شهید برونسی

به گزارش مجاهدت از گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس، سردار سرلشکر «حسین سلامی» فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی به مناسبت هفته کار و کارگر و روز بسیج کارگران و کارخانجات پیامی صادر کرد.

متن این پیام به شرح زیر است:

بسمه تعالی

ملت بزرگ ایران در دهه‌های پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی؛ آفرینش‌گر حماسه‌هایی جاودان در صحنه دفاع از استقلال و هویت اسلامی و اعتبار و منزلت تمدنی خود بوده‌اند.

آن‌ها در مقابل جنگ، تحریم، فتنه، تکفیر و ترور، شرافتمندانه ایستاده‌اند. پاکترین و شریفترین بخشی از جامعه که در تمام این حوادث و رویداد‌های عظیم درخشید و در مسیر ساختن ایران قوی و عبور از تحریم‌ها نقش قاطعی آفرید، قشر نجیب و پر تلاش کارگر بود.

تقدیم ۱۴ هزار شهید یک صفحه نورانی و پرافتخار از این قشر الهی است که محبوب پیامبر اعظم (صلوات الله علیه و اله) است بازوی کارگر بوسه گاه نبی مکرم اسلام است.

در نگاه امام بزرگوار (ره) و در منطق رهبر عزیزمان، کارگران جایگاهی رفیع و منزلتی عظیم دارند.

حضرت امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) و حضرت امام خامنه‌ای (مد ظله العالی) همواره حامی و پشتیبانی کارگران عزیزمان بوده‌اند و رضایت ایشان از این جامعه پاک و بی ادعا؛ بیانگر تأثیر آنان در اعتلاء حال خوب جامعه است که در بیانات نورانی اخیر رهبر معظم انقلاب اسلامی (مد ظله العالی) جلوه‌ای درخشان داشت.

۹ اردیبهشت سالروز تشییع نمادین «شهید عزیز عبدالحسین برونسی» است که نشانگر و مظهر فضائل جامعه کارگری است، به عنوان روز بسیج کارگری نام‌گذاری شده و ۱۲ اردیبهشت روز جهانی کارگر است تا همگان بتوانند بخش کوچکی از دین خود را با تقدیر از این عزیزان ادا نمایند.

سپاه پاسداران و بسیج مستضعفان همواره در کنار شما و مدافع حقوق و مطالبات به حق شما خواهند بود.

اینجانب، این ایام را به همۀ کارگران شریف و خانواده‌های صبور و شکیبای آنان صمیمانه تبریک عرض نموده و دست بوس شما عزیزان هستم.

همه ما اراده‌ها و قلب‌های خود را به یکدیگر پیوند میزنیم و اوامر رهبر عظیم‌الشأن‌مان را که در مراسم ۵ اردیبهشت ۱۴۰۳ در جمع کارگران ابلاغ فرمودند را به صورت جدی اجرا می‌نمائیم.

عزت و سربلندی همه شما عزیزان را از خداوند بزرگ مسئلت دارم.

انتهای پیام/ 200

به گزارش مجاهدت از فضای مجازی دفاع‌پرس، کاربران شبکه‌های اجتماعی نسبت به هفته کارگر واکنش نشان دادن و هشتگ «کارگر ایرانیم» ترند برتر فضای مجازی شد.

انتهای پیام/ 801

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس، عبدالحسین برونسی یکی از سرداران شهید خراسان رضوی است که ۲۵ اسفندماه سال ۱۳۶۳ و در حالی که مسوولیت فرماندهی «تیپ ۱۸ جوادالائمه (ع)» را بر عهده داشت در عملیات «بدر» و شرق دجله به شهادت رسید.

برونسی متولد مشهد و عضوی از رزمندگان «لشکر ۵ نصر» خراسان بود. مزار وی در بهشت رضا (ع) مشهد قرار دارد.

عبدالحسین بیست و سوم شهریورماه ۱۳۲۰ در مشهد به دنیا آمد. وقتی در لباس سربازی به روستا آمد مردم از خوشحالی در پوست خود نمی‌گنجیدند. ورود ماموران اصلاحات ارضی شاه و عدم قبول آب و ملک باعث مهاجرتش به شهر مشهد شد. مشاغل متفاوت را آزمود و چون در هر کدام شبهه‌ای بود دست به بنایی زد. با ارشادات مقام معظم رهبری با مسایل سیاسی آشنا شد و پا در رکاب مبارزه با رژیم پهلوی گذاشت و ماموران ساواک در زیر شکنجه دندان‌هایش را شکستند.

انقلاب که پیروز شد، جزو نخستین افراد اعزامی به کردستان بود. عرصه‌های نبرد حق علیه باطل بستر مناسبی بود که استعداد بالقوه او به فعل درآید و از فرماندهی گروهان، به فرماندهی تیپ هجدهم جوادالائمه (ع) برسد. سال‌ها رشادت و ایثارگری او زبانزد خاص و عام بود تا آنجا که دشمن چنان هراسی از برونسی داشت که برای سرش جایزه تعیین کرد.

