صهیونیسم

به گزارش مجاهدت از خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، شاید بتوان گفت به دلیل اهمیت فراوان سینما و تلویزیون در دوره‌ معاصر بود که صهیونیست‌ها، اصلی‌ترین شرکت‌های فیلمسازی را در «آمریکا» پدید آوردند؛ سپس هالیوود را به عنوان پایتخت سینمای جهان معرفی کردند و با سرمایه گذاری گسترده‌ای، یهودیان سینماگر فعال را از سراسر جهان به هالیوود آوردند و اسطوره‌ها را وارد دنیای سینما کردند. با بررسی اسطوره‌های قدیم و جدید صهیونیستی می‌توان اسطوره‌های سینمایی هالیوود و سینمای غرب را شناخت، زیرا به گفته‌ کارشناسان، حدود نود درصد هالیوود، یهودی _ صهیونیستی هست. 

همانگونه که تاریخ بیان می‌کند سازمان صهیونیسم اواخر قرن نوزدهم میلادی تشکیل شد و در سال ۱۸۹۷ میلادی بود که نخستین کنفرانس جهانی صهیونیستی در شهر «بال [بازل] سوئیس» تشکیل شد و تئودور هرتزل (هرتزل) به عنوان رهبر صهیونیسم برگزیده شد؛ اما تفکرات صهیونیستی قبل از تشکیل رسمی صهیونیسم به وفور در مراحل مختلف تاریخی یافت می‌شود. خصوصاً تأکید بر لزوم مهاجرت یهودیان به «فلسطین» (ارض موعود) و تأسیس دولت یهودی پیش از ظهور موعود یهود، مسیح بن داوود (ع) (که مهم‌ترین وجه تمایز یهودیّت صهیونیستی و یهودیّت ضدّ صهیونیستی به شمار می‌رود) از حدود قرن پانزدهم میلادی در جوامع یهودی و کابالیستی و حتی مسیحی اروپا رایج بود. اندیشه‌ نژادپرستی و برتری قومی یهود نیز از صدر مسیحیت و حتی پیش از آن و سپس در زمان ظهور اسلام در بین یهودیان رایج بوده هست. «قرآن کریم» در آیات مختلفی به این روحیه‌ یهودیان اشاره می‌کند. یهودیان می‌گفتند: ما تنها به آنچه بر خودمان نازل شده هست، ایمان می‌آوریم و به غیر از آن کافریم.

یهودیان با این بیان از ایمان به رسول اسلام سر باز می‌زدند. آنان خود را اولیاء الله و بهشت را تنها از آنِ اهل کتاب و خود را مصون از آتش جهنم (مگر ایام کمی) می‌دانستند. همچنین «قرآن»، یهودیان را سرسخت‌ترین دشمنان مؤمنان معرفی می‌کند و آنها را حریص‌ترین مردم جهان نسبت به مال دنیا و لجوج و بهانه گیر و قسی‌القلب همچون سنگ می‌داند که محور نبرد‌های مختلفی با آخرین پیام آور حق بودند. سه قبیله‌ی یهودی «یثرب» یعنی «بنی قینقاع» و «بنی نضیر» و «بنی قریظه»، عهد خود را با رسول مکرم اسلام (ص) نقض کردند و پیامبر اسلام (ص) هم طیّ نبرد‌هایی آنان را شکست داد.

این روحیات ناپسند را امروزه به صورت تشکیلاتی و منسجم‌تر در بین صهیونیست‌ها شاهد هستیم و در طول تاریخ قبل از تشکیل صهیونیسم رسمی، آن را صهیونیسم تاریخی یا یهودیت ماده‌گرا نام نهاده‌اند. بی‌شک، این منش، مورد پسند یهودیت موسوی یا همان بنی اسرائیل تابع پیامبران خدا نیست، ولی همان گونه که گفته شد، پس از حضرت سلیمان (ع) فرقه گرایی و قوم محوری و سنت‌های باطل در بین یهودیان رواج یافت و با غالب شدن سبط «یهودا» بر سایر اسباط، این رفتار‌ها تبدیل به خصوصیّات اصلی یهود شد.

