صدام

به گزارش مجاهدت از گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس، سرلشکر مصطفی ایزدی، فرمانده قرارگاه سایبری و تهدیدات نوین قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا صبح امروز در مراسم سالروز حماسه و ایثار رزمندگان اصفهانی در جبهه‌های کردستان اظهار داشت: افتخار دارم که در محضر باصفای رزمندگان سلحشور و شجاع استان اصفهان در منطقه کردستان دوران دفاع مقدس بودم.

وی ادامه داد: انقلاب اسلامی و رزمندگان جان نثار انقلاب اسلامی، کاملا با دیگر رزمندگان متفاوت هستند آن‌ها مقتدایشان امام علی(ع) و سالار شهیدان تاریخ امام حسین (ع) بود.

ایزدی عنوان کرد: یاد دارم شب‌های شهید مصطفی طیاره را در جای کوچکی که در سپاه داشت، با خدا زمزمه می‌کرد و شیر صحنه‌های نبرد بود، اخلاص سردار گمنام حاج حسین روح‌الامین را هنوز به یاد دارم، کسی که در عملیات‌ها پیشتاز بود و در عملیاتی که خودش هم از قبل گفته بود شهید شد.

فرمانده قرارگاه سایبری و تهدیدات نوین قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا با بیان اینکه انقلاب اسلامی، انقلاب ارزش‌ها است، افزود: انقلاب اسلامی سردارانی چون شهید صیاد شیرازی، حاج حسین خرازی و احمد کاظمی را داشته است، در صحنه‌های سخت جبهه این سردار یک دست به بسیجی که لحظات آخر حیات دنیوی را سپری می‌کرد گفت که شفیع من باش و این، حرکت انقلاب اسلامی است.

وی خاطرنشان کرد: از صدر انقلاب تا تقدیم شهید حججی‌ها و سردار سلیمانی‌ها، برای حفظ ارزش‌ها فداکاری شده است و در این بین کردستان مظهر جهاد اکبر و دانشگاه انقلاب اسلامی بود.

ایزدی با یادآوری رشادت‌های رزمندگان در مناطق عملیاتی غرب گفت: در کردستان برخلاف خط مشی سایر رژیم‌های قدرت‌طلب مثل رژیم صدام، عمل نکردیم و حاضر شدند نیروها و رزمندگان شهید شوند، اما به مردم عزیز کردستان آسیبی وارد نشود؛ در حالی که می‌توانستند شهید نداشته باشند و پیروز شوند، اما این پیروزی که با آسیب به مردم همراه باشد را نخواستیم.

فرمانده قرارگاه سایبری و تهدیدات نوین قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا تصریح کرد: در سرزمین مجاهدت‌های خاموش به تعبیر مقام معظم رهبری، صحنه‌های زیبایی به تصویر کشیده شده است و یکی از این صحنه‌ها ارتش جمهوری اسلامی ایران است.

وی بیان داشت: در عملیات‌های آزادسازی سنندج در مسیرهای عملیاتی، نیروهای اصفهانی بسیاری ایستادگی کردند و به شهادت رسیدند و در محور پادگان لشکر ۲۸ کردستان به سمت استانداری حماسه‌ها آفریدند؛ آزادسازی سنندج تنها یک عملیات نبود، بلکه نشان نشان داد که در مسیر انقلاب اسلامی هیچ چیز نمی‌تواند اثرگذار باشد؛ پیام امام که صادر شد ضدانقلاب از مرزهای ما فرار کرد و این قدرت الهی را به ما نشان داد.

ایزدی با گرامی‌داشت شهدای دفاع مقدس و مدافع حرم به خصوص شهید حجازی گفت: این‌ها انسان‌هایی بودند که در مکتب امام حسین(ع) رشد پیدا کرده بودند؛ همین شهدا در سنندج ۲۲ روز جنگ و مقاومت برپا کردند.

فرمانده قرارگاه سایبری و تهدیدات نوین قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا با بزرگداشت حماسه و ایثار پیش‌مرگان مسلمان کرد هم عنوان کرد: در دفاع مقدس هم این اخلاص رزمندگان مشهود بود؛ در عملیات آزادسازی شهر مهران مانده بودیم که امام فرمان دادند مهران باید آزاد شود.

وی ادامه داد: برای آزادسازی مهران ۷۲ گردان نیاز داشتیم که از بقیه جاها نیرو آوردیم و ۳۳ گردان شد، اما با همین نیروهای کم به اذن خدا عملیات پیروز شد و نه تنها مهران آزاد شد، بلکه مناطقی که در طرح نبود هم آزاد شد و ۲ برابر اهداف را گرفتیم، این برکت انقلاب اسلامی است.

ایزدی بیان داشت: اثرات خون شهدای اصفهان را احساس می‌کنیم، افتخار جمهوری اسلامی این است که در این انقلاب شهید چمران‌ها و شهید باکری‌ها تقدیم کردیم.

فرمانده قرارگاه سایبری و تهدیدات نوین قرارگاه مرکزی خاتم‌الانبیا با بیان اینکه ما با جنگ بزرگی مواجه هستیم، افزود: زمانی در کردستان و روزی هم در خود تهران با منافقین جنگیدیم؛ در سنندج که پیروز شدیم متوجه شدند نمی‌توانند بر ما مسلط شوند و در حال حاضر هم شرایطی را در منطقه به وجود آمده که دشمنان را به انفعال و محدودیت کشانده است.

