شوخی

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند.

آخ جان گیلاس 

حسینیه گردان به‌خصوص در زمستان، حکم صحرای عرفات را داشت؛ خلوتی برای بیتوته کردن. در همه‌ ساعات شبانه‌روز هروقت به آن‌جا می‌رفتی، در گوشه و کنار آن بچه‌ها اورکت یا پتویی به سر کشیده و در حال راز و نیاز با خدای خود بودند. همراه دو نفر از دوستان – البته از سرما به حسینیه پناه بردیم – خلوت بود جز یک نفر که در گوشه‌ای چمباتمه زده بود و پشت به در ورودی مشغول ذکر و فکر بود. سلامی دادیم و نشستیم تازه چشمان‌مان داشت گرم می‌شد که یک مرتبه آن اخوی عابد و زاهد، به خیال ما، از جا جست و با صدای بلند و بی‌خبر از حضور ما گفت: آخ جان گیلاس این یکی دیگه سیب نبود.

انتهای پیام/ ۱۱۳

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند.

پنچرگیری در سنگر فرماندهی دشمن!

راننده‌ آمبولانس بودم؛ در خط «حلبچه» روزی با ماشین بدون زاپاس رفتم جلو تا شهید و مجروح بیاورم. دست بر قضا یکی از لاستیک‌ها پنچر شد؛ رفتم به یکی از برادران واحد بهداری گفتم که آپاراتی این نزدیکی‌ها نیست؟ مکثی کرد و گفت: چرا چرا! پرسیدم کجا؟ جواب داد لاستیک را باز کن ببر آن طرف خاکریز – منظورش محل استقرار نیرو‌های عراقی بود – به دوراهی می‌رسی، بعد دستِ چپ، ۱۰۰ متر جلوتر سنگر فرماندهی هست، برو آن‌جا بگو مرا فلانی فرستاده؛ پسرخاله‌ات! اگر احیاناً قبول نکردند، با همان لاستیک بکوب به مغز سرش و ملاحظه مرا نکن.

انتهای پیام/ ۱۱۳