صدام

به گزارش مجاهدت از گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، امروز ششم فروردین سی و هشتمین سالروز به کار بردن جنگ‌افزارها، بمب‌ها و سلاح‌های شیمیایی توسط «صدام» رئیس حزب بعث عراق به‌خصوص از پس از صدور بیانیه شورای امنیت در سال ۱۳۶۵ است.

با تجاوز سراسری ارتش بعثی عراق در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ به خاک کشورمان و شکست‌های پی‌درپی ارتش این کشور بعد از پیروزی‌ها و پیشروی‌های ماه‌های اول اشغال خاک کشورمان و جهت پیشگیری از شکست در نخستین ماه‌های جنگ، صدام رییس حزب بعث عراق از چهارمین ماه شروع تجاوز نظامیش به خاک ایران از دی ۱۳۵۹ به طور پراکنده استفاده از سلاح‌های مرگبار شیمیایی علیه نیرو‌های ایران را آغاز کرد.

با متوقف شدن دائمی پیشرفت‌های نظامی ارتش عراق در داخل خاک ایران، صدام از اوائل سال ۱۳۶۱ به صورت پیوسته به گرفتن تلفات یکجا و گسترده از رزمندگان ایران در سراسر جبهه‌های نبرد با به کار بردن سلاح‌های بیلوژیک، میکروبی و شیمیایی روی آورد.

کاری که صدام بی‌اعصاب با بمب‌های شیمیایی کرد

این فرمانده بی‌رحم عراقی حتی برای پاکسازی مخالفانش در مناطق و استان‌های کردنشین کشور خودش از بمب‌های شیمیایی صرف نظر نکرد. او در جنایتی هولناک و بی‌سابقه که عملیات «انفال» نامگذاری کرد و از چهارم اسفند ۱۳۶۶ تا ۱۵ شهریور ۱۳۶۷ طول کشید با استفاده از جنگ‌افزار‌ها و سلاح‌های شیمیایی، هزاران تن انواع بمب‌های شیمیایی بر سر مردمش در استان‌های کرکوک، نینوا، صلاح‌الدین و دیاله و شهر‌های حلبچه، منطقه کردستان، ام‌الرصاص، بصره، فاو، نجف، کربلا، بخش خورمال، پنجوین، قلعه‌دیزه، سنگ‌سر، طویلا، جوارتا، قلاچولان، ماوه‌ت، چمچمال و کلار ریخت.

در این جنایت بیش از چهار هزار و ۲۰۰ روستای عراق به کلی نابود شد و بیش از ۱۸۲ هزار نفر از مردم بی‌پناه و مظلوم این مناطق به دستور مستقیم صدام قتل‌عام شدند. این جنایت سال‌ها بعد توسط مجامع و سازمان‌های بین‌المللی و حتی صادرکنندگان تسلیحات شیمیایی به عراق به‌عنوان فجیع‌ترین جنایت بشری ثبت شد.

گزارش جنایت

کشور‌های صادرکنندهِ جنگ‌افزارها، تسلیحات و بمب‌های شیمیایی که خود در سازمان‌های بین‌المللی زیرمجموعه‌های سازمان ملل و شورای امنیت از جمله سازمان یونیسف عضویت داشتند با تاخیر‌های زیاد و طولانی بالاخره در گزارش‌ها و اعلامیه‌های‌شان اعلام کردند که رژیم بعثی عراق طی سال‌های ۱۳۶۲ تا ۱۳۶۷ از طریق ۱۹ هزار و ۵۰۰ بمب هوایی، ۵۴ هزار گلوله توپ و ۲۷ هزار راکت کوتاه‌برد بیش از هزار و ۸۰۰ تن گاز خردل، ۱۴۰ تن گاز اعصاب تابون و ۶۰۰ تن گاز اعصاب سارین بر سر رزمندگان ایرانی در جبهه‌های غرب و جنوب ریختند.

ارتش بعثی عراق تنها در ۳۷۸ بمباران شیمیایی استان‌ها و شهر‌های مرزی ایران، جان بیش از ۱۰۰ هزار نفر و جانبازی ده‌ها هزار خانواده ایرانی و انواع آلودگی‌های دائمی انسانی و زیست محیطی که تاثیر مستقیمی بر نسل‌های آینده آنان گذاشت را موجب شد.

شدت و حجم بکارگیری سلاح‌های شیمیایی علیه شهروندان و رزمندگان ایران در جنگ هشت ساله به حدی زیاد بود که کشورمان بعد از ژاپن که طی دو حمله اتمی آمریکا به شهر‌های ناکازاکی و هیروشیما در جنگ جهانی دوم بیش از ۲۵۰ هزار نفر از شهروندانش را از دست داد، رتبه دوم بالاترین شهدای میکروبی و شیمیایی را در اختیار دارد.

