شهید حسین پارسا

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، شهید «حسین پارسا»، یکی از نیرو‌های شاخص جهاد نجف‌آباد، در اولین روز مهر سال ۶۰ در سن ۲۴ سالگی طی عملیات ثامن‌الائمه به شهادت رسید.

در فیلم پیش رو که توسط ابوالقاسم مهدی‌پور و مرحوم محمود اصفهانی در مهر سال ۶۰ در حوالی آبادان ضبط شده، عبدالحسین ایزدی از نیرو‌های جهاد‌سازندگی نجف‌آباد، چند روز بعد از اتمام عملیات ثامن‌الائمه، در محل شهادت شهید حسین پارسا به بیان خاطراتی از شب شهادت این شهید می‌پردازد.

ایزدی که سه برادرش به نام‌های عبدالحسین، عبدالرحیم (عظیم) و محمد‌رضا در طول دفاع‌مقدس به شهادت رسیده‌اند، در ابتدای صحبت‌هایش از جهاد اصفهان می‌گوید که در آن زمان، به دلیل فعالیت‌های مشترک جهاد نجف‌آباد و اصفهان، گاهی جهاد نجف‌آباد را با نام اصفهان نیز اطلاق می‌شد.

طبق روایت ایزدی، چند شب مانده به شروع عملیات ثامن‌الائمه و شکستن حصر آبادان، به جهاد نجف‌آباد ماموریت می‌دهند که سنگری را ویژه اورژانس در خط‌مقدم احداث کنند که برای این‌کار، شهید پارسا و ایزدی هر کدام یک وانت سیمرغ و تعدادی نیرو سوار کرده و با اختلاف زمانی ۱۵ دقیقه به سمت جبهه فیاضیه راه می‌افتند.

خودروی شهید پارسا که عقب آن تعدادی نیرو و مقداری تجهیزات مانند نبشی آهن، گونی و بیل وجود داشته، در مسیر به دلیل حرکت با چراغ خاموش، با تویوتایی از روبه‌رو شاخ به شاخ شده و تعدادی از نیرو‌ها از جمله پارسا زخمی می‌شوند.

وقتی ایزدی به خودروی پارسا می‌رسد، تلاش می‌کند پارسا را که از ناحیه دهن نیز زخمی شده، به همراه دیگر مصدومان به عقب بفرستد، ولی شهید پارسا زیر بار نرفته و با اصرار، خودروی ایزدی را گرفته و حرکت می‌کند.

فیلم در این‌جا قطع می‌شود، ولی عبدالمحمود ایزدی در مصاحبه‌ای حضوری، ادامه ماجرا را این‌گونه تعریف کرد: «مصدوم‌ها را سریع تحویل دادم و حدود نیم‌ساعت بعد برگشتم. کمی که در مسیر جلو آمدم، دیدم خودروی شهید پارسا در محل ضبط فیلم رها شده و هیچ‌کس در آن نیست. با پرس و سوال از نیرو‌هایی که در سنگر‌های اطراف بودند، متوجه شدم که در همین نقطه ترکشی به در خودرو برخورد کرده و با اصابت به پهلوی شهید پارسا، او را شهید کرده است.»

در بخشی از این فیلم که با چرخش دوربین در زاویه‌های مختلف همراه است، مرحوم محمود اصفهانی همکار ابوالقاسم مهدی‌پور فیلم‌بردار این فیلم، در حالی که روی خاکریزی نشسته دیده می‌شود.

انتهای پیام/ 141

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس،  خواهر شهید «حسین پارسا» روایتی از استقامت و صبر مادرش هنگام شنیدن خبر شهادت حسین را بیان کرده است. این روایت در کتاب «حسین تا حسین» آمده است که در ادامه می‌خوانید.

«حسین نشسته بود گوشه اتاق، چند روزی بود که دندان درد امانش را بریده بود. مادرم کلافه به نظر می‌رسید. رو به او گفت: «هر چه می‌گویم، بی‌درنگ می‌گویی هنوز وقتش نرسیده است. پس کی وقت آن می‌رسد که عروس بیاورم به این خانه.» حسین گفت: «خوابی دیده‌ام که به خاطرش باید بروم جبهه. قول می‌دهم یک ماه دیگر برگردم. اگر افقی برگشتم که چه بهتر. اگر نه شما بروید و صحبت کنید.»

بالاخره طلسم این نه گفتن‌ها شکسته شد و گل از گل مادرم شکفت. حسین در آن مرخصی جور دیگر شده بود. کمتر بیرون می‌رفت و بیشتر در خانه پیش ما می‌ماند. یکی دو روز بعد، از همه خداحافظی کرد و رفت. یک ماه از رفتنش می‌گذشت و همه منتظر بازگشتش بودیم. مادرم اتاق‌های حسین را خانه تکانی کرد. بند لباس پر بود از لباس‌ها و حوله‌های حسین. می‌خواست قبل از آمدنش همه جای اتاق و همه وسایلش تمیز باشند و مرتب.

همان روز‌ها بود که خبر آوردند پسرعمه‌ام شهید شده است. عصر پنج‌شنبه بود. همگی رفتیم گلزار شهدا. وقتی برگشتیم، نگاه‌مان روی حجله‌ای که سر کوچه گذاشته بودند، خشکید. بعد از یک ماه آمد، اما افقی. افقی آمد تا حسرت عروسی که قرار بود برای مادر بیاورد، تا همیشه به دلمان بماند.

به یاد لباس‌های نیمه خشک حسین افتادم. با خود گفتم که اگر مادرم لباس‌ها را ببیند، طاقت نمی‌آورد و ممکن است بلایی سرش بیاید؛ ولی برخلاف آنچه فکر کرده بودم، لباس‌ها و حوله‌ها را از روی بند جمع کرد و رو به خواهرم که بزرگتر از من بود، گفت: «این‌ها را ببر توی ایوان پهن کن.» هیچ‌وقت یادم نمی‌رود که چطور جلوی خانه را آب پاشید و در اتاق‌های حسین را باز کرد.

شهید حسین پارسا از نیرو‌های جهاد سازندگی نجف آباد بود که اول مهر ۱۳۶۰ در ۲۴ سالگی طی عملیات ثامن الائمه به شهادت رسید.

انتهای پیام/ 141