شهید سید حسن نصرالله

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: با گذشت چندین ماه از ترور و به شهادت رسیدن رهبران و فرماندهان حزب‌الله لبنان با بررسی و کنکاش پیرامون نقش و جایگاه رهبران و فرماندهان این گروه مقاومت اسلامی لبنانی در آزادسازی خاک این کشور از اشغال رژیم صهونیستی، بیش از پیش به اهمیت و جایگاه آنها پی‌می‌بریم و به این نتیجه می‌رسیم که این شهدا، افرادی بودند تاثیر بسیار فراوان و غیرقابل انکاری در رهایی سرزمین لبنان از چنگال دشمن صهیونیستی داشتند.

حال در این میان مقاومت لبنان و به خصوص جنبش حزب‌الله لبنان یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین حرکت‌های مقاومت نه فقط در لبنان که در تاریخ معاصر سراسر منطقه محسوب می‌شوند. مقاومتی که ریشه در عزم و اراده مقاوم و دشمن‌شکن مردم لبنان برای دفاع از سرزمین، هویت و استقلال سرزمین مادر خود داشته هست. زیرا مردم لبنان به خوبی و با شایستگی توانستند با کمک و یاری گرفتن از رهبران و فرماندهان مقاومت لبنان دشمن اشغالگر صهیونیستی را از خاک خود بیرون کنند.

اما در مسیر مبارزه با رژیم صهیونیستی و بیرون کردن دشمن اشغالگر از خاک لبنان، رهبران و فرماندهان نقشی استراتژیک و تعیین کننده را برعهده داشتند. زیرا رهبران مقاومت در لبنان تنها فرماندهان نظامی نبودند بلکه شخصیت‌های استراتژیک و نمادینی بودند که توانستند با تکیه بر ایمان، شجاعت و تدبیر، وحدت و انسجام نیرو‌های مقاومت را حفظ کنند. در واقع رهبران و فرماندهان مقاومت را می توان عامل اصلی و تعیین کننده در آزادسازی خاک لبنان از دست ماشین جنگی و متجاوز صهیونیستی دانست.

در حقیقت باید گفت که رهبران و فرماندهان مقاومت لبنان توجه خاص و ویژه‌ای به بعد سیاسی، فرهنگی و اجتماعی مقاومت داشتند و با خلق گفتمان مقاومت، ضمن ایجاد و تقویت پایگاه مردمی مقاومت در لبنان مردم این کشور را به سمت ایستادگی در برابر اشغال و ظلم هدایت کرده و حرکت دادند. موضوعی که موجب شده تا امروز مقاومت لبنان و درکل محور مقاومت از اعتبار بالایی در میان مردم لبنان برخوردار بوده و با چنین قدرت و توان بالایی در برابر رژیم صهیونیستی مقاومت و ایستادگی کنند.

رهبران و فرماندهان شهید مقاوت لبنان را می‌توان ازجمله پیشگامان جبهه مبارزه علیه اشغالگران اسرائیلی دانست که موجب تولد و شکل‌گیری جبهه مقاومتی در لبنان شدند که در نهایت با پیوند زدن ملت لبنان با سایر گروه‌های جهادی و مقاومی در منطقه، محور مقاومت را تشکیل دادند. این افراد نه فقط فرماندهان میدانی بلکه رهبران فکری و معنوی نیز به شمار می‌رفتند که با شهادت‌شان، نه تنها خللی در مسیر مقاومت ایجاد نشد، بلکه انگیزه و اراده نیرو‌ها و مردم برای ادامه راه بیشتر شد.

از طرف دیگر، آزادسازی خاک لبنان از اشغال رژیم اشغالگر صهیونیستی به ویژه در سال ۲۰۰۰ میلادی که با عقب‌نشینی کامل رژیم «اسرائیل» از جنوب لبنان رخ داد، فقط یک نتیجه داشت و آن کادرسازی، شبکه‌سازی مقاومت در داخل و خارج مرز‌های کشور لبنان بود که به مقاومت مسلحانه و اتخاذ استراتژی‌های هوشدانه بر علیه منتهی شد. پیروزی بزرگی که مدیون فرماندهی شجاعانه و مدیریت دقیق رهبران مقاومت و به ویژه شهیدان آن بود.

