شهید سلیمانی

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، «سردار یدالله جوانی» یادداشتی درباره میزان سهم تحریم‌ها در مشکلات کشور در دفاع‌پرس‌ نوشته است.

متن این یادداشت را در ادامه می‌خوانید:

تشدید تحریم‌های غیرقانونی، ظالمانه و فراگیر آمریکا علیه ملت ایران در سال‌های اخیر، کشور و مردم را تحت فشارهای سنگین اقتصادی قرار داده است؛ البته در علت‌یابی مشکلات اقتصادی ایران، بر اساس برآورد کارشناسان و صاحب‌نظران اقتصادی، سهم تحریم‌ها در ایجاد این مشکلات حداقل ۲۰ و حداکثر ۳۵ درصد است و علت اصلی مشکلات اقتصادی، داخلی و عمدتاً به ضعف مدیریت‌ها در سطوح اجرایی برمی‌گردد.

به هر حال سهم تحریم‌ها در پدیدآیی مشکلات اقتصادی کشور به هر میزان که باشد، مسئولان نظام باید برای کاهش فشارهای اقتصادی بر مردم چاره‌اندیشی کنند، یکی از حوزه‌های اقدام اساسی برای حل مشکلات اقتصادی، حوزه تحریم‌هاست، پرسش اصلی آن است که، مشکل تحریم را چگونه باید حل کرد؟، با کدام سیاست و راهبرد، می‌توان این عامل تولید مشکل در حوزه اقتصاد کشور و معیشت مردم را از صحنه خارج کرد؟، در خصوص حل مشکل تحریم به عنوان یک عامل مؤثر بر اقتصاد کشور، دو دیدگاه کلی وجود دارد:

اول: تحریم‌ها را باید خنثی کرد

در این دیدگاه، مبتنی بر این استدلال که آمریکا به دلیل شکست‌ها در حوزه‌های مختلف طی چهار دهه گذشته، از طریق تحریم و جنگ اقتصادی، می‌خواهد نظام جمهوری اسلامی و ملت ایران را به وادی تسلیم بکشاند که سیاست و راهبرد مقابله با تحریم برای خنثی‌سازی و بی‌اثر کردن آن، بهترین سیاست و راهبرد قلمداد می‌شود.

دوم: تحریم را باید مرتفع کرد

صاحبان این دیدگاه بر این اعتقاد و باور هستند که از طریق مذاکره با دولت آمریکا، می‌توان تحریم‌ها را مرتفع کرد و چرخ اقتصاد کشور را به حرکت درآورد و رفاه مورد انتظار مردم را تأمین کرد، طرفداران این دیدگاه، بر سیاست و راهبرد مذاکره با آمریکا، به عنوان بهترین سیاست و راهبرد اصرار دارند.

کدام‌یک از این دو دیدگاه، صحیح و کارساز بوده و چاره حل مشکل تحریم است؟ برای رسیدن به پاسخ این پرسش، اندک تأمل بر آنچه در سال‎های اخیر تجربه شد، کفایت می‌کند، رهبر معظم انقلاب، تا پیش از سال ۱۳۹۲، بر این نکته همواره تأکید داشتند که تصور رفع تحریم از طریق مذاکره با آمریکا، تصور نادرستی است و آمریکایی‌ها، هرگز فشارها و تحریم‌ها را برنمی‌دارند.

اما به یکباره آقای روحانی در تبلیغات انتخاباتی خود در اردیبهشت و خرداد سال ۱۳۹۲، این نظریه را با صراحت هرچه تمام مطرح کرد که تنها راه حل مشکلات اقتصادی، برداشتن تحریم‌ها از طریق مذکره با (کدخدا) آمریکاست، او با معرفی خود به مردم به عنوان یک حقوقدان، به ملت قول داد از طریق مذاکره مستقیم با دولت آمریکا، می‌توان تحریم‌ها را برداشت و چرخ زندگی مردم و کشور را، توأمان با چرخش سانتریفیوژها به حرکت درآورد! پیروزی آقای روحانی در انتخابات، به این معنا بود که مردم رأی‌دهنده به سخن و دیدگاه او مبنی بر حل مشکلات اقتصادی از طریق مذاکره با آمریکا و با هدف برداشتن تحریم‌ها، اعتماد کردند، بر اساس این واقعیت جدید بود که رهبر معظم انقلاب با علم به بی‌فایده بودن مذاکره، تحت عنوان «سیاست نرمش قهرمانانه» اجازه مذاکره با آمریکا در موضوع هسته‌ای را دادند. با تمامی فراز و فرودها و شرطی شدن اقتصاد ایران، مذاکرات هسته‌ای در تیرماه ۱۳۹۴ به برجام ختم شد، حال تأملی داشته باشیم بر صحبت‌های آن روز آقای روحانی و تیم او.

