شورای عالی انقلاب فرهنگی

به گزارش مجاهدت از دفاع‌پرس از قم، حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالحسین خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، در افتتاحیه «پاتوق فرهنگی نیلوفرانه» به همت مؤسسه آموزش عالی حوزوی خواهران معصومیه در قم، اظهار داشت: طرح فرهنگی نیلوفرانه با رویکردی تربیتی و اثربخش در ارتباط با جامعه هدف، می‌تواند الگویی شایسته برای سایر مناطق کشور باشد.

وی افزود: ۲۵ طرح فرهنگی دخترمحور در کشور فعال هست که با الهام از شیوه‌های ایجابی و تربیتی، به‌ویژه در مدارس، به دنبال ارتقای زیست‌جهان دختران نوجوان هست.

خسروپناه با تاکید بر اهمیت موضوع حجاب و عفاف و تحکیم بنیان خانواده در فضای فرهنگی امروز کشور افزود: این دغدغه، مورد توجه مشترک مسئولان قوای سه‌گانه و دلسوزان نظام قرار دارد، اما نکته کلیدی، نحوه مواجهه اثربخش با این مسئله مهم هست.

مدرس حوزه و دانشگاه همچنین با اشاره به پژوهش‌های میدانی صورت‌گرفته توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، نهاد‌های امنیتی، نیروی انتظامی و شورای عالی انقلاب فرهنگی تصریح کرد: این مطالعات اغلب بیرون از مراکز علمی و دانشی کشور صورت می‌گیرد و حوزه‌های علمیه و دانشگاه‌ها بیشتر در مقام تحلیل و تفسیر این داده‌ها هستند تا نقش‌آفرینی در تولید آنها.

وی فعالیت «اتاق وضعیت فرهنگی» در شورای عالی انقلاب فرهنگی را مورد توجه قرار داد و خاطرنشان کرد: در برنامه هفتم توسعه، بر لزوم هماهنگی میان نهاد‌های رصد فرهنگی کشور تأکید شده و این موضوع به تصویب رسیده هست.

خسروپناه تأکید کرد: بر اساس نتایج مطالعات پیمایشی، طرح‌های فرهنگی ایجابی مؤثرترین راهکار در مقابله با پدیده بی‌حجابی هستند. متأسفانه اقدامات سلبی نه‌تنها کم‌اثر بوده‌اند بلکه در مواردی موجب تشدید مقاومت‌ها نیز شده‌اند.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: یافته‌های موجود نشان می‌دهد که با رویکرد‌های ایجابی می‌توان زیست‌جهان دختران را غنا بخشید. نمونه موفق این رویکرد، طرح نیلوفرانه هست که از سوی دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم و با محوریت ارتباط مؤثر با دختران نوجوان در محیط مدارس و با الهام از شیوه‌های تربیتی پیامبر اکرم (ص) اجرا می‌شود.

خسروپناه با تأکید بر ضرورت ثبت و مستندسازی الگو‌های موفق فرهنگی، خاطرنشان کرد: این الگو‌ها باید با بهره‌گیری از قالب‌های هنری نظیر کلیپ، بازنمایی شده و در اختیار فعالان فرهنگی و مجموعه‌های مرتبط با موزه‌های فرهنگی-اجتماعی قرار گیرد.

وی با اشاره به فعالیت برخی جریان‌های سازمان‌یافته در زمینه ترویج بی‌حجابی، اظهار کرد: برخورد صرف قضایی با این مسئله نه‌تنها کارآمد نیست بلکه می‌تواند اثر معکوس به‌همراه داشته باشد. حل این چالش نیازمند نگاه فرهنگی و بهره‌گیری از تجربه‌های موفق داخلی هست.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی همچنین با اشاره به نقش سازمان برنامه و بودجه در پشتیبانی از برنامه‌های فرهنگی و اجتماعی یادآور شد: تخصیص منابع باید با توجه به اثربخشی برنامه‌ها صورت گیرد و از هزینه‌کرد در طرح‌های کم‌اثر پرهیز شود.