بعد از زیارت خانه خدا به مرحله‌ای از شهود رسیده بود که زمان و مکان شهادت خودش را می‌دید و سرانجام در عملیات بدر، پس از رشادت بسیار در «چهارراه خندق» به شهادت رسید.

فرازی از وصیت‌نامه شهید

«شما ای زن، چون زینب کبری (سلام‌الله علیها) فرزندانم را هم پدری کن و هم مادری، مادری که اسلام می‌گوید. همسر عزیزم، شما هفت فرزند دارید، باید آن‌ها را آنچنان با اسلام آشنا کنید که روز قیامت هم به درد خودت بخورند و هم به درد من. در راه امام خمینی که همان راه قرآن و راه امام حسین (ع) است بروند تا سر حد شهادت. از همه شما می‌خواهم که هر موقع پسرانم را داماد کردید، یک دختر مومن بگیرید، فاطمه و زهرا را هم یک شوهر مومن برایشان انتخاب کنید، برای داماد و عروس کردن فرزندانم پی مال دنیا نروید، فقط ببینید که از همه بهتر، خدا را می‌شناسد، ملاک خدا باشد. در هر کار اگر انسان خدا را در نظر بگیرد انحراف ایجاد نمی‌شود.

همسر عزیزم! اگر شما این حرف‌هایی که من در وصیتنامه نوشتم، عمل کردید، من اگر در راه خدا شهید شدم، شما را تا به بهشت نبرم! خودم نمی‌روم. از همه شما می‌خواهم که مرا حلال کنید و از پدر و مادر مهربانم هم می‌خواهم که مرا حلال کنند.

برونسی در عملیات بدر بسیار ناراحت و گرفته به نظر می‌رسید، چون عملیات خیبر و آنچه در عملیات خیبر اتفاق افتاده بود، خیلی برایش سنگین و متاثرکننده بود؛ بنابراین خیلی تاکید می‌کرد که هیچکس اجازه عقب‌نشینی در این عملیات را ندارد و باید ما هدفمان را بگیریم حتی اگر تا آخرین نفرمان هم به شهات برسیم، ولی باید به سر چهار راه برسیم. واقعا این را به عنوان شعار نمی‌گفت، از قلبش و از تمام نهادش این ندا برمی‌خواست و به صورت بلند و با فریاد می‌گفت: «وعده ما سر چهارراه»، این چهارراه هم به اصطلاح پدی بود که دشمن آورده بود، در عمق جزیره ایجاد کرده بود.

یعنی از اتوبان بصره منشعب می‌شد و یک خط پدافندی به حساب می‌آمد که دشمن تشکیل داده بود. تقاطع آن بعضی از جاده‌هایش به صورت عمودی به داخل جزیره می‌آمد که به این‌ها در واقع می‌گفتیم پد. جاده‌ای بود، ولی چون بلند بود ارتفاعش از سطح آب گرفتگی هور نزدیک به سه متر (دو و نیم تا سه مترمربع) از هور می‌آمد از توی آب یعنی می‌آمدی بالا تا می‌رسیدی به خود جاده. عرض جاده هم حدودا هشت متر بود، این تنها جاده‌ای بود که ما داخل آب داشتیم.»

خاطره‌ای از زندگی مشترک

شهید می‌گفت یک روز مادر همسرم به من گفت: عبدالحسین بدو بدو که الان همسرت فارغ می‌شود. بدو و یک قابله بیاور. من هم سوار موتور شدم رفتم دنبال قابله. وقتی می‌خواستم از چهارراه شهدا بگذرم، ناگهان چشمم به گلدسته‌های حرم امام رضا (ع) افتاد. می‌گوید اصلا به طور کل کارم را فراموش کردم و سر موتور را کج کردم و به طرف حرم امام رضا (ع) رفتم.

بعد از خواندن زیارتنامه و نماز و رفع خستگی تازه یادم آمد که دنبال قابله آمده‌ام. یکی دو ساعت گذشته بود. وقتی به خانه برگشتم به خاطر سر و صدای زیاد موتورسیکلت، آن را دو تا کوچه پایین‌تر گذاشتم و آهسته آهسته به طرف خانه رفتم. وقتی به خانه رسیدم دیدم مادر خانم جلوی در ایستاده و منتظر است. با خودم گفتم: الان حتما یک سیلی به گوشم خواهد زد، اما دستی به پشتم زد و گفت دستت درد نکند عجب قابله‌ای فرستادی. من هم قضیه را تعریف نکردم، وقتی وارد منزل شدم، بچه متولد شده و اوضاع هم آرام بود. بعد از مدتی که ماجرا را از خانمم پرسیدم، گفت: وقتی دنبال قابله رفته بودی، خانمی آمد و گفت که عبدالحسین مرا فرستاده است. از خانمم پرسیدم که آن خانم کی بود؟ گفت: من سوال کردم، اما او گفت: مرا عبدالحسین فرستاده. کارش را انجام داد، رفت و پولی هم نگرفت.