رهبران و فرماندهان شهیدان مقاومت، با ازخودگذشتگی، فداکاری و ایثارگری خود زمینه‌های لازم را برای انسجام نیروها، پیشرفت عملیات و ایجاد پشتوانه مردمی از مقاومت فراهم کردند. آنان با شهادت خودشان پیام روشن و واضحی به جهان مخابره کردند که تمامی دنیا به خصوص رژیم صهیونیستی و دنیای غرب بدانند، اراده ملت لبنان در دفاع از استقلال و تمامیت ارضی غیرقابل شکست هست.

نکته بسیار مهم دیگر این هست که شهادت رهبران مقاومت علاوه بر بعد نظامی، تأثیر عمیقی در روحیه و فرهنگ مقاومت در میان مردم و ملت لبنان داشته هست. زیرا آنها با شهادت خود به الگو‌های الهام‌بخشی تبدیل شدند که نسل‌های آینده‌ای از مردم لبنان را برای جبهه مقاومت تربیت کردند. ضمن اینکه، این شهادت‌ها موجب شده تا شاهد ایجاد و مستحکم‌تر پیوند‌هایی ناگسستنی میان مردم و مقاومت در لبنان باشیم.

و در آخر، رهبران و فرماندهان شهید مقاومت در لبنان، فراتر از نقش فرماندهی نظامی، معماران اصلی آزادسازی و استقلال این کشور بوده و هستند. زیرا فداکاری، ایثار و رهبری آنها، نه تنها باعث شکست اشغالگران صهیونیستی و غربی شد، بلکه نمادی از اراده ملت لبنان برای حفظ هویت و سرزمین‌شان را به تصویر کشیده هست.

انتهای پیام/ ۱۳۴

به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از خراسان رضوی، آیت‌الله «احمد مروی» تولیت آستان قدس رضوی در گردهمایی دانشجویان لبنانی محصل در ایران که در تالار قدس حرم مطهر رضوی انجام شد، با اشاره به جنایات رژیم صهیونیستی، اظهار داشت: رژیم صهیونیستی همچنان به کشتار و جنایت ادامه می‌دهد؛ اما نه در لبنان و نه در غزه، به هیچ‌یک از اهداف خود نرسیده هست.

وی تصریح کرد: اسرائیل مدعی شد که می‌خواهد غزه را اشغال، اسیران را آزاد و جنبش حماس را نابود کند. اما آیا حتی یک گروگان را توانستند آزاد کنند؟ مگر غزه چقدر وسعت دارد؟ منطقه‌ای باریک با جمعیتی محدود. آنها حدود ۵۰ هزار نفر از مردم مظلوم غزه را به خاک و خون کشیدند، اما آرزوی آزادسازی حتی یک اسیر بر دل پلیدشان ماند. آیا حماس نابود شد؟ آیا از بین رفت؟

تولیت آستان قدس رضوی جنایات صهیونیست‌ها را تکرار توهمات بنی‌امیه در عاشورا دانست و گفت: مگر در تاریخ اسلام فاجعه‌ای سهمگین‌تر از روز عاشورا داریم؟ آیا حادثه‌ای وحشتناک‌تر، غم‌انگیزتر و تلخ‌تر از شهادت امام حسین (ع)، حجت خدا و فرزند پیامبر (ص) وجود دارد؟ بنی‌امیه می‌پنداشت با این جنایت، پرونده اسلام بسته خواهد شد، اما برعکس، اسلام گسترده‌تر شد و به جغرافیای تمام جهان گسترش یافت؛ جنایات صهیونیست‌ها نیز به تقویت جبهه مقاومت در فلسطین و سایر نقاط جهان منجر خواهد شد.

تناقض آشکار رژیم صهیونیستی

آیت‌الله مروی افزود: حزب‌الله در مسیر مقاومت هزینه‌ها و خسارت‌های بسیاری داده، اما آنچه که به‌دست آمده، در برابر آنچه که پرداخته شده، بسیار ارزشمندتر هست. مقاومت اکنون نهادینه شده و ماندگار هست. رژیم صهیونیستی در حمله به لبنان ابتدا اعلام پیروزی کرد و سپس پیشنهاد آتش‌بس داد. اگر مقاومت نابود شده هست، چرا رژیم صهیونیستی درخواست آتش‌بس می‌کند؟ آتش‌بس زمانی اعلام می‌شود که یک طرف نتواند حریف خود را نابود کند، اما اگر یک طرف معتقد باشد که حریف را از بین برده هست، آتش‌بس معنا ندارد.