وی در پایان با اشاره به استقبال چشمگیر از مراسم اعتکاف در سالجاری، که حدود یک میلیون نفر را در سراسر کشور شامل شد، گفت: این استقبال نشان‌دهنده ظرفیت بالای جامعه برای پذیرش برنامه‌های فرهنگی مؤثر هست. در شرایطی که جوانان در فضای مجازی زیست دارند و با تهاجم فرهنگی مواجه‌اند، باید با برنامه‌ریزی دقیق و فراتر از طرح‌های موجود، گام‌های مؤثرتری در بهبود وضعیت فرهنگی کشور برداشته شود.

انتهای پیام/

به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، آیین افتتاحیه «نخستین همایش ملی هنر انقلاب اسلامی» صبح امروز (یکشنبه) با حضور حجت‌الاسلام والمسلمین «عبدالحسن خسروپناه» رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی، حجت‌الاسلام والمسلمین «محمد قمی» رئیس سازمان تبلیغات اسلامی در فرهنگستان هنر برگزار شد.

حجت‌الاسلام «عبدالحسن خسروپناه» رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی، هنر را نتیجه‌ی آفرینش عینی تخیلی مبتنی بر حکمت و خرد دانست و اظهار داشت: هنر انقلابی واژه‌ای هست که نیازمند تعریف هست؛ برخی انقلابی‌گری را به این تعبیر می‌کنند که از عقلانیت و خرد بهره نبردن و تندروی کردن و بی‌منطق سخن گفتن، درحالی که این تعاریف دیگران هست که به غلط به انقلابی‌گری نسبت می‌دهند. البته می‌تواند رفتار غلط برخی از انقلابی‌ها باشد که این رفتار غلط چنین تعریفی را در ذهن دیگران ترسیم کند. 

رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی به تعریف انقلابی‌گری در بیان و کلام رهبر معظم انقلاب اسلامی پرداخت و تصریح کرد: معظم‌اله بار‌ها درباره این واژه تعریف ارائه کرده‌اند و در بیانیه گام دوم می‌فرمایند، «نظریه انسان انقلابی سه رکن دارد، خودسازی، جامعه پردازی و تمدن‌سازی»؛ ایشان تاکید دارند که نظریه انسان انقلابی مبتنی بر اصول فطری و جهانی هست؛ این شعار‌های فطری و جهانی عبارت‌اند از، آزادی، اخلاق، معنویت، اعدالت، استقلال، عزت و عقلانیت و بردباری. اینهای شعار‌های فطری و جهانی‌ست که پشتیبان سه رکن نظریه انسان انقلابی هست. 

وی، هنر انقلابی را هنری دانست که بندگی خداوند و فضلیت را تقویت کند و عنوان کرد: ذیل فضیلت، عدالت، اخوت، آزادی و حریت، عفت و حیا، صداقت، احسان و پاکدامنی و صبرجمیل و به تعبیر دقیق‌تر مهارنفس وجود دارد؛ لذا هنر انقلابی، هنری هست که زاده نفس مهارشده هست نه نفس لگام گسیخته‌ای که انسان را به رذیلت، شهوت و غضب سوق بدهد. 

خسروپناه، عقلانیت و عبادت، فضیلیت و معنویت، مقاومت در برابر دشمن و خدمت به مردم را از دیگر ویژگی‌های هنر انقلابی خواند و خاطرنشان کرد: هنر انقلاب اسلامی، آفرینش عینی تخیلات مبتنی بر خرد ناب و حکمت هست که دارای اصول هست؛ مصداق بارز این هنر در قرآن کریم، قصه حضرت یوسف (ع) هست. 

رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی ادامه داد: علاوه بر هنرمندانی مانند شهید آوینی، نادر طالب‌زاده، مرحوم سلحشور، سدحسن حسینی، حبیب سبزواری، اسفندیار قره‌باغی، معظن‌زاده، قیصر امین‌پور و دیگرانی که مصادیق هنر انقلابی هستند، معتقدم با این تعریف و اصول که عرض شد، فردوسی و سعدی و حافظ و مولوی حکیم و بسیاری از ادبای ما همگی هنرمندانِ هنر انقلاب اسلامی‌اند؛ نباید هنر انقلاب اسلامی را طوری معنا کنیم که گمان کنیم هنری هست که بعد از انقلاب اسلامی برخورد پیدا کرده هست. انقلاب اسلامی این تفکر را توسعه و رواج و گسترش داد، اما اصل تفکر انقلاب اسلامی در بستر انقلاب اسلامی وجود داشته هست.