وی خاطرنشان کرد: سخت‌ترین تحریم‌ها را اعمال می‌کنند، اما انقلاب پویا جلو می‌رود؛ ما باید تداوم‌بخش راه شهدا باشیم؛ در تهاجم ترکیبی این ملت ایران است که پیروز است، همانطور که شهدایمان عمل کردند، ماهم باید عمل کنیم با حضور در صحنه، از منتظران باشیم.

ایزدی در پایان اظهار داشت: یک روحانی در نیجریه به نام شیخ زکزاکی، ۱۳ میلیون نفر را هدایت کرده است؛ امثال شهید سلیمانی‌ها و زکزاکی‌ها یک نفر بودند، اما اثر بسیار داشتند؛ هر کسی در هر جایگاهی است، باید بداند که آینده درخشانی را خواهیم داشت، به شرط آن که از منتظران باشیم و در صحنه‌های مختلف ایستادگی کنیم.

انتهای پیام/ 231

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، امروز (دهم اردیبهشت) سالروز آغاز عملیات «الی‌بیت‌المقدس» است که در سال ۱۳۶۱ انجام شد و در پی آن خرمشهر آزاد شد. به همین علت، گزارشی از این عملیات در زیر می‌آید:

اطلاعاتی که از اسرای عراقی درباره جنگ تحمیلی به دست آمده است، به روشن شدن جریانات و حوادثی که در خلال این جنگ اتفاق افتاده کمک شایانی کرده است. ضمن اینکه بررسی عملیات‌های رزمندگان اسلام از زبان دشمن، خالی از لطف نخواهد بود. متن زیر بخشی از گزارش یکی از فرماندهان اسیر عراقی درباره عملیات «الی بیت‌المقدس» است.

آمادگی عراق

پس از «عملیات فتح‌المبین» در منطقه شوش و دزفول، عراق متحمل شکست نظامی بزرگی شد؛ بنابراین، به فکر حمله آینده و قریب‌الوقوع به نیرو‌های اسلام در جنوب و منطقه اهواز و خرمشهر افتاد و اقدامات سریع و گسترده‌ای را برای تمرکز و بسیج نیرو و نیز تهیه طرح‌های پدافندی انجام داد تا حمله نیرو‌های اسلام را به شکست کشانده و انتقام عملیات فتح‌المبین را بگیرد.

اطلاعات موجود نزد فرماندهی عراق و عکس‌های هوایی، فعالیت‌های شناسایی گروه‌های گشتی، بالگردها، استراق سمع و افسران اطلاعاتی‌ای که مأمور به شناسایی نیرو‌های ایران بودند، حاکی از آن بود که نیرو‌های اسلام قصد انجام عملیات عبور از رود کارون در منطقه پل «هالوب» و «منطقه کوت العبید» (طاهری) را دارند.

پیش‌بینی عراق از حمله نیرو‌های ایران

عراق طرح تک نیرو‌های اسلام را به شرح زیر پیش‌بینی کرده بود:

الف: تک و عبور از رود کارون با فلش اصلی در منطقه کوت‌العبید و پل هالوب و پیشروی به سمت جاده اهواز – خرمشهر و انهدام نیروی مستقر در غرب کارون.

ب: حمله با فلش فرعی به منطقه اهواز از محور پادگان حمید (منطقه لشکر ۵)

ج: حمله با فلش فرعی دیگر در منطقه هویزه (منطقه لشکر ۶)

د: بعد از کسب موفقیت در این عملیات، عبور از منطقه «کوت شیخ» به سمت خرمشهر.

طرح پدافندی عراق

فرماندهی نیرو‌های مسلح دستور تقویت نیرو‌های خرمشهر را صادر کرد و به دنبال این دستور یگان‌هایی از «سپاه ۱» در شمال و «سپاه ۲» در منطقه میانی و نیز «سپاه ۴» به زیر امر «سپاه ۳» که مسئولیت منطقه جنوبی را داشتند درآمدند.

همچنین صدام شخصاً دستوراتی به این مضمون صادر کرد: «دفاع از خرمشهر همانند دفاع از بغداد و بصره بوده و خرمشهر تکیه‌گاه بصره به شمار می‌رود؛ بنابراین باید پیروزی در نبرد آینده را با هر قیمتی به دست آورد و نیرو‌های ایرانی را منهدم کرد.»

همچنین فرماندهان به کلیه نیرو‌ها تاکید کردند که این آخرین نبرد است و باید در این عملیات مقاومت کنند تا جنگ پایان پذیرد.

گسترش نیرو‌های عراق

الف: «لشکر ۱۱ پیاده» از شهر خرمشهر تا روستای «گصبه» واقع بر رود کارون (داخل) را پدافند می‌کرد.

ب: «لشکر ۳ زرهی» به دلیل تحرکی که داشت در غرب جاده اهواز – خرمشهر و مقابل منطقه احتمالی عبور نیرو‌های اسلام مستقر و یگان‌های زرهی، مکانیزه و پیاده را تحت امر آن قرار داده بودند.

ج: «لشکر ۵ مکانیزه» از منطقه اهواز در محل زیر آب برده شده طاهری و پادگان حمید و ساختمان‌های مسکونی پدافند کرد.

د: «لشکر ۶ زرهی» در هویزه تا هورالهویزه پدافند می‌کرد و چند تیپ پیاده هم به آن مأمور و در خط پدافندی اول مستقر شد.