سال‌ها بعد از سرنگونی رژیم بعثی، مقامات وقت عراق در گزارشی که در سال ۱۳۷۰ منتشر کردند، اعلام داشتند در طول سال‌های بمباران شیمیایی استان‌های جنوبی و غربی ایران و کشتار بی‌رحمانه مناطق کردنشین عراق بیش از ۱۷ هزار و ۶۰۲ تن انواع جنگ‌افزار‌ها و مواد اولیه تولید بمب‌های شیمیایی از صد‌ها شرکت از ایالات متحده، شوروی، چین، آلمان، فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، هلند، اتریش، لوکزابورگ، مصر، هند، برزیل و سنگاپور دریافت کردند.

حملات شیمیایی به ایران

ارتش عراق از تابستان سال ۱۳۶۱ تا پایان جنگ در مرداد ۱۳۶۷ به صورت مستمر شهر‌های مرزی ایران از جمله حاج‌عمران، زرده، نساردیره، نساردیره سفلی، شاهماردیره، باباجانی، دودان، شیخ صله، مریوان، بانه و روستا‌های مجاور، پیرانشهر، نودشه از روستا‌های استان کرمانشاه، سردشت، اشنویه، سومار، طلائیه و جزایر مجنون را بمباران شیمیایی کرد.

ارتش بعثی صدام مناطق عملیاتی عملیات رمضان را از ۲۲ تیر تا ۷ مرداد ۱۳۶۱، مناطق عملیاتی عملیات خیبر در ایران و منطقه حلبچه عراق را از سوم تا ۲۲ اسفند ۱۳۶۲، مناطق عملیاتی والفجر ۲ در شمال غرب ایران را از ۲۹ تیر تا ۱۳ مرداد ۱۳۶۲ و مناطق عملیاتی عملیات والفجر ۴ را از ۲۷ مهر تا۳۰ آبان ۱۳۶۲ به صورت مستمر بمباران شیمیایی کرد.

علاوه بر این عملیات‌ها، رژیم بعثی در عملیات‌های والفجر ۸ و فتح فاو، عملیات کربلای ۸، عملیات بدر، نبرد دوم فاو و عملیات توکلنا علی‌الله به صورت گسترده و پیوسته از انواع بمب‌های بیولوژیکی و شیمیایی علیه رزمندگان ایرانی و شهروندان کرد عراقی استفاده کرد.

اولین بمب شیمیایی تاریخ

آن طور که در کتاب‌های تاریخ ثبت شده است، مواد شیمیایی نخستین از جمله قیر، روغن، نفت، آتش یونانی، ناپالم، دی اکسید سولفور و آرسنیک‌ها بودند که برای اولین بار در جنگ‌های پلوپونز که در سال‌های ۴۰۴ تا ۴۳۱ قبل از میلاد بین اسپارت و آتن اتفاق افتاد، استفاده شد.

اما استفاده گسترده‌تر و مدرن‌تر از مواد شیمیایی در جنگ جهانی اول کلید خورد. شرکت‌های تولید مواد شیمیایی آلمان نازی برای پیروزی بر قدرت‌های اروپایی برای اولین بار از این مواد به عنوان جنگ‌افزار استفاده کردند.

نازی‌ها در آلمان مبداء و منشاء تولید مواد شیمیایی خطرناک و بمب‌ها و جنگ‌افزار‌های پیشرفته در جنگ جهانی اول بودند که بیش از ۱۲۴ هزار تن انواع مواد و جنگ‌افزار‌های شیمیایی را تولید کردند و موجب مرگ صد‌ها هزار نفر و مجروح شدن بیش از یک میلیون اروپایی در این جنگ شدند.

بعد از نازی‌های آلمان شرکت‌های آمریکایی به کاربرد وسیع و تاثیرگذار مواد و بمب‌های شیمیایی پی بردند و از آن‌ها در جنگ علیه مردم ویتنام به‌خصوص برای پیروزی بر ویتنامی‌های مخفی شده در جنگل‌های انبوه این کشور استفاده کردند.

با پایان جنگ جهانی اول که چهار سال طول کشید تعدادی از کشور‌های جهان در ژنو گرد آمدند و پروتکل ۱۹۲۵ را برای منع استفاده از سلاح‌های شیمیایی، بیولوژیکی و میکروبی به تصویب رساندند، اما این پروتکل هم مانع استفاده مستمر و گسترده رژیم‌های متجاوز به خصوص رژیم بعث عراق از سلاح‌های مرگبار جمعی نشد. عراق بعد از دو جنگ جهانی اول و دوم بیشترین و وسیع‌ترین حملات شیمیایی را علیه ایران انجام داد.

