شهید علی تجلایی

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، «علی شهودی» از شاعران حوزه دفاع مقدس و مقاومت استان آذربایجان شرقی به‌مناسبت سالروز حماسه آزادسازی سوسنگرد، شعر خود درباره رزمندگان و شهدای آذربایجانی حاضر در این عملیات را منتشر کرد که در ادامه می‌خوانید.

غم مخور ای شهر سوسنگرد شهر عاشقان
می‌رسد اکنون به امداد تو آذربایجان

می‌رسند از راه مردانی غیور و صف‌شکن
کز خروش و خشمشان لرزد زمین و آسمان

شیرمردانی به هیبت چون سهند سرفراز
پاکبازانی به غیرت چون یکی سیل دمان

شاهبازانی که چون عزم شهادت می‌کنند
سرفراز آیند بیرون از مصاف امتحان

وقت آن آمد که برچیند بساط خصم را
قهرمانان غیور خطه‌ی «ستارخان»

می‌شکافد در دل شب‌ها سکوت دشت را
غرش سرخ «تجلایی»، غریو «یاغچیان»

اژدهای خصم را ازشهر بیرون می‌کنند
مرحبا بر همت تبریزیان قهرمان

جاودان باد این شکوه و زنده باد این اقتدار
تا ابد پاینده بادا نسل عاشورائیان

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، سوم تا ۲۲ اسفند یادآور روز‌های خاطره‌انگیزی در سال ۱۳۶۲ است. روز‌هایی که عملیات بزرگ «خیبر» با همکاری سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و ارتش جمهوری اسلامی صورت پذیرفت و با پیروزی ایران و فتح جزایر «مجنون» پایان یافت.

گرچه گزارش‌ها و خاطرات بسیاری از این عملیات روایت شده؛ اما تحلیل سردار شهید «علی تجلایی» در این خصوص قابل توجه است. شهید «تجلایی» حدود یک‌سال پس از انجام عملیات «خیبر»، در بهمن سال ۱۳۶۳ طی مصاحبه‌ای به زبان ترکی با گروه تلویزیونی سپاه در صدا و سیمای مرکز آذربایجان شرقی، به تشریح این عملیات پرداخته است که قسمتی از آن را در ادامه می‌خوانید:

«اگر بخواهیم این عملیات (خیبر) را از نظر نتایج جمع‌بندی کنیم، نکات بارز در این عملیات، تصرف جزایر و نزدیکی و قرار گرفتن نیرو‌های اسلام در پنج کیلومتری جاده استراتژیک بصره، جوابگویی به یاوه‌گویی‌های دنیا که ابراز می‌کردند ایران از نظر نظامی توان ادامه عملیات را ندارد و کسب تجربیات نظامی جدید؛ که خودِ این تجربیات، مهم‌ترین عاملی شد و خواهد شد برای این‌که ما بتوانیم ان‌شاءالله از آن استفاده کنیم و آن تجربیات را مخلوط کنیم با چهار سال تجربیات گذشته در این جنگ و ان‌شاءالله در آینده بدون ترس و عیب برای سقوط ۱۰۰ درصد و حتمی صدام، طرح‌های کامل‌تر و بهتری را طرح‌ریزی کنیم.

نکته دیگر، استفاده از تجهیزات و عبور از هور بود که از نکات بارز در این عملیات بود. زمین‌های باتلاقی – همچنان که در نقشه می‌بینید- از نظر اصول نظامی و تاکتیک‌های نظامی، به این مناطق «مناطق غیرقابل عبور» گفته می‌شود؛ یعنی در ارتش‌های کلاسیک و در کلاس‌های نظامی دنیا این مناطق را مناطق غیرقابل عملیات می‌دانند، هیچ‌وقت فکر این‌ها نمی‌رسید که در قرن اخیر و در تاریخ معاصر جدید، چنین نیرو‌هایی پیدا شود که با ایثار و شهامت و ابتکار خودشان، این هور‌ها را زیر پا بگذارند و رد شوند و جاده استراتژیک بصره – بغداد را تصرف کنند.

اما نکته دیگر؛ هم‌چنان که عراق قبل از عملیات تهدید کرده بود در صورت حمله‌ ایران، ما از سلاح‌های شیمیایی در سطح گسترده استفاده خواهیم کرد، این امر تحقق پیدا کرد. آن‌ها جنایتی بس عظیم‌تر از تمام جنایت‌هایشان را انجام دادند و با زیر پا گذاشتن قرارداد‌های «ژنو»، گلوله‌های شیمیایی‌ای که توسط شرق و غرب به عنوان سوغاتی فرستاده شده بود، برای جلوگیری از پیشرفت حملات رزمندگان اسلام در این منطقه به‌خصوص جزایر مجنون و در حول و حوش این منطقه استفاده شد؛ که البته ضربات و صدمات عمده در این عملیات به مناطق غیرنظامی رسید و یک عده از اهالی منطقه که در منطقه هور و هورالهویزه مستقر بودند، آسیب دیدند.

