در روزهای اخیر، در یکی از برنامه‌های شبکه، تصاویر ضبط شده ای در توهین به اعتقادات برادران اهل‌سنت منتشر شد که بلافاصله با برخورد جهادی دستگاه قضائی و نهادهای امنیتی روبه رو شد.
دریافت
۵ MB
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
خطای مشکوکی که در نطفه خفه شد بیشتر بخوانید »
سیمای خانواده از خطای صورت گرفته عذرخواهی کرد و مجری برنامه درباره این موضوع توضیحاتی ارائه داد.
دریافت
۴ MB
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
فیلم/ عذرخواهی سیمای خانواده از خطای صورت گرفته بیشتر بخوانید »
گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی ولاشجردی؛ در گستره وسیع فرهنگ و هنر عباراتی متعددی وجود دارد که شاید در ظاهر ساده‌انگارانه و پیش پاافتاده باشد اما در عمق آن حقیقتی وجود دارد که رمز مانایی پویایی و اثربخشی کالای فرهنگی هست. عبارات ادبیات عامیانه، سینمای عامیانه، شعر عامیانه و در نهایت هنر عامیانه از آن دست مواردی هست که متاسفانه در نوشتار و گفتار منتقدان ایرانی به وفور با کاربرد غلط و منفی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
امر عامیانه بودن یک اثر هنری به معنای پیمودن بخش عظیمی از مسیر دشوار جذب مخاطب هست. مگر می‌توان اثر پرمخاطبی یافت که عامه مردم نسبت به آن رغبتی نداشته باشند؟ آثار مهمی مانند «بینوایان» نوشته «ویکتور هوگو»، «زنان کوچک» نوشته «لوییزا می‌الکات»، «کلبه عموم تام» نوشته «هریت بیچر استو» در ادبیات و صد‌ها مثال دیگر نشان از این دارند که صاحبان این آثار از اهمیت مخاطب غافل نبوده‌اند.
هنر عامیانه یا عامه‌پسند بودن عبارتی هست که با عوام‌زدگی اشتباه گرفته می‌شود. در ایران نویسندگانی مانند «ر. اعتمادی»، «نسرین ثامنی»، «احمد محققی»، «فهیمه رحیمی» و … از آن دسته نویسندگانی هستند به ورطه عوام‌زدگی افتادند و شاید در مقطعی مخاطبانی محدود را جذب کردند، اما مانند گلوله برف آب شدند. در مقابل نویسندگانی، چون «نادر ابراهیمی»، «هوشنگ مرادی کرمانی»، «زویا پیرزاد»، «گلی ترقی» و … بودند که به دلیل در نظر گرفتن این اصل که مردم سرمایه مانا و پویای آثارشان هستند، دست به تولید اثر زدند. نتیجه اینکه این مخاطبان هم بر مخاطبان خود تاثیرگذاشته‌اند و هم بر جریان ادبی کشور.
رسانه ملی که در نام خود عموم مخاطبان را لحاظ کرده، نمی‌تواند نسبت به مخاطب بی‌تفاوت باشد. صداوسیما بیش از هر رسانه دیگری باید اصل مهم هنر عامیانه را مانند ستاره قطبی در افق برنامه‌سازی خود داشته باشد چراکه حیات آن به وجود مخاطب وابسته هست. توجه به هنر عامیانه در رسانه ملی خواه‌ناخواه اصل مهم دیگری را به همراه دارد که همان «سرگرمیسازی» هست. با نگاه به کارنامه صداوسیما در خواهیم یافت که سریال‌های عامه‌پسند و سرگرم‌کننده نه‌تنها در زمان خود آثار فاخر و اثرگذاری از آب درآمدند بلکه بعد از سپری شدن سالها، همچنان پرمخاطب هستند.