صدام علاوه بر استفاده پراکنده، از دی ۱۳۵۹ تا سال ۱۳۶۳ به صورت پیوسته در خط مقدم رزم و شهر‌های مرزی علیه ایران از گاز تابون استفاده کرد. گران‌قیمت بودن و سخت بودن تامین مواد اولیه گاز تابون باعث شد تا صدام به سراغ گاز وی‌ایکس که پایداری و قدرت تلفات بیشتری داشت، برود.
استفاده گسترده ارتش نازی آلمان از گاز شیمیایی در جنگ جهانی اول

هر قدر از شروع جنگ می‌گذشت و صدام بیشتر به خلل‌ناپذیر بودن قدرت مقاومت رزمندگان ایرانی در جبهه‌های غرب و جنوب پی می‌برد، بر به کار بردن مواد میکروبی و شیمیایی جدید مصرتر می‌شد.

دو گاز سارین و خردل از جمله سلاح‌های شیمیایی فراوانی بودند که در حجم وسیع‌تری توسط صدام و ارتش بعث عراق علیه رزمندگان ایرانی و شهروندان کرد عراقی به کار گرفته شد. این دو گاز تاثیرات بلند مدتی، چون نابینایی، بیماری‌های پوستی و گوارشی، ناباروی، نقص عضو‌های پیش از تولد و انواع سرطان داشت.

بر اساس گزارش بازرسان سازمان ملل متحد از سال ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۷ موارد متعددی از گاز خرد و عوامل اعصاب علیه رزمندگان ایرانی و غیرنظامیان ساکن روستا‌ها و شهر‌های مرزی ایران استفاده شد.

شرکت‌های آلمانی همانطور که در جنگ جهانی اول رتبه اول تولید مواد اولیه و جنگ‌افزار‌های شیمیایی را در اختیار داشتند در جنگ هشت ساله عراق علیه ایران نیز رتبه نخست و سهم بالایی از صادرات جنگ‌افزار‌های شیمیایی و ساخت کارخانه‌های تولید سلاح‌های شیمیایی و بیولوژیکی در عراق را در اختیار داشتند.

بعد از آلمان آمریکا، فرانسه، هلند، انگلیس و شوروی در صادر کردن مواد اولیه و ساخت و فروش تسلیحات یا تجهیزات شیمیایی به عراق نقش اساسی داشتند.

استمداد ایران از سازمان ملل

ماه‌ها بعد از درخواست رسمی مقامات وقت کشورمان از سازمان ملل برای ممانعت از استفاده عراق از تسلیحات شیمیایی، اکیپ‌ها و تیم‌های تخصصی این سازمان در پنج نوبت اسفند ۱۳۶۲، فروردین، بهمن و اسفند ۱۳۶۴، فروردین و اسفند ۱۳۶۶ و تیر و مرداد ۱۳۶۷ به مناطق جنگی ایران سفر کردند.

تیم‌های حقیقت‌یاب سازمان ملل طی مدت حضورشان در ایران علاوه بر بازرسی‌های میدانی به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی ایران رفتند و با تجزیه و تحلیل‌های آزمایشگاهی و نمونه‌گیری‌های انجام شده بکارگیری ارتش عراق از گاز خردل و عوامل اعصاب علیه ایرانیان را تایید کردند و گزارش‌های‌شان را به اعضای شورای امنیت دادند. آنان حتی برای آزمایشات بیشتر برخی مجروحان شیمیایی ایران را به بیمارستان‌های اروپایی منتقل کردند.

شورای امنیت سازمان ملل بعد از دریافت گزارش‌های تیم‌های حقیقت‌یاب در دو بیانیه جداگانه که در تاریخ‌های ۲۳ اسفند ۱۳۶۲ و یک فروردین ۱۳۶۵ صادر کرد، رژیم بعث عراق را به دلیل حملات شیمیایی محکوم کرد، اما این بیانیه‌ها هیچ اثری در کاهش استفاده مستمر و گسترده سلاح‌های شیمیایی علیه رزمندگان ایرانی و شهروندان کرد عراق نداشت.

شورای امنیت سازمان ملل علاوه بر دو بیانیه فوق سه بیانیه دیگر هم در تاریخ‌های ۱۰ فروردین ۱۳۶۳، ۵ اردیبهشت ۱۳۶۴ و ۶ فروردین ۱۳۶۵ صادر کرد، اما هیچ یک از آن‌ها مانع از بمباران میکروبی و شیمیایی استان‌ها و شهر‌های مرزی ایران توسط ارتش متجاوز عراق نشد. ارتش عراق بعد از صدور هر یک از بیانیه‌ها حملات شیمیایی گسترده‌تری را علیه رزمندگان ایرانی در میدان نبرد و علیه مردم بی‌پناه و مظلوم ایرانی و عراقی در پشت جبهه ترتیب می‌داد.

