گروه اخبار داخلی دفاع‌پرس- مهدی مقاری؛ در پانزدهم خرداد ۱۳۴۲ مردم در بیشتر شهرها، در اعتراض به دستگيری امام خمينی (ره) به خيابان‌ها ريختند و قيام خونين خويش را آغاز کردند. سيل خروشان کشاورزان غيور و کفن‌پوش دشت پیشوا و ورامين، دهقانان کن و نيز مردم جماران به سوی تهران سرازير شد؛ انبوه جمعيت بازاری، بارفروش، دانشگاهی و اقشار مختلف مردم، با فريادهای رعد آسای «يا مرگ يا خمينی» و «مرگ بر شاه» تهران را به لرزه درآورد.
شاه که در برابر قيام قهرآلود ملت، تاج و تخت خود را درحال زوال می‌ديد، با رگبار مسلسل به جنگ ملت مظلوم رفت و شهرها را به کشتارگاه مخوف و حمام خون مبدل ساخت.
در بيشتر شهرها، درگيری، راهپيمايی، برگزاری جلسات و نيز سخنرانی ضد رژيم و اعتراض به دستگيری امام (ره) صورت گرفت؛ در بعضی از شهرها مانند قم، شيراز، تبريز و مشهد، اعتراض از شدت و گستردگی بيشتری برخوردار بود که در اثر اين حوادث، تعداد زيادی شهید، مجروح يا زندانی شدند.
پانزدهم خرداد، نقطه عطفی در تاريخ معاصر؛ يادگاری از پيوند معنوی توده‌های عظيم مردم، واکنشی از احساس عميق مذهبی ملت ايران؛ نمايشی از به پاخاستن مردمی که می‌خواستند ظلم و ستم را از بن بر کنند؛ تجسمی از تاريخ اسلام و درجه‌ای برای سنجش فداکاری و ازخودگذشتگی انسان‌هایی که به دنبال آرمان الهی حرکت می‌کنند؛ است.
پانزدهم خرداد، روز قيام خونين مردم جان‌برکفی است که به نام اسلام و برای اسلام به ميدان آمدند تا سلطه طاغوتيان را از کشورشان برچينند. این روز برای اسلام، به اسم اسلام و راهنمایی روحانیت بود.
قیام ۱۵ خرداد اسطوره قدرت ستمشاهی را در هم شکست و افسانه‌ها و افسون‌ها را باطل کرد که اولین و مهم‌ترین فصل خونین مبارزه در عاشورای ۱۵ خرداد رقم خورد.
۱۵ خرداد را نمی‌توان جدا از امام و رهبری هایش مطرح کرد؛ این روز اگر جانی دارد و تازه است، حیات خود را از نفس مسیحایی روح خدا به عاریت دارد، این عارف مصلحی که زمان عقیم را به میلاد شهادت بارور کرد و جانی تازه در کالبد افسرده و مرده این مردم دمید؛ ۱۵ خرداد روز امام و امت است، روز بیعت امت با امام است، روز میثاق خون و پیمان شهادت است و آغازی برای آغازها که خشم ابوذرها و قیام حُجرها و نهضت کربلا را به یاد می‌آورد.
این امام (ره) بود که در ۱۵ خرداد، به حرکت مردم، مسیر خدایی و بعد مکتبی و محتوای اسلامی می‌بخشید.
اگرچه خداگریزان و مادی‌گرایان و چپ‌روان دور از غافله، آن روز، این نهضت را شورش کور و تلاش ارتجاع خواندند، ولی خون ۱۵ هزار شهید ۱۵ خرداد، از همین توده مقلد مرجعیت و پیرو رساله و روایت و ولایت، شاهد است که نهضت، مکتبی بود، و قیام، رجعت‌شکن و مبارزه، اسلامی بود.
شهدای ۱۵ خرداد، رفتند، تا بمانند. شهید شدند، تا بر زمان خود، شهادت دهند. جان دادند، تا حیات جاودان یابند.
خونی که در عاشورا، از صحرای کربلا جوشیده بود، بستر تاریخ را در نوردید و در رود سرخ تشیع جاری شد و موج‌ها آفرید تا در ۱۵ خرداد، فواره این خون بر چهره زمان پاشید و تاریخ ما سرخ و خونین شد و از آن پس، ۱۹ دی، ۱۷ شهریور، ۲۲ بهمن و دیگر نقطه‌های عطف و لحظه‌های اوج نهضت پدید آمد و با امامت روح خدا، اسلام در کربلای خون گرفته ایران حاکم شد.
البته که این نهر خون، بار دیگر از کربلا خواهد گذشت و در قدس، مقدس‌تر خواهد شد و مسجدالأقصی را از بند صهیونیست‌ها نجات خواهد داد و امت مسلمان فلسطین را در سایه «قرآن» آزاد خواهد کرد و آن روز، دیر نیست.
تندباد نیمه خرداد، گرچه سرو‌های بلندی را از پای افکند، اما آن خون‌های پاک، سیلی شد که کاخ ستم را از بنیان کند و طوفانی شد که بساط ظلم طاغوت را در هم پیچید و ۱۵ خرداد، اوج یک روز بلند و گرم و جوشان بود که تاریخ را به حرکت آورد، و دیده‌ها را بیدار ساخت و خفتگان را برخیزاند و تأکیدی بر اصالت مکتب، و عمق دین در جان دین باوران بود.
گواه باشید و شهادت دهید که امام، آن پیرمرد برنادل، آن رهبر دوران‌ساز به زمان جان داد و به تاریخ حرکت بخشید و به اسلام حیاتی مجدد، و به ملت، یکپارچگی، و به ایران، آزادی، و به آزادی، آبرو هدیه داد.
۱۵ خرداد، این نبض پر طپش تاریخ، این جان دین در چله روز، فقط یکی از آن ایام‌اللّه است که آن فرزند زهرا، بر تارک تاریخ نشاند. ای لحظه‌ها! ای زمان، ای ذره ذره این خاک، ای قطره قطره خون‌های پاک شهیدان، گواه باشید که به راه خمینی کبیر وفاداریم و زیر پرچم بلند ولایت، از جوهره ۱۵ خرداد حمایت می‌کنیم.
موج خرداد هیچ‌گاه از جوش و خروش نمی‌افتد و هیچ زمانی شعله‌های سرکش این حرکت انقلابی فرو نخواهد نشست؛ زیرا آرمان‌های یک ملت بزرگ و شجاع در این روز و در قالب یک اجتماع حقیقت‌طلبانه متجلی شد.
آنچه در قیام حماسه‌انگیز خرداد ۴۲ از اهمیت و اعتبار به‌سزایی برخوردار است، حفظ وحدت کلمه یکپارچگی و بیداری ملتی بود که علی‌رغم خفقان‌ها، با اراده‌ای مصمّم به مقابله با حکومت ظلم و جور برخاست.
قیام انقلاب‌آفرین و خون‌رنگ ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ گویای این واقعیت بود که اگر ملتی مورد تجاوز و زورگویی‌های عده‌ای قدرت‌طلب دیکتاتورمآب قرار گیرد، تنها اراده آن ملت است که می‌تواند در مقابله با ظلم‌ها و ستم‌ها ایستادگی کند و سرنوشت خود را رقم بزند؛ ۱۵ خرداد، روز ورق خوردن سرنوشت مبارکی بود که اگرچه با خون‌های جوانان پاک این سرزمین آغشته شد، اما مبدأ تحول بزرگ در عرصه حیات سیاسی و اجتماعی جامعه بود.
انتهای پیام/ 371
