صنعت نظامی

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- رحیم محمدی؛ انقلاب اسلامی در شرایطی در بهمن ۱۳۵۷ به پیروزی رسید که هرچند به لحاظ نظامی ایران ژاندارم منطقه شناخته می‌شد، اما در باطن هیچ قدرتی از خود نداشت و هر آنچه داشت به واسطه حضور ۳۵ هزار مستشار نظامی آمریکا در کشورمان بود؛ یعنی ارتش ایران در آن زمان هیچ قدرت و اجازه تحرکی از خود نداشت و این مستشاران آمریکایی بودند که برای ارتش ایران تکلیف تعیین می‌کردند؛ چون آمریکا ایران را مستعمره خود می‌دانست.

این باعث شده بود تا در صنعت دفاعی وابستگی کامل به آمریکا داشته باشیم و اجازه تولید یک عدد فشنگ معمولی هم نداشته باشیم؛ از این روی وقتی جنگ عراق علیه ایران دو سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز شد، تصور ارتش عراق و حامیان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای آن بر این بود که ایران به واسطه داشتن چنین عقبه‌ای، یارای مقاومت را نخواهد داشت و در کوتاه‌ترین زمان ممکن شکست می‌خورد و تسلیم می‌شود.

ولی وقتی محاسبات اولیه آن‌ها به دلیل اقدامات متهورانه نیروی هوایی همان ارتشی که تصور می‌کردند عملیاتی نیست و نیز مقاومت مردمی با شکست مواجه شد، تحریم نظامی و اقتصادی ایران را در پیش گرفتند و این بار یقین داشتند با تحریم، شکست ایران در جنگ حتمی خواهد بود؛ تصوری که این بار نیز تحقق نیافت؛ زیرا صنعتگران کشورمان به کمک بخش نظامی آمدند و توانستند به تدریج در بخش تسلیحات و ملزومات جبهه‌های جنگ گام‌هایی را هرچند ابتدایی بردارند.

گام‌های کوچکی که آن زمان در راستای خودکفایی بخش دفاعی کشورمان برداشته شد، این روز‌ها تقریباً به تکامل رسیده است؛ به نحوی که اگر آن زمان با هدف دست نیافتن کشورمان به سلاح و تجهیزات نظامی، ایران را تحریم می‌کردند، امروز کشورمان را برای جلوگیری از صادر نکردن تجهیزات نظامی به دیگر کشور‌ها تحریم می‌کنند.

به‌عنوان مثال در دوران دفاع مقدس که ایران به‌شدت دنبال تأمین ملزومات جبهه‌ها بود، ارتش عراق به وسیله شوروی سابق بدون هیچ محدودیتی تأمین می‌شد، اما اکنون روسیه که میراث‌دار شوروی سابق است و به‌عنوان یکی از دو ابرقدرت نظامی جهان شناخته می‌شود، خریدار برخی تجهیزات نظامی ساخت ایران شده است.

در این رابطه برخی منابع خبری غربی عنوان کردند «توافق یک میلیارد دلاری ایران و روسیه برای ساخت کارخانه تولید پهپاد در تاتارستان صورت گرفته است» که اگر این خبر صحت داشته باشد، بیانگر آن است که ایران اکنون در حوزه صنعت دفاعی به جایگاهی رسیده که سایر تولیدکنندگان صنعت نظامی بیم آن دارند به دلیل کیفیت خوب سلاح‌های ساخت کشورمان و از سوی دیگر قیمت پایین آن، مشتریانی در سایر نقاط جهان پیدا کند و بدین شکل کمی از بازار پر سود خرید و فروش سلاح برای آن‌ها دچار اختلال شده و مقداری از سود آن‌ها در این بازار کاسته شود.

البته هم‌اکنون نیز سلاح‌های ساخت ایران به چند کشور صادر می‌شود، ولی فعلاً حجم و میزان این صادرات در مقایسه با صدور سلاح توسط کشور‌هایی مانند آمریکا، انگلیس، آلمان، فرانسه، سوئیس و دیگر کشور‌های اروپایی در پایین‌ترین سطح قرار دارد.

به هر روی این نشان می‌دهد که هر کجا در کشور تفکر و تلاش انقلابی حاکم شود، می‌تواند به قله‌های رفیع دست یابد و این می‌تواند ضمن جلوگیری از خروج منابع ارزی کشور، ارزآوری هم برای کشور داشته باشد.