منابع:

سوداگری مرگ / کنت آر. تیمرمن؛ ترجمه احمد تدین / رسا /۱۳۷۶

خاطری شهریار، جنگ شیمیایی عراق علیه ایران به روایت اسناد سازمان ملل، انتشارات صریر، ۱۳۸۶

انتهای پیام/ 141

به گزارش مجاهدت از خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، «مرتضی رستی» از آزادگان دوران دفاع مقدس خاطره اولین روز‌های اسارت و هم اتاقی شدن با ۲ منافق را روایت کرده است که در ادامه می‌خوانید.

برخورد صدام با سربازان عراقی

وقتی اسیر شدیم ابتدا ما را به العماره بردند و من و یکی از دوستان را که هر دو مجروح بودیم از شهر العماره به بغداد در محلی که مثل پادگان بود منتقل کردند. به بغداد که رسیدیم در آهنی بزرگی باز شد عده زیادی برهنه بودند! بعثی‌ها با هر وسیله‌ای مشغول ضرب و تنبیه آن‌ها بودند، با خودم گفتم اگر یکی از این کابل‌ها یا میلگرد‌ها را بخورم تمام. زمین هم از گرما آتش بود، به حدی که اصلاً بدن‌های بی حس و حال ما طاقت نداشت.

در اتاقی را باز کردند ما را داخل اتاق روی زمین سیمانی انداختند و بدون دادن حتی ملحفه یا بالشتی برای زیر سر رفتند.
در اینجا تعدادی اسیر بودند که اکثراً از ناحیه پا تیر و ترکش خورده بودند روی چند تخت قرار داشتند. اتاق پنجره‌ای رو به بیرون داشت و تعدادی از اسرای دیگر که لخت بودند را می‌دیدم چطور توسط نگهبان‌ها شکنجه می‌‎شوند. همین افراد که کتک می‌خوردند وقتی از کنار اتاق ما رد می‌شدند یواشکی داخل اتاق کیک یا بیسکویتی می‌انداختند و می‌گفتند اهلاً و سهلا و رد می‌شدند که مامورین نفهمند. حالا این‌ها چه کسانی بودند که عربی حرف می‌زدند را زیاد متوجه نشدیم، ولی بعداً شنیدیم عراقی‌هایی بودند که برای نرفتن به جنگ خودشان را به دیوانگی زده‌اند مثلا یکی پشتک می‌زد، یکی به هوا می‌پرید، یکی غلت میزد، یکی به دیوار لگد می‌زد و …

در اتاق باز شد دو نفر را با لباس اسارت آوردند و کلی رسیدگی کردند امکانات دادند که احتمال دادیم اسیر قدیمی صلیب دیده باشند، ولی مسلک و مرامشان چه بود نمی‌دانم، چون این دو نفر به محض ورود شروع کردند با الفاظ رکیک فحش دادن و توهین و بی‌ادبی کردن به مجروحین که درد می‌کشیدند و ناله می‌کردند. عراقی‌ها هم از آن‌ها حمایت می‌کردند در حالی که نسبت به ما با توپ و تشر برخورد می‌کردند. طوری شد که دیگر صدایی از کسی در نمی‌آمد تا این آقایان ناراحت نشوند.

یک احتمال هم دادیم و آن این بود که شاید این‌ها از منافقین داخل اردوگاه‌ها یا منافقین مترجم استخبارات باشند. هیچ اثری از بیماری یا دردمندی در آن‌ها نبود و حتی یک بار هم دکتر نیامد معاینه شان کند که ما بفهمیم چه شده‌اند. غذاشان هم خاص بود یعنی جدای از غذای دیگران و هرچه از پنجره هم داخل می‌انداختند این‌ها می‌گرفتند و می‌خوردند، به دیگران هم نه تعارف می‌کردند نه می‌دادند حتی سیگار هم که آن بیرونی‌ها داخل اتاق می‌انداختند این‌ها می‌کشیدند.

من و دوست دیگر، با بدن مجروحی که رمقی در آن نمانده بود روی زمین‌های داغی بودیم که احساس می‌کردیم روی تشکی از سوزن خوابیده ایم. مجروحین روی تخت‌ها هم که همه از ناحیه پا تیر و ترکش خورده بودند و تحرک نداشتند. از آن دو نفر هم که توقع نداشتیم، چون می‌دانستیم فقط فحش و ناسزا می‌گویند.

