گروه جامعه دفاعپرس- اکبر صفرزاده؛ رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیام نوروزی خود، سال ۱۴۰۴ را «سرمایهگذاری برای تولید» نامگذاری و تأکید کردند که دولت باید شرایطی را فراهم کند تا سرمایههای مردم از کارهای مضر مثل خرید طلا و ارز به سمت تولید حرکت کند.
اقتصادهای موفق دنیا از صد سال پیش تاکنون با ابزار مالیات و به اجبار حاکمیت سرمایههای موجود در مملکت خود را به سمت تولید سوق دادهاند. در تمامی کشورهای بدون نفت که اقتصادشان متکی بر مالیات و صادرات هست، از تمامی فعالیتهای دلالی، سوداگری و سفتهبازی، مالیاتهای سنگین دریافت میشود.
مالیات بر خرید و فروش ماشین، مالیات بر خانهها و زمینهای خالی، مالیات بر دلالی زمین و خانه، مالیات بر خرید و فروش طلا و ارز، مالیات بر کالاها و خودروهای لوکس و مالیات بر عایدی سرمایه بیشتر از آنکه تامینکننده بودجه برای دولتها باشند کاربرد توسعهای برای افزایش تولید دارند.
مهمترین کاربرد مالیات، جلوگیری از سفتهبازی، دلالی، احتکار و هدایت سرمایههای مردم به سمت تولید هست. بهعنوان مثال، اگر قانون مالیات بر زمینها و خانههای خالی در ایران اجراء میشد، امروز با اینهمه زمین خالی مسکونی و کشاورزی و خانه خالی و احتکارشده مواجه نبودیم.
«مالیات» و «بانک» دو بال پرواز برای رشد تولید هستند. تأکید رهبر انقلاب اسلامی بر مهم بودن نقش بانک مرکزی در هدایت سرمایههای مردم به سمت تولید، ریشه در اقتصاد مدرن دارد. در تمام کشورهای بدون نفت، رشد تولید با حمایت بانک و اهرم مالیات صورت پذیرفته هست.
بانک در غایت درست و آرمانی خود باید جایی باشد برای تأمین مالی طرحهای زیربنایی، تولیدی، نوآورانه و صادرات محور، نه بنگاهداری یا احتکار زمین و مسکن. نقدینگی زمانی ارزش اقتصادی پیدا میکند که به سمت صادرات و ارزآوری حرکت کند.
علیرغم تمامی تأکیدهای مکرر رهبر معظم انقلاب اسلامی مبنی بر حمایت از تولید در سالهای گذشته، همچنان با این واقعیت تلخ مواجه هستیم که مشکلات متعددی در تأمین اعتبار مالی از طرف بانکها برای واحدهای تولیدی بهویژه واحدهای کوچک و متوسط وجود دارد.
یکی از مهمترین مشکلات واحدهای تولیدی با بانکها، نرخ بالای سود تسهیلات هست. واحدهای تولیدی در ایران از یک سو با سودهای بالای تسهیلات، از سوی دیگر با تورم لجامگسیخته و از طرف دیگر با تحریمهای اقتصادی بی پایان مواجه هستند که توان صادرات را از آنها گرفته هست.
یکی دیگر از چالشهای عمده تولیدکنندگان با بانکها، سختی دریافت تسهیلات بانکی هست. فرآیند دریافت تسهیلات از بانکها گاهی آن قدر طولانی میشود که تولیدکننده عطای دریافت وام را به لقای آن میبخشد.
در برخی موارد علیرغم دستورهای متعدد رئیسجمهور یا وزیر اقتصاد، برخی بانکها همچنان وثیقههای سنگین و ضامنهای متعدد از تولیدکنندگان طلب میکنند.
وقتی بانک نقدینگی مورد نیاز تولیدکننده را تأمین نمیکند، دو راه پیش روی تولیدکننده میماند؛ یا باید واحد تولیدی خود را تعطیل کند، یا اینکه برای تأمین نقدینگی مورد نیاز خود باید تن به ربا و نزول بدهد.
انتهای پیام/ 121