ه: «لشکر ۹ زرهی» مستقر در «جفیر» به عنوان «احتیاط عمومی لشکر ۵ مکانیزه» و «لشکر ۶ زرهی» برای انهدام و مقابله با هرگونه رخنه در مواضع دو لشکر یاد شده تعیین شد.

و: «لشکر ۱۰ زرهی» هم (من‌های تیپ ۱۷ زرهی) به اضافه «تیپ ۲۴ مکانیزه احتیاط لشکر ۳ زرهی» مستقر شد.

ز: «تیپ ۲۳ پیاده لشکر ۸» با واحد‌های پیاده مستقر در شلمچه به عنوان احتیاط خرمشهر زیر امر لشکر ۱۱ قرار گرفت.

ح: «لشکر ۷ پیاده» به عنوان احتیاط عمومی سپاه زیر امر سپاه سوم قرار گرفت.

ط: بعد از عبور نیرو‌های اسلام، تیپ ۳۲ نیروی مخصوص زیر امر سپاه سوم قرار گرفت.

ی: «تیپ ۱۰ زرهی» نیز زیر امر سپاه سوم قرار گرفت.

به تمامی یگان‌ها دستور داده شد برای جلوگیری از غافلگیری، هوشیاری و آمادگی خود را حفظ کنند.

نیرو‌هایی که مأمور پاتک (ضد حمله) بودند، بایستی در تمامی مناطق لشکر‌ها به طور مداوم برای بهتر انجام دادن مأموریت محوله تمرین می‌کردند.

آغاز عملیات توسط نیرو‌های ایران

در نخستین لحظات روز ۱۳۶۱/۲/۱۰، نیرو‌های اسلام حمله‌ای که انتظار آن می‌رفت از سه محور به شرح زیر بر علیه سپاه سوم انجام دادند:

الف: نیرو‌های اسلام با تلاش اصلی از منطقه طاهری و با عبور از رود کارون، نیرو‌های تأخیری را پشت سر گذاشته و توانستند به جاده اهواز – خرمشهر برسند.

ب: حمله با تلاش پشتیبانی فرعی به جبهه «لشکر ۵ مکانیزه» در منطقه اهواز که نیرو‌های اسلام توانستند مواضع جلویی این منطقه را منهدم کنند، ولی به دلیل مقاومت شدید نتوانستند به عمق مواضع رخنه کنند.

ج: حمله با تلاش فرعی به جبهه «لشکر ۶ زرهی» در منطقه هویزه، که نیرو‌های اسلام در این منطقه نیز نتوانستند به عمق مواضع رخنه کنند و فقط توانستند نیرو‌های خط مقدم را عقب برانند.

تجزیه و تحلیل عراق از وضعیت جبهه‌ها و اتخاذ تصمیمات لازم

عراق وضعیت جبهه را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و تصمیمات نظامی سریعی اتخاذ می‌کند. بعد از پیشروی خوب و مؤثر نیرو‌های اسلام به سمت مرز‌های بین‌المللی و راندن تمامی نیرو‌های عراقی و تمرکز اغلب نیرو‌های اسلام در سمت چپ جاده اهواز – خرمشهر، موارد زیر برای فرماندهی عراق نمایان شد.

الف: چنانچه نیرو‌ها به پیشروی خود از خاکریز‌های مرزی ادامه دهند به «تنومه» در بصره و «نشوه» خواهند رسید و این به این معنی است که تمامی پل‌های شط العرب را به تصرف خود در آورده‌اند.

ب: به این ترتیب نیرو‌های اسلام با پیشروی در پشت «لشکر ۵ مکانیزه، لشکر ۹ زرهی و لشکر ۶ زرهی» آن‌ها را محاصره، نیروهایش را اسیر کرده و سرانجام سپاه سوم عراق را منهدم می‌کنند.

ج: نیرو‌های مستقر در خرمشهر نیز بدون درگیری به محاصره و اسارت درخواهند آمد.

بنابراین، فرماندهی عراق تصمیمات زیر را اتخاذ کرد:

الف: عقب کشیدن لشکر ۶ زرهی از محور نشوه به عراق و تخلیه و انهدام شهر هویزه با مواد منفجره.

ب: عقب کشیدن لشکر ۵ به شلمچه

ج: انتقال لشکر ۹ به منطقه کتیبان

د: تمامی لشکر‌های مزبور پس از انتقال به عقب برای مقابله با تعرض‌های احتمالی دشمن به پل‌های «شط‌العرب» آماده باشند.

ه: افزایش نیرو‌ها و اصلاح موضع پدافندی در منطقه خرمشهر به سمت نیرو‌های اسلام که البته لازم است یادآوری شود خرمشهر در برابر نیرو‌های اسلام به صورت نعل اسبی قرار داشت و تصمیم گرفته شده بود که تمامی نیرو‌ها شهر را تخلیه کرده و به مرز‌های بین‌المللی انتقال یابند.

و: صدام شخصاً تصمیم گرفت نبرد در داخل خرمشهر به هر قیمتی که تمام شود انجام گیرد.