ضمناً آقای پرستار عراقی هم هر روز با آمپولی که فکر می‌کنم آخرین سایز سرنگ بود می‌آمد و به همه ما با یک سوزن که مثل میخ بود تزریق می‌کرد و می‌رفت. چه تزریق می‌کرد نفهمیدیم! فردی می‌گفت این پرستار شیعه است و آمپول چرک خشک کن می‌زند. پرسیدم از کجا فهمیدی که شیعه است؟ گفت: تنها کسی است که هوای ما رو داره و ضمناً شیشه اون قاب عکس صدام بالاسر را آب دهان می‌اندازد و پاک می‌کند اوست. می‌خواهد به ما بفهماند او هم از صدام بدش میاد و هوای ایرانی‌ها رو داره البته مطرح کردن این موضوع قبل از آمدن آن دو اسیر بود بعدش او هم جرات نمی‌کرد حرفی بزند یا کاری بکنه دکتری هم آمد به ما قول عمل جراحی داد که درست روز عمل ما را منتقل کردند به بیمارستان نیرو هوایی. می‌گفتند او هم شیعه بوده.

انتهای پیام/ 141

به گزارش مجاهدت از گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس، سردار سرتیپ «اسماعیل احمدی‌مقدم» رئیس دانشگاه عالی دفاع ملی در مراسم بزرگداشت چهل و سومین سالگرد هفته دفاع مقدس و روز سرباز که در محل این دانشگاه برگزار شد با اشاره به آیاتی از سوره احزاب، اظهار داشت: گروهی از مؤمنان هستند که به مقام صدق می‌رسند و در مسیر جهاد هستند، جوهره آنان بیشتر مشخص می‌شود.

وی ضمن ارج نهادن به مقام شامخ شهدای دوران دفاع مقدس، با اشاره به اینکه رزمندگانی هم هستند که علیرغم حضور در ده‌ها عملیات توفیق شهادت نداشتند، به جایگاه رزمندگان در نزد خداوند متعال در جهان آخرت اشاره کرد و بیان داشت: میدان نبرد همچنان موجود است و این تلاش در صحنه‌های مختلف باید ادامه داشته باشد.

رئیس دانشگاه عالی دفاع ملی با اشاره به سوابق جنگ‌های دو سده اخیر که همواره ایران در آن‌ها مورد تهاجم قرار گرفته و بخشی از ایران عزیز از کشور جدا شده، بیان داشت: جنگ هشت ساله با عراق تنها جنگی است که هیچ قسمتی از ایران جدا نشد.

وی سپس در خصوص فشار‌ها و هجمه‌های روز‌های آغاز جنگ و از جمله فشار گروهک‌های مورد حمایت غرب و ترور شخصیت‌ها و مردم در ابتدای انقلاب، مطالبی را عنوان کرد و گفت: علی رغم خیانت‌هایی که برای تضعیف ارتش شده بود و سپاه هم در ابتدای تشکیل و شکل‌دهی خود قرار داشت، اما کشور به مسیر خود ادامه داد؛ این در حالی بود که صدام با بیان اینکه ما با یک گشت و گذار چند روزه ضمن سرنگونی جمهوری اسلامی، خوزستان را از ایران جدا می‌کنیم، به ایران حمله و جنگ را آغاز کرد؛ هرچند مدتی طول کشید، ولی در ابتدا توانستیم عراق را در میدان جنگ ضمن زمین‌گیر کرده و از پیشروی و دست یابی ارتش عراق به اهدافش جلوگیری کنیم.

سردار احمدی مقدم در ادامه بیان اینکه با انسجام داخلی و یکپارچگی نیرو‌های مسلح توانستیم همه سرزمین‌های خود را پس بگیریم، ادامه داد: عراق با وجود کمک ۷۵ میلیارد دلاری و سایر کمک‌های تسلیحاتی که در طول جنگ از کشور‌های عربی دریافت کرد، نتوانست در جبهه جنگ توفیق چندانی داشته باشد؛ ضمن اینکه عراق با گسترش جنگ از جبهه‌ها به شهر‌ها و توسعه جنگ به دریا و شروع جنگ نفتکش‌ها سعی کرد به هر نحو ممکن شرایط را برای ایران سخت‌تر کند.

وی اضافه کرد: در پایان جنگ، عراق نزدیک به ۶۰ لشکر آماده داشت؛ همانند امروز که تمام غرب در اوکراین علیه روسیه می‌جنگند، در طول دفاع مقدس نیز کشور‌های غربی و عربی با پشتیبانی همه‌جانبه از عراق، در حال جنگ با ایران بودند.

