شهید عیسی حمیدی

گروه ساجد دفاع‌پرس: وصیت‌نامه‌های شهدا نشان‌دهنده راهی هست که آنها پیمودند و به قله سعادت رسیدند؛ و امروز ما هستیم که باید راه آنها را ادامه دهیم، تا جامعه اسلامی را به قله سعادت برسانیم؛ بدون‌تردید این وظیفه ما در قبال خون شهداست که جان خود را برای سعادت ما و جامعه ما فدا کردند؛ بنابراین اگر ما راه شهدا را ادامه ندهیم، در قبال خون آنها مسئول هستیم.

شهید «عیسی حمیدی» یکی از لاله‌های پرپر کربلای جبهه‌های دفاع مقدس هست؛ شهیدی که در اوج جوانی، زندگی جاودان در جوار معبود خویش را بر زندگی فانی در دنیای خاکی ترجیح داد و ۲۰ اردیبهشت سال ۱۳۶۱ در عملیات «إلی‌بیت‌المقدس»، خونین‌بال سوی پروردگار خویش پرکشید و پیکر مطهرش در امامزاده علی‌اکبر (علیه‌السلام) چیذر خاکسپاری شد؛ شهیدی که همچون اغلب شهدای والامقام، وصیت‌نامه پربار او، نور هدایت‌گری در مسیر ظلمانی فریب‌ها و ختوات شیطان هست.

وصیت‌نامه شهید «عیسی حمیدی»

بسم الله الرحمن الرحیم 

وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ

با نام خدا و به نام رسول گرامیش و به نام امام امت، رهبر تمام مستضعفان جهان و با درود به تمامی شهیدان به خون خفته از صدر اسلام تا کربلای ایران. این وصیت‌نامه را در سن ۱۸ سالگی می‌نویسم.

سلام بر پدر و مادر عزیزم! چند کلمه‌ای با شما صحبت دارم و آن نیز این هست که در طول مدتی که با شما بودم و مخصوصاً مدتی که عزم به جبهه آمدن داشتم، شما را خیلی اذیت کردم و کمتر به فکر ناراحتی شما بودم و امید آن دارم که مرا ببخشید.

تنها چیزی که از شما می‌خواهم و نه تنها از شما؛ بلکه از تمامی آشنایان و دوستان و مخصوصاً برادر و خواهران عزیزم می‌خواهم که برای من اشک نریزند، چون این خواست خدا می‌باشد که کسی شهید شود یا زنده بماند و بیشتر خدمت کند؛ و از برادران عزیز می‌خواهم که بیشتر به فکر پدر و مادر خود باشید، چون واقعاً به گردن ما حق بزرگی دارند و زجر زیادی برای بزرگ کردن ما کشیده‌اند؛ و از خواهران عزیزم می‌خواهم که حجاب خود و فرزندان خود را، چون زینب (ع) حفظ نمایند و فرزندان خود را، چون فرزندان انبیاء بار آورند.

از رفقای عزیزم چه در مدرسه و چه در گروه مقاومت عذرخواهی می‌کنم؛ به‌خاطر اینکه در مدت رفاقت برخورد‌های بدی با آن‌ها داشته‌ام و امیدوارم که از سر گناهان من بگذرند و مرا حلال نمایند؛ و مخصوصاً از «احمد» عذرخواهی می‌کنم؛ به‌خاطر این‌که نتوانستم بیشتر پیش آن بمانم؛ و دیگر از پدر و مادر و دو برادر شهید «مجید کیان» عذرخواهی می‌نمایم که نتوانستم بیشتر به ایشان سر بزنم و جای خالی پسر عزیزشان را تا آنجایی که می‌توانستم پر نمایم و امیدوارم مرا ببخشند و حلال نمایند؛ چون نتوانستم برای حلال‌خواهی پیش‌شان بروم و خداحافظی کنم.

دیگر صحبتی که با شما دارم این هست که هیچ‌وقت از یاد خدا غافل نشوید و همیشه برای سلامتی امام امت و طول عمر ایشان و برای ظهور هرچه سریع‌تر امام زمان (عج) دعا کنید؛ و آخرین حرفم این هست که هر جا که برایتان بهتر و آسان‌تر هست مرا به خاک بسپارید.

والسلام
به امید روزی که احکام اسلام در تمام جهان پیاده شود
عیسی حمیدی

 

انتهای پیام/ ۱۱۳