شورای حقوق بشر

به گزارش مجاهدت از مشرق، در روزهای اخیر لندن بار دیگر به محور تحرکات اپوزیسیون خارج نشین تبدیل شد.

برخلاف تبلیغات گسترده و به میان آوردن همه ظرفیت‌های تبلیغاتی و رسانه‌ای گروه‌های برانداز خارج‌نشین، جمعیت اندکی در این نمایش جدید شرکت کردند. حامد اسماعیلیون که همچنان پرونده شکایت خانواده‌های هواپیمای اوکراینی علیه او به‌دلیل فساد مالی و سوءاستفاده‌های شخصی از احساسات آنها باز است، در تجمع برای قرار دادن نام سپاه در لیست گروه‌های تروریستی در لندن سخنرانی کرد.

او که تا پیش از این مدعی بود برای انقلاب جان می‌دهد، اکنون زندگی کردن را ارجح دانسته و گفت: «یکی از ارکان این انقلاب زندگی است و باید زنده ماند و خاری در چشم استبداد شد.»

در پس این ژست‌ها و تحرکات کاملاً تبلیغاتی چهره‌های اپوزیسیون که تلاش می‌شود با حمایت و پشتیبانی همه‌جانبه رسانه‌های فارسی زبان معاند به‌ویژه بی‌بی‌سی به عنوان رفتار انقلابی معرفی شود، حقایق قابل توجهی وجود دارد که باید به آن توجه شود.

نخست آنکه؛ اگرچه رسانه‌های معاند با پردازش‌های خبری سعی دارند تا به گمان خود ادامه حیات انقلاب توهمی در ایران را به نمایش بگذارند، اما انقلاب ادعایی آنها حتی توان ظاهرسازی برای نشان دادن همگرایی درونی میان این گروه‌ها را ندارد.

منشور همبستگی که با سر و صدای فراوان به عنوان نماد اتحاد تفکرات مختلف در اپوزیسیون خارج‌نشین معرفی و در بهمن ماه سال گذشته در سیرک جرج تاون معرفی شد، از همان ساعت‌های اولیه با رسوایی اختلافات گسترده درونی با افول و اضمحلال روبه‌رو شد.

اگرچه باقی مانده افراد معتقد به این منشور تلاش همه جانبه‌ای را برای حفظ آن در دستور کار قرار داده‌اند، اما فروپاشی منشور مذکور چنان شدت گرفته که در شرایط جدید نیز هر کدام از بازیگران این نمایش با تحرکات انفرادی قصد دارند تا خود را به عنوان محور اصلی فعالیت‌ها معرفی کنند و حیات و ممات انقلاب! را به خود گره بزنند.

دوم آنکه؛ افرادی مانند اسماعیلیون که به خوبی از پوچ بودن ادعای وجود جریانی انقلابی و در حال تداوم برای مقابله با جمهوری اسلامی ایران آگاه هستند، ضمن آنکه شعار حمایت از اقشار مختلف مردم شامل کارگران و معلمان و طبقات ضعیف را می‌دهند، تلاش می‌کنند با پشتوانه‌سازی برای خود و فشار به کشورهای دیگر حلقه تحریم‌های اقتصادی علیه مردم ایران را تنگ‌تر کنند.

ماهیت جنایت‌کارانه تحریم‌ها که اپوزیسیون بر آن تأکید دارند به گونه‌ای است که «آلنا دوهان»، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر در اقدامات قهری یک جانبه آن را جنایت علیه بشریت و ناقض تمام قوانین بشر دوستانه و انسانی و منشور ملل متحد دانسته و خواستار محاکمه و مجازات جهانی آمران و مجریان این تحریم‌ها علیه ملت ایران شده است.

اپوزیسیون خارج‌نشین بسیار امیدوار بود که در ادامه اغتشاشات پاییز گذشته در ایران با بهره‌گیری از ظرفیت‌های رسانه‌های معاند و توسعه جنگ شناختی، بتواند ضمن تمرکز بر موضوعاتی چون حجاب یا بدحالی دانش آموزان در مدارس دخترانه و همچنین برگزاری تجمعات در شهرهای مختلف اروپایی، نقش حلقه واسط میان داخل و خارج را ایفا کرده و نظام را با فشار هم زمان اجتماعی در داخل و سیاسی در خارج روبه‌رو و دچار فرسایش کند.

اکنون با مدیریت هوشمندانه چالش‌های داخلی و همچنین توسعه اختلافات میان هسته‌هایی که مدعی رهبری جریان‌های اعتراضی هستند، نه تنها برنامه مورد نظر آنان محقق نشد بلکه بیش از گذشته ضعف و ناتوانی خود را در ابعاد شخصی و گروهی در معرض نگاه هواداران اندک خود قرار دادند.

عدم استقبال از تجمع لندن که نگاشتی از شرایط وخیم اپوزیسیون خارج‌نشین را نشان می‌دهد، باید زنگ خطر را برای این گروه همواره متوهم روشن کرده باشد.