رئیس دانشگاه عالی دفاع ملی با به اشاره خیانت‌های زیاد عناصر منافق در طول جنگ و سال‌های بعد از آن و وضعیت فعلی آنان در صحنه جهانی و سرنوشت صدام، این مورد را عبرت‌آموز دانسته و اظهار داشت: در نهایت این خداوند متعال بود که نصرت برایمان به ارمغان آورد؛ البته باید از نقش سربازان جوان در جبهه‌های جنگ نیز تقدیر کرد؛ هر چند می‌دانم جوانان امروز ما کمتر از جوانان دوران دفاع مقدس نخواهند بود و اگر این جوانان هم آن روز‌ها بودند همان حماسه‌ها را می‌آفریدند.

حجت الاسلام محمد حسن دهقان رئیس عقیدتی سیاسی دانشگاه عالی دفاع ملی نیز در این مراسم با بیان خصوصیات جوان و پویایی آن و بر شماری اسامی و سن فرماندهان دوران دفاع مقدس که بیشتر آن‌ها بین ۲۱ تا ۲۸ سال داشته‌اند اظهار داشت: جوانان ما در آن دوران مسئولیت سختی را پذیرفتند؛ اکنون نیز مقام معظم رهبری در بیانات خود در خصوص گام دوم انقلاب بیش از ۴۰ بار به کلمه جوان برای توسعه و پیشرفت کشور اشاره کرده‌اند که این حاکی از اهمیت نقش جوانان در ساختن ایرانی آباد و آزاد است.

وی خطاب به سربازان حاضر در جلسه ادامه داد: جوان فردی است که می‌تواند این مسیر را با بصیرت و آگاهی طی کند؛ اکنون شما سربازان جوان این مرز بوم، سرمایه‌های عظیم این مملکت هستید، لذا قدر عمر و جوانی خود را بدانید و از فرصت سربازی برای تقویت خود در ابعاد عقیدتی و مذهبی، مهارت‌آموزی و سایر عرصه‌ها حداکثر استفاده را ببرید.

حجت الاسلام دهقان با اشاره به اینکه حضرت امام خمینی (ره) و شهید سپهبد قاسم سلیمانی هم خود را سرباز می‌دانستند، بیان داشت: ما همه خود را سرباز اسلام و ایران اسلامی می‌دانیم، زیرا به گفته حضرت علی (ع) نیرو‌های مسلح دژ محکم مردم هستند لذا به این سربازی افتخار می‌کنیم.

در پایان این مراسم هدایایی به تعدادی از خانواده‌های محترم شهدا، جانبازان و ایثارگران و سربازان وظیفه نمونه اهدا و از آنان قدردانی شد.

انتهای پیام/ 231

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ زمانی که دفاع مقدس در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ با جنگ صدام علیه ایران آغاز شد، انتظار‌ اکثر کارشناسان و متخصصین امر بر این بود که این جنگ با پیروزی ارتش عراق به پایان می‌رسد؛ اما بر خلاف پیش‌بینی‌ها، ملت ایران در برابر این هجوم ایستادند و برای این ایستادگی خود بیش از ۲۰۰ هزار شهید تقدیم انقلاب کردند.

آن زمان ارتش جمهوری اسلامی ایران به‌ویژه نیروی هوایی اثرات زیادی در انهدام ماشین جنگی صدام داشتند، اما این به تنهایی کافی نبود، لذا سپاه پاسداران انقلاب اسلامی هرچند نهادی انقلاب بود و از دانش کلاسیک نظامی بهره‌ای نداشت، ولی با این حال با تمامی وجود وارد این جنگ نابرابر و جهانی شدند.

سپاه پاسداران نهادی تازه‌تأسیس بود و برای شرکت در چنین جنگی آموزش ندیده بود؛ به همین دلیل از اواسط جنگ، پاسداران جوان به فکر ابداعاتی برای ضربه زدن به دشمن آن هم از فواصل دورتر افتادند و از این روی، دست به ساخت پهپاد زدند و با ساخت آن مسیری باز شد که سال‌ها پس از پایان جنگ تحمیلی به نقطه قوت آن‌ها و نظام تبدیل شده است.

به عبارت دیگر، اگر آن زمان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی برای تأمین برخی از نیازمندی‌ها مجبور می‌شد از راه‌های مختلف تلاش کند تا ملزومات مورد نیاز را به دست آورد، امروز ایالات متحده آمریکا تلاش می‌کند تا راه‌ها مختلف صدور پهپاد‌های ایرانی را به سایر کشور‌ها سد کند.

