شهید حمیدرضا الداغی

گروه استان‌های دفاع‌پرس_«هادی ابراهیمی» عضو هیئت علمی دانشگاه؛ شهادت غم انگیز شهید غیرت و شرف «حمیدرضا الداغی» توسط عده‌ای از اراذل و اوباش که قصد دخترربایی با تهدید ابزار قتاله را داشتند، جریانی را در کشور راه انداخته که قطعا” اگر درست هدایت شود، می‌تواند موجب تقویت فریضه امر به معروف و نهی از منکر و خنثی کننده جو سنگین ضدفرهنگی علیه این جریان باشد که بواسطه آن حتی طرح‌های حاکمیتی هم نتوانستند بطور کامل به اجرا در بیایند!

پردازش بسیار مناسب رسانه ملی و روایت درست آن، غیرت‌های خفته را بجوش آورده و زمینه‌های لازم را برای استفاده از پتانسیل جامعه دینی جهت تقابل میدانی با پدیده‌های کشف حجاب و تدریجا” نیمه عریانی فراهم آورد.

سلسله اتفاقات تهاجمی مرزشکنان و ارزش ستیزان که با ترور آرمان‌ها و عجمیان‌ها شروع و با ترور و شهادت مظلومانه آیت الله شهید سلیمانی، زیر گرفتن مرگبار طلبه‌ها در قم و تهدید خودرویی یک روحانی در تهران و ده‌ها حوادث ریز و درشت دیگر در همین روز‌های اخیر که با شهادت «حمیدرضا الداغی» به اوج رسید، خطر بزرگی را گوشزد کرده و می‌کند و آن اینکه با عقب نشینی و یا بی‌عملی ما در جامعه و رسانه ملی و نیر ارکان حاکمیتی، حد یقفی مشاهده نخواهد شد، چون استراتژی اتاق فکر دشمن، استفاده از سلاح کشف حجاب برای فروپاشی فرهنگی جامعه و نهایتا” نابودی نماد‌های دینی در حاکمیت و قانون اساسی و نهایتا” پایان دادن به عمر نظام است.

ساده انگاری این سونامی فرهنگی، ناشی از ساده لوحی خودی‌ها و پیشرفت پروژه براندازی فرهنگی نفوذی هاست و بسیار جای تأسف است که آژیر‌های خطر یکی پس از دیگری به صدا در می‌آیند، ولی کسی صدای آژیر‌ها را نمی‌شنود!

رسانه ملی رویکرد مناسب خبری به این پدیده‌ها داشته، اما ما بابد با برنام‌های مستند و تولید محور، افکار عمومی را به سمت تحلیل عمیق رهنمون ساخته تا حاکمیت را از این منظر بعنوان یک مطالبه عمومی تحت فشار قرار داده و طرح‌ها و‌مصوبه‌ها بجای اجرای میدانی، دچار خاک خوردگی‌های بایگانی و یا مانور‌های مصاحبه‌ای متصدیان امر نشوند!

کسی نباید شک داشته باشد برنامه‌های آینده هنجارستیزان به مراتب عریان‌تر شدن و وقیح‌تر عمل کردن است و طبعا” حوادث ناشی از تقابل مردمی با آن‌ها در آینده خونین‌تر و با قربانی‌های بیشتر رقم خواهند خورد و عقلانیت و تجربه ما ایجاب می‌کند که ما باید پیش دستانه عمل کرده و ابتکار عمل را از آن‌ها بگیریم!

در استان‌های شمالی بخصوص مازندران بخاطر شروع فصل‌های گرما و هجوم ده‌ها میلیونی گردشگران و پیشینه هنجارشکنی در سال‌های گذشته، بیشترین مصاف را شاهد خواهند بود و از این رو همه پتانسیل‌ها برای عقب نشینی مهاجمان فرهنگی بایستی بکارگیری شوند.

