را گرفته بود. ابراهیم ادامه داد: جواد….جواد…! یک دفعه اشک از چشمانش جاری شد. چند نفر از بچه‌ها با گریه داد زدند: جواد،‌ جواد! و  به سمت عقب ماشین رفتند! همینطور که بقیه هم گریه می‌کردند،‌ یک دفعه جواد از خواب پرید! نشست و گفت: چی، چی شده؟! جواد هاج و واج اطراف خودش را نگاه کرد. بچه‌ها با چهره‌هایی اشک‌آلود و عصبانی به دنبال ابراهیم می‌گشتند. اما ابراهیم سریع رفته بود داخل ساختمان!

منبع: کتاب سلام بر ابراهیم جلد اول صفحه 144

منبع: تسنیم



منبع خبر

مزاح شهید ابراهیم هادی با رزمندگان بیشتر بخوانید »

می‌خواهم دوباره نمایش «شهید ابراهیم هادی» را اجرا کنم

می‌خواهم دوباره نمایش «شهید ابراهیم هادی» را اجرا کنم



کسی که می‌گوید تئاتر فقط تا ساعت ۱۸ اجرا شود شناختی از این حوزه ندارد

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، لیلی عاج کارگردان تئاتر درباره وضعیت اجراهای نیمه کاره تئاتر در زمان شیوع کرونا توضیح داد: من مانند بقیه دوستانی که اجراهای آن ها نیمه کاره رها می‌شود، فقط حس بلاتکلیفی دارم. مثل این است که در کلافی گم شده ای و رشته از دست آدم دربرود.

وی با ابراز تاسف از وضعیت پیش آمده و نبود برنامه ای مدون، توضیح داد: به دلیل آنکه اجرای نمایش «کجایی ابراهیم» نیمه کاره رها شده و مجبور به جمع دکور نمایش شدم و درحال حاضر هفته ها از اجرا می‌گذرد و اگر دوباره اجرا بروم، انگار یک بازتولید دوباره انجام داده ام و بخش بزرگی از هزینه ها به من بازمی‌گردد. حتی زمانی که بازیگران برای مطلع شدن از شرایط با من تماس می‌گیرند، فقط به آن ها می‌گویم که هیچی نمی دانم. این شرایط  واقعا بلاتکلیفی بزرگی است.

وی درباره علت اقدام نکردن برای گرفتن وامی که دولت برای هنرمندان تئاتردر نظر گرفته بود، عنوان کرد: من مدرک کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی دارم، مشغول تدریس، نوشتن و تئاتر در دانشگاه و آموزشگاه هستم و مستمر کار می‌کنم اما بارها به همکاران تئاتر گفتم من چون عضو هیچ کدام از کانون ها و انجمن های خانه تئاتر نیستم، هیچ وامی نیز دریافت نکردم و در جریان جزییات حمایت ها از سوی دولت نیستم.

به گفته وی، تنها بخشی کمک هزینه از انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس دریافت کرده است.

این کارگردان درباره حمایت دولت در وضعیت شیوع کرونا از هنرمندان تئاتر گفت: واقعیت این است که باید ببینیم خواسته های ما چیست و آن‌ها به چه تعداد از خواسته‌های ما عمل می‌کنند. من فعالیت صنفی ندارم اما نظرم بر این است که باید خواسته‌ها دقیق مطرح شوند برای مثال همکاران تئاتر خواسته‌های خود را در ۴۰ بند مشخص و اعلام کنند و بعدا بگویند دولت تنها به ۱۰ بند مطالبات عمل کرده است در نتیجه عملکرد آن ضعیف بوده است، اما آنچه درحال حاضر وجود دارد گفته‌های پراکنده است و به این علت نمی توانم اظهارنظر دقیقی کنم.

