شورای امنیت سازمان ملل

به گزارش مجاهدت به نقل ازمشرق، مهدی‌عسگری، رئیس فراکسیون دیپلماسی اقتصادی مجلس‌شورای‌اسلامی با اشاره به اهمیت بالای عضویت دائم ایران در سازمان همکاری شانگهای، گفت: عضویت دائم ایران در شانگهای از اهمیت قابل توجهی برخوردار است؛ ایران از سال ۲۰۰۵ میلادی به عنوان عضو ناظر این سازمان به شمار می‌رفت و  اکنون با پیوستن آن به عنوان یک عضو دائم می‌توان امیدوار بود که سطح تعامل و تجارت خارجی ایران با اعضای شانگهای افزایش یابد.

نماینده مردم کرج، فردیس و اشتهارد در مجلس شورای اسلامی افزود: عضویـت کشـورها در سـازمان همـکاری شـانگهای موجـب یکپارچگـی و هم‌افزایی در تصمیـم‌گیـری‌های اقتصـادی میان اعضا و تاثیرگذاری بیشـتر در عرصـه اقتصـاد جهانـی می‌شود. این سـازمان باتوجه به حضـور دو عضو دائم شـورای امنیت سـازمان ملل، نیمـی از جمعیـت جهـان، حضـور سـه کشـور گروه بریکس، حجم اقتصـادی ۲۳ هزار میلیـارد دلاری، از ظرفیـت بالایی بـرای انجام مبادلات اقتصـادی برخوردار اسـت.

وی اضافه کرد: عضویت ایران در پیمان شانگهای، کارت‌های قدرتمندتری برای بازی در حوزه‌های مختلف در اختیار ایران قرار خواهد داد تا بتوانیم نقش موثرتری در پیمـان‌هـای اقتصـادی آسـیایی، اقیانوسـیه و پاسـفیک ایفا کنیم. در واقع عضویت ایـران در پیمان شـانگهای ایجاد یک نقش جدیـد بـرای ما در عرصـه بیـن‌المللـی اسـت که در پی آن می‌توانیم بسـیاری از اسـتانداردهای سـابق خـود را بهبود ببخشیم و بـا ارتقا فاکتورهـای سیاسـت بیـن‌المللی خـود، به دنبال بـازی در زمین‌هـای تحریم ناپذیرتر باشیم.

عسگری عضویت دائم ایران در سازمان شانگهای را مساوی با بازتر شدن دست ایران در زمینه مقابله با تحریم‌ها دانست و گفت: با استفاده درست از ظرفیت‌های گوناگون کشورهای عضو این سازمان می‌توانیم در مقابل محدودیت‌هایی که اروپایی‌ها و آمریکا علیه اقتصاد ایران اعمال کرده‌اند، با قدرت بیشتری ایستادگی کنیم، هر چند نباید فراموش کرد که تعاملات گسترده ایران در سطوح مختلف سیاسی با کشورهای دنیا، باید به عنوان یک راهکار استراتژیک از سوی ایران در عرصه بین‌الملل در دستور کار قرار گیرد.

عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس ظرفیت‌های شانگهای را محدود به بهبود و افزایش تعاملات اقتصادی ایران در منطقه و جهان دانست و اضافه کرد: سـازمان همکاری شـانگهای سـازمانی میان دولتی است که برای همکاری های چندجانبه امنیتی، اقتصادی و فرهنگی تشکیل شـده اسـت. این سـازمان در سـال ۲۰۰۱ توسـط  کشورهای چین، روسـیه، قزاقسـتان، قرقیزستان، تاجیکسـتان و ازبکستان با هدف برقـرار کـردن موازنـه در برابـر نفـوذ آمریـکا و ناتـو در منطقـه، پایـه‌گـذاری شـد و در سـال ۲۰۱۵ با عضویت کشـور هند و پاکسـتان موافقـت شـد.

توافق برای تشکیل شـورای مشترک بانکی از مهم‌ترین دستاوردهای اقتصادی سازمان شانگهای است

عسگری در رابطه با شورای مشترک بانکی سازمان شانگهای چنین تصریح کرد: یکی از مهمترین دسـتاوردهای اقتصادی سـازمان شـانگهای توافق برای تشکیل شـورای مشترک بانکی است. هدف از تشکیل این شورای مشترک بانکی، تسهیل نظام تامین مالی پروژه‌های مشترک سازمان است که اینکار آسیب‌پذیری تامین مالی تعاملات اعضای این سازمان را به حداقل می‌رساند.

