شکنجه ساواک

به گزارش مجاهدت از خبرنگار دفاع‌پرس از قم، آیین غبارروبی و گلباران مزار مطهر شهید آیت الله «حسین غفاری» از یاران نهضت حضرت امام خمینی (ره) در آرامستان وادی السلام قم برگزار شد.

در این آیین که با حضور مسئولانی از بنیاد شهید و امور ایثارگران استان قم برگزار شد، یاد و خاطره مجاهدت‌های این مجتهد شهید نهضت امام خمینی (ره) در پنجامین سالگرد شهادتش گرامی داشته شد.

شهید آیت الله حسین غفاری متولد سال ۱۲۹۳ در آذرشهر تبریز بود؛ وی در نوجوانی به تبریز رفته و در آنجا در کنار کارکردن، به تحصیل علوم دینی نیز پرداخت.

شهید غفاری سپس برای بهره‌گیری از جلسات درسی اساتید بزرگوار قم از تبریز به قم مشرف شد و در این حوزه، فقه و اصول و مراحل عالی را از محضر اساتید بزرگ زیر همچون آیت الله حسین بروجردی، امام خمینی (ره)، آیت الله سید محمد حجت کوه‌کمره‌ای، آیت الله سید شهاب‌الدین نجفی مرعشی (ره)، آیت الله سید احمد خوانساری، علامه طباطبایی صاحب تفسیرالمیزان و… بهره برد.

آیت الله غفاری، چون نیاکان شهیدش با هر نوع استبداد مبارزه می‌کرد. زبان حق‌گوی او در اوج خفقان رژیم شاهی رسواگر و افشاگر باطل بود. وی زمانی به مبارزات خود شدت بخشید و بر رژیم خودکامه و مستبد و خونخوار شاه حمله برد که روشنفکران خودفروخته و کمونیست‌های ملحد از رژیم منحوس شاه تجلیل می‌کردند.

این مجاهد نستوه بی‌اعتنا به یاوه‌سرایی‌های گروهک‌های چپ و راست ابوذر گونه به شاه ظالم می‌تاخت. همزمان با قیام تاریخی حضرت امام خمینی در سال ۱۳۴۲ آیت الله غفاری پشت سر امام از آرمان‌های والای او پشتیبانی و دوران رنج و محنت و زندان و حبس را سپری کرد. در طول تحصیل در قم نیز هرگاه فرصتی می‌یافت به روستا‌ها و شهر‌های اطراف می‌رفت و به مبارزات پیگیر با استبداد همچنین به اشاعه فرهنگی غنی اسلام می‌پرداخت و اذهان پاک روستائیان را از غبار نیرنگ‌های رژیم مستبد شاه می‌زدود.

آن عالم بزرگوار پس از مهاجرت به تهران در سال ۱۳۳۹ رسماً در جریان کار مبارزات سیاسی کشور قرار گرفت. تمام دوران زندگی آیت الله غفاری، مبارزه با حکومت پهلوی و همراه با رنج و محنت بود. مشاهده اوضاع نابسامان، مخالفت رژیم با روحانیت اصیل، محدود کردن مبارزان مسلمان، ترغیب و تشویق مردم به بی‌دینی و کشف حجاب، آزادی عمل فرقه ضاله بهائیت، و ریشه‌های افکار انحرافی همه و همه موجب می‌شد که او لب به اعتراض گشاید و در هر موقعیتی افشاگری نماید و چه رنج‌ها و درد‌ها که در این راه متحمل نشد.

آیت الله غفاری خودش بار‌ها دستگیر و زندانی شد، اما دستگیری و حبس فرزندانش، همسرش و برادرش رنج و درد او را مضاعف بلکه چند برابر می‌کرد. لکن همانند مولای خودش حضرت امام کاظم علیه السلام، چون کوه استوار و با صلابت ایستادگی می‌کرد و آن چه که عوامل طاغوت و ساواک را آزار می‌داد روحیه مقاوم و استوار ایشان بود.

به طور کلی حبس‌های شهید غفاری از سال ۱۳۴۰ آغاز و تا دی ماه ۱۳۵۳ ش. ادامه داشت. ۱۳ سال آخر عمر شریفش سراسر مبارزه و جانفشانی در راه آرمان‌های مقدس امام خمینی بود. در سال ۱۳۴۱ سخنرانی‌هایش عموما به افشارگری مواضع غیراسلامی رژیم اختصاص داشت و چندین بار مستقیما با دستگاه رژیم پهلوی درگیر شد.

در شب ۱۵ خرداد سال ۱۳۴۲ مامورین شاه به خانه‌اش هجوم آوردند و با لباس منزل او را به کمیته شهربانی بردند. در طول مدت بازداشت و در بازجویی‌ها اراده قاطع و شجاعت بی‌نظیر آیت الله غفاری تمامی ماموران را به حیرت واداشته بود. چرا که بازداشت‌ها بازجویی‌ها و حبس‌ها و شکنجه‌های بی‌رحمانه تنها کوچکترین اثر منفی در روح بزرگ و مقاوم او نداشت بلکه پس از هر باز زندانی شدن با روحیه‌ای قوی‌تر و شجاعتی بیشتر به مبارزه ادامه می‌داد. موقعی که زجر و شکنجه به سختی آزارش می‌داد نام مبارک امام موسی بن جعفر علیه السلام را بر زبان می‌راند و دیگر زندانیان را به استقامت و پایداری و صبر دعوت می‌کرد.

اما اندیشه ناب سیاسی آیت الله غفاری را در بازجویی و متن بازجویی ساواک می‌توان دریافت وقتی که از وی سوال شد: نظر شما نسبت به (آیت الله) خمینی چیست؟ جواب داد: «من فکر می‌کنم تنها کسی که می‌تواند ایران را نجات دهد آیت الله خمینی هست» و جمله شجاعانه و قهرمانانه او که فرمود: «دشمن خمینی کافر هست»، کمر استبداد شاهی را شکست.

متن آخرین بازجویی که عینا در روزنامه جمهوری اسلامی چهارشنبه ۷ دی ۱۳۶۲ ش. نیز به چاپ رسیده و توسط ساواک انجام شده بود، به شرح زیر هست:
و در پایان بازجویی این جمله را نوشت: «والراد علیهم کالراد علینا والراد علینا کالراد علی الله و هو فی حد الشرک بالله. هم حجتی علیکم و انا حجه الله علیهم»

این عاشق و عارف مجاهد پس از سال‌ها تلاش، مجاهدت، استقامت و پایداری زندان و شکنجه، عاقبت دعایش مستجاب شد و در غروب ششم دی ماه سال ۱۳۵۳ در اوج مظلومیت در محبس تنگ و تاریک و ظلماتی شاهی با دست و پای شکسته و دندان‌های خرد شده و محاسن خونین به دیار ابدیت شتافت و روح بلندش پس از ۱۳ سال تحمل زجر شکنجه به ملکوت اعلی پیوست.

ساواک پیکر مطهر او را شبانه به قم فرستاد تا مظلومانه دفن شود؛ ولی طلاب و مردم قم از موضوع باخبر شدند و در صبح روز ۷ دی ماه ۱۳۵۳ پیکر این اسوه مقاومت را از حرم حضرت معصومه (س) تا قبرستان وادی السلام قم تشییع کردند.

انتهای پیام/