به گزارش مجاهدت از گروه بین‌الملل دفاع‌پرس، عبدالباری عطوان، تحلیلگر برجسته جهان عرب در یادداشتی نوشت: شاید این اولین بار در تاریخ باشد که صد‌ها سرباز مسلح عضو ارتشی خودشان را شکست ناپذیر می‌دانند، به عزاداران بی دفاع که تابوت حمل می‌کنند، حمله ور می‌شوند؟! آن هم برای چه کسی برای خبرنگاری که با خونسردی، عامدانه و به ضرب گلوله مستقیم اعدام شد، چرا که وظیفه مشروع خود را در رساندن حقیقت به مخاطبانش انجام می‌داد.
در ادامه مشروح مطلبِ عبدالباری عطوان را مطالعه می‌کنید.
آنها نه تنها شیرین ابوعاقله را ترور کردند، بلکه با قنداق تفنگ‌هایشان به تابوت او نیز حمله کردند، این همه نفرت و جنایت وحشیانه، آیا این ویژگی انسان‌های قوی و توانمند است؟ آیا این‌ها از آن دسته افرادی هستند که می‌توان با آنها همزیستی کرد؟ و با دولت آنها قرارداد‌های صلح امضا کرد؟
به خانه شهید هجوم می‌آورند، پرچم‌های فلسطین را به زور از نمای آن پایین می‌آورند و مردم آن را از پخش سرود‌های میهنی باز می‌دارند، آیا برافراشتن پرچم فلسطین جرم است و پخش موسیقی و آهنگ‌های میهنی خلاف قانون است؟ واقعاً کدام قانون؟ آیا ضرب و شتم عزاداران غیرمسلح، نشان دهنده قدرت است؟
این عزاداران قهرمان و شجاع بودند، آن دسته از عزادارانی که وقتی به تابوت می‌چسبیدند، کرامت شهید و بدن مطهر او را حفظ می‌کردند و از سقوط و لغزش آن مراقبت می‌کردند و از روی احترام از برخورد آن به زمین جلوگیری می‌کردند تا احترام شهید را حفظ کنند. آیا این عزم و اراده شکست خواهد خورد؟ به والله نه!
وزیر خارجه بریتانیا و نخست وزیر آن یعنی بوریس جانسون هنوز هیچ بیانیه‌ای در محکومیت رژیم صهیونیستی صادر نکرده است، گویی موضوع به آنها مربوط نمی‌شود، در حالی که آنها کسانی هستند که کشورشان بیشترین نقش را در فاجعه مردم فلسطین داشته است!
دروغگویی در بدترین شکل، نژادپرستی در زشت‌ترین شکل، و ریاکاری آشکار کشور‌هایی که ادعا می‌کنند به ارزش‌های عدالت، برابری و آزادی بیان اعتقاد دارند و پرچم مبارزه با تروریسم و افراط گرایی را در همه جا برافراشته اند. آیا تروریسم بزرگتر و واضح‌تر از این تروریسم صهیونیستی وجود دارد؟
۴۷ روزنامه نگار در روز روشن با گلوله‌های ارتش رژیم صهیونیستی ترور شده اند و ما حتی یک محکومیت رسمی علیه قاتلان و یا اعمال مجازاتی برای رژیم اشغالگر مشاهده نکردیم، زیرا این رژیم فراتر از قانون است و توسط آمریکا و ناتو که فقط اعراب و مسلمانان را می‌کشند، محافظت می‌شود.
برای ما فرقی نمی‌کند که شهید شیرین ابوعاقله مسیحی باشد یا مسلمان، کاتولیک یا ارتدوکس، او برای ما دختر سرزمین ایستادگی و مقاومت است، یک فلسطینی که تصمیم گرفت در سنگر مقاومت بایستد. اسلحه اش حرفه‌ای گری و فداکاری برای رساندن حقایق روی زمین بدون روتوش بود، او نیازی به اضافات و یا زیبا سازی ندارد، به همین دلیل است که در جایی گفته است «من وارد همه خانه‌ها شدم بدون اینکه درب خانه‌ها را بزنم».
فلسطین همواره مأمنی برای ادیان، مذاهب و قومیت‌های مختلف بوده و خواهد بود، زیرا این مسئله به حق و عدالت ارتباط دارد. به خدا سوگند من نمی‌دانستم که شیرین مسیحی است مگر بعد از نماز خواندن بر بدن مطهر او در کلیسا. همین صحنه سی سال پیش برای من تکرار شد، زمانی که دوستم نعیم خضر هنگام خروج از محل کارش به عنوان نماینده سازمان آزادیبخش فلسطین در بروکسل به ضرب گلوله صهیونیستها به شهادت رسید.
شیرین ابوعاقله در جنین، پایتخت مقاومت به شهادت رسید تا با شهادتش فتیله دومین مقاومت مسلحانه را شعله ور سازد، مسلم است که مردم این شهر و اردوگاه آن و همه مردم فلسطین انتقام خواهند گرفت. هر فلسطینی به شیوه خود انتقام خواهد گرفت، درست همانطور که انتقام شهادت یحیی عیاش را در سال ۱۹۹۵ گرفتند. در آن زمان با انجام چندین عملیات استشهادی موجودیت رژیم نژادپرست صهیونیستی و شهرک نشینان آن به لرزه درآمد و این رژیم در انزوای جهانی قرار گرفت.
اجازه دهید برای بار دوم به این نتیجه برسم که هر چه شهادت بزرگتر باشد اثرش هم بیشتر است، خیر از درون شر می‌آید و شیرین ابوعاقله با اخلاق والا و میراث عظیم مقاومتی در بخش رسانه می‌تواند الگو قرار گیرد و شهادت او به نقطه عطفی در تاریخ مقاومت و ملت فلسطین تبدیل شود.
بله، آنها موفق شدند صدای او را خاموش کنند، اما فلسطینی‌ها چگونگی پیروز شدن در راه عدالت را آموختنه اند و پس از شهادت وی با عزم و اراده مثال زدنی پرچم را حمل خواهند کرد و مسیر را ادامه خواهند داد.
ما نه تحقیقات بین‌المللی می‌خواهیم، نه محکومیت و نه دادگاه کیفری بین‌المللی! ما به خودمان، مقاومت‌مان و به آغوش مادران و قدرت مردان و شیر بچه‌های خودمان تکیه می‌کنیم. بله این مردم فلسطین هستند که پس از تجربه ۳۰ سال صلح زهرآگین مقاومت را سرلوحه خود قرار داده اند.
شیرین با شهادتش از همه سبقت گرفت و به شایستگی این افتخار نصیب او شد، اما به او قول می‌دهیم زانو نزنیم، سکوت نکنیم و در سنگر افتخار ایستاده بمانیم. ما هرگز از گردنکشی دشمنان ترسو نمی‌هراسیم و در جایگاه عزتمندان قرار خواهیم داشت. به همین دلیل به اذن الهی پیروز می‌شود.. چیزی باقی نمانده است.
انتهای پیام/ ۱۳۴