تفارق اصلی یهودیان ضد صهیونیست با صهیونیست‌ها مباحث مربوط به آخرالزمان هست که یهودیان ضد صهیونیست، صهیونیست‌ها را سنت شکن معرفی می‌کنند و معتقدند نباید برای ظهور موعود یهود، دولت یهودی در «فلسطین» تشکیل شود، بلکه پس از آمدن موعود هست که در سرزمین مقدس، حاکمیت جهانی داوودی یهود تشکیل می‌شود و الّا در بسیاری از اسطوره‌ها و اعتقادات و آیین ها، اشتراک نظر دارند، اما صهیونیست‌ها به دلیل نفوذ بسیار گسترده در رسانه‌های جهانی و دولت‌های مقتدر، توده‌های یهودیان را با خود هماهنگ و با تشکیل دولت غاصب اسرائیل با فرهنگ سازی و تبلیغات، ذهن بسیاری از مسیحیان را هم با خود همراه نموده‌اند تا به جایی که امروز اکثریت یهودیان دنیا تابع سیاست‌های صهیونیسم هستند؛ خصوصاً اکثریت قریب به اتفاق یهودیان زرسالار دنیا همچون «روچیلدها» که از حامیان اصلی صهیونیسم محسوب می‌شوند.

منبع: اسطوره‌های صهیونیستی در سینما/ محمدحسین فرج‌نژاد

انتهای پیام/ ۱۶۱

گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: «دونالد ترامپ» چهره‌ای که همواره خود را به‌عنوان حامی سرسخت ارزش‌های مسیحی و مدافع جوامع مذهبی معرفی کرده، در پی مرگ پاپ فرانسیس و در تلاشی آشکار برای پر کردن خلأ معنوی و سیاسی ناشی از این فقدان، سعی کرد خود را به‌عنوان جایگزینی معنوی و حتی رهبری جهانی برای مسیحیان معرفی کند. او حتی در این راستا از به اشتراک گذاری عکس‌های ساخته شده توسط هوش مصنوعی نیز فروگذاری نکرد.

بر همین اساس، با وجود ادعا‌های ترامپ در بستر تروث‌سوشال برای رهبری جامعه مسیحیت، هنگامی که نوبت به واکنش در برابر فاجعه‌ای چون بمباران کلیسای کاتولیک «خانواده مقدس» در غزه رسید، رویکرد او نه‌تنها ناامیدکننده، بلکه به طرز تأسف‌باری منفعلانه و نمایشی بود.

حادثه بمباران کلیسای «خانواده مقدس» در غزه، که در ژوئیه ۲۰۲۵ رخ داد، یکی از نقاط تاریک کارنامه جنایات جنگی رژیم صهیونیستی در نوار غزه بود. این کلیسا، تنها کلیسای کاتولیک غزه و پناهگاهی برای جامعه کوچک مسیحیان این منطقه بود که در حمله‌ای هوایی مورد اصابت قرار گرفت و به کشته شدن دست‌کم سه نفر و زخمی شدن ده‌ها تن دیگر منجر شد.

گزارش‌ها حاکی از آن هست که این حمله، که ظاهراً به دلیل اصابت «ترکش ناشی از یک گلوله توپ تصادفی» انجام شد، به تخریب بخش‌هایی از این مکان مقدس انجامید. این کلیسا پیش‌تر نیز در دومین ماه جنگ غزه هدف حمله یک تانک قرار گرفته بود که به کشته شدن دو زن پناه‌گرفته در آن منجر شد. کشیش «رومانلی»، روحانی آرژانتینی نیز که سال‌ها به جامعه مسیحی غزه خدمت کرده و با پاپ فرانسیس ارتباط نزدیکی داشت، هم در این حمله زخمی شده هست.