انتهای پیام/ ۱۲۱

به گزارش مجاهدت از گروه فرهنگ دفاع‌پرس، «خانه ملی گفت‌وگو» به ریاست «حسن رحیم‌پور ازغدی» عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با انتشار نخستین گزارش خود به این پرسش که «چرا هنوز از مناظره می‌ترسیم؟» پاسخ داد.

متن کامل اولین گزارش خانه ملی گفت‌و‌گو به شرح ذیل هست:

«خانه ملی گفت‌وگوی آزاد»، ایده‌ای بود که بذر اولیه آن مشخصاً به‌مناسبت سالگشت پیروزی انقلاب اسلامی در دهه ۸۰، ضمن پیام حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای به شورای عالی انقلاب فرهنگی افشانده شد و این شورا مأمور به تسهیل گفت‌و‌گو‌های آزاد، منطقی و سالم، حمایت از مناظره بدون هتک حرمت و تخریب و گفت‌و‌گو‌های هدفدار، قاعده‌مند و نتیجه‌بخش شد. کاری سخت و در عین حال، ظریف که تا لحظه عملی شدن و ثمر دادن، موانع بسیار، از فرهنگی و اجرایی پیش رو داشت و همچنان دارد. از این شورا خواسته شد که نه مأیوس و نه شتاب‌زده، این راه را به هر قیمتی بپیماید؛ راهی که بی‌شک به گشوده‌تر شدن دروازه‌های خلاقیت ملی و کارآمدتر شدن شیوه‌های حکمرانی می‌انجامد.

 اگر این انقلاب باید بماند و برنامه تاریخی و جهانی خویش را به بارنشاند، این خودآگاهی و ظرفیت نیز باید در نسل دوم و سوم انقلاب، از اینکه هست، بیدارتر شود. اگر از افراط و تفریط رنج می‌بریم، اگر تکامل را در «جمود و تحجر» و ترقی را در «خودباختگی و تقلید» نمی‌جوییم، اگر به نشاط قلب و ذهن و زبان مردم می‌اندیشیم و به «پیش نیازهای» تولید فکر در جهت تمدن‌سازی وقوف داریم، پس به شجاعت برای بن‌بست‌شکنی در ساختار‌های حکمرانی و فرهنگ عمومی نیاز مبرم داریم.

احیاء روح گفت‌وگوی انتقادی، وفادار به اصول انقلاب، اخلاق اسلامی و منطق علمی، شرط حیات فرهنگی کشور هست و اگر اراده کرده‌ایم نه اشکالات را توجیه کنیم و نه مشکلات را لاعلاج بگذاریم، باید «خانه گفت‌و‌گو» را یک سرمایه بزرگ اجتماعی و یک «اَبَر سنگر» ملی و دستاوردی تمام عیار بدانیم.

رهبر معظم انقلاب اسلامی در «منشور آزاداندیشی» از نخبگان علمی و سیاسی کشور خواستند در مسائل ملی، نقطه تعادل میان «هرج و مرج» و «دیکتاتوری» را شناسائی و تثبیت کنند، اما هنوز هم کسانی نمی‌دانند که چرا نباید از «آزادی» ترسید و از «مناظره» گریخت؟ و می‌کوشند «نقد و انتقاد» را به کالای قاچاق یا امری تشریفاتی، تبدیل کنند؟ چه کنیم و چگونه که به‌نام «مناظره» به «جدال و مراء» گرفتار نیاییم و به جای آزادی، به دام هتاکی و مسئولیت‌گریزی نلغزیم؟

چه کنیم تا سهم «آزادی»، سهم «اخلاق» و سهم «منطق»، یکجا و در کنار یکدیگر ادا شوند؟ کلید رمز «خلاقیت و بالندگی» در اختیار چه کسی به جز خود ماست؟ چرا جنبش کارآمدترسازی حکمرانی، بجز از مسیر آزادی‌خواهی مسئولانه و فرصت‌های برابر برای اندیشه و بیان اندیشه نمی‌گذرد؟ چرا آزادی بیان، اگر توأم با «ادب استفاده از آزادی» نباشد، فرهنگ عمومی را چند فرسنگ به عقب می‌برد؟