خیلی ها واهمه داشتند و به تماشای تئاتر نمی‌آمدند

این مدرس و محقق تئاتر اضافه کرد: اکنون در نگاه و نظر هنرمندان تئاتر دودستگی وجود دارد مثلا افرادی گفتند در این شرایط چرا می‌خواهی کار کنی؟ به اهالی تئاتر رحم کن و برعکس بعضی‌ها نیز می‌گویند کار کنم. من زمانی که «کجایی ابراهیم» را اجرا می کردم، وقتی در این وضعیت به خیلی از دوستان تئاتری که همیشه کارها را رصد می کردند، می گفتم برای دیدن نمایش بیایند، واهمه داشتند و نمی‌آمدند.

عاج با اشاره به اینکه برخی از اهالی تئاتر نبود توجیه اقتصادی در این شرایط را مهم می دانند، بیان کرد: بعضی از همکاران می گویند چون ظرفیت سالن‌ها ایده‌آل نیست و بازگشت گیشه نداریم، نمی‌توانیم کار کنیم و دولت باید حمایت مطلق داشته باشد. آن دسته دیگر بر این اعتقادند که کار کنند و در کنار فعالیت، دولت از آن ها حمایت کند تا چراغ تئاتر را روشن نگه دارند. من به هر دو دسته حق می‌دهم اما آنچه در گفتگوها و یادداشت‌هایی که در صفحه های مجازی رصد می کنم، حاکی از آن است که دولت رسیدگی‌ای را که باید انجام دهد نداده است، زیرا میزان نارضایتی‌ها بسیار بالا است.

همه چیز در اوج بی نظمی است

وی افزود: مهم‌ترین مساله‌ای که با آن مواجه شدم باز بودن مراکز هنری از ۲۰ آبان تا ساعت ۱۸ است. یعنی واقعا هیچکس بین تصمیم گیران اطلاع نداشته که باید چه ساعتی ما باید اجرا برویم که ساعت ۱۸ تمام شود! انگار تئاتر در این بیانیه جایی نداشته است. نمی دانم در این وضعیت چه کاری باید انجام دهم. مدام می گویند ببینیم چه می‌شود و تصمیم ها را به هفته‌های بعد موکول می‌کنند و ما هم دلمان را به این صحبت‌ها خوش کرده ایم. آن چیزی که در مرحله اول در آموزش تئاتر باید یاد بگیریم، نظم است که الان همه چی در نهایت بی‌نظمی است.

عاج درباره رعایت پروتکل های بهداشتی در زمان تمرین اجرای نمایش «کجایی ابراهیم» بیان کرد: پلاتوها از لحاظ ابعاد کوچک بودند و برای گروهی که ۱۵نفره بود و ۸ بازیگر روی صحنه داشت، ریسک را بالا می‌برد ولی ما خوشبختانه تمام مدت در خود تماشاخانه تمرین کردیم و مسئولان تماشاخانه سرو به طور مرتب و تا جایی که در توان داشتند، ضدعفونی می‌کردند و حتی در طول تمرین ها تا حد امکان با رعایت فاصله تمرین می‌کردیم و چون تمرین در ماه شهریور انجام شد در پشتی سالن و اتاق گریم را بازمی‌کردیم و ۲ عدد فن و پکیج بزرگ در جای مناسبی قرار داشت و همه چیز به طور درست محیا شده بود و همچنین گروه در میانه روز پذیرایی می‌شدند که حتی در آن زمان نیز پروتکل های بهداشتی را رعایت کردیم. این شرایط نتیجه مجموعه همدلی دوستان سالن و خود بچه ها بود. به هر حال یکی برای همه، همه برای یکی بود، زیرا اگر خدایی نکرده یکی از همکاران مبتلا می‌شد، زحمت همه به هدر می‌رفت و جابه جایی کسی به دلیل بیماری، روند کار را متوقف می‌کرد. به طور کلی  شرایط خیلی خوب بود و مشکلی پیش نیامد.