امکان تشکیل باشگاه انرژی در سازمان همکاری شانگهای با توجه به حضور ایران، افزایش یافته است

این نماینده مردم در مجلس یازدهم ادامه داد: در میان کشـورهای عضو شـانگهای، تنها چین در ردیف ۱۰ کشـور شـریک تجـاری ایـران قـرار دارد و ایـن نشـان دهنـده پتانسـیل ایـن سـازمان بـرای ایجاد یک رشـد جهشـی در تجارت خارجـی ایران اسـت.

رئیس فراکسیون دیپلماسی مجلس با تاکید بر استفاده صحیح از فرصت‌های تجاری تمام کشورهای عضو سازمان شانگهای، در خصوص سایر فرصت‌های اقتصادی ایران از حضور در سازمان شانگهای گفت: حفـظ و گسـترش بازارهـای صادراتـی نفـت ایـران، تحکیم جایگاه ایران در پروژه یک کمربند- یک جاده، کاهش فشار تحریمی آمریکا، حضـور در زنجیـره ارزش افـزوده کشـورهای عضـو بـا اسـتفاده از پتانسـیل انـرژی، نیـروی انسـانی، بـازار مصـرف، فرصـت‌هـای صادراتـی بـه غـرب و جنـوب آسـیا و اروپـا، زمینه‌سازی برای جذب سرمایه خارجی و استفاده از زیرساخت‌های حمل‌ونقل منطقه برای افزایش قدرت رقابت در صادرات کالا سرفصل‌ها و ظرفیت‌های مهم دیگری است که امروز در اختیار داریم و باید از آن‌ها به درستی استفاده کنیم.

عسگری با اشاره به ظرفیت متقابل اعضای شانگهای و ایران در زمینه انرژی، گفت: روسـیه در سـال ۲۰۰۷ پیشـنهاد تشـکیل یـک باشـگاه انـرژی را مطـرح کرد که مبادلات انـرژی را در میان اعضا تقویـت کند. هرچند این تشکیلات هنوز در ابتدای راه اسـت؛ اما حالا باتوجه به حضور ایران و روسـیه – با بیشـترین ذخایر انرژی فسـیلی- و دو بازار مصرف بزرگ چین و هند، میل اعضا برای تشـکیل یک باشـگاه انرژی و تاثیرگذاری بر بازار جهانی انرژی بسـیار بالا اسـت. پـروژه هـای مشـترک سـازمان در زمینـه انـرژی دارای اولویـت بالا هسـتند. ایـن پروژه ها شـامل کشـف، اسـتخراج و بهره بـرداری از حوزه‌های نفت، گاز و اسـتفاده مشـترک اعضا از منابع آب شـیرین می‌باشـد.

به گزارش مجاهدت به نقل ازمشرق، «عبدالله گنجی،» مدیرمسئول روزنامه جوان در سرمقاله این روزنامه نوشت:

با سقوط دره پنجشیر در شمال افغانستان اصلاح‌طلبان، جمهوری اسلامی ایران را به بی‌عملی در دفاع از آن متهم کردند، اما هیچ‌گاه روشن نکردند از نظام چه می‌خواهند یا نظام باید چه‌کار کند؟ اگر طالبان را برای گفتگو به تهران دعوت کنیم خواهند گفت از یک گروه تروریستی حمایت کرده‌اید و اگر وارد جنگ شویم که همیشه گفته‌اند جنگ بد است. بدون تردید موضع این جماعت بر این انگاره و باور استوار است که نظام، حامی طالبان است. تجربه تاریخی نشان می‌دهد شنا برخلاف مسیر نظام، علت و محور نوع نگرش این جماعت به روندهای کشور است و برخلاف مدعای شفافیت در عرصه سیاست، اینجا به‌شدت محافظه‌کارانه و لفافه‌گو ظاهر شدند. اما ما باید چه می‌کردیم؟ هم از باب خبر و هم از باب تحلیل، نظام جمهوری اسلامی در حوادث اخیر افغانستان غافلگیر نشد و از اشراف اطلاعاتی بر روند برخوردار بود. اما چرا ایران وارد جنگ نشد؟

۱- افغانستان یک کشور مستقل است. ورود به یک کشور مستقل با ابعاد نظامی صرفاً با درخواست دولت آن کشور یا شورای امنیت سازمان ملل یا در پاسخ به حمله از آن کشور میسر است. دولت افغانستان هیچ کمکی از ما نخواست و بعد از فروپاشی دولت غنی نیز بی‌دولتی، فضا را پیچیده‌تر کرد.