سریال‌های «دایی جان ناپلئون» ساخته «ناصر تقوایی»، «هزاردستان» ساخته «علی حاتمی»، «سربداران» ساخته «محمدعلی نجفی»، «روزی روزگاری» ساخته «امرالله احمدجو»، «امام علی (ع)» ساخته «داوود میرباقری»، «همسران» ساخته «بیژن بیرنگ» و «مسعود رسام»، «زیر تیغ ساخته» «محمدرضا هنرمند» و ده‌ها سریال دیگر در کنار برنامه‌هایی مهم، چون «مسابقه هفته»، «هنر هفتم»، «سیمای اقتصاد ما» و «گزارش هفتگی» بعد از گذشت سالها هنوز حرفی برای گفت دارند. این موفقیت برای رعایت همان اصل سرگرمیسازی و مخاطب محوری هست.
متاسفانه این دو اصل در سال‌های اخیر چنان کمرنگ شده که دیگر عموم مخاطبان که سرمایه ذاتی رسانه ملی هستند چندان جدی گرفته نمی‌شوند. به همین دلیل سریال‌های تازه تولید رسانه ملی در مقابل سریال‌های بازپخشی با اقبال کمتری مواجه می‌شود. اگر آن سیاستی که مثلا در تولید آثاری، چون «پایتخت» در فصل‌های پیشین پی‌ریزی شد دنبال می‌شد قطعا با ریزش مخاطب مواجه نبودیم.
نباید از این نکته غافل شد که امروز رسانه مخاطبان خود را انتخاب نمی‌کند بلکه این مخاطبان هستند که رسانه‌ها را انتخاب می‌کنند و در صورت برآورده نشدن نیازهای‌شان به‌راحتی رسانه دیگری را جایگزین می‌کنند. پخش فصل هفتم سریال پایتخت به رغم همه ضعف‌های ساختاری که بر آن مترتب بود، نشان داد که اگر مخاطب، مسائل واقعی خود را در سریال ببیند آن را دنبال خواهد کرد. هرچقدر فاصله مخاطب با آنچه در رسانه ملی می‌بیند کمتر باشد، آمار مخاطبان رشد تصاعدی خواهد داشت.
معضلی که متاسفانه در ساخت سریال‌های این روزهای رسانه ملی شاهد هستیم آن هست که مخاطب نشانی از خود در آنها نمی‌بیند. پربازدید بودن یک ویدئوی خاص در فضای مجازی دقیقا به این دلیل هست که تولیدکننده آن از عامه مردم هست و برای مردم تولید اثر می‌کند بدون آنکه مدعی خلق معنا باشد. چه رعایت این نکته ظریف خودآگاه باشد چه ناخودآگاه، بر جان مخاطب می‌نشیند و به اصطلاح ویدئوی مورد نظر وایرال می‌شود.
مخاطب ایرانی در دهه شصت و قبل از آن با محدودیت استفاده از وسایل ارتباط جمعی و ممنوعیت ویدئو مواجه بود و از طرفی سالن‌های سینما و تئاتر هم در دسترس نبود و ناگزیر بود که به سمت رادیو و تلویزیون بیاید. اما امروز این ناگزیری در انتخاب رسانه از سوی مخاطب وجود ندارد و این فضای به وجود آمده کار رسانه ملی را دشوار کرده هست. رفع این دشواری، اما کار ممتنعی نیست. ساخت و تولید «پایتخت ۷» نشان داد که رسانه ملی می‌تواند در جذب مخاطب موفق باشد به‌شرط آنکه سرگرمیسازی و مخاطب محوری را از قلم نیاندازد.
انتهای پیام/ ۱۶۱
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
«هنر عامیانه» و «سرگرمیسازی» در افق برنامه‌سازی صداوسیما بیشتر بخوانید »
تلویزیون در سالی که گذشت بسیاری از مناسبتی‌هایش را با میهمان تکراری گذراند اما نسیم ۴۰۴ راه دیگر عیدانه‌های شبیه به خودش را نرفت. از چهره‌هایی دعوت کرد که سالها به تلویزیون نیامدند.
به گزارش مجاهدت از مشرق، سالی که گذشت نه سریال‌های مناسبتی بویِ مناسبتی می‌دادند و نه برنامه‌های مناسبتی توانستند متفاوت ظاهر شوند. در این میان البته «جام‌جم» به رویکردِ ذاتی خودش یعنی بازگشت چند صدایی به تلویزیون عمل کرد و در برخی از قسمت‌های خود بیشتر و در برخی از قسمت‌ها کمتر، صدایِ منتقدان شد.