منبع: نور نیوز

به گزارش مجاهدت از مشرق، حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران که بامداد روز (دوشنبه) هشتم اسفند ماه در رأس هیأتی و به منظور شرکت در بخش عالیرتبه پنجاه و دومین نشست شورای حقوق بشر سازمان ملل وارد ژنو شد، بعدازظهر امروز در دفتر اروپایی سازمان ملل در ژنو و در پنجاه و دومین نشست این شورا حضور یافت و به تشریح مواضع جمهوری اسلامی ایران در خصوص حقوق بشر پرداخت و به صراحت عنوان کرد که جمهوری اسلامی ایران در اجرای تعهدات حقوق بشری قاطعانه به کار خود ادامه داده و از حقوق ملت بزرگ ایران قویا دفاع می‌کند.

رئیس دستگاه دیپلماسی در نشست مذکور به اغتشاشات اخیر در ایران نیز اشاره کرد و با بیان اینکه نقش گروه‌های تروریستی ضد ایرانی در اغتشاشات اخیر ایران کاملا مشهود بود، گفت: برخی از کشورهای اروپایی در چارچوب معیارهای دوگانه و در « تروریسم شویی» (terrorism laundering) شرکت کردند. آنها تسهیلات مالی و لجستیکی قابل توجهی را در اختیار برخی از عناصر تروریست قرار دادند.

وی همچنین به وضعیت حقوق بشر در سرزمین‌های اشغالی نیز اشاره‌ کرد و گفت که مفهوم حقوق بشر در هیچ کجای دنیا بیشتر از فلسطین اشغالی به چالش کشیده نشده است و افزود: نقض سیستماتیک حقوق بشر و جنایت علیه بشریت توسط رژیم صهیونیستی باید متوقف شود. تا زمانی که فلسطین تحت اشغال باقی است و جنایات اسرائیل ادامه دارد، به سختی می‌توان اعتباری برای سازوکارهای حقوق بشری سازمان ملل در نظر گرفت.

امیرعبداللهیان در بخش دیگری از سخنان خود گفت که جمهوری اسلامی ایران همواره در خط مقدم مبارزه با تروریسم بوده است، منطقه ما مجاهدت های شهید سردار سلیمانی علیه داعش را فراموش نخواهد کرد . جمهوری اسلامی ایران تا سپردن مقامات عامل و مباشر در به شهادت رسانیدن شهید سلیمانی به دست عدالت از هیچ کوششی فروگذار نخواهد کرد. (اینجا بخوانید)

حضور و سخنرانی امیرعبداللهیان در این نشست مهم در حالی صورت گرفت که ضد انقلاب و اپوزیسیون خارج نشین مدت‌هاست در تدراک و پخت و پز برای ممانعت از این حضور و تشویق مقامات شرکت کننده در این نشست به ترک جلسه بوده‌اند. البته این تلاش‌های صورت گرفته در این مدت و همراهی رسانه‌های معاند، امروز به در بسته خورد و کسی در دام این طراحی‌ها نیفتاد و مقام‌ها و هیأت‌های شرکت کننده اقدام به ترک جلسه پیش از سخنرانی وزیر و همزمان با انجام سخنرانی نکردند و در نشست ماندند و به اظهارات وزیر امور خارجه ایران گوش فرادادند.

سخنرانی رئیس دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در نشست شورای حقوق بشر بدون هرگونه حاشیه‌ای برگزار شد که تصاویر منتشر شده از این نشست نیز خود گویای این مطلب است.

طراحی‌های اپوزیسیون خارج نشین و معاندان امروز ناکام ماند و تیرشان به سنگ خورد.

شورای حقوق بشر (The Human Rights Council) در سال ۲۰۰۶ جایگزین کمیسیون حقوق بشر (The Commission of Human Rights) شد که تغییراتی در تعداد اعضا، وابستگی به رکن سازمان ملل، اختیارات و نحوه اجرای ماموریت‌های این نهاد سازمان ملل را در پی داشت. در ۱۵ مارس ۲۰۰۶ مجمع عمومی قطعنامه مهمی برای ایجاد شورای حقوق بشر به منظور جایگزینی با کمیسیون حقوق بشر تصویب کرد.

این شورا ۴۷ دولت عضو دارد که به صورت فردی و مستقیم با آرای محرمانه اکثریت اعضای مجمع عمومی انتخاب می‌شوند. عضویت بر اساس توزیع متناسب جغرافیایی است و کرسی‌ها در بین گروه‌های منطقه‌ای به این صورت تقسیم بندی می‌شود. گروه آفریقایی ۱۳ کرسی، گروه آسیا و اقیانوسیه ۱۳ کرسی، گروه اروپای شرقی ۶ کرسی، گروه آمریکای لاتین و کارائیب ۸ کرسی، گروه اروپای غربی و دیگر کشورها ۷ کرسی.