وی گفت: رژیم صهیونیستی در تناقضی آشکار به سر می‌برد. از یک سو می‌گوید که مقاومت نابود شده، اما از سوی دیگر درخواست آتش‌بس می‌کند. این خود تناقضی بزرگ هست. مقاومت زنده و پویا هست. آسیب‌هایی دیده، اما استحکام بیشتری یافته و ان‌شاءالله گسترش خواهد یافت.

تولیت آستان قدس رضوی در ادامه ضمن گرامیداشت یاد شهید سید حسن نصرالله، سید مقاومت را نماد آزادی، عدالت و حقیقت برای تمامی آزادگان جهان دانست و خاطرنشان کرد: سید حسن نصرالله نه تنها متعلق به شیعیان لبنان و مسلمانان هست، بلکه او نماد و الگوی تمامی آزادگان و کسانی هست که در جستجوی آزادی، عدالت و حقیقت هستند.

آیت‌الله مروی با بیان اینکه مقاومت از ایمان مردم ریشه می‌گیرد، ادامه داد: دشمن صهیونیستی تصور می‌کند که با شهادت سید حسن نصرالله، سید هاشم صفی‌الدین و دیگر رهبران مقاومت، می‌تواند مقاومت را نابود کند. اما مقاومت یک اندیشه هست که ریشه در ایمان مردم دارد و هیچ بمبارانی نمی‌تواند آن را از بین ببرد. رژیم جنایتکار صهیونیستی در اشتباه و توهمی فرعونی هست که تصور می‌کند می‌تواند فکری را که از قرآن، اسلام، مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام و ایمان مردم نشأت می‌گیرد، با بمباران نابود کند.

ابعاد شخصیتی شهید سید حسن نصرالله

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به پنج ویژگی برجسته شهید سید حسن نصرالله، بیان داشت: نخستین ویژگی، ایمان قوی او به وعده‌های الهی بود که در طول چهار دهه رهبری حزب‌الله همیشه آن را در عمل نشان داد و هیچ‌گاه دچار تردید نشد.

تولیت آستان قدس رضوی تصریح کرد: دومین ویژگی، محبت به مردم بود؛ او همواره برای حفظ تمامیت ارضی لبنان تلاش کرد و در دل همه اقشار جامعه لبنان جایگاه ویژه‌ای داشت. پایبندی به اسلام ناب و آموزه‌های امام خمینی (ره) از دیگر خصوصیات برجسته او بود.

آیت‌الله مروی صداقت و شجاعت را از دیگر ویژگی‌های شهید مقاومت خواند و عنوان داشت: سید حسن نصرالله در کنار مردم لبنان ماند و در سخت‌ترین شرایط، از بازی‌های سیاسی ناپاک پرهیز می‌کرد. همچنین تدبیر و خردمندی همواره از عمل و سخنان اون دیده می‌شد. این ویژگی‌ها تنها بخشی از عظمت شخصیت شهید نصرالله هست که نمی‌توان آن را محدود به چند ویژگی کرد.

انتهای پیام/

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ محمدمهدی دارا؛ از روی تخت درمانگاه بلند شدم، با فکی که هنوز از بخیه‌ها تیر می‌کشید. درد، ضربان داشت، اما چیزی در درونم قوی‌تر از آن می‌تپید. راه رفتن سخت بود، اما باید می‌رفتم. درس حضور را در لبنان، زیر تابوت سید حسن، آموخته بودم. آن روز، میان هجوم جمعیت، یاد گرفتم که تعهد، با درد سنجیده نمی‌شود. امروز هم، در روز قدس، همان درس دوباره گوشزد شد.