۱ ـ آقای روحانی بعدازظهر روز سه‌شنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۴ در گفت‌وگوی زنده تلویزیونی: «امروز به ملت شریف ایران اعلام می‌کنم تمام تحریم‌ها، حتی تحریم‌های موشکی، تسلیحاتی و اشاعه‌ای به صورتی که در قطعنامه بود لغو می‌شود. تمام تحریم‌های بانکی، بیمه‌ای، مالی، حمل و نقل، پتروشیمی، فلزات سنگین و تحریم‌های اقتصادی به طور کامل لغو خواهد شد نه تعلیق و حتی تحریم‌های تسلیحاتی نیز کنار گذاشته می‌شود، روز توافق روزی است که اتحادیه اروپا و آمریکا لغو همه تحریم‌ها را به صراحت اعلام می‌کنند و تصمیم خود را ابراز می‌دارند و از آن زمان است که تازه اقدامات ایران آغاز می‌شود.»

۲ ـ آقای ظریف: «همه تحریم‌ها در روز اجرای برجام لغو خواهد شد».

۳ ـ آقای عراقچی: «تحریم‌های اقتصادی و مالی مرتبط با هسته‌ای، از روز اجرای برجام لغو می‌شود».

حال با گذشت بیش از پنج سال از زمان توافق برجام و اقدام شتاب‌زده دولت آقای روحانی در عمل به تعهدات ایران، تحریم‌ها نه‌تنها برداشته و لغو نشد، بلکه به گونه‌ای تشدید شد که خود آقای روحانی، از آن به عنوان «جنگ اقتصادی» یاد می‌کند! حال دولت آقای روحانی بدون توجه به رفتار دموکرات‌ها و دولت اوباما در قبال برجام، لغو نشدن تحریم‌ها را تماماً به جمهوری‌خواهان و شخص ترامپ نسبت داده، بازگشت دموکرات‌ها به قدرت را نقطه بازگشت آمریکا به تعهدات ارزیابی می‌کنند، این تحلیل و ارزیابی، در حالی است که آقای اوبامای دموکرات، اولاً بعد از برجام تحریم‌ها را لغو نکرد و فقط مواردی را تعلیق کرد؛ ثانیاً با صراحت اعلام کرد، ایران زمانی از منافع اقتصادی برجام بهره می‌برد که به «روح برجام» عمل کند! آقای اوباما، «روح برجام» را به تغییر رفتار ایران در حوزه نظامی، موشکی، هسته‌ای، حقوق بشر، تروریسم و مسائل منطقه‌ای تفسیر کرد. به عبارت دیگر، «روح برجام» مورد نظر آقای اوبامای دموکرات، همان شروط ۱۲ماده‌ای آقای پمپئو، وزیر خارجه ترامپ جمهوریخواه، برای مذاکره مجدد با ایران است!

حال با این تجربه پیش روی ملت ایران، آیا قرار است برای یک دوره چند ساله دیگر فرصت‌سوزی شود با این امید که شاید دموکرات‌ها به تعهدات آمریکا عمل کنند!

رهبر حکیم انقلاب اسلامی مثل همیشه، در این شرایط حساس راه درست را پیش روی ملت ایران و مسئولان کشور گذاشته و حجت را یک‌بار دیگر بر همگان تمام کردند، معظم‌له در دیدار با دست‌اندرکاران مراسم سالگرد شهادت حاج قاسم سلیمانی و خانواده این شهید والامقام در روز ۲۶ آذرماه سال جاری، پس از بیانات در خصوص شهید سلیمانی و تأکید بر ضرورت انتقام از قاتلان این شهید، چهار توصیه مهم و راهبردی به مسئولان کشور و ملت عزیز ایران داشتند، در دو توصیه از این چهار توصیه، نکات مهمی در خصوص موضوع این یادداشت بیان فرمودند که عبارت است از:

