شهید صیاد شیرازی

به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از مازندران، نمایشگاه هیئت معارف جنگ سپهبد شهید «علی صیاد شیرازی» با هدف معرفی آثار و دستاورد‌های دفاع مقدس و تبیین آموزه‌های این دوران، امروز (سه شنبه) در دانشگاه علوم دریایی امام خمینی افتتاح شد.

این مراسم با حضور امیر «ناصر آراسته» رئیس هیئت معارف جنگ، امیر دریادار «فرامرز بمانی» جانشین نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران، امیر دریادار دوم «ابوطالب مطلبی» فرمانده دانشگاه علوم دریایی امام خمینی نوشهر و جمعی از اساتید هیئت معارف جنگ برگزار شد.

در این نمایشگاه، مجموعه‌ای از تصاویر و آثار مرتبط با دفاع مقدس و فعالیت‌های هیئت معارف جنگ به نمایش گذاشته شد و شرکت‌کنندگان ضمن بازدید از بخش‌های مختلف، با تاریخ، فرهنگ ایثار و رشادت‌های رزمندگان دوران دفاع مقدس آشنا شدند.

انتهای پیام/

گروه ساجد دفاع‌پرس: «من کمتر از آنم که مدعی همرزمی این سرباز شایسته امام باشم»؛ این جمله بخشی از نامه امیر سپهبد شهید صیاد شیرازی پس از شهادت محمود کاوه به محسن رضایی فرمانده وقت کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هست؛ نامه‌ای که شهید صیاد شیرازی در آن، شهید کاوه را اسوه تقوی، ایثار، شجاعت و روحیه خستگی‌ناپذیر در پیکار با دشمنان دانسته هست؛ آری! آن‌ها دو رزمنده‌ای بودند که در غرب کشور حماسه‌ها آفریدند و اگرچه یکی از آن‌ها ارتشی و دیگری سپاهی بود؛ اما هردو از یک لشکر، یعنی لشکر اسلام بودند.

فیلمی که در ادامه مشاهده می‌کنید، لحظاتی از حضور بی‌تکلف شهیدان کاوه و صیاد شیرازی بر سر یک سفره در کنار دیگر رزمندگان را به‌تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که چگونه فرماندهان دوران دفاع مقدس، پابه‌پای رزمندگان، خود در خط مقدم نبردها حضور داشتند.

انتهای پیام/ 113

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، امیر سرتیپ خلبان «محمد انصاری» از پیشکسوتان هوانیروز در خاطراتی درباره شهید صیاد شیرازی روایت می‌کند: بعد از اینکه به فرماندهی پایگاه پشتیبانی عمومی هوانیروز اصفهان منصوب شدم عملیات خیبر شروع شد. چون من تازه فرمانده پایگاه شده بودم شهید صیاد شیرازی مسئولیت خاصی به عهده بنده نگذاشتند.

 آن زمان من خیلی حوصله‌ام سررفته بود، چون شنیدم که برای بچه‌ها در منطقه مشکل پیش آمده ۳۰۰ بسته درست کردم نوشته‌ای روی آن گذاشتم و خودم هم همراه بچه‌ها به جنوب رفتم. وقتی به آنجا رسیدم آنها خیلی خوشحال شدند. در آن موقع مشکلی بین رده بالای ارتش و سپاه پیش آمده بود. جلسه‌ای گذاشتیم و گفتیم که به چه چیزی احتیاج دارید؟ گفتند باید یک گردان در جزیره مجنون جابه‌جا شود و چند شب بود که بچه‌های شنوک نخوابیده بودند و آسمان آنجا هم دست صدام و ۴۰ کشوری بود که با صدام بودند.

در یکی از مأموریت‌ها در عملیات خیبر مقدار زیادی آرپی جی، پل خیبری و ۳۳نفر بسیجی سوار کردیم. همانطور که می‌دانید، هیچکدام هیچ سنخیتی باهم ندارند. پرواز ما شروع شد. داشتیم در جزیره مجنون می‌نشستیم. خلبان گفت یک فروند هواپیمای میراژ دارد می‌آید. فرصت هیچ کاری نبود بلافاصله می‌بایستی محموله را تخلیه می‌کردیم. در همین هنگام هواپیمای دشمن رسید و پس از یک چرخ زدن یک موشک «اگزوست» را وسط باک شنوک شلیک کرد. تمام آن آرپی‌جی‌ها و پل خیبری منفجر شد. ۳۳نفر نیز شهید شدند و بالگرد نیز از وسط دو تکه شد به طوری که دماغه آن در جزیره مجنون افتاد. در آن دماغه من، خلبان و دو کروچیف دیگر بودیم. تنها کسی که از ما سالم‌تر بود خلبان بود. مرا با یک تخته به داخل کانکس‌ها منتقل کردند تا به وضعیتم رسیدگی شود. از آن طرف که از وضعیت من سوال می‌شود و به سرهنگ جلالی فرمانده هوانیروز می‌گویند که حال من خوب هست و وضعیت بنده را به او اعلام نمی‌کنند تا در عملیات خدشه‌ای وارد نشود و بقیه پرواز‌ها انجام شود.