انتهای پیام/ 231

گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- رحیم محمدی؛ انقلاب اسلامی در شرایطی در بهمن ۱۳۵۷ به پیروزی رسید که هرچند به لحاظ نظامی ایران ژاندارم منطقه شناخته می‌شد، اما در باطن هیچ قدرتی از خود نداشت و هر آنچه داشت به واسطه حضور ۳۵ هزار مستشار نظامی آمریکا در کشورمان بود؛ یعنی ارتش ایران در آن زمان هیچ قدرت و اجازه تحرکی از خود نداشت و این مستشاران آمریکایی بودند که برای ارتش ایران تکلیف تعیین می‌کردند؛ چون آمریکا ایران را مستعمره خود می‌دانست.

این باعث شده بود تا در صنعت دفاعی وابستگی کامل به آمریکا داشته باشیم و اجازه تولید یک عدد فشنگ معمولی هم نداشته باشیم؛ از این روی وقتی جنگ عراق علیه ایران دو سال بعد از پیروزی انقلاب اسلامی آغاز شد، تصور ارتش عراق و حامیان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای آن بر این بود که ایران به واسطه داشتن چنین عقبه‌ای، یارای مقاومت را نخواهد داشت و در کوتاه‌ترین زمان ممکن شکست می‌خورد و تسلیم می‌شود.

ولی وقتی محاسبات اولیه آن‌ها به دلیل اقدامات متهورانه نیروی هوایی همان ارتشی که تصور می‌کردند عملیاتی نیست و نیز مقاومت مردمی با شکست مواجه شد، تحریم نظامی و اقتصادی ایران را در پیش گرفتند و این بار یقین داشتند با تحریم، شکست ایران در جنگ حتمی خواهد بود؛ تصوری که این بار نیز تحقق نیافت؛ زیرا صنعتگران کشورمان به کمک بخش نظامی آمدند و توانستند به تدریج در بخش تسلیحات و ملزومات جبهه‌های جنگ گام‌هایی را هرچند ابتدایی بردارند.

گام‌های کوچکی که آن زمان در راستای خودکفایی بخش دفاعی کشورمان برداشته شد، این روز‌ها تقریباً به تکامل رسیده است؛ به نحوی که اگر آن زمان با هدف دست نیافتن کشورمان به سلاح و تجهیزات نظامی، ایران را تحریم می‌کردند، امروز کشورمان را برای جلوگیری از صادر نکردن تجهیزات نظامی به دیگر کشور‌ها تحریم می‌کنند.

به‌عنوان مثال در دوران دفاع مقدس که ایران به‌شدت دنبال تأمین ملزومات جبهه‌ها بود، ارتش عراق به وسیله شوروی سابق بدون هیچ محدودیتی تأمین می‌شد، اما اکنون روسیه که میراث‌دار شوروی سابق است و به‌عنوان یکی از دو ابرقدرت نظامی جهان شناخته می‌شود، خریدار برخی تجهیزات نظامی ساخت ایران شده است.

در این رابطه برخی منابع خبری غربی عنوان کردند «توافق یک میلیارد دلاری ایران و روسیه برای ساخت کارخانه تولید پهپاد در تاتارستان صورت گرفته است» که اگر این خبر صحت داشته باشد، بیانگر آن است که ایران اکنون در حوزه صنعت دفاعی به جایگاهی رسیده که سایر تولیدکنندگان صنعت نظامی بیم آن دارند به دلیل کیفیت خوب سلاح‌های ساخت کشورمان و از سوی دیگر قیمت پایین آن، مشتریانی در سایر نقاط جهان پیدا کند و بدین شکل کمی از بازار پر سود خرید و فروش سلاح برای آن‌ها دچار اختلال شده و مقداری از سود آن‌ها در این بازار کاسته شود.

البته هم‌اکنون نیز سلاح‌های ساخت ایران به چند کشور صادر می‌شود، ولی فعلاً حجم و میزان این صادرات در مقایسه با صدور سلاح توسط کشور‌هایی مانند آمریکا، انگلیس، آلمان، فرانسه، سوئیس و دیگر کشور‌های اروپایی در پایین‌ترین سطح قرار دارد.

به هر روی این نشان می‌دهد که هر کجا در کشور تفکر و تلاش انقلابی حاکم شود، می‌تواند به قله‌های رفیع دست یابد و این می‌تواند ضمن جلوگیری از خروج منابع ارزی کشور، ارزآوری هم برای کشور داشته باشد.

انتهای پیام/ 231