عاج درباره استقبال مخاطبان از نمایش «کجایی ابراهیم» در همان زمان که روی صحنه رفت، عنوان کرد : نمایش از ۱ مهر روی صحنه رفت و تقریبا ۱۲ اجرا داشتیم و سپس به علت تعطیلی متوقف شد. روزهای اول با چند چالش مواجه شدم؛ یکی اینکه مکان تماشاخانه سرو برای خیلی ها غریب بود و باید کلی توضیح می دادم که این تماشاخانه در کجا قرار دارد ولی دو تا سه شب آخر استقبال خیلی خوب بود.

وی افزود: ابراهیم هادی دوستداران زیادی داشت و زمانی که تماشاچی می آمد، می گفتیم امروز عاشقان شهید ابراهیم هادی سالن را پر کردند و برای آن ها جذاب بود که ببینند، چطوری از شهید ابراهیم هادی نمایش تولید کردیم و بسیاری آن ها می‌گفتند، چقدر حضور بازیگری که نقش شهید ابراهیم را بازی می کرد کم بود و مدام منتظر بودند بازیگر روی صحنه بیاید و او را ببینند زیرا به لحاظ ظاهری شباهت زیادی با شهید ابراهیم داشت. بخش زیادی از استقبال مخاطبان را مدیون دوستداران شهید ابراهیم هادی هستیم.

استقبال می‌کنم دوباره نمایش «کجایی ابراهیم» را روی صحنه ببرم

عاج درباره دوباره به صحنه بردن نمایش «کجایی ابراهیم» که نیمه رها شده است، گفت: من استقبال می‌کنم دوباره نمایش «کجایی ابراهیم» را روی صحنه ببرم، زیرا برای این نمایش زحمت کشیده شده است و اثر تازه داشت دیده می‌شد و همچنین از نمایش نیمه کاره استقبال نمی‌کنم زیرا باید از صفر شروع کنم، کارهای تبلیغ و دکور را انجام دهم و تمرین را از سر بگیریم که همه این ها هزینه هایی را به همراه دارد اما ترجیحم دیده شدن نمایش است و امیدوارم  به بخش صحنه جشنواره تئاتر مقاومت راه پیدا کند.

کارگردان «قند خون» درباره کارهای جدید خود نیز گفت: قبل از اتفاقات کرونا روی نمایشنامه «معده طبقه متوسط» کار می‌کردم و با این فرصت پیش آمده آن را بازنویسی می‌کنم، زیرا برای نوشتن یک نمایشنامه خوب به ۸ ماه زمان نیاز داریم. این تنها متنی است که در این زمان به طور جدی روی آن کار کرده ام که موضوع آن مانند دیگر کارهای من درباره زندگی یک خانواده کارگر و چالش های موجود در آن است.

نویسنده نمایشنامه «سالی که دوبار پاییز شد» در پایان گفت: من با دوستانی که در خانه تئاتر فعالیت های صنفی دارند، خیلی ارتباطی ندارم و نمی دانم چه تلاشی برای همکاران و دوستداران تئاتر شده است. به هرحال این شرایط پر استرس و روزهای تلخ کرونا، تعدادی از آدم ها را از تئاتر محروم می‌کند و. نمی دانم چه کار جدی ای برای همین تعداد انجام شده است. امیدوارم اتفاق خوبی برای بچه های تئاتر رخ بدهد و حداقل باید برنامه‌ریزی شود که از این وضعیت دربیایند. /صبا

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، لیلی عاج کارگردان تئاتر درباره وضعیت اجراهای نیمه کاره تئاتر در زمان شیوع کرونا توضیح داد: من مانند بقیه دوستانی که اجراهای آن ها نیمه کاره رها می‌شود، فقط حس بلاتکلیفی دارم. مثل این است که در کلافی گم شده ای و رشته از دست آدم دربرود.