طرح دفاعی عراق از شهر خرمشهر پس از عبور نیرو‌های ایران

تنها هدف فرماندهی نیرو‌های مسلح عراق حفظ و نگهداری خرمشهر به هر قیمت ممکن بود. به طوری که در این مورد رهنمود‌هایی از شخص صدام صادر شد. وی همچنین معاون خود «عزت الدوری» و بعضی از اعضای فرماندهی کشوری را برای بررسی وضعیت و آگاهی از نظرات آنان درباره نبرد آینده خرمشهر به «سپاه سوم» اعزام کرد و به این موضوع به دلیل وجود نیرو‌های عراقی در داخل خرمشهر که امکان محاصره آن‌ها وجود داشت اهمیت داده شد و بهترین روش مقابله با وضعیت موجود تشخیص داده شد و هیچکس جرأت دادن پیشنهاد عقب کشیدن نیرو‌ها را نداشت.

فرماندهی عراق به رسته مهندسی دستور داده بود پل مهندسی از نوع «پی. ام. پی» بر روی اروندرود در فاصله دو کیلومتری شمال «جزیره ام‌الرصاص» بسازند. این پل که آمادگی‌های نصب آن از قبل انجام شده بود در اثنای «عملیات طاهری» نصب شد.

طرح دفاعی فرماندهی عراق از خرمشهر به شرح زیر بوده است:

الف: لشکر ۱۱ پیاده مسئولیت اداره عملیات را به عهده داشت.

ب: سرهنگ «احمد زیدان» فرمانده «تیپ ۱۱۳» مسئول هماهنگی واحد‌های زیر امر لشکر در خرمشهر بود.

ج: «تیپ ۳۳» برای مقابله با رخنه‌های احتمالی در جبهه، احتیاط لشکر و در خرمشهر مستقر بود. (این تیپ احتیاط محلی و مستقیم خرمشهر به شمار رفته و به محض صدور دستور لشکر وارد عمل می‌شد)

د: شهر به وسیله نیرو‌های اضافی تقویت شد.

ه: جبهه یگان‌ها به سمت رود کارون بود و سپس به سمت اهواز قرار داده شدند؛ اما بعضی از واحد‌ها برای مقابله با عبور احتمالی (با تلاش فرعی) نیرو‌های اسلام در فاصله‌ای نزدیک رود کارون همچنان باقی ماندند.

و: ذخیره کردن مهمات به مقدار زیاد

ز: تقویت واحد‌های توپخانه

ح: مأمور کردن تیپ ۲۳ پیاده به لشکر ۱۱

ط: فرماندهی کل نیرو‌های مسلح عراق لشکر هفت پیاده را برای بهره‌گیری در صورت نیاز زیر امر سپاه سوم قرار داد.

ی: «تیپ ۳۲ نیرو مخصوص» نیز به سپاه سوم مأمور شد.

خلاصه طرح پدافندی عراق از خرمشهر:

الف: مقاومت و پایداری در سنگر تا آخرین گلوله و نفر دنبال شود.

ب: به محض ایجاد رخنه در یکی از مواضع، تیپ ۳۳ نیروی مخصوص موظف بود فوراً با آن مقابله کند. چنانچه رخنه گسترده بود و تیپ ۳۳ نیروی مخصوص قادر به مقابله با آن نبود به ترتیب لشکر و سپاه نیروی احتیاط خود را وارد عمل می‌کردند.

طرح تک و باز پس گیری خرمشهر توسط نیرو‌های ایران در تاریخ ۶۱/۳/۱

خلاصه طرح تک نیرو‌های خودی به شرح زیر است:

الف: رخنه و پیشروی به وسیله دو ستون در جبهه نیرو‌های عراقی در شمال «نهر عرایض» که ستون نخست؛ ستونی به سمت شط‌العرب و ستون دوم؛ ستونی به سمت نیرو‌های مستقر در نزدیک جاده اهواز – خرمشهر برای محاصره آن‌ها بود.

ب: نگهداری منطقه متصرفی بعد از موفقیت رخنه با تکیه بر نهر عرایض به عنوان یک مانع اصلی و قوی تا از شکستن محاصره توسط نیروی مستقر در شهر جلوگیری به عمل آید.

ج: نیرویی به سمت راست نهر عرایض برای تنگ کردن حلقه محاصره و وادار کردن آنان به تسلیم شدن پیشروی کند.

د: نیرویی به غرب نهر عرایض برای پدافند به سمت شلمچه اعزام بشود تا از رسیدن نیرو‌های کمکی سپاه برای محاصره شهر جلوگیری به عمل آید.

تک نیرو‌های ایران در روز ۶۱/۳/۱

الف) در ساعت ۱۳:۳۰ روز ۶۱/۳/۱، نیرو‌های اسلام تک (حمله) سریع و برق‌آسای خود را بر جبهه تیپ ۲۲ و تیپ ۴۲۲ انجام دادند و توانستند به آسانی خط را شکسته و به سرعت به جاده خرمشهر – بصره برسند. همچنین پیشتازان این نیرو‌ها به نزدیک «پل نو» و قرارگاه تیپ ۳۳ که گردان ۹ و گردان ۱۰ را اعزام کرده بود، رسیدند و توانستند تمامی نیرو‌های تأخیری و تعویقی را منهدم کنند به طوری که قرارگاه تیپ ۳۳ به عقب‌نشینی به سمت شط‌العرب وادار شد.

ب: لشکر ۱۱ فوراً به تیپ‌ها برای اجرای طرح از پیش تعیین شده درباره دفاع از خرمشهر دستوراتی صادر کرد ولی بدون نتیجه ماند و نیرو‌های اسلام توانستند بخش عظیمی از تیپ‌های ۲۲ و ۴۲۲ را منهدم و پیشروی خود را به سمت اروندرود ادامه دهند.