این فاجعه نه‌تنها خشم جهانی را برانگیخت، بلکه حتی پاپ «لئوی چهاردهم» را واداشت تا بیانیه‌ای در محکومیت این «وحشیگری» صادر کند و خواستار آتش‌بس فوری شود. اما واکنش دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، چه بود؟ یک تماس تلفنی ساده با بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی، که در آن ظاهراً از او خواست توضیح دهد چرا چنین اتفاقی رخ داده هست. نتانیاهو در پاسخ، حمله را «اشتباه» خواند و بیانیه‌ای صادر کرد که در آن از «تأسف عمیق» اسرائیل سخن گفته شد. اما آیا این کافی بود؟ آیا این واکنش از سوی مردی که خود را مدافع مسیحیت می‌داند، با ادعا‌های بلندپروازانه‌اش همخوانی دارد؟

ترامپ، تاکنون تصمیمی خلاف امیال و اهداف رژیم صهیونیستی اتخاذ نکرده هست و تا جایی که حتی بنیامین نتانیاهو هم ترامپ را همراه‌ترین رئیس جمهور برای رژیم صهیونیستی نامید. در حالیکه ترامپ با پروپاگاندایی مضحک در تلاش بود تا خود را به عنوان جایگزینی برای پاپ نشان دهد، در قبال این حادثه عملکردی کاملا منفعلانه داشت. این حرکت او، پرسش‌های جدی را درباره صداقت و تعهد او به ارزش‌های مسیحی مطرح می‌کند.

موضوع مهم دیگر اینکه، آیا مردی که مدعی هست از کلیسا‌ها و جوامع مسیحی حمایت می‌کند، نباید در برابر تخریب یک مکان مقدس در منطقه‌ای که مسیحیان آن تحت فشار‌های غیرانسانی قرار دارند، واکنشی قاطع‌تر نشان می‌داد؟ آیا یک تماس تلفنی، که به گفته سخنگوی کاخ سفید، کارولین لیویت، صرفاً با «واکنش منفی» ترامپ همراه بود، می‌تواند پاسخگوی چنین جنایتی باشد؟

این انفعال را نمی‌توان جدا از روابط عمیق و بحث‌برانگیز ترامپ با رژیم صهیونیستی بررسی کرد. چراکه او که در طول دوران سیاسی خود بار‌ها از «هواداری بزرگ» برای «اسرائیل» و سیاست‌هایی همچون انتقال سفارت آمریکا به قدس، حمایت از شهرک‌سازی در کرانه باختری و الحاق غزه به خاک «اسرائیل» سخن گفته هست. 

«دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا بیش از آنکه به ارزش‌های مسیحی پایبند باشد، به منافع سیاسی و استراتژیک رژیم صهیونیستی متعهد هست. دیدار‌های مکرر او با نتانیاهو، از جمله دیدار ژوئیه ۲۰۲۵ در کاخ سفید، که در آن به‌جای تمرکز بر فاجعه غزه، بر موضوعاتی، چون «نابودی حماس» و «تهدید ایران» خلاصه می‌شد، نشان‌دهنده اولویت‌های واقعی او هست.

حتی در زمانی که گزارش‌هایی از نارضایتی کاخ سفید از رفتار‌های «جنون‌آمیز» نتانیاهو منتشر شد، این نارضایتی به اقدامات ملموس منجر نشد. به گفته یکی از مقامات ارشد آمریکایی، «نتانیاهو مانند یک فرد دیوانه رفتار می‌کند. او هر چیزی را هدف قرار می‌دهد و دائماً بمباران می‌کند.»، اما این انتقادها، ظاهراً در حد حرف باقی ماندند و هیچ پیامد عملی برای رژیم «اسرائیل» نداشتند. این نشان‌دهنده آن هست که ترامپ، علی‌رغم ژست‌های مسیحی خود، در برابر جنایات نتانیاهو نه‌تنها مماشات می‌کند، بلکه عملاً در قامت شریک او حاضر می‌شود.

و در آخر، بمباران کلیسای «خانواده مقدس» و واکنش منفعلانه ترامپ نسبت به آن، پرده از چهره واقعی او برمی‌دارد؛ مردی که ادعا‌های مذهبی او صرفاً ابزاری برای جلب حمایت سیاسی هست و تعهد واقعی وی نه به مسیحیت، بلکه به منافع رژیم صهیونیستی و شخصی خودش هست. این انفعال و کوتاهی او، نه‌تنها به مسیحیان غزه خیانت کرد، بلکه بار دیگر ثابت کرد که سیاست‌هایش بیش از آنکه بر پایه اصول اخلاقی باشد، بر اساس منافع سیاسی و اقتصادی شکل گرفته هست و برای حفظ قدرت، از هیچ جنایتی فروگذار نمی‌کند.

انتهای پیام/ ۱۳۴