۱ـ «ثانیاً به دشمن اعتماد نکنید؛ این توصیه قطعی من است به دشمن اعتماد نکنید. برای مسیر رفع مشکلات مردم، برای درست شدن آینده کشور، به وعده این و آن اعتماد نکنید؛ این توصیه من به مسئولین است. این وعده‌ها، وعده خوبان نیست؛ وعده بدان و اشرار است؛ اما آن هم از هر صدتایش یکی وفا نکند! دشمنی‌ها را از یاد نبرید. دشمنی کردند، دیدید که آمریکای ترامپ و آمریکای اوباما با شما چه کرد، [البته]این مال ترامپ نیست که حالا مثلاً فرض کنید، چون ترامپ رفت، بگوید تمام شد، نه، آمریکای اوباما هم با شما بدی کرد، با ملت ایران بدی کرد و سه کشور اروپایی هم همینجور، این سه کشور اروپایی نهایت بدعملی را انجام دادند و لئامت را و دورویی و نفاق را در مقابل ملت ایران نشان دادند.»

۲ـ «مطلب چهارم و آخر؛ من قبلاً هم گفته‌ام، حالا تکرار می‌کنم رفع تحریم دست دشمن است و خنثی کردن تحریم دست ماست؛ غیر از این است؟ ما که نمی‌توانیم خودمان رفع تحریم کنیم، دشمن باید رفع تحریم کند، اما خودمان می‌توانیم این تحریم دشمن را خنثی کنیم، پس این مقدم است، این درست است؛ بیشتر دنبال این باشیم. البته نمی‌گویم دنبال رفع تحریم نباشیم؛ چرا، واقعاً اگر بتوانیم تحریم را رفع کنیم، یک ساعت هم نباید تأخیر کنیم، البته چهار سال است تأخیر شده، از سال ۱۳۹۵ بنا بوده همه تحریم‌ها یکباره برداشته بشود، تا الان نه‌فقط برداشته نشده، زیاد هم شده.»

با تأمل در بیانات راهبردی حضرت امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) در این دیدار، به آسانی می‌توان فهمید که بر مبنای عقلانیت، درایت و تدبیر، رفتن «دونالد ترامپ» و آمدن «جو بایدن» را چگونه باید تحلیل کنیم تا بار دیگر به امید رسیدن به «آب»، راهی «سراب» نشویم.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، محمد اسدی جوزانی در ۱۷ سالگی مدرسه را رها کرد و به  جبهه‌های حق علیه باطل رفت و در قسمت تبلیغات مشغول شد. بعد از دو سال که خط مقدم بود، ۶ ماه از طرف لشکر محمد رسول‌الله(ص) به پشت جبهه مأمور شد. سال ۱۳۶۵ در سپاه شهرری نزد آقای خالفی‌نژاد استعدادش در نقاشی را کشف کرد و شد «نقاش چهره شهدا». خودش می‌گوید آنقدر دستش در خلق اثر تند بوده که روزی ۵ تابلو از شهدا می‌کشیده است، به همین دلیل تعداد آثاری که خلق کرده قابل شمارش نیست و فکر می‌کند بسیاری از خانواده شهدا، حداقل یک نقاشی از او در خانه‌شان دارند!

اسدی جوزانی مجموعاً ۴ سال و نیم در جبهه‌های حق علیه باطل بود. او پس از پایان جنگ، به استعداد و تجربه‌اش اکتفا نکرد و ادامه تحصیل داد و از دانشگاه تهران لیسانس نقاشی گرفت و سپس در سال ۱۳۷۴ در مقطع کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه تربیت مدرس فارغ‌التحصیل شد. 

این هنرمند پرکار از آنجایی که در نیروی قدس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مشغول خدمت بود، تا پیش از بازنشستگی امکان برپایی نمایشگاه در داخل کشور را نداشت، هر چند که در اکثر کشورهای همسایه نظیر افغانستان، تاجیکستان، آذربایجان، عراق و حتی بوسنی و هرزگوین به عنوان چهره هنری نمایشگاه آثار خود را برپا کرده بود. وقتی خبر شهادت سردار دل‌ها را شنید، بلافاصله دست به کار شد و پرتره «شهید سپهبد حاج قاسم سلیمانی» را در حوزه هنری خلق کرد. می‌گوید: خلق هر پرتره با تکنیک آبرنگ تقریباً در مجموع یک شبانه‌روز زمان می‌برد. ممکن است یک روز ۲ ساعت وقت بگذاریم، روز دیگر ۵ ساعت. 

