شهید گیل آباد

به گزارش مجاهدت از خبرنگار  دفاع‌پرس از خرم‌آباد، «سعید گیل‌آبادی» آبان‌ سال ۱۳۴۰ در محله قدیمی «باغ دختران» خرم‎آباد در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان گشود. وی از همان دوران کودکی جذب جلسات مذهبی به‌ویژه جلسات قرآن شد، ورزش را سرلوحه حرکت جوانی خود در کنار جوانمردی و یاری به ضعفا قرار داد تا به مدارجی از ورزش پهلوانی و کشتی کشور دست یافت.

در لحظات پُرالتهاب نهضت انقلاب اسلامی، با تأسی به امام خمینی (ره) و تحت فرامین عالیه انقلاب، با گروه‌های فعال انقلابی همکاری نزدیکی داشت و تا جایی پیش تاخت که از نیرو‌های جوان برای سرآهنگی حرکات انقلابی در شهر خرم‎آباد بهره جست؛ وی اعلامیه‌های آزادی‌بخش امام (ره) را از خارج استان و از علما دریافت و در سطح وسیع تکثیر و با گروه‌های انقلابی بین مردم توزیع می‎کرد.

«سعید گیل‌آبادی» در ماه‌های آخر عمر رژیم ستم‌شاهی، تحت تعقیب قرار گرفت و پس از دستگیری توسط ساواک، به زندان اطلاعات ارتش تحویل داده و حکم اعدام وی توسط ساواک صادر شد؛ اما با پیروزی حرکت انقلابی مردم ایران، این حکم به سندی تاریخی تبدیل شد.

وی در آخرین ساعات سرنگونی رژیم پهلوی، با طراحی و ساماندهی گروه‌های انقلابی، ژاندارمری خرم‎آباد را تسخیر کردند و به عنوان اولین جوانان وارد این نهاد شدند.

او نامش با تعدادی دیگر در تاریخ ثبت شد؛ به صورتی‎ که درِ اصلی ژاندارمری توسط وی و دوستانش به‌روی مردم گشوده شد و بدین ترتیب بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، وی در گروه‌های مردمی که در نهایت منجر به تشکیل کمیته انقلاب اسلامی شد، مشغول به فعالیت و مبارزه با گروه‌های متعدد ضدانقلاب شد؛ به طوری‌که در این مبارزات چندین‌بار زخمی شد و در نهایت سکان هدایت شهر خرم‎آباد را با نیرو‌های انقلابی به دست گرفتند.

«سعید گیل‌آبادی» به‌عنوان یکی از جوانان شاخص در کنار روحانیت، در همراهی شهید محراب آیت‌الله مدنی و آیت‌الله طاهری خرم‎آبادی نقش بسزایی را ایفا کرد؛ سپس در سرکوبی منافقین در کردستان قبل از جنگ تحمیلی، با اکیپی مردمی که از خرم‎آباد اعزام این منطقه شده بودند، نقش راهبردی داشت.

وی در سال ۱۳۵۹ در «قصرشیرین» مستقر شد و به محافظت از کیان کشور پرداخت، در اولین لحظات جنگ تیتر اول روزنامه کیهان با این مضمون «۹ نفر جلوی هفت لشکر مکانیزه عراق را گرفتند» خواندنی است. «سعید گیل‌آبادی» با عده قلیلی برای اینکه دشمن به مردم قصرشیرین و ناموس مردم نرسد، مقابل لشکر تا به دندان مسلح مقاومت کرد.

نیرو‌های عراقی پس از مقاومت جوانمردانه وی و همسنگرانش، آن‌ها را محاصره و دستگیر کردند و از رادیو صدای عراق از این دستگیری به عنوان یک پیروزی بزرگ یاد کردند و گفتند: پاسداران خمینی (نامشان بیان شد) به دست نیرو‌های عراقی دستگیر شدند.

«سعید گیل‌آبادی» پس از دستگیری به اردوگاه منتقل می‎شود و در اردوگاه به گواه و حکایت از همسنگرانش، تحت عنوان پاسدار امام خمینی معرفی می‏‌شود؛ بنابراین سه روز با دستان بسته جلوی اسیران دیگر او را به نمایش می‎گذارند و دائم مورد ضرب و شتم قرار می‎دهند و از وی می‎خواهند اعتراف کند؛ اما او این کار را نمی‌کند. در آخرین لحظات افسر عراقی به ساحت امام خمینی توهین می‎کند؛ بنابراین «سعید گیل‌آبادی» تحمل نکرده و افسر مزبور را کتک می‎زند و از آن تاریخ به استناد نامه‌های آقایان «شرافتی» و «شریفی»، به سلول انفرادی در طبقه سوم زیرزمین با نور قرمز در مرز عراق و اردن منتقل می‎شود. این مکان جایی است که فرماندهان ایرانی در آن‌جا نگهداری می‏‌شدند.

بعد از اعلام این اطلاعات به صلیب سرخ جهانی توسط ایران، هیچ پاسخی از سوی عراق دریافت نمی‎شود و سرانجام بعد از ۲۰ سال سپاه پاسداران بدون هیچ نشانی رسماً اعلام کرد که ایشان و گروهی از فرماندهان و فرزندان این مرز و بوم توسط رژیم بعث عراق به شهادت رسیده‌اند.

انتهای پیام/