در خط مقدم این مقابله‌ها ما باید شاهد اولویت مقابله فرهنگی با تهاجم فرهنگی باشیم و از این رو دستگاه‌های فرهنگی و هنری باید بیش از دیگر دستگاه‌ها احساس مسئولیت کنند و بطور محسوس با بکارگیری مهارتها، خلاقیت‌ها و جلوه‌های هنری و حتی صحنه پردازیها، جامعه و به ویژه جوانان ما را از این شبیخون پرتلفات و خودی انگاری بیگانگان‌و بیگانه خواهان که با زبان‌ها و قلم‌های مسموم اینگونه جنایت‌ها را وارونه نمایی کرده و با تئوری‌های غلط جای شهید و جلاد را عوض می‌کنند، نجات دهند.

سر چشمه شاید گرفتن به بیل
چو پر شد نشاید گذشتن به پیل

تا دیر نشده باید کاری کرد! بقول قیصر عزیز: «ناگهان چقدر زود دیر می‌شود!»

انتهای پیام/

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس-سیده فاطمه سادات کیایی؛ اسم دینی‌اش می‌شود امر به معروف و نهی از منکر و معنای زبانی‌اش می‌شود بی‌تفاوت نبودن. بی‌تفاوتی سم مهلک جامعه است، می‌تواند خوبی را جای بدی بنشاند، بدی را در نگاه مردم چنان بی‌اهمیت و کمرنگ کند که کسی متوجه رخنه کردنش در ریشه جامعه نشود. می‌تواند آدم‌هایی را به کام مرگ بکشاند و زندگی، این موهب بزرگ را از مردم بگیرد.

بی‌تفاوت نبودن نسبت به مسائل جامعه، منش بزرگان ما بوده، هرجا نشانی از فرهنگ و تمدن به چشم می‌خورد قطعا انسان‌هایی را شاهدیم که با توجه و دقت خود نسبت به مسائل پیرامون، سرنوشت بهتری را در ابعاد و موضوعات مختلف رقم زده‌اند.

ایثارگری‌ها، تلاش و موفقیت‌ها، مقاومت و ایستادگی‌ها همه نسبت مستقیمی با بی‌تفاوت نبودن دارند، تا وقتی گرد بی‌تفاوتی و بی‌مسئولیتی در جامعه ننشسته باشد می‌توان به آینده‌ای روشن امید داشت. از این رو حضرت رسول اعظم (ص) در روایتی به این نکته اشاره دارند که «همواره امت من در خیر و خوبى بسر خواهند برد مادامى که امر به معروف و نهى از منکر کرده و در کارهاى نیک همکارى داشته باشند».

محدود کردن و تقلیل مساله فقط به نهی از اشتباهات آن هم تنها در چند زمینه، بیش از حذف بدی‌ها ظلم در حق یک سنت بزرگ الهی و انسانی است، حال آنکه متاسفانه امروز با به کار بردن واژه امر به معروف و نهی از منکر اذهان جامعه تنها به سمت نهی از منکر آنهم در چند موضوع محدود می‌رود.

اصل بی تفاوت نبودن هم حاصل نگاهی است که امر به خوبی‌ها را در خود پنهان دارد و هم بیزاری از خطا‌ها را. تقویت این خصیصه و نیز مسوولیت‌پذیری در جامعه به ویژه نهادینه کردن آن در نسل جوان و نوجوان همان حرکت به سمت سنت دینی امر به معروف و نهی از منکر و در راستای ایجاد یک جامعه عاری از بی تفاوتی‌ها و حرکت به سمت خوبی هاست.

بی تفاوت نبودن، زیباترین ویژگی حمیدرضا الداغی، شهیدی است که به تازگی ایستادگی و شجاعتش در برابر دست درازی عده‌ای از اراذل و اوباش به دو دختر جوان، جان خود را به خطر انداخت و بی تفاوت از کنار این ماجرا عبور نکرد. بی تفاوت نبودن به عنوان منش پهلوانی مردم یک جامعه زمانی در مبارزه با دشمن خارجی که قصد تجاوز به خاک کشور را دارد از کشته‌هایش شهید وطن می‌سازد و گاه در راه امنیت داخلی کشور شهید امنیت یا در جایی که جان انسانی را در خطر می‌بیند شهید غیرت.