۲- جنگ طالبان با پنجشیریان جنگ بین‌الافغانی است. ورود به چنین جنگی از سوی ایران باخت مطلق است. نه پنجشیریان نماینده رسمی و قانونی ملت افغانستان هستند و نه طالبان. ما نمی‌توانیم حاکمیت هیچ‌کدام را بر افغانستان به رسمیت بشناسیم تا چه رسد که از یکی حمایت نظامی کنیم.

۳- منافع ما در افغانستان عبارت است از اخراج امریکا، سرکوب داعش، حفظ حرمت شیعیان و حفظ امنیت مرزهای شرقی کشور. اکنون که طالبان به حفظ حرمت و جان و مال شیعیان پایبند است به صورت طبیعی نباید دست به اقدامی بزنیم که عرصه بر شیعیانی که تحت کنترل این جماعت هستند، سخت شود. طالبان رفتار سال‌های ۱۳۷۵، ۱۳۷۶ و ۱۳۷۷ را با شیعیان تکرار نکرده است. شیعیان افغانستان قبلاً از طالبان ضربه خورده‌اند، جبهه شمال نیز حد فاصل سقوط دولت نجیب‌الله تا ظهور طالبان در ۲۸ سال پیش اسلاف پنجشیریان مظالمی را بر آنان خصوصاً در غرب کابل روا داشتند که در تاریخ ثبت است.

۴- آنچه قطعی و حتمی است ورود پنجشیریان به یک جنگ نابرابر، بدون برآورد صحیح نظامی است. جنگ نیاز به برآورد و نقشه دارد. اینکه بدون قوای متوازن در درون خانه خود منتظر دشمن بمانی، قطعاً منجر به پیروزی نخواهد شد. در تشبیه می‌توان کار پنجشیریان را با توابین کربلا مقایسه کرد که بدون برآورد نظامی از طرف، فقط متأثر از نفس لوامه در عین‌الورده به صورت کامل قلع و قمع شدند. طالبان با سلاح‌های پیشرفته‌ای که امریکایی‌ها بر جا گذاشتند از یک سو و کوچک بودن جغرافیای پنجشیر از سوی دیگر مشخص بود که فائق خواهد آمد و هرگونه ورود خارجی این جنگ را طولانی خواهد کرد و باعث فرسایش داخلی و در عین حال دخالت دوباره خارجی خواهد شد. شاید لازم بود مسعود برای پیشگیری از حمله طالبان به ایران یا پاکستان به سازمان ملل برود و استمداد طلبد، اما گویی غیر از جنگ مسیر دیگری را انتخاب نکرد و طبیعی است که جریان غالب باج نخواهد داد. البته افول روحیه جهادی در شمال نیز در سقوط سریع پنجشیر مؤثر بود. در ۲۰ سال گذشته رفاه نسبی و زندگی عرفی بر مجاهدین سابق مستولی شده بود.

۵- ایران و پاکستان چه قبل از انقلاب اسلامی و چه بعد از آن هیچ موقع برای هم تهدید نبوده‌اند و نخواهند بود. نگرانی از تنش بین این دو کشور مطلقاً بی‌اساس است. ایران عمق استراتژیک کشور مسلمان پاکستان در حوادث روزهای سخت است؛ بنابراین آنان که مرتب نظام را به اقدامات غیرایدئولوژیک در حصول منافع ملی ترغیب می‌کنند، اکنون حرف مشخص‌شان چیست؟ حضور ما در سوریه سه دلیل عمده داشت: اول درخواست دولت این کشور، دوم خارجی بودن عمده اعضای داعش و سوم تهدید حرم اهل بیت که دو مورد از آن بدواً اتفاق افتاد، اما در افغانستان شرایط اینگونه نیست. طالبان بومی و از قوم بزرگ‌تر است و ورود ما به یک جنگ داخلی در این کشور می‌توانست سرنوشت تلخ قدرت‌های بزرگ در ۲۰۰ سال گذشته را یادآوری کند.

راهبرد جمهوری اسلامی روشن است و باید روشن‌تر بیان شود تا لجبازان آچمز شوند. ایران هرگز دولت مستقل و امارتی طالبان را به رسمیت نمی‌شناسد و این معقول‌ترین تصمیم برای افکار عمومی داخل کشور، داخل افغانستان و مجامع جهانی است. ایران در افغانستان هوشمندانه عمل کرد و تصمیم برای آینده نیز هوشمندانه است. منافع ما در افغانستان تا این لحظه محترم شمرده شده است. غایت نظر ما تشکیل دولت فراگیر است دولتی که از فردای آن جنگ برای همیشه پایان یابد.