ج: گزارش‌های واصله از تیپ‌ها دقیق و واضح نبود. تیپ ۳۳ به گردان ۹ دستور داد که گروه‌های گشتی را به عقب برگرداند اما این گروه‌ها از نقطه رهایی واقع در منطقه «گردان ۱ تیپ ۴۸» حدود ۱۰ تا ۱۲ کیلومتر دور شدند که این امر به تیپ گزارش شد و تیپ فوراً به گردان ۱۰ که در «پادگان دژ» به عنوان احتیاط گردان ۹ مستقر بود برای مقابله با رخنه ایجاد شده در جبهه دستور حرکت داد.

گردان ۱۰ به سمت قرارگاه تیپ حرکت کرد ولی به علت تاریکی و آشنا نبودن فرمانده جدید آنکه چند روزی بیش از انتصاب وی به این سمت نگذشته بود، نتوانست مأموریت خود را انجام دهد و در بامداد روز ۶۱/۳/۲ در قسمت غرب ساختمان‌های مسکونی (پیش ساخته) در محاصره کامل قرار گرفت و مجبور شد خود را به نیرو‌های اسلام تسلیم کند اما گردان ۹ توانست یک گروهان به علاوه یک دسته به پادگان دژ اعزام دارد تا منتظر بازگشت گروه‌های گشتی شوند و خود را برای مأموریت آینده آماده کند.

د: پس از بازگشت گروه‌های گشتی، گردان به سمت پادگان دژ حرکت کرد و با توجه به تماس بی‌سیمی خوبی که با قرارگاه برقرار بود، وضعیت به تیپ گزارش داده شد. همچنان وضعیت برای اغلب یگان‌ها به دلیل آشنا نبودن با محور‌های پیشروی و اماکن متصرفی نیرو‌های اسلام نامشخص بود و اینکه آیا تردد از جاده خرمشهر به سمت پل نو توسط نیرو‌های خودی انجام می‌گیرد. در ساعت پنج و ۳۰ دقیقه روز ۶۱/۳/۲، گردان ۱۰ گزارش داد که در منطقه نزدیک مواضع توپخانه و ساختمان‌های مسکونی در میان نخلستان‌های پراکنده محاصره شده و بعد از تسلیم نیرو‌ها قادر به انجام کاری نیست.

با تسلیم شدن گردان ۱۰ مشخص شد که نیرو‌های اسلام بر جاده خرمشهر تا قرارگاه تیپ ۳۳ کنترل دارند و پل نو و قرارگاه تیپ ۳۳ نیز به دست این نیرو‌ها سقوط کرده و روشن شد که نیرو‌های اسلام به طور کامل بر نهر عرایض مسلط و حلقه محاصره را بر نیرو‌های عراق تثبیت کرده است. در این حین تماس با قرارگاه تیپ قطع شد تا پایان نبرد این وضع ادامه پیدا کرد و این مسئله به دلیل به اسارت درآمدن نیرو‌های گردان ۱۰ بود که باعث تغییر فرکانس‌ها شد و علی رغم آن، تماس هم چنان قطع بود.

ه: ما از داخل پادگان دژ مشاهده کردیم که یگان‌های عراقی به سمت خرمشهر در حرکت بودند و دلیل آن را نمی‌دانستیم. شخصاً با قرارگاه تیپ ۱۱۳ تماس گرفتم آن‌ها اعلام کردند لشکر به یگان‌ها دستور عقب‌نشینی به داخل شهر داده است. این تصمیم بسیار اشتباه بود زیرا یگان‌ها در داخل شهر متراکم و کنترل آنان دشوار می‌شد و چنانچه نیرو‌ها به دلیل وجود مهمات و تدارکات در مواضع خود باقی می‌ماندند، کنترل آنان نیز آسان می‌شد. این تصمیم را می‌توان یکی از اشتباهات اصلی فرماندهی عراق در نبرد‌های خرمشهر به حساب آورد.

و: ساعت ۹ صبح سرهنگ «احمد زیدان» فرمانده تیپ ۱۱۳ و فرمانده نیرو‌های مستقر در خرمشهر بنا به دستور لشکر ۱۱ دستور داد که منطقه بندر برای انجام حمله و شکستن محاصره شناسایی شود.

سرهنگ احمد زیدان کنترل خود را از دست داده و دستپاچه شده بود و حتی حین شناسایی بندر به طور آشکار معلوم شد که وی در حال شناسایی و جست‌وجوی محلی برای عبور از اروندرود است. در ساعت ۰۰:۱۵ سرهنگ احمد زیدان دستورات لشکر را به نیرو‌هایی که به طور انباشته و فشرده تجمع کرده بودند (به طور غیرقابل وصفی کپه شده بودند) ابلاغ کرد. همچنین، شنیدیم که وی در داخل یکی از میادین مین خرمشهر رفته و سرهنگ ستاد «خمیس مخیلف» فرمانده تیپ ۴۸ به جای وی منصوب شده است. نیمه شب ۶۱/۳/۲ تمام یگان‌ها داخل بندر بودند.