چقدر زیباست بی هیچ جناح بندی سیاسی و حتی کنکاش در ابعاد زندگی یک فردی را به واسطه عملی بزرگ و قهرمانانه که منجر به از دست دادن جانش شده او را ارج بنهیم. شهید حمیدرضا الداغی در یک زمان، با یک تصمیم درست که حاصل تربیت یافتن روح او در مکتب انسانیت و آزادگی بود، بی تفاوت از کنار مسئله‌ای که جان دختران جوانی را در خطر دید، نگذشت. او حقیقتا شهید راه خوبی‌ها و مردانگی، شهید غیرت و بی تفاوت نبودن، شهید ایثار است، مثل همه شهدای دیگر این مرز و بوم که نسبت به وطن و ناموس و دین خود بی تفاوت نبودند.

انتهای پیام/ ۱۴۱

به گزارش مجاهدت از فضای مجازی دفاع‌پرس، یکی از کاربران شبکه اجتماعی عکسی از حضور با شکوه مردم در تشییع شهید «حمیدرضا الداغی» منتشر کرد.

انتهای پیام/ 801

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، فردوسی وقتی نوشتن شاهنامه را آغاز کرد، فکرش را هم نمی‌کرد صد‌ها سال بعد مردان و زنانی زاده شوند که با غیرت و مردانگی تقدیر یک کشور را رقم بزنند جوری که نامشان در تاریخ به عنوان قهرمانی واقعی ثبت شود. تعدادشان انقدر زیاد است که قابل شمارش نیستند، هر برهه از تاریخ را که نگاه کنیم نامشان را می‌بینیم که گوشه‌ای از این خاک پهناور سر برارودند و کاری کردند که شجاعت و دلاوریشان زبانزد شد، از هر سن و سالی در بینشان هست، زن و مرد هم ندارند، یک واژه در بینشان مشترک است که باعث می‌شود کارشان برگه زرین شود؛ «غیرت». با اینکه کتاب‌ها درباره‌شان نوشته شده و رسم پهلوانی و جوانمردی‌هایشان به عنوان یک مرامنامه فرهنگی سال‌هاست در میان بزرگان این مرز و بوم دست به دست می‌شود، اما هنوز خیلی‌هایشان گمنام مانده‌اند.

دین و آیین همه از مردانگی می‌گویند

ایرانیان از قدیم الایام با پهلوانان و قهرمانان میانه خوبی داشتند آنان را به پاس رفتار و منششان ارج می‌نهادند و از بزرگان خود می‌دانستند، از این رو فرهنگ مردانگی و بزرگ مردی در ایران تاریخ دیرینه دارد و داستان سرایان بزرگ پارسی با پرداختن به قهرمانان و برجسته کردن منش و ویژگی‌های اخلاقییشان بزرگترین آثار ادبی را پدید آوردند. داستان‌های افسانه‌ای رستم و اسفندیار و شخصیت‌های اسطوره‌ای شاهنامه یکی از مهمترین آثاریست که در آن بسیار به مرام پهلوانی و قهرمانان پرداخته شده.

در دین و آیین ما نیز هرجا نامی از ائمه اطهار و بزرگان دین برده شده به حتم صحنه‌ای از مقابله آنان با ظلم، دفاع از حق و شهادت و شجاعت و ایثار به چشم می‌خورد. بزرگ مرد مبارزه با ظلم، سیدالشهدای کربلا، اباعبدالله الحسین به واسطه نوع شهادت و ماجرای کربلا شاخص‌ترین چهره مذهبی به شمار می‌رود تا آنجا که طبق روایات و احادیث امام حسین (ع) از جمله افرادیست که در روز قیامت شمار زیادی از دوستدارانش را شفاعت می‌کند و شفاعت ایشان جایگاه ویژه‌ای در سعادت بشریت دارد.

غیرتی‌های تاریخ

تاریخ سراسر پر فراز و نشیب ایران زمین پر از داستان‌های مبارزات قهرمانان و رویایی خیر و شر بوده است. گاه افراد به مبارزه و پیکار با دشمن داخلی و خارجی رفته‌اند و گاه یک گروه، یک قبیله و یا یک قوم پرچمدار مبارزه با باطل و برافراشتن بیرق حق خواهی شدند. رئیسعلی دلواری، میرزا کوچک خان جنگلی، قهرمانانی که در مقطعی از تاریخ ظهور یافتند و به مبارزه با بیگانگان پرداختند توانستند با غیرتی که نسبت به سرزمین و خاک وطن داشتند جایگاه ویژه‌ای در بین مردم و پهلوانان داشته باشند.