زیرا پهپاد‌های ساخت ایران هرچند قیمت پایینی دارند، ولی دقت بالایی در اصابت به هدف دارند؛ به عبارت دیگر حملات دقیق به نیرو‌های دشمن همواره در هر جنگی توانسته هزینه‌ها و تلفات سنگینی را به طرف مقابل تحمیل کند؛ به‌عنوان مثال در جنگ نخست خلیج فارس، نیرو‌های ائتلاف به رهبری آمریکا هشت درصد تسلیحاتی که علیه ارتش صدام مورد استفاده قرار دادند، تسلیحات نقطه‌زن بود.

این تسلیحات اگرچه کارایی بالایی در صحنه نبرد از خود به نمایش گذاشتند، اما هزینه‌های بسیاری برای تولید آن‌ها شده بود؛ به نحوی که ۸۴ درصد کل هزینه‌های نظامی این کشور را به خود اختصاص داد؛ حال برای اینکه موضوع مقداری واضح‌تر شود، مثالی را می‌توان ذکر کرد و آن اینکه از جمله جنگ‌افزار‌های شاخص در حملات دقیق ارتش آمریکا، موشک کروز مادون صوت «تام هاوک» است که هر فروند آن حدود ۲ میلیون دلار قیمت دارد.

حال همان‌گونه که عنوان شد، اگرچه پهپاد‌های ایرانی مانند «شاهد ۱۳۶» در مقایسه با پهپاد‌های ساخت آمریکا از قیمت پایین‌تری برخوردار هستند، اما از توانمندی بالایی دارند که شامل رادارگریزی و توان اجرای عملیات تا برد حدود دو هزار کیلومتر می‌شود.

از سوی دیگر، اگر این پهپاد‌ها را با پهپاد‌های «سوئیچ بلید» اعطایی آمریکا به اوکراین مقایسه کنیم، پهپاد‌های آمریکایی تنها می‌توانند مسافتی حدود ۴۰ کیلومتر را طی کنند؛ به همین دلیل آمریکایی‌ها اذعان دارند که موفقیت برنامه‌های پهپادی کشورمان که از دهه ۱۳۶۰ آغاز شده، نشان‌دهنده یک پیروزی و دستاورد بزرگ فناورانه برای جمهوری اسلامی ایران است.

انتهای پیام/ 231

گروه اجتماعی دفاع‌پرس: دفاع همیشه مقدس است؛ دفاع از آرمان‌های یک ملت و یک مردم، دفاع از آخرین نفس‌های یک شهر و دیار و دفاع از جان‌های به گلوله بسته جوانان در خط مردم جبهه‌ها و هستند فرشتگان و نگهبانان جانی که تمام زندگی خود را برای نفس‌های تازه شهر فدا می‌کنند.

ساعت ۱۴ عصر روز ۳۱ شهریورماه سال ۱۳۵۹ به وقت ایران بود که صدام رئیس جمهور وقت عراق، دستور حمله به ایران را صادر و پس از آن مواضعی از جمله فرودگاه مهرآباد در تهران مورد اصابت موشک هواپیما‌های بعثی قرار گرفت. این نخستین تعرض پس از ۱۹ ماه از انقلاب نوپای اسلامی ایران بود که از سوی یک کشور همسایه به ایران صورت گرفت، اما با این حال عراق مصمم بود تا انقلاب اسلامی ایران از صفحه روزگار محو کند. در این بین نقش گروه‌های مردمی علاوه بر گروه‌های نظامی پررنگ‌تر از گذشته بود، مردمی که در همه حال در روز‌های انقلاب پای آرمان‌های امام (ره)‌ایستاده بودند.

طبعاً یکی از آن گروه‌های مردمی، پزشکان و پرستارانی بودند که به رغم دوران دشوار پس از پیروزی انقلاب اسلامی علی رغم آنکه می‌توانستند با مهاجرت به یک کشورغربی یا اروپایی، زندگی آرامی را برای خانواده خود رقم بزنند، اما ترجیح دادند این رفاه را به عموم جامعه تقدیم کنند و این گونه بود که کوله پشتی‌های خود را بسته و رهسپار خاکریز‌های خط مقدم شدند و در کنار دیگر گروه‌ها ۲۸۸۷ روز از وطن دفاع کردند و سرانجام حتی یک وجب از خاک وطن را نگذاشتند به دست دشمنان بیفتد.

شهادت ۴هزار پزشک و پرستار ایرانی در دفاع مقدس

ایران ۴هزارپزشک، پرستار، امداد‌گر و.. در ۸ سال دفاع مقدس تقدیم انقلاب کرده است و در ۸ سال دفاع مقدس بیش از ۳۵۰ پست امدادی و اورژانس در شهر‌های مختلف کشور مورد اصابت گلوله خمپاره قرار گرفته‌اند. در دفاع مقدس، رژیم بعث عراق دستور حمله مستقیم به ۵ بیمارستان کشور را صادر کرد و در پی آن برخی از پرستاران، پزشکان، امدادگران و پیراپزشکان و بیماران شهید و مجروح شدند.