برخلاف محاسباتی که آن‌ها انجام داده بودند که اگر از مواد شیمیایی استفاده کنیم، باعث شکست ارتش اسلام خواهد شد، برعکس رزمندگان اسلام از این مشکلات و مسائل روحیه گرفتند و بدون توجه به استفاده از مواد شیمیایی، هم‌چنان سنگر‌های خود را با خون و حماسه‌ها و استقامت خود حفظ کردند.

نکته‌ دیگر در این عملیات، استفاده از تکنیک‌ها و وسایل ابتکاری بود که بعد از چهار سال تجربه در عملیات‌ها، به وسیله‌ مبتکرین و مسئولین دست‌اندرکار برای تسهیل این عملیات تهیه شده بود. عمده‌ترین این‌ها – که مشاهده شد و اطلاع یافتید – مسئله‌ پل خیبر بود که حیرت و تعجب دنیا را برانگیخته کرد. به اعتراف کارشناسان نظامی به نقل از مجله خبرگزاری «واشنگتن پست»، دوباره خود کارشناسان نظامی غرب اعتراف کردند که این پلی که به طول ۱۳ کیلومتر توسط ایران درست شد، در تاریخ جنگ‌های مدرن نظامی اخیر بی‌سابقه است و یک تجربه‌ای بود که باید در آینده، ارتش‌های کلاسیک از این استفاده کنند.

بارزترین، مهم‌ترین و سرنوشت‌سازترین نکته در این عملیات، نوع عمل و نحوه ایثار رزمندگان بود. با توجه به این‌که دشمن حدود یک‌میلیون و ۲۰۰ هزار گلوله توپ و خمپاره به جزایر ریخت، اگر محاسبه کنیم، تقریبا برای هر ۲۰ سانتی‌متر جا، یک گلوله مصرف شده بود. رزمندگان اسلام این گلوله‌باران را مسخره می‌کردند و می‌گفتند فکر می‌کنیم وزن جزیره سنگین‌تر شده؛ آن‌قدر گلوله زده بود».

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «داوود احمدپور» راوی دوران دفاع مقدس مهمان این هفته گلزار شهدای بهشت زهرا (س) تهران در برنامه «با این ستاره‌ها» بود و خاطرات خود را از دوران جبهه و جنگ روایت کرد.

در این برنامه که با حضور راویان دفاع مقدس و مداحان اهل بیت (ع) هر هفته در گلزار شهدای بهشت زهرا (س) تهران برگزار می‌شود، زائران شهدا دقایقی را به شنیدن از سیره شهدا و حماسه آفرینی دلاورمردان روز‌های جنگ و استقامت می‌نشینند.

این راوی دوران دفاع مقدس با یادآوری خاطراتی از طریق القدس اظهار داشت: عملیات طریق القدس در منطقه رملی انجام شد، یک چیز عجیبی بود، دشمن بیداد می‌کرد، مرتضی قربانی و احمد کاظمی در کنار بچه‌هایی که با احمد بودن شروع کردن تن به تن جنگیدند تا عملیات را نگه دارند.

وی بیان کرد: احمد را فرمانده تیپ کردند. احمد شریک کاری‌اش را پیدا کرد، مهدی باکری را آورد. مهدی باکری و احمد کاظمی با هم بودند. مهدی غوغا کرد و علی تجلایی، مرتضی یاغچیان و حمید باکری را آورد. مرتضی یاغچیان در حصر سوسنگرد زخمی شد، گوشه بیمارستان بود بچه‌ها رفتند سر بزنند مرتضی گفت چه خبر؟ گفتند فقط آنقدر بگوییم نه راه به بیرون داریم نه کسی می‌تواند داخل بیاید. لشکر ۹ زرهی عراق با فرماندهی «خلیل الدوری» گفته فردا صبح زیر شنی‌ها له می‌کنند. گفت امشب شب عاشورای ماست، با بچه‌ها قرار گذاشتیم فردا را روزه بگیریم عاشورایی که به پا می‌شود با زبان روزه باشیم. مرتضی با تن مجروح گفت اسلحه بدهید ما هم بیاییم.

احمدپور گفت: علی تجلایی جوری صحبت کرد که بچه‌ها دست به دست هم دادند و قرار گذاشتند یا شهادت یا پیروزی. مقاومت کردند محاصره شکسته شد و سوسنگرد از حصر درآمد.

انتهای پیام/ ۱۴۱