شوخ طبعی های جبهه

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند.

پنچرگیری در سنگر فرماندهی دشمن!

راننده‌ آمبولانس بودم؛ در خط «حلبچه» روزی با ماشین بدون زاپاس رفتم جلو تا شهید و مجروح بیاورم. دست بر قضا یکی از لاستیک‌ها پنچر شد؛ رفتم به یکی از برادران واحد بهداری گفتم که آپاراتی این نزدیکی‌ها نیست؟ مکثی کرد و گفت: چرا چرا! پرسیدم کجا؟ جواب داد لاستیک را باز کن ببر آن طرف خاکریز – منظورش محل استقرار نیرو‌های عراقی بود – به دوراهی می‌رسی، بعد دستِ چپ، ۱۰۰ متر جلوتر سنگر فرماندهی هست، برو آن‌جا بگو مرا فلانی فرستاده؛ پسرخاله‌ات! اگر احیاناً قبول نکردند، با همان لاستیک بکوب به مغز سرش و ملاحظه مرا نکن.

انتهای پیام/ ۱۱۳

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

ترکش بربری

ترکش خمپاره ۱۲۰ میلی‌متری؛ هر ترکش درشت و به اصطلاح سخت و نخراشیده‌ای که اصابت آن، آه از نهاد هر کسی بلند می‌کرد، مثل «ترکش ساطوری» در مقایسه با ترکش‌هایی نظیر «نخودی» و «رهایی‌بخش» و غیره؛ کلمه‌ «بربری» در برابر «لواشی» به کار می‌رفت که هر دو نان بربری و نان لواش بودند، یکی در نهایت خشونت و سختی خصوصاً سرد و بیات آن، و دیگری انگار برگ کاغذ از سبکی و نازکی و خوش‌خوراکی! ترکش بربری را ترکش استعلاج دائمی هم می‌گفتند؛ ترکشی که هر کس می‌خورد، هم نانش می‌شد و هم آبش.

بوسه‌گاه حوری

تاول ناشی از گاز شیمیایی.

انتهای پیام/ ۱۱۳

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

با گریه آمدن

با التماس و گریه و زاری و واسطه تراشیدن به جبهه آمدن؛ به محض اینکه سر و کله‌ بچه‌های بسیجی کم سن و سال در خط یا عقبه‌ جبهه پیدا می‌شد. بزرگ‌تر‌ها رو به یکدیگر می‌کردند، با دست او را نشان می‌دادند و می‌گفتند: «با گریه آمده!». کنایه از این‌که سن و سالش کافی نبود و با دستکاری شناسنامه‌اش و کلی گریه و زاری و التماس به جبهه راه پیدا کرده هست.

برنامه پایانی

پیرمرد رزمنده‌ای که حال و روزش گواهی می‌داد از معرکه جان سالم به در نمی‌برد، کسی که اگر آتش دشمن دامنش را نمی‌گرفت، از سن و سال و ضعف بنیه‌اش پیدا بود که به آخرین قسمت برنامه‌ی زندگی‌اش رسیده هست و این برنامه‌ پایانی اوست. گاهی این تعبیر را برای افرادی به کار می‌بردند که آثار تقوا و خلوص در حالات و سکناتش هویدا بود.

انتهای پیام/ ۱۱۳

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

از غزوه خندق کمک نیزه‌انداز حضرت بودن

نیروی قدیمی جبهه و جنگ بودن. کنایه از این که شخص از «ب» بسم‌الله جنگ تحمیلی و تجاوز آشکار دشمن به کشور، پای کار بوده هست؛ جزو سابقون بودن و سرد و گرم روزگار جنگ را چشیدن؛ مرد مصاف و تحمل بودن.

اضافه کاری

نماز شب خواندن؛ پاسی از شب گذشته، وقتی همه خوابشان می‌برد، کسانی بودند که از چادر یا سنگر بیرون می‌زدند و تا صبح با خدا راز و نیاز می‌کردند و بعد از روشن شدن هوا، یکی‌یکی سر و کله‌شان پیدا می‌شد؛ بچه‌ها هم با آن‌که می‌دانستند قضیه از چه قرار هست، رو به آنها می‌کردند که: «معلوم هست کجایید؟ بعد خودشان اضافه میکردند لابد طبق معمول رفته بودید اضافه کاری!».

انتهای پیام/ ۱۱۳

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

اسلحه جدید تحویل گرفتن

عملیات کردن؛ به غنیمت گرفتن تجهیزات دشمن؛ وقتی بچه‌های قدیمی و باسابقه جنگ برای عملیات به سمت خط مقدم در حرکت بودند و با نیرو‌های تازه نفس – کسانی که عموماً نخستین اعزامشان به منطقه بود – مواجه می‌شدند که از سر کنجکاوی از آن‌ها می‌پرسیدند: «اخوی کجا؟» پاسخ می‌دادند: «هیچی اسلحه جدید آوردند، می‌رویم تحویل بگیریم».

اف‌چهار (F۴)

تویوتا لندکروز؛ وسیله بزن برو؛ کنایه از قدرت و استحکام این وسیله نقلیه هست و از طرف دیگر، به رانندگانی اشاره دارد که به چشم جت جنگی از نوع «اف چهار» به لندکروز خود نگاه می‌کردند.

انتهای پیام/ ۱۱۳