در شرایط جنگ، پرستاران و پزشکان، با حضور در بیمارستان‌های صحرایی در نزدیک‌ترین نقطه و دوشاش دوس رزمندگان در خط مقدم حضور داشتند و حتی بعضا به رغم بمباران بیمارستان‌های کشور، اما این کادر درمان از تلاش‌های خود بازنایستادند و مرهم درد جبهه‌ها بودند.

بی درنگ وابستگی‌های شاه پهلوی به کشور‌های خارجی به ویژه آمریکا و اروپا در دوران پیش از پیروزی انقلاب اسلامی موجب شد تا در عرصه پزشکی نیز ما همچنان به کشور‌های غربی وابسته باشیم، آن گونه که در اوائل پیروزی انقلاب اسلامی، شاهد کمبود پزشکان ایرانی در کشور و افزایش حضور پزشکان هندی و پاکستان در کشور بودیم و همین عامل در روز‌های دفاع مقدس را می‌توانستیم به عنوان یک پاشنه آشیل به شمار‌آوریم تا آنجا که پزشکان خارجی در روز‌های جنگ حاضر به همکاری و حضور در شهر‌های جنگ‌زده نشدند.

تشکیل اتاق‌های عمل در خط مقدم

در آن روز‌ها فرماندهان جنگ تصمیم گرفتند تا علاوه بر استفاده از پزشکان ایرانی حاضر در بیمارستان‌ها، از ظرفیت گروه‌های مردمی و جهادی برای امدادرسانی در خاکریز‌های جنگی بهره‌مند شوند.

به همین منظور بود که ستاد امداد و درمان مناطق جنگی در کشور تشکیل شد و وظیفه هماهنگی بین ارتش، جهادسازندگی، شبکه بهداشت و درمان و هلال احمر در کشور را برعهده داشت و مهمترین فعالیت‌های این ستاد، برآورده کردن نیاز‌های پزشکی در مناطق جنگی بود.

به تدریج با فعالیت‌های این ستاد، پشنیبانی‌های امدادی و درمان در استان‌های کشور تشکیل شد و از این گروه‌ها به نام تیم اضطرار یاد می‌شد که عمده نیرو‌های این تیم را ارتوپد، جراح، بیهوشی، جراح مغز و اعصاب و اتاق‌های عمل سیار تشکیل می‌دادند.

این تیم‌های عملیاتی در مناطق عملیاتی حضور پیدا می‌کردند، در صورت اضطرار در خط مقدم اقدام به تشکیل اتاق‌های عمل می‌کردند و با این اقدام، در هیچ یک از عملیات‌ها، با کمبود پزشک و یا تعداد پزشکان روبرو نبودیم تا آنجا که امام (ره) از کادر پزشکی رضایت داشتند و از کادر درمان حاضر در جنگ قدردانی کردند.

از دفاع از خاکریز‌ها تا جنگ با ویروسی ناشناخته

قسم پزشکی وعشق به وطن در میان کادر درمان موج می‌زند، روزی در خاکریز‌های دفاع مقدس و در اتاق‌های جنگی جان رزمندگان را نجات دادند و روزی دیگر به پیکار کرونا، ویروس ناشناخته‌ای رفتند که جان ۱۴۸ هزار ایرانی را گرفت.

در آن روز‌هایی که بسیاری از بیمارستان‌ها ومراکز درمانی در غرب و اروپا خالی از پزشک وپرستار بود، این بیمارستان‌های ایران بودند که مملو از پزشکان، پرستاران و گروه‌های جهادی بودند که برای خدمت به بیماران کرونایی صف انتظار تشکیل داده بودند و بسیاری از آن‌ها به شهادت رسیدند و مدافع سلامت شدند به طوری که با شهادت ۳۰۰ نفر از کادررمانی بیشترین آمار شهدا پس از رزمندگان اسلام، متعلق به جامعه پزشکی در دوران کرونا وپیش از این پاندمی است.

کادر درمان ۶۰ درصد از شهدای خدمت را به خود اختصاص داده‌اند که از این میزان ۳۲درصد از شهدا، پزشکان دارای تخصص هستند که عموماً دارای تخصص‌های ریه، عفونی، زنان و زایمان، اطفال، پزشکان عمومی و داخلی، مامایی، قلب وعروق، بیهوشی و دارؤسازان و… هستند.

انتهای پیام/ 241