«شیوه» شبکه چهار با اظهارنظر پرحاشیه یک استاد دانشگاه مدتی کنار رفت و اواخر آذرماه به آنتن این شبکه برگشت و پیش از ماه رمضان ۱۱ مرتبه روی آنتن رفت. البته این جسارت را تلویزیون نتوانست در خصوص پخش تیتراژ یلدایی شبکه سه به خرج دهد و علی‌رغم لو رفتن صدای علی زندوکیلی و مهران مدیری در شبکه‌های اجتماعی، اما نهایتاً این صدا و ویدئو به عنوان تیتراژ برنامه یلدایی، روی آنتن نرفت.
ماجرای کفن جنجالیِ «جعبه سیاه»، نام شبکه افق و برنامه‌اش را بیش از پیش سرزبان‌ها انداخت. صدایِ انتقادها زمانی بالا گرفت که هادی عامل برای نخستین بار در قالب ویدئویی، نسبت به اهدای کفن و آگهی ترحیم در این برنامه اعتراض کرد و «جعبه‌سیاه» بعد از عذرخواهی عوامل و تصریح رییس صداوسیما بر مخالفت با این خطا، اواخر سال ۱۴۰۳ با فصل دوم به آنتن این شبکه بازگشت که در آن از اهدای کفن و آگهی ترحیم خبری نبود.
اما فارغ از این اتفاقات، مناسبتی‌ها نتوانستند از آن کلیشه همیشگی یک میز و چند اتفاق وایرالی خودشان را خارج کنند. البته به این رفتار کلیشه‌ای، میهمانان تکراری و گفت‌وگوهای کسل‌کننده را هم اضافه کنیم. اوج آن در برنامه‌های تحویل سال خودش را بیش از گذشته نشان داد.
شبکه‌های تلویزیونی به جایِ دکورهای عجیب و لباس‌های رنگارنگِ مجریانش، می‌توانستند طراحی خوبی برای سؤالات گفت‌وگو و میهمانان داشته باشند که بیشتر برنامه‌های مناسبتی و نوروزی تلویزیون به دورهمی‌های تکراری از حضور بازیگران بدل شد.
ضمن اینکه امسال هم شبکه‌های سیما به دورهمی هایی تکراری از حضور بازیگران بدل شد. برخی از این دورهمی ها هم آنقدر مهمانانش یکسان بود که انگار صرفاً رقابت سطحی نگرانه‌ای برای دعوت از مهمانان یک شبکه در شبکه‌ای دیگر شده بود تا امتیاز این رقابت باخت – باخت را از دست ندهند. مصطفی راغب هم از جمله مهمانان خواننده‌ای بود که در همه شبکه‌های اصلی حضور داشت و تقریباً شبکه‌ای نبود که به آن «نه» گفته باشد.
اما از این حواشی و ضعف‌ها بگذریم، یک اتفاق در نوع خودش قابل توجه بود که می‌تواند الگوی ساخت برنامه‌سازی هم باشد. گفت‌وگویی که بتواند ناگفته‌هایی را مطرح کند که برای مخاطب جالب و دیدنی و شنیدنی باشد و ثانیاً فارغ از طراحی دکور و گفت‌وگوهای گرم، پای چهره‌هایی را به تلویزیون باز کند که سالها غیبت داشته‌اند و میانه‌ای با جعبه جادو ندارند.
سال‌هاست دغدغه داریم تلویزیون از عیدانه‌ها و ویژه‌های کلیشه‌ای فرار کند و طرحی نو دراندازد اما یک میز و مجری و چند میهمانی که از این شبکه به شبکه‌ای دیگر دست به دست می‌شوند اتفاقی دیگر نمی‌افتد.
اما نسیم ۴۰۴، کامران نجف‌زاده و همکارانش به گونه‌ای دیگر رفتار کردند که در نوع خودش قابل توجه است.