وی با ابراز تاسف از وضعیت پیش آمده و نبود برنامه ای مدون، توضیح داد: به دلیل آنکه اجرای نمایش «کجایی ابراهیم» نیمه کاره رها شده و مجبور به جمع دکور نمایش شدم و درحال حاضر هفته ها از اجرا می‌گذرد و اگر دوباره اجرا بروم، انگار یک بازتولید دوباره انجام داده ام و بخش بزرگی از هزینه ها به من بازمی‌گردد. حتی زمانی که بازیگران برای مطلع شدن از شرایط با من تماس می‌گیرند، فقط به آن ها می‌گویم که هیچی نمی دانم. این شرایط  واقعا بلاتکلیفی بزرگی است.

وی درباره علت اقدام نکردن برای گرفتن وامی که دولت برای هنرمندان تئاتردر نظر گرفته بود، عنوان کرد: من مدرک کارشناسی ارشد ادبیات نمایشی دارم، مشغول تدریس، نوشتن و تئاتر در دانشگاه و آموزشگاه هستم و مستمر کار می‌کنم اما بارها به همکاران تئاتر گفتم من چون عضو هیچ کدام از کانون ها و انجمن های خانه تئاتر نیستم، هیچ وامی نیز دریافت نکردم و در جریان جزییات حمایت ها از سوی دولت نیستم.

به گفته وی، تنها بخشی کمک هزینه از انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس دریافت کرده است.

این کارگردان درباره حمایت دولت در وضعیت شیوع کرونا از هنرمندان تئاتر گفت: واقعیت این است که باید ببینیم خواسته های ما چیست و آن‌ها به چه تعداد از خواسته‌های ما عمل می‌کنند. من فعالیت صنفی ندارم اما نظرم بر این است که باید خواسته‌ها دقیق مطرح شوند برای مثال همکاران تئاتر خواسته‌های خود را در ۴۰ بند مشخص و اعلام کنند و بعدا بگویند دولت تنها به ۱۰ بند مطالبات عمل کرده است در نتیجه عملکرد آن ضعیف بوده است، اما آنچه درحال حاضر وجود دارد گفته‌های پراکنده است و به این علت نمی توانم اظهارنظر دقیقی کنم.

خیلی ها واهمه داشتند و به تماشای تئاتر نمی‌آمدند

این مدرس و محقق تئاتر اضافه کرد: اکنون در نگاه و نظر هنرمندان تئاتر دودستگی وجود دارد مثلا افرادی گفتند در این شرایط چرا می‌خواهی کار کنی؟ به اهالی تئاتر رحم کن و برعکس بعضی‌ها نیز می‌گویند کار کنم. من زمانی که «کجایی ابراهیم» را اجرا می کردم، وقتی در این وضعیت به خیلی از دوستان تئاتری که همیشه کارها را رصد می کردند، می گفتم برای دیدن نمایش بیایند، واهمه داشتند و نمی‌آمدند.

عاج با اشاره به اینکه برخی از اهالی تئاتر نبود توجیه اقتصادی در این شرایط را مهم می دانند، بیان کرد: بعضی از همکاران می گویند چون ظرفیت سالن‌ها ایده‌آل نیست و بازگشت گیشه نداریم، نمی‌توانیم کار کنیم و دولت باید حمایت مطلق داشته باشد. آن دسته دیگر بر این اعتقادند که کار کنند و در کنار فعالیت، دولت از آن ها حمایت کند تا چراغ تئاتر را روشن نگه دارند. من به هر دو دسته حق می‌دهم اما آنچه در گفتگوها و یادداشت‌هایی که در صفحه های مجازی رصد می کنم، حاکی از آن است که دولت رسیدگی‌ای را که باید انجام دهد نداده است، زیرا میزان نارضایتی‌ها بسیار بالا است.