اسدی یادآوری می‌کند: تا کنون حدود ۱۰ بار پرتره حاج قاسم سلیمانی را کشیده‌ام و هر بار که نقاشی ایشان را می‌کشیدم، صحبت‌هایش درباره شهادت را در ذهنم مرور می‌کردم و آرزو می‌کردم به آرزویش برسد؛ چون ۴۰ سال جهاد کرده بود و حقش این نبود که در بستر بیماری از دنیا برود. ان‌شاءالله آن دنیا شفیع ما باشد. به عقیده ما که ایشان فرمانده‌مان بود، شهید زنده بود و الحمدلله شهادت قسمتش هم شد. 

مشروح گفت‌وگو با این استاد ۵۳ ساله نقاشی آبرنگ را در ادامه بخوانید.

* با توجه به شیوه کرونا، کلاس‌های آموزشی شما که هفته‌ای یک بار برگزار می‌شد، آیا به فضای مجازی منتقل شده است یا تعطیل شده؟

ـ متأسفانه امکانات مناسب برای برگزاری جلسات آموزشی به صورت آنلاین را ندارم و کلاس‌هایم تعطیل شدند، هر چند که هنرجویان خواستار آن بودند که در فضای مجازی آموزش ادامه یابد اما متأسفانه میسر نشد.

* کیفیت کلاس‌های آموزشی آنلاین را چطور می‌بینید؟ آیا نقاشی را می‌توان به صورت مجازی آموزش داد؟

ـ نه اینکه نشود، اما آموزشی که چهره به چهره و رودررو است و هنرحو کار استاد را از نزدیک می‌بیند، تأثیرش بیشتر است. چون در آموزش مجازی، کادر دوربین نقاط محدودی را پوشش می‌دهد، ضمن اینکه برخی ریزه‌کاری‌ها مانند قلم‌گیری و ضربات قلم را شاید منتقل نکند.

ضمن اینکه ترکیب رنگ‌ها هم شاید در نمایشگرهای مختلف، متفاوت دیده شود. در مجموع، چون هنرجو حس و حال استاد را نمی‌بیند پس تأثیرش کمتر است.

* شاید یکی از دلایلی که کپی‌کاری زیاد شده است، همین فضای مجازی باشد…

وقتی شخصی هنرمند نباشد و فقط بتواند تکنیک را اجرا کند، طبیعی است که به سمت کپ‌کاری می‌رود. یعنی معمولاً برای درآمد به این کار روی می‌آورند و چاره‌ای هم نیست، بالاخره شخص باید امرار معاش کند و نقاشی می‌تواند کمکش کند و روزگار بگذراند. نباید از همه توقع خلق اثر به معنای واقعی خلق را داشته باشیم.

* آیا نقاشی به عنوان یک هنر می‌تواند شغل هم باشد؟
ـ به عنوان شغل نمی‌توان روی آن حساب کرد، چون درآمدش مشخص نیست و معلوم نیست سفارش اثر همیشه وجود داشته باشد یا نه، مثلاً ممکن است ۶ ماه بیکار باشید. بنابراین نقاشی هنر است، نه شغل.

* البته ممکن است اثری چند صد میلیون تومانی فروخته شود و جبران همه آن چندماه بیکاری را بکند…

ـ چنین اتفاقاتی مختص یک هزارم هنرمندان نقاش و بلکه کمتر است و همه‌گیر نیست.

از آن تعداد هم خیلی‌هایشان به اندازه رقم واقعی اثر فروخته‌شده، بهره‌مند نمی‌شوند. چون قیمت‌های بالاتر از ارزش واقعی می‌گذارند و در این میان یا جیب دلال‌ها پر می‌شود یا پولشویی صورت می‌گیرد.

* ذات حراج هنری، غیرایرانی است، در حالی‌که هنرهای اصیل ایرانی بسیار داریم. آیا می‌توان هنر مدرن و هنر ایرانی ـ اسلامی را با هم جمع کرد؟

ـ چند نفری را می‌شناسم که دارند هنر مینیاتور و نگارگری را در مجسمه اجرا می‌کنند، یعنی تلفیق مجسمه و نگارکری. مثل آثای عصمتی، این اتفاق‌ها رخ داده و اینطور نیست که بگوییم هنر فقط یا مدرن است یا سنتی و اصیل.