به خبرگزاری رفتم، دوربین و تجهیزات را برداشتم. این فقط ابزار کار نبود، سلاحی بود برای ثبت حقیقت، برای روایت لحظاتی که فراموش نمی‌شوند. دوربین را روی شانه جابه‌جا کردم. وزنش همیشه برایم آشنا بود؛ نه فقط وزن تجهیزات، که سنگینی لحظه‌هایی که باید ثبت می‌کردم. بار‌ها در خیابان‌های سوخته فلوجه، زیر باران گلوله در موصل و تلعفر، میان خاکسترِ به‌جامانده از بمباران در ضاحیه بیروت ایستاده بودم. عکاسی بحران یعنی روایت درد، روایت امید، روایت حقیقت. اما امروز، بحران نه در ویرانه‌های یک جنگ بود، نه در چهره‌های خاک‌آلود یک زلزله‌زده. امروز، بحران چیزی دیگر بود: جهان، همچنان در برابر فلسطین کر شده بود، اما این مردم آمده بودند که بگویند ما نشنیدن را نمی‌پذیریم.

خیابان‌ها، پر از مردمی بود که عهدشان را از یاد نبرده بودند. شعار‌ها طنین‌انداز شده بود: علی العهد یا قدس! گام‌ها استوار، نگاه‌ها مصمم. اینجا، تهران بود، اما انگار در هر چشم، تصویری از قدس منعکس شده بود.

قدم‌هایم را تندتر کردم. از میدان فلسطین تا خیابان انقلاب، از مقابل دانشگاه تهران تا مسیر‌هایی که مردم، پرچم به دست، با اشتیاق حرکت می‌کردند. چهره‌های خندان، اشک‌های جاری، دست‌هایی که در هوای بهاری تهران به نشانه مقاومت بالا می‌رفت. حضور نه فقط جسم، که روح بود. نه فقط فریاد، که ایمان.

از لحظه‌ای که وارد خیابان شدم، چشمم روی چهره‌ها قفل شد. تمرکزم همیشه روی آدم‌هاست، روی دست‌ها، روی نگاه‌ها. اینها همان مردم عادی بودند که همیشه سوژه عکس‌هایم بودند. اما امروز چیزی در صورت‌هایشان بود که در لبنان دیده بودم، در بغداد، در تصاویر عکاسان که از غزه عکس گرفته بودند. یک جور عزم، یک جور صلابت که فقط در لحظات سرنوشت‌ساز خودش را نشان می‌دهد.

کودکی پرچم فلسطین را با دو دست گرفته بود، انگار از زمین کندنی نبود. در کرمانشاه هم همین را دیده بودم، پسربچه‌ای که اسباب‌بازی‌اش را از زیر آوار بیرون کشیده بود و حاضر نبود رهایش کند. آدم‌ها وقتی چیزی برایشان مقدس می‌شود، دیگر از آن دست نمی‌کشند، حتی اگر دنیا بر سرشان خراب شود.

پیرمردی عصایش را محکم روی زمین می‌کوبید و شعار می‌داد. دیدن این صحنه برایم ناآشنا نبود. پیرمرد‌های عراقی را دیده بودم که با وجود درد و ضعف، بعد از آزادی شهرشان علیه اشغالگران تروریست‌ها مشتشان را گره می‌کردند. بدنشان شاید پیر شده بود، اما روحشان هنوز جوان بود؛ و آن زن که کودکش را در آغوش داشت و زمزمه‌کنان شعار‌ها را با او تکرار می‌کرد. در ضاحیه بیروت هم چنین زنی را دیده بودم. خانه‌اش زیر بمباران خاکستر شده بود، اما در گوش نوزادش آیه‌های مقاومت را می‌خواند. انگار می‌خواست ایمان را در جانش حک کند، از همان روز‌های نوزادی.

دوربینم را بالا آوردم، یکی از همان لحظه‌ها را ثبت کردم. نمی‌دانستم این عکس روزی در کنار تصاویر جنگ، آوار، خون و آتش قرار می‌گیرد یا نه، اما این را می‌دانستم که مبارزه فقط در میدان جنگ نیست. گاهی، میدان مبارزه، خیابانی در تهران هست.

درد فکم هنوز بود، اما دیگر حسش نمی‌کردم. مثل تمام مسیری که آمده بودم، مثل تمام عکس‌هایی که ثبت کرده بودم، مثل تمام قول‌هایی که با رفیق‌های شهیدم داشتم. امروز، یک روز معمولی نبود. امروز، روز قدس بود.

زیر لب زمزمه کردم:
«امر ولی باشد، باید رفت، از جان گذشت.»

امروز آمده بودیم، مثل همه‌ی کسانی که آمده بودند، که بگویند:
«سیدالقاعد تنها نیست، هدف او، هدف ماست.»

انتهای پیام/ ۱۱۲