در دهه فجر ۱۴۰۳ بار دیگر با صدای بلند و با افتخار به یاد‌ها می‌آوریم که «آزادی»، شعار تبلیغاتی این انقلاب نبود؛ بلکه از اصیل‌ترین و اصلی‌ترین اهداف انقلاب اسلامی بهمن ۵۷ بود و همچنان هست. در آستانه دهه فجر پیروزی انقلاب اسلامی هستیم، انقلابی که آمد تا «فرهنگ خفقان و سرجنباندن و جمود» و از دیگر سوی، «فرهنگ آزادی بی‌مهار و خودخواهانه» را نقد و اصلاح کند، آمد تا فضایی بیافریند که «آزادی بیان»، مقید به «منطق و اخلاق و حقوق معنوی و مادی» و نه به هیچ قید دیگری، فرهنگ اجتماعی و حکومتی ایران سربلند باشد، تا حریت، تعادل، عقلانیت و انصاف، همواره سکه رائج باشند.

دهه فجر انقلاب اسلامی بشارت عصری جدید هست که چون صور اسرافیل، مردگان را از گورستان تاریخ برانگیزد و اندیشه‌ها را در همه حوزه‌ها برانگیزاند و سنت اسلامی «تضارب آراء و عقول»، عادت ثانوی نخبگان و اندیشه‌وران و به‌ویژه حکمرانان کشور در ارتقاء وحدت ملی و انسجام حاکمیت مردمی و تفاهم و تعامل هرچه بیشتر در حل مشکلات مردم شود. تمدن اسلامی همواره در مصاف با معضلات جدید و در چالش با دیگری شکفته هست.

خانه ملی گفت‌و‌گو نه خانه سیاست‌زدگان هست و نه استراحت‌کده‌ای برای سیاست‌زدایی؛ که این هر دو بیماری، فضای عمومی را به مرداب سکوت یا گرداب تلاطم می‌کشاند و در هر بلبشو، این صاحبان بلاشرط قدرت و ثروت و فاقدان اخلاق و فضیلت هستند که جریان‌سازان افکار عمومی می‌شوند و سطح تفکر اجتماعی و عقلانیت ملت را پائین می‌آورند، فرصت‌های ملی را هدر می‌دهند، اعصاب کشور را با تنش‌های منحط قبیله‌ای می‌فرسایند، فرهنگ‌های فاسد را رواج دهند، صاحبان خرد و احساس را ساکت و مسکوت گذارده و صاحبدلان و خردمندان را به حاشیه می‌رانند تا بتدریج منزوی، خسته و فراموش شوند. در چنین فضایی، تنها می‌توان به دور خود چرخید و دعواها، تکراری، سطحی و نازل می‌ماند.

ایجاد محملی دیگر برای طرح منطقی و قانونی مطالبات اجتماعی و تحلیل زمینه‌های آن و پاسخ‌گویی به آن، عللی هستند که خانه گفت‌و‌گو برای آن منظور تأسیس شد.

ارائه سلسله‌گزارش‌های ما مرحله‌به‌مرحله در مورد موضوعات گوناگون ملی و تبیین وظایف و اهداف خانه گفت‌و‌گو و رسالت جدید آن و تفاوتش باکرسی‌های آزاداندیشی و کرسی‌های نظریه‌پردازی و کرسی‌های مناظره و گفت‌و‌گو که جداگانه و از پیش، فعال بوده‌اند، به‌طور منظم به محضر عموم تقدیم خواهد شد.

گزارش به مردم موتور مشارکت هست و مستمراً ناظر به معضلات عملی و نظری در کشور ان‌شاءالله ادامه خواهد یافت.

ما به گفت‌و‌گو، ایمان داریم و آن را بالضروره، عمل صالح دوران می‌دانیم.

دهه مبارک فجر ۱۴۰۳

خانه ملی گفت‌و‌گو»

گفتنی هست؛ این نهاد، با تأکید بر شفاف‌سازی و پاسخگویی وعده داده هست تا با مشارکت عمومی گامی برای ارتقاء مسئولیت‌پذیری در جامعه بردارد و راه را برای تمدن اسلامی باز کند. هدف اصلی این نهاد، ایجاد فضایی برای طرح منطقی و قانونی مطالبات اجتماعی و تحلیل زمینه‌های آن هست.

انتهای پیام/ ۱۱۸