همان موقع بالگرد «سیکورسکی» را برای برگرداندن ما می‌فرستند که، چون خلبان ما دیگر حاضر نبود سوار بالگرد شود، گفتند که بالگرد برگردد تا اینکه ساعت یک نیمه شب آقای رحیم صفوی نزد آقای جلالی می‌رود و می‌گوید باید یک بالگرد به جزیره برود. ایشان می‌گویند: برای چی؟ آقای صفوی می‌گویند: انصاری خیلی وضعش خراب هست و یک برادری به نام کریم نصر اصفهانی که فرمانده تیپ قمربنی هاشم بود نیز تیر به نخاعش خورده هست و باید حتماً ایشان را هم برگردانیم. خود شخص آقای جلالی سوار یک «بالگرد ۲۰۵» می‌شود و به آنجا می‌آید و ما را سوار می‌کند و به بیمارستان اهواز منتقل می‌کند.

 بعد از چندین ماه که حالم بهتر شده بود شهید صیاد به اتفاق چند نفر دیگر به منزل بنده آمدند و گفتند: الوعده وفاء من الآن شما را با مجروحیت درجه بالا و با ۳۰ سال بازنشست می‌کنم که شما دیگر به کارت برسی و من هم در آن زمان که همسرم در کنارم نشسته بود و هم نظر من بود گفتم که نه جناب صیاد الآن جنگ هست و من می‌خواهم کمک کنم که بعد از آن به صلاح دید آقا، فرمانده هوانیروز شدم.

انتهای پیام/ 271

گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ  اکبر صفرزاده؛ فیلم «اتاقک گلی» به کارگردانی محمد عسگری، تهیه‌کنندگی داود صبوری و نویسندگی پدرام کریمی محصول سال ۱۴۰۱ هست. «اتاقک گلی» در چهل و یکمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر نامزد دریافت ۱۱ سیمرغ شد و در روز اختتامیه سیمرغ بهترین کارگردان فیلم اول و سیمرغ بهترین کارگردان بین‌الملل در بخش مقاومت و جایزهٔ ویژهٔ هیئت داوران جشنواره را از آن خود کرد.

محمد عسگری تاکنون دو فیلم سینمایی کارگردانی کرده هست: «اتاقک گِلی» و «آسمان غرب». او قبل از کارگردانی این دو فیلم مدیر برنامه‌ریزی و دستیار اول کارگردان‌هایی همچون مجید مجیدی، سید رضا میرکریمی و بهرام توکلی بوده و در فیلم «موقعیت مهدی» در انتخاب بازیگر نقش آفرینی کرده هست. 

فیلم «اتاقک گلی» بر اساس یک واقعه واقعی در جریان عملیات مرصاد و حمله‌ی منافقین به ایران، به ویژه در منطقه اسلام‌آباد غرب و روستای شیان، شکل گرفته هست. این فیلم در مورد نجات یک دختر روستایی از دست منافقین توسط رزمندگان لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله هست. تهیه‌کننده این فیلم یکی از رزمندگانی هست که در آن عملیات و در نجات این دختر نقش داشته هست.

عملیات مرصاد آخرین عملیات هشت سال دفاع مقدس هست. این عملیات پس از پذیرش قطعنامه ۵۹۸ توسط ایران و پایان جنگ ایران و عراق، میان جمهوری اسلامی ایران و سازمان مجاهدین خلق در سال ۱۳۶۷ درگرفت. فرماندهی نیرو‌های ایران در این عملیات بر عهده علی صیاد شیرازی بود. پس از چند روز درگیری، نیرو‌های مسلح جمهوری اسلامی ایران بر سازمان مجاهدین خلق پیروز شدند.

مجاهدین در این عملیات پیش‌بینی کرده بودند که با اشغال منطقه، مردم به حمایت از آنها خواهند پرداخت ولی برخلاف انتظار، کرد‌های منطقه به جنگ با آنها پرداختند و درمقابل آنها ایستادند. 

«اتاقک گلی» داستان عملیات مرصاد را در بستری عاشقانه روایت می‌کند. روایت عاشقانه این فیلم در بستر جنگ، بافت دراماتیک و جذابیت آن را صد چندان کرده هست. اگر داستان این فیلم فقط در بستر جنگ روایت می‌شد قطعا جذابیت فعلی را نداشت.

در «اتاقک گلی» مقاومت مردم مظلوم کرمانشاه، به ویژه روستا‌های اسلام‌آباد غرب، در برابر حملات منافقین در عملیات مرصاد به خوبی نمایش داده می‌شود. فیلم نشان می‌دهد که چگونه زنان و مردان کُرد با وجود تمام سختی‌ها، محرومیت‌ها و کمبود‌ها در کنار رزمندگان به دفاع از میهن خود پرداختند و از جان خود مایه گذاشتند.

بسیاری از فیلم‌های موفق دنیا برمبنای اقتباس شکل گرفته‌اند؛ اقتباس از یک داستان یا یک رویداد واقعی یا یک فیلم مستند. در طول تاریخ سینما بسیاری از فیلمنامه‌هایی که بر مبنای اقتباس شکل گرفته‌اند بسیار قوی تر، منسجم‌تر و بی نقص‌تر از فیلم نامه‌های اورژینال بوده‌اند. به طور نسبی درصد موفقیت فیلمنامه‌های اقتباسی در گیشه چندین برابر فیلمنامه‌های اورژینال هست.

اقتباس از یک داستان واقعی در «اتاقک گلی» باعث شده ما با فیلمی طرف باشیم که پر از اطلاعات درست و مستند هست. داستان فیلم اتاقک گلی علیرغم واقعی بودن به شدت نمادین هست؛ دختر ایرانی به دست دشمن می‌افتد و باید او را بازگرداند. 

فیلمبرداری در لوکیشن‌های واقعی، به ویژه در روستا‌های اطراف اسلام‌آباد غرب، به واقعی‌تر شدن فضای فیلم و القای حس حضور در صحنه کمک بسیار زیادی کرده هست.

انتهای پیام/ 121