طنز دفاع مقدس

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن‌هم در حیطه رعایت ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیر‌های خاص بود.

آمریکایی شدن

محتلم شدن؛ احتیاج به آب پیدا کردن؛ از آن‌جا که آمریکا و غرب در نظر عامه رزمندگان کانون ناپاکی و پلیدی بود و به اعتبار دیگر، چون لقب «شیطان بزرگ» به او داده شده بود و محتلم شدن را در فرهنگ عامه «شیطانی شدن» نیز می‌گویند، کسی را که محتلم می‌شد به این ترتیب (و از روی مزاح) آمریکایی‌شده می‌گفتند؛ آرام اسرائیل زدن.

آرم اسرائیل زدن

محتلم شدن (نوعی طلب استخفاف هست برای دشمن).

منبع: کتاب «فرهنگ جبهه» – انتشارات «فرهنگ گستر»

انتهای پیام/ 113

گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن هم در حیطه ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیرهای خاص بود.

آدم بیدار کن

نماز شب خوان؛ کسی که در تاریکی مطلق سنگر، شب هنگام برای راز و نیاز با خدا برمی‌خاست و به ناگزیر در آن بستر به هم فشرده، وقتی می‌خواست برای وضو گرفتن بیرون برود، دست و پای بچه‌ها را لگد می‌کرد و از خواب بیدارشان می‌کرد.

اصلاحِ هفته وحدتی

زدن سبیل و گذاشتن ریش، وقتی کسی سبیلش را از ته اصلاح می‌کرد و ریشش را باقی می‌گذاشت، چنان که بین برادران اهل‌سنت رایج هست. می‌گفتند: «اصلاح هفته وحدتی»کرده، کنایه از این که برای همدلی و تفاهم، این‌طوری اصلاح کرده هست.

منبع: کتاب «فرهنگ جبهه» – انتشارات «فرهنگ گستر»

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن هم در حیطه ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیرهای خاص بود.

آب و روغن قاتی کردن

اسهال داشتن؛ به هم خوردن وضع عادی و عمومی مزاج و به هم ریختن گوارشی. اس اس.

اتاق مطالعه

توالت‌های پاکیزه و تمیز در عقبه و گاه پادگان‌ها که وقتی شخص داخل یکی از آن‌ها می‌شد، دلش نمی‌خواست بیرون بیاید، گویی ساخته شده بود برای مطالعه و تفکر! این تعبیر را بیشتر در مقایسه با توالت‌های صحرایی به کار می‌بردند که بچه‌ها جان‌شان به لب‌شان می‌رسید تا به آن‌جا می‌رفتند و برمی‌گشتند. وضع خود توالت‌ها از یک طرف و آتش دشمن که گاه موجب خیز رفتن با آفتابه روی زمین می‌شد و صحنه‌ای تماشایی را به وجود می‌آورد، از طرف دیگر، بهانه این تلقی از آن نوع توالت بود.

منبع: کتاب «فرهنگ جبهه» – انتشارات «فرهنگ گستر»

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن هم در حیطه ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیرهای خاص بود.

آبله مرغان

ازدواج؛ کنایه از همسر اختیار کردن؛ گفته می‌شد: «تو هم بالأخره آبله مرغان کرفتی؟» به این معنی که بالأخره تن به ازدواج دادی؟ تعبیر دیگری بود از آن‌چه در پشت جبهه می‌گویند: «رفتی قاتی مرغ‌ها؟!».

امداد غیبی

امدادگر؛ کسی که در شب عملیات و موقع درماندگی به داد بچه‌ها می‌رسید. به طعنه و از سر مزاح هم این تعبیر را به این معنی نیز به کار می‌بردند که هر چه امدادگر هست، شب عملیات غیبش می‌زند و هرچه صدا می‌کنی، کسی به دادت نمی‌رسد! به قایق‌های کنترل از راه دور هم گفته می‌شد.

منبع: کتاب «فرهنگ جبهه» – انتشارات «فرهنگ گستر»

انتهای پیام/ 113

گروه ساجد دفاع‌پرس: رزمندگان اسلام در جبهه‌ها علی‌رغم همه مشقت‌ها و سختی‌هایی که متحمل می‌شدند؛ اما هرطور که بود، علاوه بر توجه به معنویات، از هر فرصتی نیز برای خوش‌گذرانی و شوخ‌طبعی آن هم در حیطه ارزش‌ها استفاده می‌کردند و از این راه، سعی می‌کردند تا روحیه حاکم در میان یکدیگر را سرزنده و شاداب نگه دارند که نمونه این شوخ‌طبعی‌ها، استفاده از اصطلاحات و تعبیرهای خاص بود.

آبروی هیئت

کسی که بچه‌های هیئت گردان یا دسته به او می‌بالیدند و به وجودش افتخار می کردند؛ آن‌که اسباب فضیلت جمع و جلسه بود؛ همه سعی می‌کردند شأن مجموعه و دسته خودشان را حفظ کنند و اگر کسی از سر سادگی و کم‌اطلاعی حرفی می‌زد که موجب خندیدن دیگران می‌شد یا در مقام حاضر جوابی در می‌ماند و کم می‌آورد، دوستانش رو به وی می‌کردند و می‌گفتند: «آبروی هیئت را بردی».

اخلاص فتح‌المبینی

در جنگ، سابقه و مرتبه‌ای به‌هم زدن؛ کهنه کار بودن، سبقت و اولویت داشتن در مقاومت و ایثار.

منبع: کتاب «فرهنگ جبهه» – انتشارات «فرهنگ گستر»

انتهای پیام/ 113