کامران نجف‌زاده در یک دکور کاملا اصیل که هر طرف آن ما را به یاد گوشه‌ای از تمدن و فرهنگ و اصالت ایران اسلامی می‌اندازد. خانه‌های تاریخی کاشان و رنگ و لعاب بهار که کاملا در صحنه نسیم ۴۰۴ نمایان است.
سوالات مجری برنامه همه حساب شده و گفت‌وگو کاملا گرم و در موقعیت‌هایی هم چالشی پیش می‌رود. نه به سبک برخی از برنامه‌ها مجری به هر راه و مسیر و طرقی متوسل شود تا بتواند به یک تیکه‌ی وایرالی در فضای مجازی دست پیدا کند.
کامران نجف‌زاده به گونه‌ای با صابر خراسانی گفت‌وگو می‌کند که مخاطب برای اولین بار بغض‌های صابر را با یک اتفاق تلخ به نظاره می‌نشیند.
او فرزندش را در بیمارستان از دست داده و این واقعه دردناک را که به تعبیر خودش امانت در نزد خودش نگه داشته برای اولین بار در این برنامه پرده از این واقعیت برمی‌دارد.
یا گفت‌وگویش با حامد عسکری که واقعیت‌هایی را از زلزله بم را مطرح می‌کند. با همین‌طور فواد بابان و مریم حیدرزاده و حتی صحنه آبگوشت‌خوردن علی پروین و خیلی از اتفاقات دیگر.
اما در کنار همه این اتفاقات پای چهره‌های شناخته شده‌ای هم بعد از مدت‌ها به تلویزیون باز شد؛ از فواد بابان گوینده شناخته شده خبر که سالها از او خبری نبود تا مریم حیدرزاده که اگر اغراق نشود جز اولین مرتبه‌هایی باشد او میهمان برنامه‌ای تلویزیونی می‌شود. یا حتی پرواز همای که مدت‌هاست به تلویزیون نیامده!
به نظر می‌رسد می‌توان برنامه‌ای سرگرم‌کننده طراحی کرد؛ چهره‌های شناخته شده را هم به برنامه آورد و گفت‌وگو هم انجام داد اما همواره از شاخصه مهم جذابیت غافل نشد.
این همان وجه تمایز است که بایستی در ۱۴۰۴ بیشتر دنبال شود.
گفت‌وگو با چهره‌ها نباید به یک کلیشه تبدیل شود؛ اساسا باید تریبون به کسانی داده شود که هم حرفی برای گفتن داشته باشند و هم مجری و برنامه سازی که بتواند حرف‌های گفتنی جدید و جذابی را برای مخاطبان به ارمغان آورند.
برنامه‌سازی باید با این نوع رویکردها پیش برود که هم میهمان جدید، گفت‌وگوی جذاب و هم طراحی اصیل و ناب را در دستور کار قرار داد.
مدعوین از طیف‌های مختلف هستند. یعنی علی پروین و یحیی گل‌محمدی از این سو و فواد بابان و مریم حیدرزاده از سمت دیگر. در چند سال اخیر کمتر مجری این‌طور مهمان برنامه را به چالش نکشیده که مثلا فواد بابان روایتی از نوه مرحوم افشار را برای اولین بار مطرح کند.
نجف‌زاده را به عنوان خبرنگاری می‌شناسیم حال آنکه سالها روزنامه‌نگار بوده و ۴ کتاب در حوزه داستان کوتاه دارد.
نجف‌زاده از تمام پروتکل‌های ادبی استفاده می‌کند و حتی در سوال و جواب‌ها اجازه نمی‌دهد مهمان “گیر” بیفتد. رعایت همین اصول احتمالا باعث شده مهمانها نسبت به فصل پیش با کیفیت‌تر شوند.
بازخوردهای برنامه در رسانه‌ها خوب می‌چرخد و البته بدون جنگولک بازی و ارگانیک این اتفاق می‌افتد.
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده است
بازگشت قهرکرده‌ها به تلویزیون! بیشتر بخوانید »
به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، آیین راه‌اندازی «رادیو بهاران» صبح امروز (شنبه) با حضور «علی بخشی‌زاده» معاون صدای رسانه ملی و «وحید اسدی» مدیر شبکه رادیویی «بهاران» در سالن جلسات ساختمان شهدای رادیو برگزار شد.