ز: در ساعت هشت صبح روز ۶۱/۳/۳ لشکر هفت پشتیبانی در منطقه شلمچه پاتک کرد ولی با شکست رو به رو شد. همچنین از نیرو‌های عراقی محاصره شده در شهر خواسته شد برای شکستن محاصره، از بندر به سمت قصر «شیخ خزعل» اقدام به حمله کنند، ولی با پاتک نامنظم به دلیل وجود نهر عرایض و اجرای آتش انبوه سلاح‌ها با شکست رو به رو شد، و نیرو‌های عراقی متحمل تلفات زیادی شدند.

ح: نیرو‌های اسلام حلقه محاصره را در منطقه بندر تنگ‌تر کردند به طوری که تا دروازه بندر رسیدند. در این حال تمامی مهمات نیرو‌های عراقی که در موقع عقب‌نشینی از مواضع‌شان با خود حمل کرده بودند تمام شده و هزاران نفر خود را تسلیم نیرو‌های اسلام کردند.

ط: فرماندهی عراق سرتیپ ستاد «سعید محمد فتحی» را از سِمَت فرماندهی لشکر ۱۱ برکنار کرد و هدایت عملیات به عهده سرلشکر ستاد «قدوری الدوری» دبیر فرماندهی کل نیرو‌های مسلح واگذار شد.

وی از نیرو‌های عراقی خواست مقاومت کنند و قول داد که نیرو‌های المنصور با پشتیبانی نیرو‌های زرهی در حال پیشروی به سمت خرمشهر هستند ولی این اظهارات به طور کلی نادرست بودند.

ی: وضعیت به همین صورت ادامه داشت و هزاران نفر از جمله فرماندهان تیپ‌ها و گردان‌ها در قرارگاه نیرو‌های کماندویی موجود در بندر گرد آمدند در حالیکه ترس، اضطراب و دستپاچگی همه را در بر گرفته بود و توپخانه نیرو‌های اسلام به اجرای آتش خود ادامه می‌داد که باعث کشته و زخمی شدن ده‌ها نفر شد.

سرانجام در تاریخ ۶۱/۳/۳ نیرو‌های اسلام موفق شدند بندر را تصرف کنند و هزاران نفر از نیرو‌ها و فرماندهان عراقی که در محاصره بودند را به اسارت در آورند و به این ترتیب تصرف بندر خرمشهر پایان یافت.

انتهای پیام/ 118

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: سازمان حشد الشعبی که به بسیج مردمی عراق نیز معروف است به بخشی از نیرو‌های مبارزه عراقی گفته می‌شود که از سال ۱۳۹۴ برابر با سال ۲۰۱۵ میلادی با هدف مقابله با حمله «داعش» به شهر‌های مختلف عراق سازماندهی شده است.

در واقع اینگونه می‌توان گفت که «حشدالشعبی»، در پاسخ به دعوت دولت عراق و آیت‌الله سیستانی مرجع شیعه، در نجف، در قالب نیرویی نظامی در کنار ارتش تشکیل شد. نیرو‌هایی از طوایف و قومیت‌های مختلف عراقی در آن حضور دارند.

اگر بخواهیم دقیق‌تر و جزئی‌تر نیروی «حشد شعبی» را مورد بررسی قرار بدهیم باید بگوییم که این نیرو از ۴۰ گروه مختلف تشکیل شده که عمدتا گروه‌های مسلح شیعه هستند. البته برخی از گروه‌های سنی مذهب، مسیحی و حتی ایزدی هم در آن حضور دارند.

معنای نام این نیرو هم به این صورت است که «حَشْد» به معنای جماعت، گروه و جمعیت است و «شَعْب» به معنای گروهی از مردم که مشترکاتی خاص دارند. در واقع اینگونه شد که نام «حشد شعبی» برای این نیروی مبارز عراقی انتخاب و برگزیده شده است.

نکته دیگر اینکه اگر بخواهیم زمینه‌های پایه گذاری «حشدالشعبی» در عراق را به دقت واکاوی و بررسی کنیم به این نتیجه می‌رسیم که شکل گیری این نیروی مبارزه عراقی در سه مرحله رخ داد. مرحله نخست دستور شخص «نوری مالکی» نخست وزیر وقت عراق مبنی بر تشکیل بسیج مردمی عراق برای مقابله با تهدید «داعش» و جلوگیری از حمله به «بغداد» پایتخت «عراق» بود.

مرحله دوم شگل گیری «حشدالشعبی» که همانا مشروعیت بخشی به آن بود سه ماه پس از شکل گیری اولیه و آغاز فعالیت این نیرو صورت گرفت. در این مرحله با فتوای «آیت الله سیستانی» مرجعیت شیعه عراقی در شهر نجف از تمامی افرادی که توانایی جنگیدن داشتند دعوت شد تا در کنار نیرو‌های ارتش عراق به میدان مبارزه با «داعش» بشتابند.

البته بنابر اظهارات برخی از افراد مطلع و آگاه، نیروی «حشد شعبی» پس از فتوای «آیت الله سیستانی» و تصمیم فرماندهانی که در جبهه‌های جنگ ایران و عراق بر علیه «صدام» مبارزه می‌کردند با حضور سردار شهید «حاج قاسم سلیمانی» در منزل شخصی «ابومهدی المهندس» شکل گرفت و سازماندهی شد.

اما مرحله سوم در سال ۲۰۱۵ میلادی بود که هیات وزیران عراق در جلسه‌ای تصویب کرد که نیروی «حشدالشعبی» سازمانی رسمی و در ارتباط با نخست وزیر عراق باشد. در واقع به دنبال تصویب این مصوبه بود که این نیرو به صورت رسمی بخشی از ساختار نیرو‌های مسلح عراق محسوب شد و زیرنظر فرمانده کل نیرو‌های مسلح فعالیت خود را ادامه داد.