* پیش از این مرحله که هنرمند به درجه‌ای از پختگی و کمال برسد که بتواند هنرهای تلفیقی را اجرا کند، چه توصیه‌هایی دارید برای هنرجویان و نقاشان نوآموز؟

ـ اولین توصیه‌ام این است که طراحی زیاد کنند، بی‌وقفه! اینطور نباشد که هفته‌ای یکی ـ دو روز، هر روز کار کنند و این دست به قلم بودن ممتد باشد، خودشان را موظف کنند به تمرین هرروزه.

وقتی طراحی قوی باشد، ضربه قلم قوی می‌شود و احتمال کپی‌کاری پایین می‌آید. یعنی وقتی قلم دست می‌گیرد، دستش قدرت دارد و انگار دارد طراحی می‌کند.

زنده‌یاد جمال‌الدین خرمی‌نژاد

* خودتان آثار کدام هنرمند معاصر را می‌پسندید و دنبال می‌کنید؟

ـ مرحوم جمال‌الدین خرمی‌نژاد، مخصوصاً که شاگردی ایشان را کردم و استاد راهنمایم بودند.

* از میان کارهای خودتان کدام را بیشتر دوست دارید؟

ـ اکثر نقاشی‌هایم را در صفحه اینستاگرامی‌ام گذاشته‌ام و همه را دوست داشته‌ام که در صفحه‌ام گذاشته‌ام، بیننده است که باید بپسندد. اما در میان آن‌ها، یک نقاشی از حاج قاسم کشیده‌ام که کت سرمه‌ای به تن دارد. این نقاشی را خیلی دوست دارم و آن زمان که هنوز شهید نشده بود کشیدم، در واقع ابراز علاقه‌ام به کسی بود که یک زمانی زمان فرمانده‌ام بود.

* خود حاج قاسم هم نقاشی را دیده بودند؟ خاطره‌ای از ایشان دارید؟

ـ زیاد از نزدیک با ایشان در تعامل نبودم، جلسه‌ای جمعی بود و ایشان صحبت می‌کرد و حضور داشتم، شخصاً برخوردی نداشتم. نقاشی را هم خودشان ندیدند، خانواده‌شان هم ندیده است.

* پس از شهادت سردار سلیمانی، بلافاصله در حوزه هنری حضور یافتید و درباره ایشان خلق اثر داشتید؟ بعد از آن هم باز پرتره حاج قاسم را کشیدید؟

ـ یک نمایشگاهی برای چهلم شهید سلیمانی در دانشگاه استاد فرشچیان برپا شد و آنجا هم یک اثر از چهره شهید سلیمانی خلق کردم.

* آن نقاشی الان نزد خودتان است؟

ـ نه در حوزه هنری مانده است، با اینکه سه ـ چهار بار پیام دادم که نقاشی را برایم بفرستند، اما همچنان آنجا مانده است، انگار دلشان نمی‌آید برایم بفرستند. (با خنده)

* به نظرتان خلق اثر هنری برای یک چهره ملی مانند شهید سلیمانی چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد؟

ـ بحث مقاومت مطرح است و نه فقط یک چهره ملی که چهره‌ای جهانی است، باید به نحوی کار شود که مؤلفه‌های جهانی در آن لحاظ شود. باید نگاه و شخصیت و چهره حاج قاسم را در آن منعکس کرد و کسانی که می‌توانند شخصیت واقعی حاج قاسم را در اثر لحاظ کنند، آن را خلق کنند تا حجت تمام شود.

* برای ترسیم پرتره شهید، دانستن خلق و خو و اطلاعات درباره آن تا چه اندازه لازم است؟

ـ قطعاً تأثیر دارد و روی حالات شخصی هنرمند اثرگذار است. مثلاً پرتره شهید قربانی را می‌خواستم کار کنم، یک مستند در تلویزیون از ایشان دیدم، احساس کردم نیاز است بیشتر درباره‌اش بدانم. یک کتاب را هم درباره ایشان خواندم و بعد نشستم و کار کردم.

این اطلاعات، تأثیری که در کارم گذاشت، نسبت به بقیه آثارم بیشتر بود، چون روند زندگی آن شهید تا هنگام شهادت را اطلاع داشتم؛ شاید این اثرگذاری مستقیم نبود اما قطعاً در ضمیر ناخودآگاهم اثر داشت.

* تکنیک و شیوه کار هم مهم است؟

شاید زیاد مهم نباشد، چون هر نقاشی یک عادتی دارد. مثلاً عادت دارد که پرتره را از بینی شروع می‌کنم، سپس گونه، پیشانی و چانه‌ها را رنگ می‌گذارم و چشم‌ها را آخر کار می‌کشم. چون چشم در میزان شباهت نقاشی با اثر اصلی خیلی مهم است؛ معمولاً اولین نگاه هم که بیننده می‌اندازد، چشم را می‌بیند. من می‌گذارم رنگ پوست و فضای دور در بیاید، تا رنگ‌ها هماهنگ باشند.