همه چیز در اوج بی نظمی است

وی افزود: مهم‌ترین مساله‌ای که با آن مواجه شدم باز بودن مراکز هنری از ۲۰ آبان تا ساعت ۱۸ است. یعنی واقعا هیچکس بین تصمیم گیران اطلاع نداشته که باید چه ساعتی ما باید اجرا برویم که ساعت ۱۸ تمام شود! انگار تئاتر در این بیانیه جایی نداشته است. نمی دانم در این وضعیت چه کاری باید انجام دهم. مدام می گویند ببینیم چه می‌شود و تصمیم ها را به هفته‌های بعد موکول می‌کنند و ما هم دلمان را به این صحبت‌ها خوش کرده ایم. آن چیزی که در مرحله اول در آموزش تئاتر باید یاد بگیریم، نظم است که الان همه چی در نهایت بی‌نظمی است.

عاج درباره رعایت پروتکل های بهداشتی در زمان تمرین اجرای نمایش «کجایی ابراهیم» بیان کرد: پلاتوها از لحاظ ابعاد کوچک بودند و برای گروهی که ۱۵نفره بود و ۸ بازیگر روی صحنه داشت، ریسک را بالا می‌برد ولی ما خوشبختانه تمام مدت در خود تماشاخانه تمرین کردیم و مسئولان تماشاخانه سرو به طور مرتب و تا جایی که در توان داشتند، ضدعفونی می‌کردند و حتی در طول تمرین ها تا حد امکان با رعایت فاصله تمرین می‌کردیم و چون تمرین در ماه شهریور انجام شد در پشتی سالن و اتاق گریم را بازمی‌کردیم و ۲ عدد فن و پکیج بزرگ در جای مناسبی قرار داشت و همه چیز به طور درست محیا شده بود و همچنین گروه در میانه روز پذیرایی می‌شدند که حتی در آن زمان نیز پروتکل های بهداشتی را رعایت کردیم. این شرایط نتیجه مجموعه همدلی دوستان سالن و خود بچه ها بود. به هر حال یکی برای همه، همه برای یکی بود، زیرا اگر خدایی نکرده یکی از همکاران مبتلا می‌شد، زحمت همه به هدر می‌رفت و جابه جایی کسی به دلیل بیماری، روند کار را متوقف می‌کرد. به طور کلی  شرایط خیلی خوب بود و مشکلی پیش نیامد.

عاج درباره استقبال مخاطبان از نمایش «کجایی ابراهیم» در همان زمان که روی صحنه رفت، عنوان کرد : نمایش از ۱ مهر روی صحنه رفت و تقریبا ۱۲ اجرا داشتیم و سپس به علت تعطیلی متوقف شد. روزهای اول با چند چالش مواجه شدم؛ یکی اینکه مکان تماشاخانه سرو برای خیلی ها غریب بود و باید کلی توضیح می دادم که این تماشاخانه در کجا قرار دارد ولی دو تا سه شب آخر استقبال خیلی خوب بود.

وی افزود: ابراهیم هادی دوستداران زیادی داشت و زمانی که تماشاچی می آمد، می گفتیم امروز عاشقان شهید ابراهیم هادی سالن را پر کردند و برای آن ها جذاب بود که ببینند، چطوری از شهید ابراهیم هادی نمایش تولید کردیم و بسیاری آن ها می‌گفتند، چقدر حضور بازیگری که نقش شهید ابراهیم را بازی می کرد کم بود و مدام منتظر بودند بازیگر روی صحنه بیاید و او را ببینند زیرا به لحاظ ظاهری شباهت زیادی با شهید ابراهیم داشت. بخش زیادی از استقبال مخاطبان را مدیون دوستداران شهید ابراهیم هادی هستیم.

استقبال می‌کنم دوباره نمایش «کجایی ابراهیم» را روی صحنه ببرم

عاج درباره دوباره به صحنه بردن نمایش «کجایی ابراهیم» که نیمه رها شده است، گفت: من استقبال می‌کنم دوباره نمایش «کجایی ابراهیم» را روی صحنه ببرم، زیرا برای این نمایش زحمت کشیده شده است و اثر تازه داشت دیده می‌شد و همچنین از نمایش نیمه کاره استقبال نمی‌کنم زیرا باید از صفر شروع کنم، کارهای تبلیغ و دکور را انجام دهم و تمرین را از سر بگیریم که همه این ها هزینه هایی را به همراه دارد اما ترجیحم دیده شدن نمایش است و امیدوارم  به بخش صحنه جشنواره تئاتر مقاومت راه پیدا کند.