نکته دیگر تعداد نیرو‌های انسانی سازمان «حشدالشعبی» در داخل کشور عراق است. درباره تعداد نیرو‌های آن آمار‌های متفاوتی از ۱۰۰ هزار نفر تا ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر ارائه شده است. زیرا همانطور که در بالا به آن اشاره شد تقریبا تمامی طایفه‌های قومی و دینی عراقی شامل شیعه، سنی، و مسیحی، ترکمن، عرب و کرد در سازمان «حشدالشعبی» حضور دارند.

از آنجایی که صحبت از عضویت تمامی طایفه‌های قومی و دینی عراقی در «حشدالشعبی» بهتر است به این موضوع بپردازیم که نیرو‌های این گروه مبارزه مردمی به دو قست تقسیم می‌شوند. قسمت نخست گروه‌های مسلح شناخته شده عراقی هستند و قست دوم نیز جوانانی را تشکیل می‌دهد که به دعوت مرجعیت به کمک ارتش عراق آمده‌اند.

اما قسمت نخست و اصلی نیرو‌های «حشدالشعبی» را که گروه‌های مسلح شناخته شده عراقی تشکل می‌دهند شامل سازمان بدر، عصائب اهل الحق، کتائب حزب الله، قوات الشهید الصدر، حرکت النجباء، سرایا السلام، سرایا الجهاد، لواء علی الاکبر، سرایا العتبات، کتائب سیدالشهداء، کتائب التیار الرسالی، سرایا الخراسانی، سرایا عاشوراء، قوات وعدالله، فرقه العباس الالقتالیه هستند.

در این میان رهبر جریان حکمت ملی عراق در سخنانی به اهمیت وجود این نیرو به‌عنوان یک نهاد در کنار ارتش، پلیس و پیشمرگه ضرورت راهبردی در نظام ملی دفاع عراق اشاره کرد و گفت «حشدالشعبی» باید ضمن نهادینه شدن در کنار نیرو‌های نظامی، ارتباط آن با دفتر فرمانده کل نیرو‌های مسلح، منظم و سامان داده شود.

حال با توجه به تمامی موارد گفته شده بهتر است تا نگاهی هم به دستاورد‌های «حشدالشعبی» از زمان تشکیل تا امروز داشته باشیم. بسیج مردمی عراق «حشدالشعبی» در صحنه‌های مختلفی برای شکستن محاصره «داعش» یا آزادسازی شهر‌های عراق نقش فعال داشته است. از جمله این اقدامات آن‌ها می‌توان به شکستن محاصره «سامرا» و «آمرلی» و آزادسازی «جرف الصخر» (که بعد‌ها به جرف النصر شهرت یافت) و بیجی و جنوب موصل و فلوجه و دیگر مناطق به‌ویژه در دو استان صلاح الدین و الانبار اشاره کرد.

ضمن اینکه نیروی «حشدالشعبی» در طول چند سال اخیر در عملیات‌های مهمی از جمله «لبیک یارسول‌الله» ۱ و ۲ شرکت داشته است. حضور و نقش مفید و موثر «حشدالشعبی» در عراق و در صحنه‌های مختلف نبرد با «داعش» آنقدر تائید شده و غیرقابل انکار بوده که حتی نیرو‌های آمریکایی مستقر در عراق نیز به موفقیت‌های این عملیات‌ها اشاره کرده‌اند.

انتهای پیام/ ۱۳۴

گروه اجتماعی دفاع‌پرس: جنگ تحمیلی علیه ایران در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به دستور صدام به طور سراسری علیه ایران آغاز شد. صدام با خیال اینکه به راحتی می‌تواند خرمشهر، آبادان و حتی اهواز را تصرف کند، دست به حمله حداکثری در جنوب کشور زد، اما با دفاع همه‌جانبه مردم در اوایل جنگ، وی نتوانست به هدف خود برسد. در ادامه ارتش، سپاه، شهربانی، ژاندارمری، کمیته انقلاب اسلامی و بسیج با ساماندهی برای دفاع از کشور به مرز‌ها اعزام شدند.

در دفاع مقدس، نیروی انتظامی از سه بخش (شهربانی، ژاندارمری و کمیته انقلاب اسلامی) تشکیل می‌شد که هر کدام وظیفه جداگانه‌ای داشتند.

یکی از یگان‌هایی که در زمان دفاع مقدس علاوه بر نبرد با دشمن بعثی در عقبه جنگ وظیفه حراست از خانواده‌های رزمندگان را برعهده داشت، نیروی انتظامی (ژاندارمری، شهربانی و کمیته انقلاب اسلامی) بود.

نیرو‌های ژاندارمری در طول هشت سال دفاع مقدس علاوه بر حفاظت از شهر‌ها و مرز‌های کشور در خط مقدم حاضر می‌شدند و از خاک ایران دفاع می‌کردند.

ژاندارمری با توجه به اینکه در زمان شروع جنگ مسئولیت حفاظت از مرز‌ها را بر عهده داشت، اولین شهدای جنگ تحمیلی را تقدیم نظام کرد و اولین تیری که به سمت ایران شلیک شد به پاسگاه‌های ژاندارمری شلیک شد و اولین تیر نیز از سوی ایران توسط نیرو‌های ژندارمری به سمت دشمن شلیک شد.