* برای سالگرد شهادت حاج قاسم، اثری در دست ندارید؟

الحمدلله شهدا لطف دارند و به هنرمند توان می‌دهند. جدیداً برای ششمین جشنواره هنر مقاومت یک کار تولید کردم و پرتره شهید مغنیه را ترسیم کردم و برای دبیرخانه جشنواره فرستادم.

برای نخستین سالگرد شهید سلیمانی، چهره ۱۰ نفر از شهدای مقاومت را کنار هم در یک نقاشی کار کردم، آنطور که شنیده‌ام قرار است در سالگرد شهید سلیمانی در لبنان رونمایی شود و همراه با یک سردیس از حاج قاسم، به سیدحسن نصرالله تقدیم کنند.

به گزارش خبرنگار مجاهدت به نقل از مشرق، “مدافعین حرم” عنوانی پرمعنا و نوظهور  برای جانفشانی در دفاع از حریم حرم که در ادبیات مقاومت پدیدار شد حالا اما بعد از گذشت چند سال تداعی گر اشخاص و حادثه های بیشماری است.

مدافعین حرم گاه با اسارت و سپس سربریدن شهید حججی تداعی می شود؛ گاه با پشت پا زدن حمیدسیاهکالی به همه عاشقانه های این دنیا؛ گاهی هم با به تاخیر افتادن شهادت حسین بادپا از والفجر ۸ تا سوریه و سپس مفقودالجسد شدن او.

مدافعین حرم اما گاهی هم با التماس های آن نوجوان از فاطمیون و واسطه کردن مقام معظم رهبری برای گرفتن رضایت مادر و نیز ارسال صدها نامه از گوشه و کنار کشور به ایشان برای دفاع از حرم تداعی می شود.

مدافعین حرم با شعار” کلنا عباسک یا زینب” حماسه ها آفریدند؛ روایت شگفتانه مجاهدت آنان چه دلهایی را که نلرزاند و چه از راه برگشته ها را که به خط نیاورد! 

مدافعین حرم با کرامات بیشمار حضرت زینب سلام الله علیها که بخشی از آن گفته شده و بخش اعظم آن مکتوم مانده نیز تداعی می شود؛ عنایات عجیبی که بانو به مدافعان حرم خویش مبذول داشتند.
امام خامنه ای در بخشی از سخنان خود راجع به شهدای مدافع حرم که شرح کامل آن در پایگاه اطلاع رسانی معظم له موجود است؛ می فرمایند” در شرح حال شهیدی می خواندم که رفیقش نقل می کند و می گوید از وقتی که شهید شد، من مثلاً یک ساعت – دو ساعت بعد او را خواب دیدم گفت «من را خدای متعال خودش قبض روح کرد». در روایات داریم که بعضی از بندگان را عزرائیل قبض روح می کند، بعضی‌ها را عوامل عزرائیل قبض روح می کنند، بعضی‌ها را خود خدا قبض روح می کند. این جوان مثلاً هجده‌ساله، نوزده‌ساله، بیست‌ساله، امروز یا دیروز که شهید شد، به خواب رفیقش می‌آید و می گوید من را خدا خودش قبض روح کرد؛ این شهدا این‌جوری‌اند.”

اما…

مدافعین حرم بیش از هر چیز و هر کس دیگری، با حاج قاسم تداعی می شود؛ فرمانده بزرگ جبهه مقاومت.

شهید سلیمانی در یکی از سخنرانی های خود که فیلم آن در فضای مجازی موجود است و صفحه(سابق) اینستاگرامی ایشان در سال ۹۷ آن را منتشر کرد؛ چنین می گوید:

” من وقتی می‌خواستم در اول بحران سوریه یک نامی را نامگذاری کنم، خیلی فکر می‌کردم که اگر بخواهیم از عالم اسلامی کسانی را برای دفاع از حرم جذب بکنیم چه نامی برای آنها بگذاریم… دیدم پرجاذبه‌ترین نام که می‌شود به این حرکت جهادی جدید اطلاق کرد، نام مدافعین حرم است.”

مدافعین حرم، یادگار ماندگار سردار بزرگ مقاومت است.