در تعریف واژه غیرت آمده «تلاش برای نگهداری از آنچه که حفظش ضروری است» و اقسامی برای آن ذکر شده است که از جمله آن غیرت ملی و وطنی، غیرت دینی، غیرت انسانی، غیرت نوامیس را می‌توان نام برد. شاید بهتر است در مفهوم غیرت این را هم اضافه کنیم «بی تفاوت نبودن در جایی که جان و مال افراد در خطر است» و سرنخش را در میان افرادی ببینیم که اسطوره و الگو‌های جامعه در زمان‌های مختلف بودند.

هرجا نامی از دفاع مقدس است خوش غیرتان می‌درخشند

همان لوطی‌ها و داش مشتی‌های جنوب شهر تهران که مرام و معرفتشان زبانزد اهل محل بود باید در میدان عمل بزرگتر پا می‌گذاشتند تا مفهوم غیرت و مردانگی را در مفهومی متعالی‌تر نشان دهند. شاهرخ ضرغام‌ها و سید مجتبی هاشمی‌ها با همان روحیه شجاعت و دلیریشان از خیلی مدعیان بزرگی جلو زدند و در جایی که جان و ناموس وطن به خطر افتاد از اولین نفراتی بودند که خود را به جبهه دفاع مقدس رساندند. هرکس که در این جبهه حضور داشت، چه ان نوجوان ۱۳_۱۴ ساله و چه آن پیرمرد ۷۰_۸۰ ساله یک گوهر بزرگ دردرونشان وجود داشت که آنان را به این مرحله از عبودیت رساند که در مقابل هجوم بیگانه به سرزمین و دینشان بی تفاوت نباشند.

هر زمان و هر مکان صحنه تقابل خیر و شر است، چه میدان رزم دفاع مقدس در غرب و جنوب باشد، چه خیابان‌های پایتخت و شهر‌های دیگر، این غیرت و بزرگی است که وقتی ارازل و اوباش به ناموسی تعرض و بی احترامی کنند خود را سپر بلا کنی و غیرتت را با دفاع از جان دیگری که، چون جان عزیز خود می‌داری به دفاع برخیزی.

خوش غیرت شهادتت مبارک

جوانی که این روز‌ها نامش را زیاد شنیده‌ایم، غیرتش اجازه نداد وقتی جمعه شب برای همراهی دخترش از منزل دوستش به دنبال او رفته بود شاهد تعرض چند اوباش به ۲ دختر جوان شد بی تفاوت از کنار موضوع عبور کند. وقتی با سه اوباش ماجرا درگیر شد، زخمی کاری او را از پای درآورد تا حالا عکس و حجله‌اش «خوش غیرتی» را معنای دوباره ببخشد. جوان بود و یک دختر ۱۳ ساله داشت، به گفته عمویش چند سالی در رشته هندبال فعالیت می‌کرد و در مجموع اهل ورزش بود. مثل همه ان‌هایی که در «خوش غیرتی» به شهادت رسیدند صفت شجاعت داشت، مثل شهید محمد محمدی که سال ۹۹ در مقابله با اراذل و اوباش منطقه تهرانپارس که مزاحم نوامیس مردم شدند جانش را از دست داد، یا شهید علی خلیلی ۲۵ تیر سال ۱۳۹۰ وقتی در راه خانه‌اش متوجه آزار و اذیت ۲ خانم توسط چند جوان می‌‍شود برای فیصله دادن موضوع به سمت چند جوان می‌رود که مورد اصابت چاقو می‌گیرد و چند روز بعد شهید می‌شود.

شاید در روز محشر، همان زمان که دسته دسته آدم‌ها را با ویژگی‌های خوب و بدشان از هم جدا می‌کنند، گروهی هم با عنوان خوش غیرت‌ها مورد عفو و رحمت ویژه خدا قرار بگیرند، جوان‌هایی که در یک لحظه، با یک تصمیم و یک حرکت بهشت را از آن خود کردند و ما مدعیان دینداری را در حسرت جایگاه خود گذاشتند.

انتهای پیام/ ۱۴۱