یکی از این شهدا «پرویز کرم پور» است که در ادامه، یادداشت محمدرضا کارآموز معاون نیروی انسانی پلیس پیشگیری ناجا را که در اختیار خبرگزاری دفاع مقدس گذاشته است را می‌خوانید: 

به مناسبت اولین سالگرد شهادت شهید «پرویز کرم پور»، (شهید شاخص ناجا در سال ۱۴۰۰) گوشه‌هایی از دل نوشته‌ای که همان روز‌های تلخ در رثای شهید نگاشتم برای تجلیل از مقام رفیع ایشان تقدیم می‌کنم.

در خیالم به مصاحبه‌ای با او می‌اندیشم، اگر از او می‌پرسیدم: «خودتان را معرفی کنید» شاید این جملات را بر زبان می‌آورد:

«پرویز کرم پور هستم؛ از خیل جان برکفان ناجا زاده دومین روزِ اولین ماه سال ۱۳۶۴؛ در خانواده‌ای مذهبی و ولایت مدار جزء ۳۰ قرآن کریم را در سینه دارم؛ همسرم از سلسله جلیله سادات است و حافظ قرآن شیرینی زندگی مشترکمان، امیرعلی ده ساله است و هلمای چهار ساله و خداوند را شاکرم برای نعماتش و مفتخرم به نقش آفرینی در امنیت این دیار …».

شاید هم به گونه‌ای دیگر از خود می‌گفت …؛ نمی‌دانم و هیچ وقت هم نخواهم دانست. او دیگر بین ما نیست و به خیل شهدای ناجا پیوسته؛ آن‌ها که در راه حفظ امنیت این کهن دیار، ترس و تردید را به سُخره گرفته اند؛ «تعهد» و «ایثار» کلیدواژه‌های زندگی پر افتخارشان است و در این مسیر، مجالی برای اندیشیدن و محاسبه سود و زیان ندارند؛ هر چه هست اخلاص است و ایثار و از خود گذشتگی.

«پرویز کرم پور» ستاره‌ای است از خیل قهرمانان این دیار … او در حال اجرای حکم قضائی و برای نجات جان هموطنش فراتر از وظیفه عمل کرد و جان خود را برای جلوگیری از سوختگی بیشتر او که از اجرای حکم تخلیه منزل پریشان شده و اقدام به خودسوزی کرده بود-به خطر انداخت و با ۶۰ درصد سوختگی و یک هفته تحمل درد و رنج جانکاه در ششمین روز ششمین ماه سال ۱۳۹۹ و در آستانه تاسوعا و عاشورای حسینی به سالار شهیدان تأسی کرد و به دیدار معشوق شتافت؛ همین چند روز قبل، به سبک هر سال برای سیاه پوش کردن کلانتری ۱۲۴ قُلهک تهران و برپایی مراسم عزای حسینی پیشقدم شده بود …

به راستی اینان چه کرده اند که در بالاترین مرتبه «ایثار» و بر فراز قلّه رفیعِ «از خود گذشتگی» ایستاده اند و بدون لحظه‌ای تأمل و تفکر برای نجات دیگری به آب و آتش می‌زنند؟ اصلاً چرا در قرآن کریم، ۵۵ بار کلمات «شهید» و «شهدا» تکرار شده؟ چرا خداوند متعال تأکید فرموده: «به آنان که در راه خدا کشته می‌شوند «اموات» نگویید که زنده اند و نزد پروردگارشان روزی می‌خورند …» و به آنان «اجر عظیم» وعده داده است؟ و در هنگامه این سوالات که ذهنم را درگیر کرده، جملات نقش بسته بر مزار نورانی «شهید محمدمهدی لطفی نیاسر» را به یاد می‌آورم: «شهادت را به بها دهند نه به بهانه … شهادت اجر کسانی است که در زندگی خود مدام در حال درگیری با نفس هستند و زمانی که نفس سرکش خود را رام نمودند خداوند به مُزد این جهاد اکبر، شهادت را روزی آن‌ها خواهد کرد».

کلام آخر اینکه شهید پرویز کرم پور نخستین شهید این راه سبز نبوده و آخرین آن هم نخواهد بود. اصلاً باب ایثار و شهادت در کشوری که پرچمدار استقلال، آزادی و عزّت در جهان شده بسته نمی‌شود و به قول شهید آوینی: «دین دار آن است که در کشاکش بلا دین دار بماند وگرنه در هنگام راحت و فراغت و صلح چه بسیارند اهل دین» و در این «کشاکش بلا»، کارکنان خدوم ناجا، سینه سپر کرده و جان بر کف، حفظ امنیت پایدار جمهوری اسلامی ایران را راهبرد و هدف متعالی خود می‌دانند. شهدا و جانبازانی که ناجا در اوج «اقتدار و مظلومیت» تقدیم کرده مُهر تأییدی است بر این نکته و گوشزدی است به آنان که ناامنی و شرارت را در دستور کار داشته و مُخلّ نظم و امنیت ایران عزیزند؛ پلیس جمهوری اسلامی ایران از هیچ تلاشی در این مسیر فروگذار نخواهد کرد و «شهادت» را نه یک «پایان» که نشان افتخار و موهبتی الهی برای خود می‌داند.

انتهای پیام/ 241