۸۸ ساعت برنامه رادیو بهاران برای نوروز
در ابتدا، «وحید اسدی» مدیر شبکه رادیویی «بهاران» در سخنانی با بیان اینکه رادیو بهاران تلاش خواهد کرد کمترین آسیب به مسافرین بهار وارد شود، اظهار داشت: این رادیو قرار هست طی مدت نورز، ۸۸ ساعت برنامه تقدیم مخاطبین رادیو کند.
مدیر شبکه بهاران از برنامه‌ریزی برای بهره‌گیری از صدای بهترین گویندگان رادیو طی ۳۷ روز فعالیت شبکه بهاران خبر داد و گفت: مخاطبین رادیو در این ایام از این شبکه موسیقی‌های شاد و مفرح و اطلاعات به‌روز از تمام ایران را خواهند شنید و البته توصیه‌هایی را برای ایمن رانندگی کردن خواهند شنید.
وی «ایمن برانیم، تندرس بمانیم» را پویش این رادیو در ایام نوروز خواند و گفت: پویش رادیو بهاران تاکید بر احترام به قوانین راهنمایی و رانندگی برای حفظ جان هموطنان دارد که امیدوارم مورد استقبال و توجه مخاطبین و هموطنان عزیز قرار گیرد.
رادیو صادق‌ترین رسانه
سپس، دکتر «سجاد رضوی» معاون درمان وزارت بهداشت با بیان اینکه امسال در ایام نورز پویش «نه به تصادف» را به‌صورت جدی دنبال می‌کنیم تا واقعا تصادفی رقم نخورد، گفت: وجود رادیو در خودرو و دیگر امکان بسیار مهم و ارزشمند هست، رادیو صادق‌ترین رسانه برای مخاطب هست.
رویکرد ویژه رادیو بهاران حوادث جاده‌ای هست
در ادامه، «علی بخشی‌زاده» معاون صدای رسانه ملی با بیان اینکه در حوزه پیشگیری در سال‌های گذشته اقدامات زیادی صورت گرفته هست، اظهار داشت: در دوره‌ای در میان یک‌هزار نفر ۱۵۵ مرگ‌ومیر داشتیم که این عدد به کمترین رقم رسیده هست و شاخص امید به زندگی از ۵۰ به ۷۵ سال رسیده هست یعنی در زمینه بهداشت اقدامات زیادی صورت گرفته هست.
وی آمار‌های حوادث رانندگی را نگران‌کننده دانست و خاطرنشان کرد: ما در دوران دفاع مقدس سالانه حدود ۲۳ سه هزار نفر شهید داشتیم و امروز متأسفانه در حوادث جاده‌ای بیش از ۲۰ هزار کشته داریم که نشان می‌دهد در یک وضعیت نگران‌کننده هستیم.
معاون صدای رسانه ملی، فرهنگ‌سازی را مهمترین خلأ حوادث جاده‌ای دانست و گفت: رادیو بهاران از ۲۵ اسفند تا غروب ۳۱ فرودین ۱۴۰۴ با اهداف متعدد اجرای برنامه می‌کند و بخش مهم آن به پیام‌های پیشگیری در خصوص حوادث جاده‌ای خواهد بود.
بخشی‌زاده ترویج روحیه ایثار را نجات‌بخش مسائل اقتصادی و اجتماعی دانست و تأکید کرد: مشکلات امروز کشورمان بیش از آنکه مربوط به مسائل اقتصادی و اجتماعی باشد، مربوط به خلأ روحیه ایثار و فداکاری هست که باید ترویج داده شود. اوج این فرهنگ را در دوران دفاع مقدس شاهد بودیم؛ چراکه در آن ایام بیشترین توجه مردم به رفاه و کمک‌رسانی به دیگران بود؛ لذا ترویج این فرهنگ راه‌گشاست.
انتهای پیام/ ۱۲۱
این مطلب به صورت خودکار از این صفحه بارنشر گردیده هست
افتتاح «رادیو بهاران» برای ایام نوروز بیشتر بخوانید »