کارگردان «قند خون» درباره کارهای جدید خود نیز گفت: قبل از اتفاقات کرونا روی نمایشنامه «معده طبقه متوسط» کار می‌کردم و با این فرصت پیش آمده آن را بازنویسی می‌کنم، زیرا برای نوشتن یک نمایشنامه خوب به ۸ ماه زمان نیاز داریم. این تنها متنی است که در این زمان به طور جدی روی آن کار کرده ام که موضوع آن مانند دیگر کارهای من درباره زندگی یک خانواده کارگر و چالش های موجود در آن است.

نویسنده نمایشنامه «سالی که دوبار پاییز شد» در پایان گفت: من با دوستانی که در خانه تئاتر فعالیت های صنفی دارند، خیلی ارتباطی ندارم و نمی دانم چه تلاشی برای همکاران و دوستداران تئاتر شده است. به هرحال این شرایط پر استرس و روزهای تلخ کرونا، تعدادی از آدم ها را از تئاتر محروم می‌کند و. نمی دانم چه کار جدی ای برای همین تعداد انجام شده است. امیدوارم اتفاق خوبی برای بچه های تئاتر رخ بدهد و حداقل باید برنامه‌ریزی شود که از این وضعیت دربیایند. /صبا



منبع خبر

می‌خواهم دوباره نمایش «شهید ابراهیم هادی» را اجرا کنم بیشتر بخوانید »

دستخط به جا مانده از شهید ابراهیم هادی +‌ عکس

دستخط به جا مانده از شهید ابراهیم هادی +‌ عکس



دستخط به جا مانده از شهید ابراهیم هادی

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، همه ما نام شهید ابراهیم هادی را شنیده‎ایم و تا حدودی او را می‌شناسیم، شهید مفقودالاثری که پیکر مجروحین و شهدای جنگ را بر دوش گرفته و از میدان خارج می‎کرد تا به دست خانواده‌هایشان برساند اما خودش با گذشت ۳۷ سال هنوز گمنام است.

دستخطی که در ادامه مشاهده می‎کنید، نوشته‎ای از این پهلوان شهید است که از دوران دفاع مقدس به جا مانده است.

“راستی اینجا به ما خیلی خوش میگذرد چون رزق مومنین دائما برقرار می‌باشد. رزق مومن که می دانید چیست؟ از همان سور های امام حسینی است که دائم برقرار است و ما هم آن را توی رگ میزنیم که قوت بگیریم؛ که اگر با دشمن رو به رو شدیم با یک مشت به درک واصلشان کنیم. والسلام. ابراهیم هادی”

دستخط شهید ابراهیم هادی

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، همه ما نام شهید ابراهیم هادی را شنیده‎ایم و تا حدودی او را می‌شناسیم، شهید مفقودالاثری که پیکر مجروحین و شهدای جنگ را بر دوش گرفته و از میدان خارج می‎کرد تا به دست خانواده‌هایشان برساند اما خودش با گذشت ۳۷ سال هنوز گمنام است.

دستخطی که در ادامه مشاهده می‎کنید، نوشته‎ای از این پهلوان شهید است که از دوران دفاع مقدس به جا مانده است.

“راستی اینجا به ما خیلی خوش میگذرد چون رزق مومنین دائما برقرار می‌باشد. رزق مومن که می دانید چیست؟ از همان سور های امام حسینی است که دائم برقرار است و ما هم آن را توی رگ میزنیم که قوت بگیریم؛ که اگر با دشمن رو به رو شدیم با یک مشت به درک واصلشان کنیم. والسلام. ابراهیم هادی”

دستخط شهید ابراهیم هادی



منبع خبر

دستخط به جا مانده از شهید ابراهیم هادی +‌ عکس بیشتر بخوانید »